tag:blogger.com,1999:blog-70045636153595607722024-03-14T02:36:53.129-07:00ေပ်ာ္ဘြယ္သားVen. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.comBlogger22125tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-27478834692694065622011-09-19T21:18:00.000-07:002011-09-19T21:21:19.262-07:00စာပေလြ ေမာင္းမွာပိုက္ပါလုိ႔<p style="text-align: center" class="MsoNormal" align="center"><span style="font-size: 11pt; font-family: Zawgyi-One; color: blue"><br /></span></p> <p style="text-align: center" class="MsoNormal" align="center"><span style="font-size: 11pt; font-family: Zawgyi-One; color: blue">အပုိင္း (၂)</span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One"><br /><span style="color: red">ရန္၀င္း (ေတာင္တံခါး)<br />ၾသဂုတ္ ၁၊ ၂၀၁၁</span></span></p> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">စာေပက်မ္းဂန္ ပိဋကတ္ေတြ သုိမီွးထားတဲ့ စာတုိက္ေသတၱာနဲ႔ စာတုိက္ဘီ႐ုိေတြကုိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြထဲက ေဇတ၀န္ေဆာင္ ပိဋကတ္တုိက္ေတြထဲမွာ သိမ္းရပါတယ္။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ စည္ပင္ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ထြန္းကားခဲ့တဲ့ ပုဂံေခတ္တုန္းက ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြ မွာတင္မကပဲ ပိဋကတ္တုိက္ သီျခားတည္ေဆာက္ၿပီး သိမ္းဆည္းရေလာက္ေအာင္အထိ စာေပက်မ္းဂန္ ပိဋကတ္ေတြ မ်ားမ်ားစားစား ရွိခဲ့ဖူးတယ္လုိ႔ မွန္းဆရပါတယ္။</span></p> <span style="font-family: Zawgyi-One"><br /></span> <div style="text-align: center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpRhyphenhyphenFtn1_8POu2zGR7RQaGiHGP-HHHpnlBKX4TLWm1KMy8TAAUrXgLYPLjcR6Iwbe4oRcX-u07JhCVCLFbo9MPKBUO0mxhej_6W3sZ_6qnNQUlht6JMQajAZTVTO1NMzFWi1FsbJ_gZg/s1600/1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5635496936481275282" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 270px; height: 278px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpRhyphenhyphenFtn1_8POu2zGR7RQaGiHGP-HHHpnlBKX4TLWm1KMy8TAAUrXgLYPLjcR6Iwbe4oRcX-u07JhCVCLFbo9MPKBUO0mxhej_6W3sZ_6qnNQUlht6JMQajAZTVTO1NMzFWi1FsbJ_gZg/s320/1.jpg" alt="" border="0" /></a><span style="color: #ff0000; font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%">ယြန္းပန္းခ်ီေရး စာတုိက္ေသတၱာ</span></div> <br /><div style="text-align: center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCJVZDJyw0qyGvjICVHPBShvkUHBKphrxai3drcTk1rGsFd40ea6yMsY4aAFqwiZXLlcvkxGBFE_6MZJToMZBMKwqcPqdDkkkUNXemFOBQ_-isvMREtqgHDhJbF2pE3QFYEB7fhrU-BHU/s1600/2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5635496936756240946" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 255px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCJVZDJyw0qyGvjICVHPBShvkUHBKphrxai3drcTk1rGsFd40ea6yMsY4aAFqwiZXLlcvkxGBFE_6MZJToMZBMKwqcPqdDkkkUNXemFOBQ_-isvMREtqgHDhJbF2pE3QFYEB7fhrU-BHU/s320/2.jpg" alt="" border="0" /></a><span style="color: #ff0000; font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%">သား႐ုိးကုိင္ ေရႊခ် စာတုိက္ေသတၱာ</span><span style="font-size: 85%"> </span><span style="color: #ff0000; font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%"> </span><span style="font-size: 85%"> </span><span style="color: #ff0000; font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%"><br /><br /><br /></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXFV4JIssLVZR4L-X_C3UrTwjNm67jKnrdy00VoF7XAHNU7Qt3AgndJQnmi6XAJGPg5dqJhj1KOCwWxcTmxMgcCdDXfqzg6uZYFxmLoCiqNN6Y4kGG9VLnyQ3WGrFsiZrkOupcfnflnps/s1600/3.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5635496941656210786" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 199px; height: 299px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXFV4JIssLVZR4L-X_C3UrTwjNm67jKnrdy00VoF7XAHNU7Qt3AgndJQnmi6XAJGPg5dqJhj1KOCwWxcTmxMgcCdDXfqzg6uZYFxmLoCiqNN6Y4kGG9VLnyQ3WGrFsiZrkOupcfnflnps/s320/3.jpg" alt="" border="0" /></a><span style="color: #ff0000; font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%">ပန္းပု ႐ုပ္လုံးေတြနဲ႔ စာတုိက္ဘီ႐ုိ</span><br /></div><span style="font-family: Zawgyi-One"><br /></span><div align="justify"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ၿပီဆုိေတာ့ အထဲမွာ သုိမီွးထားတဲ့ စာေပက်မ္းဂန္ေတြကုိ မဆုိထားနဲ႔ ေက်ာက္၊ အုတ္နဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ပိဋကတ္ တုိက္ အေဆာက္အဦးႀကီးေတြေတာင္မွ မူလ ပကတိအတုိင္းမရွိႏုိင္ေတာ့ၿပီ။ လုံး၀ဥႆုံ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တဲ့ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္း ျမကန္အရပ္က ထိလုိင္မင္းႀကီး (က်န္စစ္သား) ေကာင္းမႈ စကၠဴတုိက္နဲ႔ ေႏွာင္းေခတ္ေတြရဲ႕ လက္ရာအသစ္က ဖုံးလႊမ္းသြားလုိ႔ နာမည္ေလာက္ပဲ အႏုိင္ႏုိင္ က်န္ခဲ့ ေတာ့တဲ့ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းက အနိ႐ုဒၶမင္းႀကီးေကာင္းမႈ ပိဋကတ္တုိက္ေတြက ေခတ္ေတြရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈ သ႐ုပ္သကန္ကုိ သက္ေသျပေနၾကတယ္။</span><br /></div><span style="font-family: Zawgyi-One"><br /></span><div style="text-align: center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBPeVS_jmc07vb0Eqer9RR92JouykB2gwPjs6rOUt3SXed_QQW_E3FZ8B2lqu1I_J5YEszleg_yCP9tsJEYPxNU_k29UI-WWsJHjcEaAcnXmKE5crFwVOYNe-R2bEQ1qE7OE-fwhPQa8Q/s1600/4.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5635497690804133186" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 218px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBPeVS_jmc07vb0Eqer9RR92JouykB2gwPjs6rOUt3SXed_QQW_E3FZ8B2lqu1I_J5YEszleg_yCP9tsJEYPxNU_k29UI-WWsJHjcEaAcnXmKE5crFwVOYNe-R2bEQ1qE7OE-fwhPQa8Q/s320/4.jpg" alt="" border="0" /></a><span style="font-family: Zawgyi-One"><span style="font-size: 85%"><span style="color: #cc0000">ထိလုိင္မင္းႀကီး (က်န္းစစ္သား) ေကာင္းမႈ စကၠဴတုိက္၊ ျမကန္၊ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္း (၁၉၀၅ ခုႏွစ္က ေနာက္ဆုံးျမင္ကြင္း)</span></span></span><br /><br /><br /></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirtiSfn6S0qsRZDOUYvIPZPkUgN_soOJYWUG0Ord7VAYs9QaJC43F75IwBrN0jL1aJ3Y9E-3vjJCFFgQFYnK6XrbwYX_RWqBo8DUBNL1NP2GPAsrOptagzRmLDm7GD0AUBW07hfhAoMyk/s1600/5.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5635497694014183522" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 251px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirtiSfn6S0qsRZDOUYvIPZPkUgN_soOJYWUG0Ord7VAYs9QaJC43F75IwBrN0jL1aJ3Y9E-3vjJCFFgQFYnK6XrbwYX_RWqBo8DUBNL1NP2GPAsrOptagzRmLDm7GD0AUBW07hfhAoMyk/s320/5.jpg" alt="" border="0" /></a><div style="text-align: center"><span style="color: #cc0000; font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%">အနိ႐ုဒၶမင္းႀကီးေကာင္းမႈ ပိဋကတ္တုိက္၊ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္း</span><br /></div><span style="font-family: Zawgyi-One"><br /></span><div align="justify"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ကန္႔ကူဆံနဲ႔ေရးတဲ့ ေရးစရာပစၥည္း ေနာက္တမ်ဳိးကေတာ့ သစ္သားသင္ပုန္းျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာက္သင္ပုန္းနဲ႔ ေက်ာက္တံကုိ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ မသုံးၾကေသးခင္အခ်ိန္အထိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသားေတြမွာ သစ္သားသင္ပုန္းကုိ အဓိကထားၿပီး သုံးခဲ့ၾကရတယ္။ ဒီဒူး၊ လက္ပံ၊ ပိႏၷဲ စတဲ့ ဘုိင္သား ေခၚ သစ္သားအပြေတြနဲ႔ လုပ္ေလ့ရွိတဲ့ သစ္သားသင္ပုန္းေတြက ထု ၁ လက္မသာသာ၊ အလ်ား ၁ ေတာင္ထြာ၊ အနံ ၁ ထြာေလာက္ရွိ ပါတယ္။ အေပၚပုိင္းမွာ ႀကိဳးတပ္ၿပီး ခ်ိတ္ဆြဲထားဖုိ႔ အေပါက္တခုပါတဲ့ ‘‘သင္ပုန္းေခါင္း” ပါပါတယ္။ ကုိယ္ေရးမယ့္စာ အနည္းအမ်ားေပၚမွာ မူတည္ၿပီး လုပ္ၾကတာဆုိေတာ့ သစ္သားသင္ပုန္းရဲ႕အရြယ္အစားက အမ်ဳိးမ်ဳိးပါ။</span><br /><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One"> </span><br /><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One"> ပထမဦးဆုံး သစ္သားသင္ပုန္းအသစ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာႏွစ္ဖက္စလုံးကုိ တတ္ႏုိင္သမွ် အေခ်ာတုိက္ထားတယ္။ အသားပြပြ မ႐ုိးပင္၊ ကနခုိပင္ေတြကရတဲ့ မီးေသြး အမႈန္႔ကုိ ထမင္းရည္ပ်စ္ပ်စ္ျဖစ္ျဖစ္၊ ထမင္းေစ့ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေတြနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ညက္ေနေအာင္ က်ိတ္နယ္ၿပီး ေတးထားတဲ့ေကာ္ကုိ သစ္သားသင္ပုန္း ေပၚမွာ အစာတင္တယ္။ ေနပူပူမွာလွန္းလုိ႔ ေသြ႕ေသြ႕ေျခာက္ရင္ ေက်ာက္နဲ႔ေခ်ာေအာင္တုိက္ရတယ္။ ေနမပူပဲ မုိးေစြေနတဲ့အခါမ်ဳိးမွာေတာ့ သင္ပုန္းကုိ မီးကင္ရပါတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ အစာတင္လုိက္၊ ေနပူလွန္းလုိက္၊ ေက်ာက္တုိင္လုိက္ အထပ္ထပ္လုပ္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ စိတ္တုိင္းက် ေခ်ာေမြ႕ ေျပာင္တင္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာျပင္နဲ႔ အနက္ေရာင္ သစ္သားသင္ပုန္းတခု ရပါၿပီ။ အဲဒီသစ္သားသင္ပုန္းက ကုိင္ရင္လည္း လက္ကုိ မေပပါ။</span><br /></div><span style="font-family: Zawgyi-One"><br /></span><div style="text-align: center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFnAI3RQO0Gw0bKxuOhniSTVoMo6qmiXClyxUemfN-7l0yIfUAe9MKQhU1JbrKlcShN1IFc11JEeLW9u_Iv3ihEUW9G-IoFiirEJNbUv5QQ4YNOxVWYrLbAsIM7nhfrxG8GTtL5E4k1bY/s1600/6.