အရလြယ္ခဲ့လို႔ တန္ဖိုးမသိၾကတာ ျဖစ္မယ္။
>> Sunday, March 22, 2009
အရလြယ္ခဲ့လို႔ တန္ဖိုးမသိၾကတာ ျဖစ္မယ္။
ဒကာႀကီး၊ ရွင္ဘုရင္ရဲ႕ သားဟာ ခမည္းေတာ္ နတ္႐ြာစံၿပီး အလိုလို ဘုရင္ အ႐ိုက္အရာကို ရရွိလာေတာ့ ဘုရင္ျဖစ္ရတဲ့ တန္ဖိုးကိုလည္း မသိဘူး။ ဘုရင့္ တာဝန္ ဝတၱရား ဘယ္ေလာက္ ႀကီးမွန္းလည္း မသိဘူး၊ ဒီလိုပဲ ဒကာႀကီး ေမြးကတည္းက ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္လာသူေတြဟာ ရတနာသံုးပါးရဲ႕ တန္ဖိုး၊ သိကၡာသံုးရပ္ရဲ႕ ဖန္ဖိုးႏွင့္ အစြမ္းသတၱိေတြကို နားမလည္ၾကဘူး။ ဆင္းရဲသားက ရွင္ဘုရင္ ျဖစ္သြားတဲ့ လူက်ေတာ့ ဘုရင့္တန္ဖိုးကို ပိုသိတာေပါ့၊ ဘဝမွာ သဒၶါ၊ သတိ၊ ဝီရိယ၊ သမာဓိ၊ ပညာ စတဲ့ စိုက္ထုတ္ခဲ့ရတဲ့ တန္ဖိုးေတြ ဘယ္ေလာက္ ႀကီးမားတယ္ ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ သိျမင္ခဲ့ရတဲ့ အခါ က်ေတာ့ မိုက္စရာ ရွိတာေတာင္ မမိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အနစ္နာ ခံခဲ့ရတာေတြ၊ ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရတာေတြ၊ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရတာေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားတယ္ ဆိုတာ သူပဲသိတယ္။ ဒီေတာ့ ရတနာ သံုးပါးကို ၾကည္ညိဳရတိုင္းမွာ ပီတိ ျဖစ္ရတာေပါ့။ ဒီလိုပဲ ဒကာႀကီး၊ တျခား ဘာသာ အယူဝါဒကေန ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အျဖစ္ကို ကူးေျပာင္း ေရာက္ရွိလာသူတိုင္းဟာ ဆင္းရဲသားက သန္းႂကြယ္ သူေ႒း ျဖစ္ရတဲ့ လူလိုပဲ ခံစားရတယ္။
(ေရာမ ဘရင္ဂ်ီဘာသာမွ ဗုဒၶဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္းလာေသာ အီတလီ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးေလာကနာထ)
ဆရာဦးဆန္းလြင္ (အရွင္အာဒိစၥရံသီ) ေရးသားေသာ ရတနာသံုးပါးကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္လာသူ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း စာအုပ္၊ (စာမ်က္ႏွာ ၁၀-၁၁) ဦးဟန္ေဌး၏ မိတ္ဆက္နိဒါန္းမွ ကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ရြက္၀ါမွတဆင္႔ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