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5635498012977083682" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 169px; height: 320px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFnAI3RQO0Gw0bKxuOhniSTVoMo6qmiXClyxUemfN-7l0yIfUAe9MKQhU1JbrKlcShN1IFc11JEeLW9u_Iv3ihEUW9G-IoFiirEJNbUv5QQ4YNOxVWYrLbAsIM7nhfrxG8GTtL5E4k1bY/s320/6.jpg" alt="" border="0" /></a><span style="color: #cc0000; font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%">သစ္သားသင္ပုန္း</span><br /></div> <p style="margin-bottom: 12pt; text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ကန္႔ကူဆံက သဘာ၀တြင္းထြက္ ပစၥည္းဆုိေတာ့ အရြယ္အစားစား၊ အေရာင္နဲ႔ ပုံစံကလည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးပါ။ ကန္႔ကူဆံကုိ သဲနဲ႔ ေက်ာက္ခဲအစ အနေတြမပါေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာေရြးၿပီးမွ သတၱဳစြပ္တံမွာျဖစ္ေစ၊ ၀ါးတံတခုရဲ႕ ထိပ္မွာညႇပ္ၿပီး ႀကိဳးနဲ႔စည္းလုိ႔ျဖစ္ေစ ေရးလုိ႔ရေအာင္လုပ္ရတယ္။ ‘‘ကန္႔ကူတံ’’ လုိ႔ေခၚပါတယ္။<br /><br /> သင္ပုန္းေခါင္းကုိ ကုိယ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္မွာထားၿပီး အလ်ားလုိက္ စာေရးရတယ္။ စာလုံးေတြေရးဖုိ႔ စၿပီး ေလ့က်င့္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေက်ာင္းသားရဲ႕လက္ က မၿငိမ္ေသးေတာ့ သင္ေပးတဲ့ဆရာက ေက်ာင္းသားရဲ႕လက္ကုိကုိင္ၿပီး စာလုံးေတြေရးတဲ့အခါ ကန္႔ကူတံကုိ ဘယ္လုိလွည့္ရမယ္ဆုိတာ သင္ျပေပးရပါတယ္။ အဲဒီလက္ဦးဆရာကုိ ကန္႔ကူလက္လွည့္ ငယ္ဆရာလုိ႔ ေခၚတာပါပဲ။</span></p> <p style="text-align: center" class="MsoNormal" align="center"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">‘‘သင္ပုန္း ထန္းရြက္</span><span style="font-size: 10pt"> </span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff"><br />ေပထက္စီကာ</span><span style="font-size: 10pt"> </span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff"><br />ေရးေသာခါလည္း</span><span style="font-size: 10pt"> </span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff"><br />အကၡရာကုိ</span><span style="font-size: 10pt"> </span></p><p style="text-align: center" class="MsoNormal" align="center"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">ေသခ်ာလွေစ</span><span style="font-size: 10pt"><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">စာလုံးကုိလည္း လွလွေစ’’</span> </p> <div style="text-align: center"><span style="font-family: Zawgyi-One"><span style="color: #cc0000"><span style="font-size: 85%">တိေတလာက ဆုံးမစာ</span></span></span><span style="font-size: 85%"> </span><span style="font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%"><span style="color: #cc0000"><br />ရွင္မဟာသီလ၀ံသ</span></span><span style="font-size: 85%"> </span><span style="font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%"><span style="color: #cc0000">(ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၈၁၅ - ၈၈၀)</span></span><br /><br /><br /></div><div style="text-align: center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgld_jIMVAAdr-ELaOymPuQWBp5uD2FciTbgUNGjqQwIWUJvcBwwQhGtUduzaezeAmets1CbqWwPwNT3ZgpmQyiEh2_h_Z4Mn1SJ4MpLRJYBYnU1rzESjjuG35Z1dsqPpQLHawhHNpWqDw/s1600/7.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5635498483792235362" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 230px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgld_jIMVAAdr-ELaOymPuQWBp5uD2FciTbgUNGjqQwIWUJvcBwwQhGtUduzaezeAmets1CbqWwPwNT3ZgpmQyiEh2_h_Z4Mn1SJ4MpLRJYBYnU1rzESjjuG35Z1dsqPpQLHawhHNpWqDw/s320/7.jpg" alt="" border="0" /></a><span style="color: #ff0000; font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%">ကန္႔ကူလက္လွည့္ ငယ္ဆရာဘုန္းေတာ္ႀကီးႏွင့္ သင္ပုန္းကုိယ္စီႏွင့္ စာသင္သားမ်ား</span><br /></div><span style="font-family: Zawgyi-One"><br /></span> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">စာ၀ါတက္ခ်ိန္ကုိေရာက္ရင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေရွ႕မွာ စာအံရ၊ စာျပန္ၾကရတယ္။ စာေက်ရင္ ဆက္ၿပီး စာတက္ရမယ္။ မေက်ညက္ေသးရင္ေတာ့ အရင္ေန႔ကစာကုိ ျပန္ၿပီး စာအံၾကရျပန္တယ္။<br /><br /> ကုိယ္တုိင္ကူးေရးတဲ့ ‘‘ေရး သင္ပုန္း’’ က စာကုိျဖစ္ေစ၊ “ဆုိ သင္ပုန္း’’ မွာ ဆရာက အသင့္ေရးေပးထားတာကုိ က်က္မွတ္ စာအံရတာျဖစ္ေစ၊ တေန႔တာ စာ၀ါလုိက္ၿပီးလုိ႔ စာေက်ၿပီဆုိတဲ့အခါ ေနာက္တေန႔ စာေရးဖုိ႔အတြက္ သစ္သားသင္ပုန္းေပၚက စာေတြကုိ ဖ်က္ပစ္ၿပီး သင္ပုန္းေခ်ရတယ္။ ထမင္းရည္နဲ႔ မီးေသြးမႈန္႔ ေတထားတာကုိ သင္ပုန္းေပၚမွာ သုတ္လုိက္၊ ေနပူလွန္းလုိက္၊ ေက်ာက္နဲ႔ အေခ်ာတုိက္လုိက္နဲ႔ သင္ပုန္းေခ်ၿပီးတဲ့အခါ အရင္တုန္းက ေရးခဲ့သမွ် စာေဟာင္းေတြ လုံး၀ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး မ်က္ႏွာျပင္ အသစ္တခုျဖစ္လာတာပါပဲ။ ဒီကေန႔ ေျပာဆုိ သုံးစြဲေနၾကတဲ့ ‘‘သင္ပုန္းေခ်တယ္’’ ဆုိတဲ့စကားရဲ႕ အရင္းအျမစ္ျဖစ္ပါတယ္။</span></p><div align="center"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh__cldUsQQnu4Q6vqBsMuKE4n5JmoGAQJsYHV-HCaWjFxIhOp4bfBe5Bv7SnDmUwfR38VRIuAhx0iVBu7Vq53cjlVqgywq7hHEiuBuRWHlmb8YdBA0VwIWY_2_PkHgk69ONUWWnk4FbQc/s1600/8.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5635498882408107490" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 250px; height: 190px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh__cldUsQQnu4Q6vqBsMuKE4n5JmoGAQJsYHV-HCaWjFxIhOp4bfBe5Bv7SnDmUwfR38VRIuAhx0iVBu7Vq53cjlVqgywq7hHEiuBuRWHlmb8YdBA0VwIWY_2_PkHgk69ONUWWnk4FbQc/s320/8.jpg" alt="" border="0" /></a><span style="color: #cc0000; font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%">ဘယ္စာ ဘယ္ႏွစ္၀ါ ေမာင္သင္မတုန္း</span><br /></div><span style="font-family: Zawgyi-One"><br /></span><div align="justify"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ေရွးေခတ္အခါက အိမ္ကေနၿပီး ေက်ာင္းတက္တဲ့ ေန႔ေက်ာင္းသားမ်ဳိးက ရွားပါးပါတယ္။ ကုိရင္၊ ဦးပဥၥင္းေတြလုိပဲ စာသင္သား၊ ေက်ာင္းသားေတြ က ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ ေနထုိင္ၾကၿပီး စာသင္ၾကတယ္။ ဆြမ္းခံခ်ိန္မွာ သံဃာေတာ္ေတြ စီတန္းလုိ႔ ရပ္ထဲရြာထဲကုိ ဆြမ္းခံႂကြၾကတဲ့အခါ ေက်ာင္းသားေတြက ဆြမ္းေတာ္ဗ်ဳိ႕လုိ႔ ဟစ္ၾကရေပလိမ့္မယ္။</span><br /></div><span style="font-family: Zawgyi-One"><br /></span><div style="text-align: center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEfE4a-M9ev1G-L0B5VmKDcHox2KxTZPomd4Q0vjFIOBdj5ETkdYJcGToVwVigL_la56khmDqOZXXItWA_33JE7wkBf3quSYZYy5C98zFOEhh-uxVNYgl7NlPVkLHXy9mFPDvy9K5WRWA/s1600/9.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5635499244505596450" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 250px; height: 191px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEfE4a-M9ev1G-L0B5VmKDcHox2KxTZPomd4Q0vjFIOBdj5ETkdYJcGToVwVigL_la56khmDqOZXXItWA_33JE7wkBf3quSYZYy5C98zFOEhh-uxVNYgl7NlPVkLHXy9mFPDvy9K5WRWA/s320/9.jpg" alt="" border="0" /></a><span style="color: #cc0000; font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%">ဆြမ္းေတာ္ဗ်ဳိ႕</span><br /></div><span style="font-family: Zawgyi-One"><br /></span><div align="justify"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ရွင္ျပဳၿပီးတဲ့အခါ ငယ္ရြယ္သူေတြက ‘‘ေမာင္ရင္’’၊ ရြယ္တူေတြက ‘‘ကုိရင္’’၊ ႀကီးသူေတြက ‘‘ဦးရင္’’ ရယ္လုိ႔ ျဖစ္သြားၾကၿပီ။ အဲဒီအခါ အိမ္မွာမေနရေတာ့ ပဲ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းကုိ သြားေနရၿပီ။ ဦးပဥၥင္းေတြနဲ႔အတူ ေမာင္ရင္၊ ကုိရင္၊ ဦးရင္တုိ႔လည္း သပိတ္ကုိပုိက္လုိ႔ ေက်ာင္းကုိလုိက္ၾကရေပမယ္။</span><br /></div><span style="font-family: Zawgyi-One"><br /></span><div style="text-align: center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIE7aV8qb06kA2XIJS4jGzaoVozpybDd3V8w52h6uYuPhevDsODb1kZCIS2TIkX6XF5u6ESFtotUas4vQgX41SDKDGN3eopoBj2fyC8YV-Ouv23h57u-NfeDZY3v0XWCyahNS1dsOIfm0/s1600/10.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5635499251140305890" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 210px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIE7aV8qb06kA2XIJS4jGzaoVozpybDd3V8w52h6uYuPhevDsODb1kZCIS2TIkX6XF5u6ESFtotUas4vQgX41SDKDGN3eopoBj2fyC8YV-Ouv23h57u-NfeDZY3v0XWCyahNS1dsOIfm0/s320/10.jpg" alt="" border="0" /></a><span style="color: #ff0000; font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%">သပိတ္ကုိပုိက္ ေက်ာင္းကုိလုိက္</span><br /></div> <p style="margin-bottom: 12pt; text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းဆုိတာ ေက်ာင္းသစ္၊ တုိက္သစ္၊ ေက်ာင္းေဟာင္း၊ တုိက္ေဟာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိေလေတာ့ တခါတေလလည္း ေက်ာင္းႀကီးက အုိ၊ ေက်ာင္းလက္ရန္းေတြကၿပိဳ၊ ေက်ာင္းေခါင္မုိးကလည္း မလုံေလေတာ့ မုိးေတြက တၿခိမ့္ၿခိမ့္နဲ႔ ေစြ႕ၿပီးရြာလာရင္ မုိးေရးရႊဲရႊဲစုတဲ့အတုိင္းပဲ ေနၾက ရျပန္တယ္။</span></p> <p style="text-align: center" class="MsoNormal" align="center"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">‘‘လက္ရန္းငယ္ၿပိဳ</span><span style="font-size: 10pt"> </span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff"><br />ရွင္လူပ်ဳိးတည္းကတည္းက</span><span style="font-size: 10pt"> </span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff"><br />ေက်ာင္း စုိလုိ႔ရႊဲ”</span></p> <div style="text-align: center"><span style="color: #cc0000; font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%">ေဗ်ာညႊန္႔</span><br /><br /><br /></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7oGzXEZaCVNLqvoMtln1_nT2dsaMurAzhKu5dCFSZsG5beJDQxTovh4af7jWFfyFlIaQGwrsBaPzgAYKdKncA4BMXg7uk-kTDdsVbpH4omw-2kEliPbVZNJHKU8LrBgK6n746EipyC00/s1600/Untitled-1.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5635499851772781490" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 214px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7oGzXEZaCVNLqvoMtln1_nT2dsaMurAzhKu5dCFSZsG5beJDQxTovh4af7jWFfyFlIaQGwrsBaPzgAYKdKncA4BMXg7uk-kTDdsVbpH4omw-2kEliPbVZNJHKU8LrBgK6n746EipyC00/s320/Untitled-1.jpg" alt="" border="0" /></a><div style="text-align: center"><span style="color: #cc0000; font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%">လက္ရန္းငယ္ၿပိဳ ေက်ာင္းႀကီးကအုိ</span><br /></div><span style="font-family: Zawgyi-One"><br /></span> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ရည္းစားအရာ မေရာက္တေရာက္မွာ ခြဲထားခဲ့ရတဲ့ မမေလးအတြက္ သံေယာဇဥ္ေတြ တေလွႀကီးနဲ႔ ေနာက္ဆံတင္းေနမိသူ ပုထုဇဥ္ ဦးရင္အဖုိ႔မွာ ေတာ့ ေက်ာင္းဆီကုိသြားရာလမ္းတေလွ်ာက္လုံး လြမ္းစရာေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။</span></p> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">အေရွ႕ဆီကုိေလွ်ာက္ပါလုိ႔ အေနာက္ကုိတဲ့ ျပန္ၿပီး ႐ႈေမွ်ာ္လုိက္ရင္လည္း ဟုိးအေ၀းအရပ္ ရြာဦးဆီမွာ တံခြန္တုိင္ေတြက တံခြန္လုံးေတြ၊ ကုကၠားေတြ ေလထဲမွာ တလြင့္လြင့္နဲ႔ ဘုရားအဆူဆူကုိ လြမ္းေမာစရာ ျမင္ရေပလိမ့္မယ္။</span></p> <span style="font-family: Zawgyi-One"><br /></span><div style="text-align: center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVoCxUI6od5yTcB5ifT2R3HBfNoSccUHJE8LM7H8q3QNQmSKo9a674_3RxTKe-8RVSFR8Pc-RTClmzEb5XGukgAfSByGtH-BpSuef82yn3OOs85HrvnI0PFZa9q4i-JglKp3dt997tIRw/s1600/11.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5635500130722224610" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 187px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVoCxUI6od5yTcB5ifT2R3HBfNoSccUHJE8LM7H8q3QNQmSKo9a674_3RxTKe-8RVSFR8Pc-RTClmzEb5XGukgAfSByGtH-BpSuef82yn3OOs85HrvnI0PFZa9q4i-JglKp3dt997tIRw/s320/11.jpg" alt="" border="0" /></a><span style="color: #cc0000; font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%">အေရွ႕ကုိေလွ်ာက္ပါလုိ႔ အေနာက္ကုိတဲ့ ေမွ်ာ္လုိက္ရင္</span><br /></div><span style="font-family: Zawgyi-One"><br /></span> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">သားကုိရင္ႀကီးကုိ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းထိပ္အထိ လုိက္ပု႔ၿပီးေတာ့ ရြာအ၀င္လမ္း ဆီ ျပန္သြားေလ တဲ့ ေမြးသ မိခင္က ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးနဲ႔ ဘယ္စာ ဘယ္ႏွစ္၀ါ ေမာင္သင္မတုန္းရယ္လုိ႔ မွတ္မွတ္ရရ သတိေပး လုိ႔ ေမးခဲ့ေသးတယ္။<br /><br />မမေလးတုိ႔ ပ်ဳိ႕ဦးရင္ ခမ်ာမွာေတာ့ ေမြးသမိခင္ အျမတ္တႏုိးေပးလုိက္ရွာတဲ့ စာပေလြကုိ လက္ေမာင္းမွာ က်ပ္က်ပ္ပုိက္ၿပီး သာေတာင္းသာယာရွိလွတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၀င္းအတြင္း လွမ္း၀င္ခဲ့ရရွာေလၿပီ။</span></p><div align="center"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0I1AMs6h2fvws0yuURkzJYRPQzqCTHMe2R46FmbAlwvfYAe-G4OEZTEXvtkvyAdSWxLfybYSW0eADyB7Y7KTdGBQaDa9o6zCQxRxDXjHit3kWFpMsd6SaP1mUfMoE6J2S11akACeJYKE/s1600/13.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5635500515464534322" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 230px; height: 320px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0I1AMs6h2fvws0yuURkzJYRPQzqCTHMe2R46FmbAlwvfYAe-G4OEZTEXvtkvyAdSWxLfybYSW0eADyB7Y7KTdGBQaDa9o6zCQxRxDXjHit3kWFpMsd6SaP1mUfMoE6J2S11akACeJYKE/s320/13.jpg" alt="" border="0" /></a><span style="color: #cc0000; font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%">အ၀င္မွာ သာေပေတာင္း ေဗာဓိေရႊေက်ာင္း</span><br /></div><span style="font-family: Zawgyi-One"><br /></span><div style="text-align: center"> <p style="text-align: center" class="MsoNormal" align="center"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">“ၿမိဳ႕လယ္က မ႑ပ္</span><span style="font-size: 10pt"><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">အရပ္မွာတဲ့ ကုသုိလ္</span><span style="font-size: 10pt"><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">ေက်ာင္းႀကီးရယ္အုိ။</span><span style="font-size: 10pt"><br /><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">လက္ရန္းငယ္ၿပိဳ</span><span style="font-size: 10pt"><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">ရွင္လူပ်ဳိတည္း ကတည္းက</span><span style="font-size: 10pt"><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">ေက်ာင္းစုိလုိ႔ရႊဲ။</span><span style="font-size: 10pt"><br /><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">အေရွ႕ကုိေလွ်ာက္ပါလုိ႔</span><span style="font-size: 10pt"><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">အေနာက္ကယ္တဲ့ ေမွ်ာ္လုိက္ရင္</span><span style="font-size: 10pt"><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">တံခြန္တုိင္ ေရႊကုကၠားနဲ႔ ဘုရားကုိျမင္။</span><span style="font-size: 10pt"><br /><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">စာပေလြေမာင္းမွာ ပုိက္ပါလုိ႔</span><span style="font-size: 10pt"><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">ေက်ာင္းေတာ္ကုိတဲ့ လုိက္မယ့္ျပင္</span><span style="font-size: 10pt"><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">ဘယ္စာ ဘယ္ႏွစ္ပါ ေမာင္သင္မတုန္း</span><span style="font-size: 10pt"><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">ေမေလးကုိ သံခ်ဳိေႏွာလုိ႔ ေျပာခဲ့ပါဦး။</span><span style="font-size: 10pt"><br /><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">မမေလးတုိ႔ ပ်ဳိ႕ဦးရင္</span><span style="font-size: 10pt"><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">အ၀င္မွာ သာေပေတာင္း</span><span style="font-size: 10pt"><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff">ေဗာဓိေရႊေက်ာင္း’’</span></p> </div><div style="text-align: center"><span style="color: #cc0000; font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%">ေဗ်ာညႊန္႔၊ ေက်းလက္ေတး</span><br /></div><div style="text-align: center"><span style="color: #cc0000; font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%">အမည္မသိ ေရွးစာဆုိ</span><br /></div><span style="font-family: Zawgyi-One"><br /><span style="color: #006600; font-size: 85%">အထူးေက်းဇူးတင္စြာနဲ႔ ကုိးကားျခင္း<br /></span></span><br /><ul><li><span style="font-family: Zawgyi-One"><span style="color: #006600; font-size: 85%">၁။ ျမန္မာ့႐ုိးရာ ေက်းလက္ ျမန္မာမႈဓေလ့မ်ား၊ အတြဲ - ၁၊ ဆင္ျဖဴကြၽန္းေအာင္သိန္း၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၉။</span></span></li><li><span style="font-family: Zawgyi-One"><span style="color: #006600; font-size: 85%">၂။ သမုိင္းတံခြန္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ - ၂၊ ျမန္မာႏုိင္ငံ သမုိင္းေကာ္မရွင္၊ ၁၉၆၀</span></span></li><li><span style="font-family: Zawgyi-One"><span style="color: #006600; font-size: 85%">၃။ Pictorial Guide to Pagan: 1971</span></span></li><li><span style="font-family: Zawgyi-One"><span style="color: #006600; font-size: 85%">၄။ ေဗ်ာညႊန္႔၊ ေက်းလက္ေတး အသံဖုိင္၊ သီဆုိသူ - ရြာစားႀကီး စိန္ေဗဒါ</span></span></li><li><span style="font-family: Zawgyi-One"><span style="color: #006600; font-size: 85%">၅။ ေဗ်ာညႊန္႔၊ ေက်းလက္ေတး အသံဖုိင္၊ သီဆုိသူ - တေယာ ဦးတင္ရီ</span></span></li><li><span style="font-family: Zawgyi-One"><span style="color: #006600; font-size: 85%">၆။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၊ ဘုရားေစတီ၊ ေပစာ ဓာတ္ပုံမ်ား၊ အင္တာနက္</span></span></li></ul><p> </p><p> </p><p> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">မုိးမခမွ ကူးယူလာပါတယ္ခင္မ်ာ</span><br /></p>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-31828791919768643542011-09-09T20:12:00.000-07:002011-09-09T20:14:24.526-07:00စာပေလြ ေမာင္းမွာပိုက္ပါလုိ႔<p style="text-align: center" class="MsoNormal" align="center"><span style="font-size: 11pt; font-family: Zawgyi-One; color: #3333ff"><br /></span></p> <p style="text-align: center" class="MsoNormal" align="center"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One; color: #cc0000">အပုိင္း (၁)</span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One"> <span style="color: #cc0000"><br />ရန္၀င္း (ေတာင္တံခါး)<br />ဇူလုိင္ ၂၉၊ ၂၀၁၁</span></span></p> <div style="text-align: center"><span style="color: #3366ff; font-family: Zawgyi-One">‘စာပေလြေမာင္းမွာ ပိုက္ပါလို႔</span> <span style="color: #3366ff; font-family: Zawgyi-One"><br />ေက်ာင္းေတာ္ကိုတဲ့ လိုက္မယ့္ျပင္</span> <span style="color: #3366ff; font-family: Zawgyi-One"><br />ဘယ္စာ ဘယ္ႏွစ္၀ါ ေမာင္သင္မတုန္း</span> <span style="color: #3366ff; font-family: Zawgyi-One"><br /><br />ေဗ်ာညႊန္႔၊ ေက်းလက္ေတး</span> <span style="color: #3366ff; font-family: Zawgyi-One"><br />အမည္မသိ ေရွးစာဆို </span><br /></div> <span style="font-family: Zawgyi-One"><br /></span> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ျမန္မာ့႐ုိးရာ ေပစာထုပ္ရဲ႕အေပၚဆံုးက ရစ္ပတ္ၿပီးထုပ္ပိုးထားတဲ့ ယင္းလိပ္လိုအ၀တ္ကို စစာပေလြလို႔ေခၚပါတယ္။ ကပေလြ။ ကမၸေလြ လို႔ လည္းေခၚပါတယ္။ ၀ါးတုတ္ေခ်ာင္းကေလးေတြကို ‘အတိုင္’ အေနနဲ႔ထားၿပီး အေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးဆိုးထားတဲ့ ၀ါခ်ည္ကို ‘အေဖါက္’ အျဖစ္ ေရာစပ္ ယက္လုပ္ထားတဲ့ပစၥည္းပါ။</span></p> <span style="font-family: Zawgyi-One"><br /></span><div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdr8YQC402eywazrA4QmtcoexGqMbdfV6BeoXKkYsPT45Bwr_6Pq-6MqSNbV8xFYx41KAHUgAjkqsVlyfR0_aUXIYA21tiDY3g9VjXzxqt9UYQT20XZ-z7MZoZQqzSwc_GnxvElWQLAwM/s1600/7.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5634782028780926178" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdr8YQC402eywazrA4QmtcoexGqMbdfV6BeoXKkYsPT45Bwr_6Pq-6MqSNbV8xFYx41KAHUgAjkqsVlyfR0_aUXIYA21tiDY3g9VjXzxqt9UYQT20XZ-z7MZoZQqzSwc_GnxvElWQLAwM/s400/7.jpg" alt=" " border="0" height="135" width="300" /></a><span style="color: #006600; font-family: Zawgyi-One">စာပေလြ</span><br /></div> <span style="font-family: Zawgyi-One"><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ယက္လုပ္တဲ့ ပညာရွင္ရဲ႕ စိတ္တိုင္းက် ႏွစ္သက္သလို ပံုစံေတြေဖၚထားေတာ့ စာပေလြေတြမွာ တခုနဲ႔တခု လံုး၀ဥႆုံ ဆင္တူတာမ်ိဳးကို ေတြ႕ႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ကူပါ။ တခ်ဳိ႕စာပေလြေတြကေတာ့ ယင္းလိပ္အၾကမ္းထည္အေပၚမွာ အ၀တ္စကိုကပ္ၿပီး ခ်ဳပ္ထားပါတယ္။</span> <div align="justify"> <span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">စာ၀ါတက္ဖုိ႔ သြားၾကတဲ့အခါမွာ ေက်ာင္းသား၊ ဦးပဥၥင္းေတြက စာပေလြနဲ႔ထုပ္ထားတဲ့ သဒၵါ၊ သၿဂဳိဟ္၊ ဆန္း၊ အလကၤာ၊ အဘိဓာန္၊ ယမုိက္၊ ပဌာန္း စတဲ့ ေပစာထုတ္က်မ္းေတြကုိ ေပြ႔ပုိက္လုိ႔ ယူသြားၾကရတယ္။ ကုိယ္နဲ႔သက္ဆုိင္တဲ့ စာပေလြကုိ တ႐ုိတေသ၊ ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိးနဲ႔ ရင္ခြင္ မွာ ပုိက္တဲ့သူကပုိက္၊ လက္ေမာင္းမွာ ပုိက္တဲ့သူကပုိက္ၿပီး စာသင္ခန္းဆီကုိ ယူသြားၾကတယ္။ ေက်းလက္ေတးေတြမွာ စာပေလြရင္မွာပုိက္ပါလုိ႔၊ စာပေလြ ေမာင္းမွာပုိက္ပါလုိ႔၊ စာပေလြ ေမာင္မွာပုိက္ပါလုိ႔ စသည္ျဖင့္ သီဆုိၾကတဲ့ မူကြဲေတြလည္း ရွိပါတယ္။</span><br /></div><div align="justify"><p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt"> </span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">စာခ်ဆရာေတာ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကုိ အရင္ဆုံးဦးခ် ၀တ္ျဖည့္ၿပီးရင္ ကုိယ္ယူလာတဲ့ေပစာထုတ္ကုိပါ ဆရာတဆူအေနနဲ႔ မွတ္ယူၿပီး ဦးခ် ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ စာျပန္ဖုိ႔၊ စာ၀ါတက္ဖုိ႔အတြက္ ေပစာကုိထုပ္ထားတဲ့ စာပေလြကုိ ျဖည္ၿပီး ေရွ႕မွာခင္းပါတယ္။ ေရွးျမန္မာ ၁၂ ရာသီပြဲစဥ္အရ နယုန္လမွာ စာျပန္ပြဲေတြ က်င္းပၾကတာမုိ႔ စာပေလြခင္းတယ္လုိ႔ အမွတ္အသားထားခဲ့ပါတယ္။</span></p> </div><br /><div align="center"><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">‘‘သႀကၤန္ တာကူး</span><br /><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">ႏွစ္ဦး ေညာင္ေရ</span><br /><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">စာပေလြခင္း</span><br /><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">ပဥၥင္းေတာ္ခံ</span><br /><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">စာေရးတံႏွင့္’’</span> <br /><br /><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">သာဓိႏုပ်ဳိ႕</span> <span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">လက္၀ဲသုႏၵရ</span><br /><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">(ျမန္မာသကၠရာဇာ္ ၁၀၈၅ - ၁၁၆၀)</span><br /></div><p> </p><p align="justify"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">စာပေလြကုိျဖည္လုိက္တဲ့အခါ ေပစာႀကိဳးနဲ႔ ရစ္ပတ္စည္းေႏွာင္ထားတဲ့ ေပစာထုတ္ကုိေတြ႕ရပါမယ္။ အဲ့ဒီေပစာႀကိဳးက ေရာင္စုံခ်ည္နဲ႔ ဂ်ပ္ခုပ္ယက္ထားတဲ့ ျဗက္တလက္ မေလာက္ အ၀တ္ႀကိဳးျပားပါ။ အစြန္းတဖက္မွာ ကြင္းေလ်ာတခုကုိ တပါတည္း ယက္ထားပါေသးတယ္။ ေပစာက်မ္းရဲ႕ နာမည္၊ လွဴဒါန္းထားတဲ့ ကုသုိလ္ရွင္နဲ႔ ဆုေတာင္းစာေ တြကုိ အင္မတန္မွ လက္ရာေျမာက္ေအာင္ ယက္လုပ္ထားပါတယ္။</span></p><div align="justify"> </div><br /><div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipWXpbINST_uchOD8ixy1uNmVF8A8k5qAb2yvcVgTrxahSUk1nCHYzuN2WKBUV-26c0zSAzOWAHCsxMlx5D2Owsb4HCc1GhGfC6zPvqDhD5mORsV63FPsrwFxFBjBWTaTFhPP-5KplCnA/s1600/7.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5634780409400239730" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 129px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipWXpbINST_uchOD8ixy1uNmVF8A8k5qAb2yvcVgTrxahSUk1nCHYzuN2WKBUV-26c0zSAzOWAHCsxMlx5D2Owsb4HCc1GhGfC6zPvqDhD5mORsV63FPsrwFxFBjBWTaTFhPP-5KplCnA/s400/7.jpg" alt="" border="0" /></a><span style="color: #006600; font-family: Zawgyi-One">ေပစာထုပ္ႀကီးနဲ႔ စည္းထားတဲ့ ႀကိဳးျပား</span><br /></div> <span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ေပစာထုပ္ရဲ႕ အေပၚဆုံးနဲ႔ ေအာက္ဆုံးမွာ သစ္သားျပားတခ်ပ္စီနဲ႔ ညႇပ္ထားပါတယ္။ အဲဒီသစ္သားျပားေတြကုိ ‘က်မ္း’၊ တခ်ဳိ႕ကလည္း ‘က်မ္းဖုံး’ လု႔ိေခၚပါတယ္။</span><div align="justify"> </div><br /><div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs_IbgMq6R_9_uhNv_JJZlz1I6QCF-kmCPrFzLvNTjHKTz0-zOWa2wJGXbQckNFWKZyvZFJ6cOIZzkaS7MygobdcSLXQApegDmAPya4Esave-4bKzTryQ3Q2LaX7JG-GIokIa92o4mXj4/s1600/5.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5634780112996549442" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 136px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs_IbgMq6R_9_uhNv_JJZlz1I6QCF-kmCPrFzLvNTjHKTz0-zOWa2wJGXbQckNFWKZyvZFJ6cOIZzkaS7MygobdcSLXQApegDmAPya4Esave-4bKzTryQ3Q2LaX7JG-GIokIa92o4mXj4/s400/5.jpg" alt="" border="0" /></a><span style="color: #006600; font-family: Zawgyi-One">ေပစာထုပ္၊ က်မ္းဖုံးႏွစ္ခ်ပ္နဲ႔ စည္းထားတဲ့ ကြင္းေလ်ာပါ ႀကဳိးျပား</span><br /></div><br /><div align="justify"> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">အဲ့ဒီစည္းထားတဲ့ ႀကိဳးျပားကုိျဖည္ၿပီး သစ္သားျပား က်မ္းဖုံးႏွစ္ခ်ပ္ကုိ ဖယ္လုိက္ရင္ အထပ္လုိက္စီထားတဲ့ ‘စာပလႅင္’ ေပစာခ်ပ္ေတြကုိ ေတြ႕ရ မယ္။ ေပစာလုိ႔ေခၚတဲ့အ တုိင္း ေပပင္ရဲ႕ ထိပ္ဆုံး ေပဖူးကရတဲ့ေပရြက္နဲ႔ ေပစာခ်ပ္ေတြကုိလုပ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ တခ်ဳိ႕က ‘ေပဖူးလႊာ’ လုိ႔ ေခၚၾကတာပါ။ ထန္းရြက္နဲ႔လည္း လုပ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေပရြက္က ထန္းရြက္ထက္ အရြယ္ပုိႀကီးတာရယ္၊ ပုိၿပီး အသားထူတာရယ္ေၾကာင့္ စာေရးဖုိ႔အတြက္ ပုိေကာင္းပါတယ္။ ထန္းရြက္ကုိေတာ့ အထပ္ထပ္ ခ်ည္ႀကိဳးနဲ႔ခ်ဳပ္ၿပီး ျမန္မာ့႐ုိးရာ ဇာတာနဲ႔ ရက္ခ်ဳပ္ေတြလုပ္ရာမွာ အဓိကသုံးပါတယ္။</span></p> </div><br /><div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaEAu48NKuau9nrJSw0yUkdAOoSodogPZs-pWeShppBOdVR9Y9D0VKKsaBoiTtxEFMQXJiUecxeeJJIVeFXIz8CEpjTEsRY2JYbUzLil775hCcnet9txBXPpnCB18YWtu5VYugY13dViA/s1600/4.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5634780102073321986" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 329px; height: 62px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaEAu48NKuau9nrJSw0yUkdAOoSodogPZs-pWeShppBOdVR9Y9D0VKKsaBoiTtxEFMQXJiUecxeeJJIVeFXIz8CEpjTEsRY2JYbUzLil775hCcnet9txBXPpnCB18YWtu5VYugY13dViA/s400/4.jpg" alt="" border="0" /></a><span style="color: #006600; font-family: Zawgyi-One">ေပစာနဲ႔ ပလႅင္ေပါက္</span><br /></div><br /><div align="justify"> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ေပလႊာခ်ပ္ေတြရဲ႕ အဖ်ားႏွစ္ဖက္စီက သုံးပုံတပုံအကြာအေ၀းမွာ ‘ပလႅင္ေပါက္’ လုိ႔ေခၚတဲ့ အေပါက္ငယ္ႏွစ္ခုစီပါပါတယ္။ ေအာက္ခံက်မ္းဖုံး သစ္သားျပားမွ ‘ပလႅင္တုိင္’ လုိ႔ေခၚတဲ့ ၀ါးတုိင္ငုတ္ကေလးႏွစ္ခုရွိတယ္။ စာေရးၿပီးတဲ့ ေပစာခ်ပ္ေတြရဲ႕ ‘ပလႅင္ေပါက္’ ေတြကုိ အဲဒီ ‘ပလႅင္တုိင္’ ေတြမွာ စြပ္လုိက္တဲ့အခါ အစီအစဥ္မပ်က္ ထိန္းသိမ္းၿပီးျဖစ္ပါတယ္။</span><span style="font-size: 10pt"><br /><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">စာလုံးေတြ ေရးမထားတဲ့ ေပခ်ပ္အလြတ္ေတြကုိ အေပၚဆုံးနဲ႔ေအာက္ဆုံးမွာ ခံထားပါေသးတယ္။ အဲဒါကုိ ‘ပလႅင္ခံ’ တယ္လုိ႔ ေခၚတာပါပဲ။ ၿပီးေတာ့မွ နိဒါန္းေရးထားတဲ့ ‘ပလႅင္ခ်ပ္’၊ အဲဒီေအာက္က အဓိကက်မ္းစာ ‘စာပလႅင္’၊ ၿပီးေတာ့ နိဂုံး ‘ပလႅင္ခ်ပ္’၊ ေအာက္ဆုံးမွာမွ ပလႅင္ခံေပခ်ပ္အလြတ္ေတြကုိ ထပ္ၿပီးထည့္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕ေပစာထုပ္ႀကီးေတြမွေတာ့ ခ်ည္က်စ္ႀကိဳးတေခ်ာင္းစီကုိ ပလႅင္ေပါက္ ေတြမွာသြင္းၿပီး ခ်ည္ထားတတ္ပါတယ္။</span></p> </div><br /><div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhosxnjWEzskkbW5VsCdIhyphenhyphenNA2THS_XDRHpnmiFGcDN3TXaMpy0bToj_HUqONquP-zdM0SsGDR_iNHK51iFUjkkzBRTfg3fONNCmedV3PCYJB7-rVorU8U1ScU59FAqkjvaEqFVb19sqmw/s1600/6.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5634780410464951842" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 267px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhosxnjWEzskkbW5VsCdIhyphenhyphenNA2THS_XDRHpnmiFGcDN3TXaMpy0bToj_HUqONquP-zdM0SsGDR_iNHK51iFUjkkzBRTfg3fONNCmedV3PCYJB7-rVorU8U1ScU59FAqkjvaEqFVb19sqmw/s400/6.jpg" alt="" border="0" /></a><span style="color: #006600; font-family: Zawgyi-One">ေပစာထုပ္နဲ႔ သီတဲ့ႀကိဳး</span><br /></div> <span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ေပစာေတြမွာ ၀မ္းဖမ္း၊ ေက်ာ္ဖက္မ်က္ႏွာႏွစ္ဖက္စလုံး စာေရးထားပါတယ္။ ေပစာ တမ်က္ႏွာမွာ စာေၾကာင္းေရ (၇) ေၾကာင္းကေန (၁၂) ေၾကာင္းထိ ရွိတတ္တယ္။ ‘၇ ေၾကာင္းေပ’၊ ‘၉ ေၾကာင္းေပ’ စသျဖင့္ ေခၚပါတယ္။ ေရးၿပီးေပစာ ၁၂ ရြက္၊ ၂၄ မ်က္ႏွာကုိ ၁ အဂၤါ လုိ႔ေခၚပါတယ္။ အဲဒီ စာမ်က္ႏွာေတြကုိ အမွတ္စဥ္ မွတ္ရာမွာ ၁၊ ၂၊ ၃၊ ၄ လုိ႔ မေရးထုိးပဲ ‘က၊ ကာ၊ ကိ၊ ကီ၊ ကု၊ ကူ၊ ေက၊ ကဲ၊ ေကာ့၊ ေကာ္၊ ကံ၊ ကား’ အစဥ္အတုိင္း ေရးထုိးေလ႔ရွိပါတယ္။ ‘က’ ၿပီးရင္ ‘ခ’ ကုိ အဲဒီလုိပဲ ဆက္ထုိးပါတယ္။ ‘အ’ ကေန ‘အား’ ကုိ ေရာက္တဲ့အထိ စာမၿပီးေသးရင္လည္း ‘က်၊ က်ာ၊ က်ား’ လုိ႔ ဆက္မွတ္ရပါတယ္။</span><br /><div align="justify"><p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt"><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">စာလုံးေတြကုိဖတ္ရတာ ေမွးမိွန္ေနရင္လည္း ေရနံႀကီးသုတ္ထားတဲ့ အ၀တ္နဲ႔ ညင္ညင္သာသာတုိ႔ကာ သုတ္ကာ ဖတ္ရပါတယ္။ ဖတ္ၿပီးတဲ့ ေပစာတခ်ပ္ခ်င္းစီကုိ ၀မ္းဖက္က ေအာက္မွာထားလုိ႔ ေမွာက္လ်က္ ထပ္ထားရပါတယ္။ အဲဒါမွ ေပစာကုိ ျပန္သိမ္းလုိ္က္တဲ့အခါ မူလ အစီ အစဥ္အတုိင္းပဲ ျဖစ္ပါမယ္။</span><span style="font-size: 10pt"><br /><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">အသားေသေအာင္ ျပဳျပင္ထားတဲ့ ေပရြက္ကုိ ‘စာစဥ္ခုံ’ ေပၚမွာတင္ၿပီး သတၱဳတမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ‘ကညစ္’ နဲ႔ စာလုံးေတြေရးတဲ့အခါ ေပရြက္ရဲ႕အသားကုိ ကြဲျပဲ မထိခုိက္ေအာင္ စာလုံး၀ုိင္းေတြကုိပဲ ေရးပါတယ္။ အလွဆင္ထားတဲ့ ကညစ္ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိၾကေပမယ့္ ၁ လက္မ ရဲ႕ ၈ ပုံ ၁ ပုံေလာက္ အလုံး၊ ၆ လက္မေလာက္ အရွည္နဲ႔ အဖ်ားႏွစ္ဖက္ခြၽန္၊ အလယ္က ၀မ္းပူပူ ခပ္႐ုိး႐ုိး သံေခ်ာင္ကညစ္ကုိ သုံးၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ႏြားရဲ႕ နားအတြင္းက အေမႊးနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ စုတ္တံကုိ သုံးၿပီး မင္နဲ႔ေရးထားတဲ့ ေပစာေတြမွာေတာ့ မန္က်ည္းေစ့ပုံ စာလုံးေတြကုိ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ကမၼ၀ါစာမွာပါတဲ့ စာလုံးမ်ဳိးေတြပါ။</span></p> </div><br /><div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKMEHfTRqWc85G0Q4EVwJIzsnKo-g8nuUeTUvsHpaDM1loHSuj_kaGZQsR8HPWm14GIGU90JmbbyMEEkkQmAJDE1eEop6e1dH94Sxm2QhVn19Av9zXZKs_4kOsVhcUN41YdS14PUkcHLY/s1600/3.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5634780104001561762" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 374px; height: 155px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKMEHfTRqWc85G0Q4EVwJIzsnKo-g8nuUeTUvsHpaDM1loHSuj_kaGZQsR8HPWm14GIGU90JmbbyMEEkkQmAJDE1eEop6e1dH94Sxm2QhVn19Av9zXZKs_4kOsVhcUN41YdS14PUkcHLY/s400/3.jpg" alt="" border="0" /></a><span style="color: #006600; font-family: Zawgyi-One">က ကညစ္ ေပမွာျခစ္</span><br /></div><div align="justify"> <span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ေရွးေခတ္ ျမန္မာ့႐ုိးရာ စာေပက်မ္းဂန္ေတြကုိ ေရးသားမွတ္တမ္းတင္စရာ ပစၥည္းတမ်ဳိးကေတာ့ ပုရပုိက္ျဖစ္ပါတယ္။ ပုရပုိက္ဆုိတာ ေကာက္႐ုိးနဲ႔ေလွ်ာ္ပင္ေတြကုိ အေျခခံၿပီးလုပ္ထားတဲ့ ႐ုိးရာလက္ျဖစ္ စကၠဴအထူ စာအုပ္မ်ဳိးပါ။ ‘သာလဲ’ လုိ႔ေခၚတဲ့ ေလွ်ာ္ပင္တမ်ဳိးကုိ လုပ္တဲ့ ပုရပုိက္က အျဖဴေရာင္ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာက္႐ုိးကုိ လုပ္ရင္ေတာ့ ပုရပုိက္အညဳိကုိ ရပါတယ္။ အဲဒီပုရပုိက္အညဳိကု မင္ဆုိးၿပီး အမည္းေရာင္လုပ္ယူပါတယ္။ ပုရပုိက္အျဖဴေရာင္အေပၚမွာ မင္နဲ႔ေရးၿပီး၊ ပုရပုိက္အမည္းေရာင္အေပၚမွာေတာ့ ကန္႔ကူဆံနဲ႔ ေရးပါတယ္။</span></div><div align="justify"> </div><br /><div align="center"><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">‘ပုရပုိက္တဆူ</span><br /><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">ကန္႔ကူ တစ္တံႏွင့္</span><br /><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">ရကန္ ေနာက္ေပၚ</span><br /><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">မေနာ္ ကာရန္’</span> <br /><br /><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">ေမြ႕ႏြန္းရကန္</span><br /><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">ေရႊေတာင္ နႏၵသူ</span><br /><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">(ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၀၀-၁၁၅၀)</span><br /></div><br /><div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS4GhUiomHtJjcMOsu3GerZXiax-HmiJTyLWLVoxI8_s4ggBdHsN6_l-mtJZnBvet6VXe_FrxliWD_UGHJs59S6MEJ0CO1zRdrMSMchhq5M5SOLFf9AhNFNpSwOz6SiHAV_iMzk5dhPng/s1600/2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5634780095133926850" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 319px; height: 258px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS4GhUiomHtJjcMOsu3GerZXiax-HmiJTyLWLVoxI8_s4ggBdHsN6_l-mtJZnBvet6VXe_FrxliWD_UGHJs59S6MEJ0CO1zRdrMSMchhq5M5SOLFf9AhNFNpSwOz6SiHAV_iMzk5dhPng/s400/2.jpg" alt="" border="0" /></a> <span style="color: #006600; font-family: Zawgyi-One">မင္ေရး ပုရပုိက္</span><br /></div><div align="center"> </div><br /><div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWob0Bj7NFeGI8BzshecSqL2cZ6c_jb_erubZZuOsxbgu9LVad88OdANYGL1DcAG243QFa1JX0niV1EdT9bEeH5MUjfLSiQUL9HKdRIuDYNk5hTJoydBq7t0_BdgIQ20uZ9zPvgyyapO4/s1600/one.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5634780414626303666" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 385px; height: 163px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWob0Bj7NFeGI8BzshecSqL2cZ6c_jb_erubZZuOsxbgu9LVad88OdANYGL1DcAG243QFa1JX0niV1EdT9bEeH5MUjfLSiQUL9HKdRIuDYNk5hTJoydBq7t0_BdgIQ20uZ9zPvgyyapO4/s400/one.jpg" alt="" border="0" /><span style="display: block"><span style="display: block" class=" down"><img class="gl_link" src="img/blank.gif" alt="Link" border="0" /></span></span></a><span style="color: #006600; font-family: Zawgyi-One">ပုရပုိက္အဖုံး</span><br /></div><div align="justify"><br /><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ပုရပိုက္ေတြ၊ ေပစာထုပ္ေတြကုိ စာတုိက္ေသတၱာနဲ႔ စာတုိက္ဘီ႐ုိိေတြမွာ သိမ္းထားေလ့ရွိပါတယ္။ စာတုိက္ေသတၱာေတြကုိ အမ်ားအားျဖင့္ သစ္စီးသုတ္ ယြန္းပစၥည္းသစ္သား ေသတၱေတြပါ။ စာတုိက္ေသတၱာေတြအေပၚမွာ ယြန္းပန္းခ်ီေရး၊ ေရႊဇ၀ါေရး၊ ေရႊပိန္းခ် သာ႐ုိးကုိင္ ႐ုပ္ႂကြ နိပါတ္ေတာ္ေတြ ပါေလ့ရွိပါတယ္။ စာတုိက္ဘီ႐ုိေတြကေတာ့ ပန္းပုလက္ရာေတြနဲ႔ အေသးစိတ္ ထုလုပ္ထားတဲ့ သစ္သားဘီ႐ုိႀကီးေတြပါ။</span> <br /><br /></div><div align="center"><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">‘ပိဋကတ္ နိကာယ္</span><br /><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">ကုိးကြယ္ေရးသား သြင္းထားရန္</span><br /><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">စာတုိက္ႏွင့္တကြ’</span> <br /><br /><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">ေမာင္အိ ဘုန္းႀကီးပင့္ ေမတၱာစာ</span><br /><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">စေလဦးပုည</span><br /><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One">(ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၇၄ -၁၂၂၉)</span><br /></div><br /> <p style="text-align: justify;" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One;">မင္းတုန္းမင္းႀကီး ရတနာပုံ မႏၱေလးၿမိဳ႕သစ္တည္တုန္းက စာတုိက္ေသတၱာနဲ႔ စာတုိက္ဘီ႐ုိေတြ လုပ္ကုိင္တဲ့ပညာရွင္ေတြအတြက္ စာတုိက္ တန္းရပ္ဆုိၿပီး ရပ္ကြက္ေနရာခ်ထားေပးခဲ့ေတာ့ ဒီကေန႔အထိ ပရိေဘာဂေတြ လုပ္ေနဆဲ အဲဒီနာမည္နဲ႔ ရပ္ကြက္တခု မႏၱေလးၿမိဳ႕မွာ ရွိေနပါေသးတယ္။</span></p><p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One"><span style="color: rgb(255, 0, 0);">မိုးမခမွကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္ခင္မ်ာ။</span><br /></span></p>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-35912159842599445622011-09-09T19:56:00.000-07:002011-09-09T19:58:58.531-07:00အမွ် ဘာေၾကာင့္ယူရတယ္<div style="text-align: center"><span style="color: #3333ff; font-family: Zawgyi-One; font-size: 130%"></span><br /></div> <div style="text-align: center"><span style="color: #cc0000; font-family: Zawgyi-One">အရွင္ဉာဏိကာဘိဝံသ </span><br /><span style="color: #cc0000; font-family: Zawgyi-One">စက္တင္ဘာ ၈၊ ၂၀၁၁</span><br /><br /></div> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirWPvwrLallX1fkiVFDMv_vk5Lg4Asm1DXMHDFriA1GlNoDL10SKaDJlBOLaxrZlPI49iZm1F1SiIZdVJwmml1ejyvVHiDwBfsupxrkebw93zr9XqmHd8PA3ESXr6vR1qBy62J9e74Krc/s1600/0313.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5649982476785909506" style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 284px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirWPvwrLallX1fkiVFDMv_vk5Lg4Asm1DXMHDFriA1GlNoDL10SKaDJlBOLaxrZlPI49iZm1F1SiIZdVJwmml1ejyvVHiDwBfsupxrkebw93zr9XqmHd8PA3ESXr6vR1qBy62J9e74Krc/s400/0313.jpg" alt="" border="0" /></a> <div style="text-align: center"> <div align="center"> </div> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal" align="center"> </p> <p style="text-align: center" class="MsoNormal" align="center"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ရြာဦးေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းသံ၊</span></p> <p style="text-align: center" class="MsoNormal" align="center"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ဒုိးဒုိးေဒါင္ေဒါင္ညံ။</span><span style="font-size: 10pt"><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ေခါင္းေလာင္းသံ ငါတုိ႔ၾကား၊</span></p> <p style="text-align: center" class="MsoNormal" align="center"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">အမွ်ယူစုိ႔လား။</span><span style="font-size: 10pt"><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">အမွ်ဘာေၾကာင့္ ယူရတယ္/</span></p> <p style="text-align: center" class="MsoNormal" align="center"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ကုသုိလ္ရဖုိ႔ကြယ္။</span><span style="font-size: 10pt"><br /></span><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ကုသုိလ္သည္ ဘယ္မွာလဲ၊</span></p> <p style="text-align: center" class="MsoNormal" align="center"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ေခါင္းေလာင္းထုိးေနဆဲ။</span></p> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">အလြန္တရာေလးနက္တဲ့ပ႒ာန္း စတဲ့အဘိဓမၼာက်မ္းေတြ၊ နိကာယ္အရပ္ရပ္ေတြကုိ ပုိ႔ခ်သင္ၾကားေနတဲ့ ရတနာ့ဂုဏ္ရည္ ဓမၼစာေပသင္ တန္းရဲ႕သုံးႏွစ္ပတ္ လည္အျဖစ္က်င္းပတဲ့ပြဲမ်ိဳးမွာ ၾသဝါဒစကားမိန္႔ၾကားဖုိ႔ ေလွ်ာက္ထားတယ္ဆုိပါမွ ဘာျဖစ္လုိ႔ခုလုိ မူလတန္းကေလးေတြ အတြက္ျပဌာန္းထားတဲ့ မူလတန္းဖတ္စာထဲက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကုိ လာရြတ္ေနရတာလဲလုိ႔ ေတြးေကာင္းေတြးမိလုိက္ေလမလားပါ။ ေနာက္ၿပီး ဒုိ႔ကုိမ်ား မူလတန္းအရြယ္ သူငယ္ႏွပ္စား ထင္ၿပီး ေစာ္ကားေမာ္ ကားလုပ္ေလသလားလုိ႔ ေတြးေကာင္းလည္းေတြးေလမလားပါ။ ဟုတ္တယ္။ ဒီကဗ်ာေလးကုုိ ဦးဇင္းတုိ႔ငယ္ငယ္ တတိယတန္းလား။ စတုတုတၴတန္း လားေတာ့ တိတိက် က်မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ျမန္မာဖတ္စာစာအုပ္ထဲ မွာ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။</span></p> </div> <span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ဒီကဗ်ာေလးထဲကပဲ စာပုိဒ္တစ္ပုိဒ္ကုိယူၿပီး ဟုိတေန႔ကပဲ “ေခါင္းေလာင္းသံ ငါတုိ႔ၾကား” ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ စာတစ္ပုဒ္ ေရးျဖစ္လုိက္ေသးတယ္။ ဒီထဲကတခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဖတ္ၿပီးေကာင္းဖတ္ၿပီးျဖစ္လိမ့္မယ္။ အဲဒီေဆာင္းပါးထဲမွာေတာ့ အသက္အရြယ္ေလးေတာ္ေတာ္ရလာေတာ့ ဇရာဆုိ တဲ့လက္နဲ႔ ထုိးႏွက္ခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ နာက်င္မႈ (ဗ်ာဓိ) သံစဥ္ထြက္လာတဲ့အေၾကာင္းကုိ ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေဆာင္းပါးေရးေနရင္းပဲ ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့တျခားေတြးေတာစရာေလးေတြလည္း စိတ္ထဲေပၚလာလုိ႔ အနည္းအက်ဥ္းခဲ်႕ၿပီးေတြးျဖစ္ခဲ့တယ္။</span><div style="text-align: center"> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">အဲဒီလုိေတြးခဲ့တဲ့အေတြးက ဒီေန႔ ဒီမွာေျပာလုိတဲ့အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္ထင္မိလုိ႔ ဒီေနရာမွာနည္း နည္းေျပာျပခ်င္ပါတယ္။<br /></span></p><p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ကဗ်ာေလးထဲမွာ “ေခါင္းေလာင္းသံ ငါတုိ႔ၾကား၊ အမွ်ယူစုိ႔လား”လုိ႔ပါတယ္။ ဒါ ျမန္မာ႐ုိးရာဓေလ့နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔ငယ္စဥ္က ရြာဦးေက်ာင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့ေခါင္းေလာင္းႀကီးေတြရွိတယ္။ မင္းျဖဴမွန္မွန္ေျပာလုိ႔ ဆုိၾကတဲ့ အေလးခ်ိန္ ငါးေသာင္း ငါးေထာင္ ငါးရာ ငါးဆယ္ ငါးပိႆာ အေလးခ်ိန္ရွိတယ္လုိ႔ဆုိတဲ့ မင္းကြန္းေခါင္းေလာင္းႀကီးေလာက္ မႀကီးမားေပမယ့္ ေရႊတိဂုံဘုရားကုန္းေတာ္ ရာဟု ေထာင့္ကဓမၼာ႐ုံထဲမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ေခါင္းေလာင္းႀကီးေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္ထင္တယ္။ ရြာေက်ာင္းမွာ အဲဒီေခါင္းေလာင္းမ်ဳိး သုံးေလးလုံး ရွိတယ္။</span></p> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ညစဥ္ညတုိင္း ၇ နာရီေလာက္အခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္အပါအဝင္ ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ေက်ာင္းသားကုိရင္အားလုံး ဘုရားဝတ္ၾကတယ္။ ဝတ္မ တက္မီမွာ အခ်က္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ အဲဒီေခါင္းေလာင္းႀကီးေတြကုိထုိးႏွက္တယ္။ ေခါင္းေလာင္းသံကုိ တစ္မုိင္ေက်ာ္ေက်ာ္ ႏွစ္မုိင္ေလာက္က အထိ ၾကားရတယ္။</span></p> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">အဲဒီလုိေခါင္းေလာင္းႀကီးေတြထုိးႏွက္ရင္ ရြာဦးေက်ာင္းက ဝတ္တက္ၾကေတာ့မယ္လုိ႔သိတာနဲ႔ ရြာထဲက ဘုရားတရားဝါသနာထုံတဲ့ လူႀကီး သူမမ်ားကလည္း ကုိယ့္အိမ္က ဘုရားစင္ေရွ႕မွာ ဘုရားဝတ္တက္ၾကတယ္။ အိမ္မွာရွိတဲ့သားသမီးေတြေျမးေတြကုိလည္း ဘုရားရွိခုိးဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ေခါင္းေလာင္းထုိးသံက ကုသုိလ္ျပဳလုပ္ဖုိ႔ အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းသံလုိ ျဖစ္ေနတယ္။</span></p> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ေနလုိ႔ ဘုရားဝတ္တက္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အလွည့္က်တဲ့ ကုိရင္ႀကီးတစ္ပါးပါးက ျဖစ္ေစ၊ ေက်ာင္းသားႀကီးတစ္ဦးဦးက ျဖစ္ေစ၊ အမွ် အမွ် အမွွ် ယူေတာ္မူၾကပါကုန္ေလာလုိ႔ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ အမွ်ေဝရတယ္။ အျခားေသာ ေက်ာင္းသားႀကီးတစ္ဦးကေတာ့ အမွ်တစ္ခါေဝၿပီးတုိင္း ေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ ထုိးႏွက္တယ္။ အဲဒီလုိ ညဦးယံမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ထုိးတဲ့ ေခါင္းေလာင္းသံကုိၾကားၿပီဆုိလ်င္ ေတာ့ ေက်ာင္းကသံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြဝတ္တက္ၿပီးလုိ႔ အမွ်ေဝေနၿပီဆုိတာ ၾကားသူမ်ားကသိထားၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေခါင္းေလာင္းသံကုိၾကားတဲ့သူမ်ားက သာဓု သာဓု သာဓု လုိ႔ ၾကားရာအရပ္ကေန ေက်ာင္းဆီမွန္းေမွ်ာ္ကာ သာဓုေခၚၾကတယ္။</span></p> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">အဲဒီလုိအေလ့အက်င့္ဟာ လူႀကီးေတြပါမက ကစားေနတဲ့ကစားဝုိင္းက ကေလးေတြအထိေတာင္သက္ေရာက္လုိ႔ တလင္းျပင္မွာ စုေပါင္းက စားေနလ်င္ေတာင္ ကစားတာကုိခဏရပ္လုိ႔ သာဓုေခၚၾကတယ္။ လူႀကီးမိဘမ်ား ကလည္း ကုိယ့္ရဲ႕သားသမီးေတြ ေျမးေတြကုိ သာဓုေခၚဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကတယ္။<br />လူေတြတြင္မ က ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ေခြးေတြ၊ ရပ္ရြာထဲရွိ ေခြးေတြလည္း ေအာ္ၾက အူၾကတယ္။ အျခားအခ်ိန္မွာ ေခြးေတြအူတာကုိ သိပ္သေဘာ မက်က်ေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္ ေခြးေတြေအာ္တာအူတာကုိေတာ့ ေခြးေတြသာဓုေခၚ တာပဲလုိ႔ လက္ခံနားလည္ၿပီး ဝမ္းေျမာက္ေက်နပ္ၾကတယ္။ ဒါက ေတာရြာဓေလ့ ခ်စ္စရာေလးတစ္ခုေပါ့။</span></p> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ဒီမွာ ဘာေတြ႕ရလဲဆုိေတာ့ ေကာင္းမႈေကာင္းရာလုပ္တဲ့သူေတြရဲ့လုပ္ငန္းကုိ ကုိယ္ကုိတုိင္မလုပ္ႏုိင္ေတာင္ ေက်နပ္တတ္ရမယ္။ အားေပး တတ္ရမယ္။ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္တတ္ရမယ္။ သာဓုအႏုေမာဒနာ ေခၚတတ္ရ မယ္ဆုိတဲ့ ဓေလ့ေကာင္းတစ္ခုကုိပါ။ ဒီကတဆင့္တက္ကာ သူမ်ားေတြေကာင္းမႈေကာင္းရာျပဳလုပ္ေနတာကုိ အတုယူၿပီး ကုိယ္ကုိတုိင္လည္း သူတုိ႔လုိပဲ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြကုိလုပ္မယ္ဆုိတဲ့ အသိမ်ဳိးကုိ ျဖစ္္ေစႏုိင္တယ္။</span></p> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">အဲဒီလုိ သူမ်ားေတြရဲ႕ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ေတြကုိ အားေပးလုိတဲ့စိတ္ထား၊ ကုိယ္တုိင္လည္း ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြကုိလုပ္လုိတဲ့စိတ္ထား ေတြထြန္းကားလာပါမွ ကုိယ္ေနထုိင္တဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၊ ကုိယ့္ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ေလာကႀကီး ပုိမုိတုိးတက္လာမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းတဲ့လုပ္ ရပ္ဆုိလ်င္ အားေပးရမယ္။ ကူညီရမယ္။ ဖ်က္လုိဖ်က္ဆီး မလုပ္ရဘူး။ ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ကုိ ဖ်က္လုိဖ်က္ဆီးလုပ္တဲ့သူရဲ႕သႏၲာန္မွာ ဘယ္ လုိမွ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ဓာတ္ မကိန္းတည္ႏုိင္ဘူး။</span></p> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ေနာက္ၿပီး ကဗ်ာေလးထဲမွာ “အမွ် ဘာေၾကာင့္ယူရတယ္။ ကုသုိလ္ရဖုိ႔ကြယ္” တဲ့။ ဒီေတာ့ ကုသုိလ္ရဖုိ႔ရန္အတြက္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳ လုပ္ၾကသူ၊ သာသာသာသနာအတြက္၊ တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးအတြက္၊ သက္ရွိကမၻာေလာကသားေတြနဲ႔ သက္မဲ့ကမၻာေလာကႀကီးအတြက္ ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း လုပ္ေဆာင္ၾကတဲ့သူေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္အားလုံးအေပၚမွာ ၾကည္ႏူးဝမ္းသာျဖစ္ႏုိင္ရမယ္။ သူလုပ္တာပဲ။ ငါလုပ္တာ မွမဟုတ္တာဆုိၿပီး မနာလုိစိတ္ထားမထားရဘူး။ ဒါဟာ အေရးႀကီးပါတယ္။</span></p> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ေနာက္ၿပီး “ကုသုိလ္သည္ ဘယ္မွာလဲ။ ေခါင္းေလာင္းထုိးေနဆဲ” တဲ့။ ခု ဒီမွာ သင္တန္းေတြကုိအပင္ပန္းခံကာ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္ေတြနဲ႔ ေငြေၾကးေတြကုိရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံကာ ဦးေဆာင္ျပဳလုပ္ၾကတယ္။ </span></p> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ခုလုိသင္တန္းေတြဖြင့္လွစ္ေနတဲ့အေၾကာင္းကုိလည္း အမ်ားတကာေတြ သိ ေအာင္ေၾကျငာအသိေပးေနတယ္။ ၾကားသိသူေတြ သင္တန္းကုိ ကုိယ္တုိင္တက္ေရာက္ၿပီး ကုသုိလ္အမွ်ေတြရယူနိင္ၾကပါေစ။ ကုိယ္တုိင္မ တက္ေရာက္ႏုိင္လည္း အင္တာနက္ကေနတိတ္ေခြေတြကတဆင့္ နာၾကားႏုိင္ၾကပါေစ။ တတ္အားသမွ် လွဴးဒါန္းမႈေတြျပဳလုပ္ကာ ကု သုိလ္ပါဝင္ႏုိင္ၾကပါေစဆုိၿပီး ကုသုိလ္ယူႏုိင္ခြင့္လမ္းေတြကုိဖြင့္လွစ္ေပးေနၾကတယ္။ ဒါကုိ သာဓုေခၚႏုိင္မယ့္သူေတြအတြက္ေတာ့ ကုသုိလ္ ေတြရၾကမွာ မလြဲပါဘူး။</span></p> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ဒီေတာ့ ခုလုိသင္တန္းမွ ဦးေဆာင္ေဝယ်ာဝစၥျပဳလုပ္ေၾကသူေတြဟာ ေခါင္းေလာင္းထုိးေနတဲ့ ကုသုိလ္အမွ်ရၾကပါေစရယ္လုိ႔ ေပးေဝေနတဲ့ ကုသုိလ္သည္ေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။</span></p> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">သုိ႔ေပမယ့္ အထူးသတိထားရမွာက ခုလုိ ကုသုိလ္အမွ်ေပးေဝေနသူေတြဆီက ကုသုိလ္ျဖစ္ေစမယ့္ ေကာင္းတဲ့အရာေတြ၊ ကုသုိလ္သံေတြကုိ သာ ထြက္ေပၚျပန္႔ႏွံ႔ေစဖုိ႔လုိပါတယ္။ ကုသုိလ္အမွ်ေပးေဝေနတယ္ဆုိၿပီး အခ်င္းခ်င္းမသင့္တင့္ မညီညြတ္ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့အသံေတြ၊ မတ ရားအလုပ္ေတြ လုပ္ေနတယ္ဆုိတဲ့အသံေတြကုိ ျဖန္႔ေဝ ေပးသလုိမ်ဳိးျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိလ်င္ေတာ့ ဒီအသင္းကုိမီွၿပီး ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ကုသုိလ္ရႏုိင္မယ္မဟုတ္ေပဘူး။ အသင္းကုိ ဦးေဆာင္ေနသူေတြကလည္း ကုသုိလ္သည္ေတြျဖစ္ႏုိင္မယ္မဟုတ္ေပဘူး။ အကုသုိလ္သည္ ေတြသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မယ္။</span></p> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း သူတစ္ပါးေတြကုိ ေကာင္းမႈေတြမွ်ေဝႏုိင္ေအာင္ ျဖည့္ဆည္းႏုိင္တဲ့သူေတြ ျဖစ္ၾကပါေစ။ ကုိယ့္ဆီမွာရွိေနတဲ့ ေကာင္းမႈေကာင္းရာေတြကုိ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း သိမ္းဆည္းထားတာမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ သူတစ္ပါးကုိမွ်ေဝႏုိင္တဲ့စိတ္ထားေတြ ေမြးျမဴႏုိင္ ၾကပါေစ။ ကုသုိ္လ္အမွွ်ကုိသာေပးေဝေနတဲ့ ေခါင္းေလာင္းထုိးေနသူေတြျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစ။ ကုသုိလ္သည္ေတြသာ ျဖစ္ၾကပါေစ။ အကုသိုလ္ သည္ေတြမျဖစ္ၾကပါေစနဲ႔။</span></p> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">ေနာက္ၿပီး သူတစ္ပါးေတြရဲ႕ေကာင္းမႈေကာင္းရာလုပ္ငန္းစဥ္ေတြကုိ ၾကည္ႏူးေက်နပ္စြာ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သာဓုအႏုေမာဒနာ ေခၚဆုိႏုိင္ တဲ့သူေတြ ျဖစ္ၾကပါေစ။ ကုသုိလ္ဝယ္သူေတြသာ ျဖစ္ၾကပါေစ။ အကုသုိလ္ဝယ္သူေတြလည္း မျဖစ္ၾကပါေစနဲ႔။ မုဒိတာစိတ္ထား အျပည့္အဝ ထားႏုိင္တဲ့သူေတြျဖစ္ၾကပါေစလုိ႔ တုိက္တြန္းစကားဆုိရင္း နိဂုမ္းခ်ဳပ္ပါတယ္။</span></p> <p style="text-align: justify" class="MsoNormal"><span style="font-size: 10pt; font-family: Zawgyi-One">မွတ္ခ်က္။ ။ ၾသဝါဒအခ်ိန္က ငါးမိနစ္ခန္႔သာသတ္မွတ္ေပးထားလုိ႔ မေျပာႏုိင္ခဲ့တဲ့ငယ္စဥ္က ရပ္ဓေလ့ရြာဓေလ့ ေခါင္းေလာင္းထုိးကာ အမွ် ေဝတဲ့အေၾကာင္းကုိ အနည္းငယ္ထပ္ျဖည့္လုိက္ပါတယ္။</span></p> </div><span style="font-family: Zawgyi-One"><span style="font-size: 85%"><br /></span></span><div align="center"><span style="color: #ff0000; font-family: Zawgyi-One; font-size: 85%">သ႐ုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီ - ဦးျမင့္ေအာင္<br />မုိးမခမွကူးယူလာပါေၾကာင္းခင္မ်ာ<br /></span></div>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-14598532504709229942011-08-31T20:53:00.000-07:002011-08-31T21:17:33.797-07:00အရက္ျပႆနာ <p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဆရာၾကီးေရႊဥေဒါင္းႏွင့္ ဦးပဥၨင္းတစ္ပါး ေျပာဆို ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားမွ ေကာက္ႏႈတ္တင္ျပပါမည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအေၾကာင္းကို ဖတ္လိုက္ရတဲ့အခါ ထူးျခားတာကို ေတြ႔ရွိရပါတယ္ ။ အဲဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းတို႔နဲ႔ အတူတူ ၀ိုင္း၀န္း ေဆြးေႏြးၾကရေအာင္ မူရင္းအတိုင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ တကာၾကီးက အရက္ေသာက္တာ အျပစ္မရွိဘူးလို႔ ေရးဖူးတယ္ဆို ၊ တကာၾကီးကိုယ္တိုင္ေကာ အရက္ေသာက္သလား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ စာအုပ္ထဲမွာ ေတြ႕ပါသလားဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ စာအုပ္ထဲမွာေတာ့ မေတြ႕ပါဘူး ၊ တစ္ေနရာမွာ ေရးဖူးတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ တင္ပါ ၊ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ " ေျဖာင့္ခ်က္ " ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးထဲမွာ ေရးဖူးပါတယ္ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဘာေၾကာင့္ ေရးတာလည္း တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ေျဖာင့္ခ်က္ဆိုေတာ့ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ အယူအဆ နဲ႕ အျပဳအမူေတြကို ဟုတ္မွန္အတိုင္း ေဖာ္ထုတ္ျပီး ေရးရမည့္ တာ၀န္ရွိလို႔ပါ ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဘယ္သူက ေရးခိုင္းလို႔ ေရးရတာလည္း တကာၾကီး ။စိတ္မရွိပါနဲ႔ေနာ္ ၊ ဦးပဥၨင္းက တကာၾကီး ဘက္သားပါ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဘယ္လို ဘက္သားပါလဲ ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဒီၿပႆနာေလးရွင္းေပးပါအံုး......<wbr>...........</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ လူေတြက မဟုတ္တရုတ္ စြပ္စြဲၾကေလသလားလို႔ ကိုယ္တိုင္ ၀င္ျပီး ေမးၾကည့္တာပဲ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဘုရား ။ တပည့္ေတာ္ ေျဖပါေတာ့မယ္ ။ ဦးပဥၨင္း ရဲ႕ ေမးခြန္းေတြက တစ္ထိုင္တည္းမွာ သံုးခုရွိသြားပါျပီ ။ (၁) ေျဖာင့္ခ်က္ေတြကို ဘယ္သူေရးခိုင္းတာလဲ ။ (၂) အရက္ေသာက္တာ အျပစ္ မရွိဘူးလို႔ ေရးသလား ။ (၃) တကာၾကီးကိုယ္တိုင္ အရက္ေသာက္သလား ။ ဟုတ္ရဲ႕လား ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ အရက္ေသာက္ေသးသလားလို႔ ဆိုလိုပါတယ္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ မွန္လွပါဘုရား ၊ ဘယ္သူက ေရးခိုင္းသလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ေျဖရလွ်င္ ဘယ္သူကမွေတာ့ အေရးမခိုင္းပါဘူး ။ သို႔ေသာ္တပည့္ေတာ္က ေလာကုတၱရာ ေရးရာအတြက္ အားထုတ္ေနသူ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ကိုယ္သိသမွ် ျမင္သမွ်ေလးကို သူတစ္ပါးအား တင္ျပေနသူျဖစ္ေလေတာ့ ကိုယ့္အေပၚမွာ သံသယ ကင္းရွင္းသြားေစလိုသည္ တစ္ေၾကာင္း ၊ တပည့္ေတာ္ ရဲ႕ ၀ါသနာတစ္ခုက ဘယ္သူေတြလက္ခံျခင္း ၊ လက္မခံျခင္းကို အပထား ၊ ကိုယ္တိုင္ စိတ္ခ်လက္ခ် ယံုၾကည္ထားတဲ့ အျခင္းအရာတစ္ခုကို တင္ျပရမွ ေက်နပ္တတ္တာက တစ္ေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္ ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ေျဖာင့္ခ်က္ ေရးရျခင္း အေၾကာင္းကေတာ့ ဟုတ္ပါျပီ ၊ အရက္ေသာက္တာ အျပစ္မရွိဘူးလို႔ ေရးတာက ဘယ္လိုလည္းတကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဦးပဥၨင္း က တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ေဆာင္းပါးကို ကိုယ္တိုင္ ဖတ္ဖူးဟန္ မတူပါဘူး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဒိေ႒ ဒိ႒မတၱံ စာအုပ္ကိုသာ ဖတ္ဖူးတယ္ ၊ ေျဖာင့္ခ်က္ကို မဖတ္ဖူးပါဘူး ၊ လူေျပာသူေျပာပါပဲ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ စာကို ေသေသခ်ာခ်ာ မဖတ္ဘဲနဲ႕ ေျပာၾကတာပါဘုရား ။ အျပစ္မရွိဘူးလို႔ မေရးဖူးပါဘူး ။ ငရဲမၾကီးဘူးလို႔သာ ေရးပါတယ္ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဘာေၾကာင့္ ငရဲမၾကီးရသလဲ ၊ သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္ပဲ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ငရဲၾကီးတယ္ (သို႔) အပါယ္က်တယ္ဆိုတာ ဒုစရိုက္ ၁၀ပါး က်ဴးလြန္မွ မဟုတ္လားဘုရား ၊ သုရာေမရယ ဟာက သီလနယ္ထဲက မဟုတ္ပါလားဘုရား ။ ဒုစရိုက္မႈ နဲ႔ သီလက တစ္ျခားစီပါဘုရား ။ ဒုစရိုက္မႈ ဆိုတာက က်ဴးလြန္လွ်င္ အပါယ္က်တယ္ ။ သီလ ဆို</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">တာက ေကာင္းေသာ အေလ့အက်င့္ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အရက္ေသာက္ျခင္းဟာ ေကာင္းေသာအေလ့ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ ဘုရား ။ နစၥ ၊ဂီတ ၊ ၀ါဒိတ ဆိုတာမ်ဳိးေတြလိုေပါ့ ။ ေရွာင္လွ်င္ေကာင္းတယ္ (သို႔) ငရဲေတာ့ မၾကီးပါဘူးဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ သို႔ေသာ္ သုရာေမရယကို ကာေမသုမိစၧာစာရကံထဲမွာ ထည့္သြင္းရမယ္လို႔ အ႒ကထာ ဆရာက ဆိုတယ္ တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဒါက သူ႕အယူအဆကိုးဘုရား ။ သူတစ္ပါး မယားကို ျပစ္မွားတာနဲ႔ ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႔ကိုယ္ ၀ယ္ေသာက္တာ နဲ႔ ဘာမ်ားသက္ဆိုင္လို႔လဲဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ကာမဂုဏ္ ခံစားတဲ့ သဘာ၀ခ်င္းတူတယ္ တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ကာမဂုဏ္ခံစားရံုနဲ႔ ငရဲၾကီးတယ္လို႔ ဗုဒၶက ေဟာေတာ္မမူခဲ့ပါဘူးဘုရား ။ တစ္ခ်ဳိ႕က ဘယ္လိုေတာင္ ေရးၾကသလဲဆိုေတာ့ အရက္ေသာက္တဲ့လူဟာ ရသာရံုခံစားျခင္းပဲတဲ့ ။ ကိုယ္တိုင္ ဘာမွ မသိဘဲနဲ႔ ရမ္းျပီး ေရးခ်င္တဲ့ လူေတြေၾကာင့္ ခက္တာပဲ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">အရက္ေသာက္တယ္ဆိုတာ ရသာရံုခံစားျခင္း မဟုတ္တဲ့အျပင္ အစ ပထမ မွာ ရႈံ႕ရံႈ႕မဲ့မဲ့ နဲ႔ မ်ဳိခ်ရတဲ့ အရည္ပါ ဘုရား ။ ေနာက္ေတာ့မွဇိမ္တစ္မ်ဳိးရွိတယ္ဆိုျပီး ၾကိဳက္တတ္လာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ ။ " ဇိမ္ " ကို ၾကိဳက္ျခင္းပါ ။ အရသာကို ၾကိဳက္ျခင္း မဟုတ္ပါဘူးဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ေနာက္ေတာ့ အရသာကိုပါ ၾကိဳက္လာတယ္ဆို ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဒါကေတာ့ တမာရြက္ျပဳတ္စားတဲ့ လူလိုေပါ့ဘုရား ။ ပထမေတာ့ ခါးတယ္ ။ ေနာက္ေတာ့မွ ၾကိဳက္တာပါ ။ အရက္မွာေတာ့ဇိမ္က အဓိက ပါဘုရား ။ ကိုယ္တိုင္ ျမည္းမစမ္းဘဲနဲ႔ သူတစ္ပါး ပါးစပ္ထဲက အရသာကို မွန္းဆျပီး ဆရာလုပ္ခ်င္တဲ့ လူေတြေတာ့တပည့္ေတာ္ က တယ္မတည့္ဘူး ။ သုရာေမရယဟာ ငရဲၾကီးတယ္ဆိုရင္ ဗုဒၶက ဒုစရိုက္ ၁၁ ပါးလို႔ ေဟာခဲ့မွာေပါ့ဘုရား ။ ၁၁ ပါးေဟာလွ်င္လည္း ဂဏန္းအေနနဲ႔ အရုပ္မဆိုးပါဘူး ။ မီး ၁၁ ပါး တို႔ ဘာတို႔ ရွိသားပဲ ။ ဗုဒၶက ၁၀ ပါးလို႔ ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့ အထဲမွာ သီလထဲကတစ္ခုယူျပီး ကာေမသု ထဲ အတင္းသြင္း လို႔ တပည့္ေတာ္ေတာ့ လက္မခံဘူး ။ သူ႔သေဘာ သက္သက္ပဲ ။ ဘုရားေဟာ မဟုတ္ဘူး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ လူေတြ လိမၼာ လာေအာင္ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ သြင္းထည့္တာ ထင္ပါရဲ႕ တကာၾကီး ။ အရက္ေသာက္ျခင္းဟာ မေကာင္းတာေတာ့ ၀န္ခံတယ္ မဟုတ္လား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ အတိုင္းအရွည္နဲ႔ ၀န္ခံပါတယ္ ။ သို႔ေသာ္ လိမၼာေအာင္ဆိုျပီး အပိုေျခာက္လွန္႔ေပးလွ်င္ေတာ့ အမွန္ (သစၥာ)တရား ပ်က္တယ္လို႔ တပည့္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္ဘုရား ။ ဥပမာ - စေလာင္းဖံုး ၂ ခ်ပ္ကိုတီးလွ်င္ က်ားကိုက္တတ္တယ္လို႔ ေရွးကလူၾကီးေတြကကေလးေတြကို ေျခာက္ခဲ့တယ္ ။ အမွန္ကေတာ့ (ေျမ)စေလာင္းဖံုး ၂ ခ်ပ္ကိုတီးလွ်င္ ကြဲမွာစိုးလို႔ပါပဲ ။ ကေလးေတြအဖို႔ ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မယ္ ။ သို႔ေသာ္ လူတိုင္းဟာ ကေလး မဟုတ္ဘူးဘုရား ။ ဘာပဲေျပာေျပာ တပည့္ေတာ္အေနနဲ႔ကေတာ့ ဗုဒၶကမွန္တဲ့အတိုင္း ေဟာထားပါလ်က္နဲ႔ တစ္ခ်ဳိ႕က ဥာဏ္ကြန္႔ျပီး အေျခာက္ေတြ ၊ အေျမွာက္ေတြနဲ႔ ျဖည့္စြက္တာကို တပည့္ေတာ္ မလိုလားဘူးဘုရား ။ မွန္တာကို ေဖာ္ထုတ္ခ်င္တာပဲ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ တကာၾကီး က အရက္ေသာက္တာဟာ အျပစ္မရွိဘူးတဲ့လား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဒီလို မလုပ္ပါနဲ႔ ဦးပဥၨင္း ။ တပည့္ေတာ္ ဥပမာေဆာင္ခဲ့ျပီးေကာဘုရား ။ စေလာင္းဖံုး ၂ ခ်ပ္ကိုတီးလွ်င္ က်ားကိုက္တတ္တယ္ ဆိုတာ မဟုတ္ေပမဲ့ ကြဲတတ္တယ္ဆိုတာ မွန္သလိုပဲ အရက္ေသာက္ျခင္းေၾကာင့္ ငရဲၾကီးတယ္ဆိုတာ မမွန္ေပမဲ့ စေလာင္းဖံုးကြဲတာလိုပဲ အျပစ္ေတာ့ရွိတတ္တာေပါ့ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ရွိတတ္တယ္ဆိုေတာ့ ဧကန္စကား မဟုတ္ဘူး ။ အေနကန္စကားေပါ့ တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ အတိုင္းနဲ႔အထြာနဲ႔ စည္းနဲ႔ ကမ္းနဲ႔ ဆိုလွ်င္ေတာ့ လူေတြထင္ၾကသလို ဧရာမအျပစ္ၾကီး မဟုတ္နိုင္ပါဘူးဘုရား ။ တပည့္ေတာ္က ဒီအေၾကာင္းေတြကို စျပီး ေရးကတည္းက ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခု ရွိပါေသးတယ္ ။ အရက္ေသာက္တဲ့လူေတြကို အရက္မေသာက္ေအာင္ တပည့္ေတာ္ မတတ္နိုင္ဘူး ။ ဘယ္သူမွလည္း တတ္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး ။ သို႔ေသာ္ ေသာက္ၾကလို႔ရွိလွ်င္ စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ အတိုင္းနဲ႔ အထြာနဲ႔ အခ်ိန္နာရီ နဲ႔ ေသာက္ၾကဖို႔ သတိေပးခ်င္ လို႔ပါပဲ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဘယ္လို ေသာက္ပုံေသာက္နည္းလဲ တကာၾကီး ရဲ႕ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ တပည့္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္ကို ဟိုတုန္းက အုပ္ခ်ဴပ္သြားတဲ့ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးေတြကို တပည့္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြက မိစၧာဒိ႒ိေတြ ၊ ေမ်ာက္ကဆင္းသက္တဲ့ အရိုင္းအစိုင္းေတြ ၊ ဘာေတြညာေတြ နဲ႔ ေခၚခ်င္တတ္တယ္ မဟုတ္ဘူးလား ။ သူတို႔အရာရွိေတြဟာ လူတိုင္းလိုလိုပဲ အရက္ေသာက္တတ္တယ္ ။ သို႔ေပမဲ့ ဂ်င္မခါနာကလပ္မွာ မူးျပီး ရန္ျဖစ္ၾကတယ္လို႔ ဘယ္ႏွစ္ခါမ်ား ၾကားရဖူးသလဲ ။ မူးလဲေနတယ္လို႔ေကာ ၾကားရသလား ။ အလုပ္ခြင္ကို အရက္မူးျပီး လာတယ္လို႔ရွိပါသလား ။ ရွိတဲ့ပိုက္ဆံ အကုန္ေသာက္ပစ္တယ္လို႔</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေကာ ၾကားရပါသလား ။ လူၾကားထဲမွာ ေျပာမွားဆိုမွားျဖစ္ေအာင္ မူးတယ္လို႔ေတာင္ ၾကားရပါသလား ။ ေတြ႔ရပါသလားဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဒါကေတာ့ သူတို႔က အထက္တန္း လူစားေတြကိုး တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ တပည့္ေတာ္ကလည္း ဇိမ္ခံခ်င္လို႔ ေသာက္လွ်င္ အထက္တန္းလူမ်ားေသာက္နည္း ၊ ဂုဏ္သေရရွိတဲ့လူမ်ား(Gentlemen )ေသာက္နည္းေသာက္တတ္ေအာင္ သတိေပးခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ပါဘုရား ။ တပည့္ေတာ္ ရဲ႕ အယူအဆ က လူေတြကို ငါးပါးသီလ နဲ႔ငရဲ နဲ႔ ဘာနဲ႔ ေျခာက္နည္းမ်ဳိးထက္ ေသာက္ခ်င္းေသာက္လွ်င္ သိကၡာရွိရွိနဲ႔ ေသာက္တတ္ဖို႔ သတိေပးျခင္းက လိုက္နာၾကဖို႔ နီးစပ္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ျမင္ပါတယ္ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ေသာက္တတ္ျပီး လူမ်ားအဖို႔ေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့ တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ေသာက္တတ္ျပီး လူမ်ားအဖို႔ တပည့္ေတာ္ ရည္ရြယ္တာပဲ ။ မေသာက္တတ္တဲ့ လူအဖို႔ေတာ့ ပိုက္ဆံကုန္မွာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ ေတာ္ေတာ္လံုေလာက္ေနပါျပီ ။ ေသာက္တတ္တဲ့လူကို မဟုတ္တရုတ္ ေျခာက္လွန္႔ျပီး အျဖတ္ခိုင္းျခင္းထက္ မွန္လည္းမွန္တယ္ ၊ သဘာ၀လည္းက်တယ္ ၊ နားေထာင္ခ်င္စဖြယ္လည္း ရွိတယ္ဆိုတဲ့နည္းနဲ႔ သတိေပးျခင္းက ပိုျပီး ေအာင္ျမင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ထိုက္တယ္ မဟုတ္လားဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ေျခာက္လွန္႔ေပးလို႔ ျပတ္တဲ့လူမ်ားေကာ မရွိေပဘူးလား တကာၾကီးရယ္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ငရဲၾကီးတယ္ဆိုလို႔ မေသာက္ဘဲ ေနခ်င္ေနမယ္ ၊ ေသာက္တတ္ျပီးမွေတာ့ ငရဲေၾကာက္လို႔ ျဖတ္တဲ့လူ နည္းပါလိမ့္မယ္ ။နာမည္ေကာင္းယူခ်င္လို႔ေသာ္လည္းေ<wbr>ကာင္း ၊ အေသာက္လြန္ျပီး ေသမွာေၾကာက္လို႔ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ ပိုက္ဆံမတတ္နိုင္လို႔ေသာ္ လည္းေကာင္း ျဖတ္ၾကတဲ့လူက မ်ားပါလိမ့္မယ္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဒါျဖင့္ အျပစ္ရွိပံုက ဘယ္လိုရွိတာလဲ တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ (၁) အခ်ိန္မေရြးေသာက္လွ်င္ ယစ္ထုပ္ျဖစ္ျပီး ေနာင္ဘ၀မွာ ရူးတတ္တယ္ဆိုတာ တပည့္ေတာ္ ယံုၾကည္တယ္ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> (၂) ပိုက္ဆံကုန္တယ္ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> (၃) လြန္လြန္က်ဴးက်ဴးဆိုလွ်င္ က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္တယ္ဘုရား ။ ဒါကေတာ့ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး သမားမ်ားမွပါဘုရား ။လြန္လြန္က်ဴးက်ဴးဆိုတာမ်ဳိးကေတာ<wbr>့ ဘယ္ေနရာမွ မေကာင္းဘူးဘုရား ။ အျဗဟၼစရိယာ အလုပ္ဟာ ငရဲေတာ့မၾကီးဘူး ။ ဒါေပမဲ့</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">လြန္လြန္က်ဴးက်ဴးဆိုလွ်င္ ဒုကၡေရာက္တတ္တာပါပဲဘုရား ။ ကာမဂုဏ္ခံစားမႈ ဟူသမွ်ဟာ ဒီအတိုင္းခ်ည္းပါပဲဘုရား ။ အျပစ္က ခံစားမႈေၾကာင့္ မဟုတ္ ။ လြန္က်ဴးမႈေၾကာင့္ပါ ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ကာမဂုဏ္ခံစားျခင္းဟာ အျပစ္ မဟုတ္ဘူးလား တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ တပည့္ေတာ္က ငရဲမၾကီးတတ္ျခင္းကို ဆိုလိုပါတယ္ ။ လူ႔ေဘာင္မွာ ေနရတယ္ဆိုတာ ၀မ္းစာအတြက္ အလုပ္လုပ္ရ ၊ဟိုဟာေၾကာင့္ၾက ၊ ဒီဟာေၾကာင့္ၾက ၊ ေသာကဗ်ာပါဒေတြ မ်ားေလေတာ့ အားလပ္တဲ့အခ်ိန္ကေလးမွာ ဟိုတယ္တက္သူတက္ ၊ဘိလိယက္ထိုးသူထိုး ၊ တင္းနစ္ရိုက္သူရိုက္ ၊ ရုပ္ရွင္ ၾကည့္သူၾကည့္ ကိုယ့္နည္းနဲ႔ ကိုယ္ ေဖ်ာ္ေျဖမႈရွာၾကရတာပဲ ဦးပဥၨင္း ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဒါေတြ မပါဘဲ မျဖစ္နိုင္ဘူးလား တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဒါေတြ မရွိလွ်င္ ေျခာက္ကပ္ကပ္ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားနိုင္တယ္ ။ ဦးပဥၨင္းမ်ားေတာ့ ေနနိုင္တယ္ ၊ ေနလည္းေနထိုက္တယ္ ၊ မေနၾကတာကေတာ့ ဦးပဥၨင္းတို႔ အျပစ္ပဲ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဦးပဥၨင္းမ်ားဆီ လွည့္လာျပီကိုး တကာၾကီးရဲ႕ ၊ ဗုဒၶကေတာ့ ကာမဂုဏ္ကို အျပစ္လို႔ဆိုပါလား တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဒါက အဓိပၸာယ္တစ္မ်ဳိးပါဘုရား ။ သံသရာ၀ဋ္မွ ကၽြတ္လြတ္ခ်င္တဲ့ လူမ်ားအတြက္ ေဟာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ ။ ကၽြတ္လြတ္ခ်င္တဲ့သူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိလို႔လဲ ။ ဦးပဥၨင္းေရာ " သံသရာ၀ဋ္ဒုကၡေတာ " ဆိုျပီးေတာ့ တစ္ကယ္ ကၽြတ္လြတ္ခ်င္တဲ့စိတ္ ရွိရဲ႕လား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ က်ဳပ္တို႔ဆီ လွည့္လွည့္လာေတာ့တာကိုး တကာၾကီးက ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ လွည့္ရတာက တစ္ျခားေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး ဘုရား ။ ဦးပဥၨင္းဟာက ငရဲၾကီးမၾကီးအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးရာကေနျပီးလြတ္ေျမာက္ေရးတရား အေၾကာင္း ထည့္ထည့္ေျပာတာကိုးဘုရား ။ ဒီႏွစ္ခုဟာ တစ္ကန္႔စီထားမွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ဘုရား ။ လူသာမန္ေတြအေၾကာင္းေျပာလွ်င္ အပါယ္ငရဲက လြတ္ဖို႔ေလာက္ဆိုလွ်င္ ေတာ္ပါျပီ ။ ၀ဋ္မွ လြတ္ေျမာက္ေရး နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အက်င့္ကေတာ့</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">တစ္က႑ထားသင့္ပါတယ္ဘုရား ။ အမွန္မွာေတာ့ လူမ်ားအဖို႔မွာ (အမ်ားအားျဖင့္) သံသရာမွာ ေကာင္းေကာင္းလည္ဖို႔ ၊ ရဟန္းမ်ား အဖို႔ေတာ့ သံသရာ၀ဋ္မွ ကၽြတ္လြတ္ဖို႔ ၊ အဲဒီလို အက်င့္တစ္မ်ဳိးစီ ၊ တစ္ကန္႔စီထားလိုက္ပါတယ္ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ေသ အရက္ဟာက ( ပမာဒတရား ) ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကို ျဖစ္ေစတတ္တယ္တဲ့ ။ေမ့ေလ်ာ့တာေကာ အျပစ္မဟုတ္ဘူးလား တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ လာျပန္ပါျပီ ။ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းေၾကာင့္ မဂ္ဖိုလ္နဲ႔ ေ၀းတာေတာ့ မွန္တယ္ ။ သို႔ေသာ္ ေမ့ေလ်ာ့ရံုသက္သက္ေၾကာင့္ေတာ့ ငရဲၾကီးေသးတာ မဟုတ္ဘူး ဦးပဥၨင္း ။ ဒါထက္ ပမာဒတရားဆိုတာ ဘာကိုေမ့ေလ်ာ့ျခင္းလို႔ ဆိုလိုတယ္ ထင္သလဲဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳဖို႔ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းေပါ့ တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဒါန ၊ သီလတို႔ ၊ ဥပုသ္ေစာင့္တာတို႔ ဘာတို႔လားဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဟုတ္တာေပါ့ တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဗုဒၶ ပရိနိဗၺာန္ျပဳခါနီးမွာ " ဟႏၵဒါနိ ဘိကၡေ၀ " ဆိုတဲ့ ေနာက္ဆံုးသတိေပးခ်က္ တစ္ခု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တယ္ ၊ ရုပ္နာမ္တရားတို႔သည္ ပ်က္တတ္ေသာ သေဘာရွိတယ္တဲ့ ။ အဲဒါကို မေမ့ၾကနဲ႔တဲ့ ။ ဒါန ၊ သီလတို႔အတြက္ ဗုဒၶပြင့္ေတာ္မူျခင္း မဟုတ္ ။ ဒါေတြကေတာ့ ဗုဒၶေတြ မပြင့္လွ်င္လည္း အျပည္ျပည္မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ လူမ်ား ျပဳလုပ္ၾကစျမဲပါဘုရား ။ ေနာက္ဆံုး သတိေပးခ်က္အေနနဲ႔ အေမာခံျပီး မိန္႔ေတာ္မူမည္ မဟုတ္ပါဘုရား ။ ပ်က္တတ္ေသာသေဘာရွိတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ သတၱ၀ါေတြက ေမ့တတ္လြန္းလို႔ ဗုဒၶက အေမာခံျပီး ေနာက္ဆံုး သတိေပးေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဒါကေတာ့ လက္မခံလို႔ မျဖစ္ဘူး ။ လက္ခံရေပမွာေပါ့ ။ ဒါထက္ သုရာေမရယ ဟာ ငရဲမၾကီးဘူးဆိုတာကို တကာၾကီးဘယ္လိုေၾကာင့္ သေဘာေပါက္သြားတာလဲ ။ ဒုစရိုက္ ၁၀ ပါး ထဲမွာ မပါလို႔ စဥ္းစားမိတာပဲလား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ အမွန္ကေတာ့ စိတ္သဘာ၀အေၾကာင္းကို တပည့္ေတာ္တရားအားထုတ္ရင္း ေလ့လာရာမွာ အျပဳအမူတစ္ခုဟာ ဘာေၾကာင့္ ကုသိုလ္ျဖစ္တယ္ ။ ဘာေၾကာင့္ အကုသိုလ္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေရွးဦးစြာ သေဘာေပါက္လာပါတယ္ဘုရား ။ သူတစ္ပါးကို ထိခိုက္နစ္နာေစလိုတဲ့ ေစတနာနဲ႔ျပဳလုပ္ျခင္း ၊ ေျပာဆိုျခင္းဟာ အကုသိုလ္ ျဖစ္တယ္ ၊ သူတစ္ပါးကို ေကာင္းေစလိုတဲ့ ေစတနာနဲ႔ ျပဳလုပ္ျခင္း ၊ ေျပာဆိုျခင္းဟာ ကာမာ၀စရ ကုသိုလ္ ျဖစ္တယ္ ။ ကုသိုလ္မႈ ၊ အကုသိုလ္မႈမွာ ေစတနာဟာ အေၾကာင္းရင္း ျဖစ္တယ္လို႔ တပည့္ေတာ္ သေဘာက်လာပါတယ္ ။ ဗုဒၶကလည္း ေစတနာကို ကံ ဟူ၍ ေကာက္ယူရမယ္လို႔ ေဟာေတာ္မူတယ္ ။ ဒီေတာ့မွ ဒုစရိုက္၁၀ ပါးထဲမွာ ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ သုရာေမရယ မပါျခင္းကို ေတြ႔ရလို႔ တပည့္ေတာ္ အျမင္နဲ႔ ကိုက္ေနတာပဲဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ေနပါဦး တကာၾကီး ၊ အရက္ေသာက္တဲ့လူဟာ မူယစ္ခ်င္တဲ့ ေစတနာ မရွိဘူးလား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဦးပဥၨင္းက ေစတနာနဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေရာေထြးေနတာကိုးဘုရား ။ မူးယစ္ခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတာ့ ရွိမယ္ ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ေစတနာ မဟုတ္ဘူးဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ရွင္းပါဦး တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ေစတနာဆိုတာမ်ဳိးဟာ သူတစ္ပါးအေပၚမွာ ထားရွိျခင္းကို ဆိုလိုပါတယ္ ။ မိမိကိုယ္အေပၚမွာ ထားရွိျခင္းကို မဆိုလိုပါ</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဘူးဘုရား ။ သူတစ္ပါးအေပၚမွာ ေစတနာေကာင္းထားလွ်င္ ကုသိုလ္ျဖစ္တယ္ ။ ေစတနာဆိုးထားလွ်င္ အကုသိုလ္ ျဖစ္ပါတယ္ ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ၾကီးပြားေစခ်င္တာေတာ့ လူတိုင္းမွာ ရွိတတ္ပါတယ္ ။ သို႕ေသာ္ ဒါကို ကုသိုလ္စိတ္လို႔ မေခၚနိုင္ပါဘူးဘုရား ။ ေလာဘစိတ္သာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အရက္ေသာက္ျခင္းအားျဖင့္ သူတစ္ပါးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေစတနာဆိုးေသာ္လည္းေကာင္း ၊ ေစတနာေကာင္းေသာ္လည္းေကာင္း မပါရွိသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ကုသိုလ္ ၊ အကုသိုလ္ မေကာက္ထိုက္ပါဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ မူးျပီး ရမ္းတဲ့လူေကာ တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဒါက တစ္ျခားပါဘုရား ။ရမ္းတဲ့အျပစ္ ေရာက္တာပါပဲ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ သုရာေမရယ သက္သက္နဲ႔ေတာ့ အကုသိုလ္ မျဖစ္ဘူးေပါ့ တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ စိတ္သဘာ၀ကို တပည့္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ေလ့လာလို႔ ေတြ႔ရွိထားတဲ့အတိုင္းမွာေတာ့ ေလာကမွာအကုသိုလ္ျဖစ္တဲ့ အရည္လည္း မရွိပါဘူး ။ ကုသိုလ္ျဖစ္တဲ့ အရည္လည္း မရွိပါဘူးဘုရား။ ေစတနာသာလွ်င္ ကုသိုလ္ ၊ အကုသိုလ္ ျဖစ္ေစပါတယ္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ သဘာ၀ေတာ့ က်တတပဲ တကာၾကီး ။ က်ဴပ္ေတာင္ လက္ခံခ်င္လာျပီ ။ သို႔ေသာ္ မိရိုးဖလာ သမားေတြကေတာ့ ၾကိဳက္ၾကရမွာ မဟုတ္ေပဘူး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ အထူးသျဖင့္ အသက္ကိုအေသခံမယ္ ၊ ေသအရက္ကို လွ်ာေပၚမတင္ဖူးပါဘူး ညာဘူး နဲ႔ ၾကြားေနတဲ့ လူေတြက သာျပီးသေဘာမက် မွာေပါ့ဘုရား ။ သူတို႔အသားယူစရာ အလံုးကေလးတစ္ခု လက္လြတ္သြားမွာကိုဘုရား ။ သို႔ေသာ္ တပည့္ေတာ္ စာေရးတဲ့အခါမွာ မိရိုးဖလာသမားေတြအတြက္ မေရးပါဘူးဘုရား ။ ကာလာမသုတ္မွာ ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့အတိုင္း သဘာ၀က်မက်ကို ကိုယ္</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ပိုင္ဥာဏ္နဲ႔ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ရဲတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ ေရးပါတယ္ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဒီလိုဆို တကာၾကီးရဲ႕စာကို လူမ်ားစုက လက္ခံဖို႔ ခဲယဥ္းလိမ့္မယ္ေပါ့ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ တပည့္ေတာ္ဟာ လူျပိန္းမ်ားပါ နားလည္ေအာင္ေတာ့ ရွင္းျပတတ္တယ္လို႔ ကိုယ့္ဟာကို ထင္မိပါတယ္ ၊ သို႔ေသာ္ နားလည္ေပမဲ့ မၾကိဳက္နိုင္တာက ရွိေသးတာကိုးဘုရား ။ နားေတာ့လည္ေစမယ္ ၊ သို႔ေသာ္ လက္ခံဖို႔ဆိုတာကေတာ့ ဥာဏ္အႏုအရင့္က ရွိေသးတာကိုးဘုရား ။ အခ်ဳိ႕လူမ်ားကေတာ့ သူတို႔ၾကားဖူးထားတဲ့ အယူနဲ႔ မတူလွ်င္ ခါးခါးသီးသီး ဖယ္ပစ္ခ်တတ္ ၾကပါတယ္ ။ သူတို႔အတြက္ တပည့္ေတာ္ မေရးဖူးပါဘူးဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ (၁) နဲ႔ (၂) ကေတာ့ ေျပလည္ပါျပီ ။ နံပါတ္(၃) က်န္ေသးတယ္ တကာၾကီးရဲ႕ ၊ တကာၾကီးဟာ အခု အရက္ေသာက္ပါေသးသလား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ လူပုဂၢိဴလ္ခ်င္းဆိုလွ်င္ေတာ့ ေမး၀ံ့တဲ့ ေမးခြန္း မဟုတ္ဘူးေပါ့ ။ သို႔ေသာ္ ရဟန္းဆိုေတာ့ ေမးနိုင္ပါတယ္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဒီလိုေၾကာင့္ပါ တကာၾကီး ။ တရားအားထုတ္ေနတယ္ဆိုတဲ့အျပင္ က်မ္းျပဳဆရာတစ္ေယာက္ဆိုလို႔ ေမးရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ တကာၾကီးရယ္ ။ မေျဖခ်င္လည္းေနေပါ့ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ ေမးသူရွိလွ်င္ ေျဖဖို႔ အသင့္ပါပဲ ဘုရား ။ ဟန္ေဆာင္တတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူးဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ရတနာ့သုတ္ထဲကလိုလား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဒါကေတာ့ ဦးပဥၨင္း ထင္ခ်င္သလိုထင္ေပါ့ဘုရား ။ တပည့္ေတာ္ ေလွ်ာက္ထားတာကို ယံုပါေနာ္ ။ ဒါမ်ဳိးမွာ တပည့္ေတာ္မလိမ္ပါဘူး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဘယ္လိုဟာမ်ဳိးမွာမွ မလိမ္ဘူး ဟုတ္လား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဒီေလာက္လည္း မဟုတ္ေသးဘူးဘုရား ။ တပည့္ေတာ္ အသက္ေသရမည့္ ကိစၥမ်ဳိးဆိုလွ်င္ ေသရမွာကို ေၾကာက္ျပီးလိမ္မိမလား မေျပာတတ္ပါဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ တကာၾကီးက ေသရမွာ ေၾကာက္တုန္းလား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဘယ့္ႏွယ္ဘုရား ၊ ေလာကဓံေအာင္ျပီလို႔ ၀န္မခံနိုင္ေသးလွ်င္ အာဇာနည္မ်ားမွတစ္ပါး ေသရမွာကို ေၾကာက္တဲ့လူခ်ည္းေပါ့ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ကိုင္း တကာၾကီးနဲ႔ အရက္အေၾကာင္းကို ေျဖပါေတာ့ေလ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ငယ္စဥ္တုန္းကေတာ့ ေသာက္ခဲ့တယ္ေပါ့ဘုရား ။ ဒါေပမဲ့ တပည့္ေတာ္တို႔ လူသိုက္က စည္းနဲ႔ ကမ္းနဲ႔ အိုင္စီအက္ေသာက္ေသာက္တဲ့ လူေတြပါ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ တကာၾကီးက အိုင္စီအက္ေတာ့ တယ္အထင္ၾကီးသကိုး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဒီ႔ျပင္ေနရာမွာ ဒီေလာက္ မဟုတ္ဘူး ။ ေသာက္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ သူတို႔လူစုကို ေကာင္းေကာင္း အတုခိုးတယ္ ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">မင္းၾကီးရဲ႕ေတာလိုက္ စာေရးလုပ္ခဲ့ဖူးေတာ့ ဂ်င္မခါနာကလပ္တို႔ ၊ ပဲခူးကလပ္တို႔မွာ သူတို႔ေသာက္ပံုေတြကို ျမင္ရဖူးသကိုးဘုရား ။တပည့္ေတာ္ သေရက်မိတယ္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ အတိုင္းအတာရွိတယ္ ၊ မလြန္ေစရဘူး ဆိုပါေတာ့ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဒါတြင္မကဘူး ၊ နံနက္ခင္းမွာ ဘယ္ေတာ့မွ မေသာက္ဘူး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဘာေၾကာင့္တဲ့လဲ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ နံနက္ခင္း ေသာက္တဲ့လူဟာ တစ္ေန႔လံုးေသာက္ျဖစ္ျပီး ယစ္ထုပ္ျဖစ္သြားတတ္လို႔ပဲဘုရား ။ သူတို႔က ေသာက္ၾကေပမဲ့ မေသာက္ရလွ်င္ မေနနိုင္ဆိုတဲ့ ယစ္ထုပ္ျဖစ္မခံဘူး ဘုရား ၊ အဲဒါကို တပည့္ေတာ္က သိပ္သေဘာက်တယ္ ။ တပည့္ေတာ္ ယံုၾကည္ခ်က္ကလည္း ယစ္ထုပ္ျဖစ္သြားလွ်င္ ေနာင္ဘ၀ မွာ အရူး ျဖစ္တတ္တယ္ ။ ရူးသြပ္တယ္ဆိုလွ်င္ မဂ္ဖိုလ္အတြက္ တစ္ဘ၀ဆံုးေတာ့တာပဲဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ မဂ္ဖိုလ္အတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေၾကာင့္ၾကစိုက္သကိုး တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ တပည့္ေတာ္က ဆင္းရဲမွာကို မေၾကာက္လွဘူး ။ ဘ၀ဆံုးရံႈးသြားမွာကို အေၾကာက္ဆံုးပဲ ၊ ဒါကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက အထူးသတိထားပါတယ္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ေတာ္ေတာ္ၾကီးလာေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္လာသလဲ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဒင္နာပါတီမ်ဳိးျဖစ္ေစ ၊ ကြဲကြာေနတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေသာက္ေဖာ္ ေသာက္ဖက္မ်ားနဲ႔ ေတြ႔ဆံုၾကတဲ့ အခါမ်ဳိးေလာက္ျဖစ္ေစ ေသာက္ပါေတာ့တယ္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ အခုတိုင္ ဒီလိုပဲလား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ အခုတိုင္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးဘုရား ။ တစ္ျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲလာပံုကို အဆင့္ဆင့္ ေလၽွ်ာက္ထားျခင္းေပါ့ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ေနာက္ေတာ့ေကာ တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ တရားေတြ ဘာေတြ အားထုတ္ ၊ ရဟန္းျပဳျပီးလို႔ လူထြက္ရတဲ့ေနာက္ေတာင္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဒုလႅဘရဟန္းလား တကာၾကီး ၊ ဘယ္ေလာက္၀တ္ခဲ့သလဲ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဒုလႅဘရဟန္း မဟုတ္ပါဘူး ။ ကိုယ့္ဟာကို ထင္ခဲ့မိတယ္ ၊ ငါေတာ့ ဒီတစ္သက္မွာ အရက္ေတာ့ ေသာက္ခ်င္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ။ သို႔ေသာ္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖာ္မ်ားႏွင့္ ဆံုစည္းရာမွာ ေသာက္ခ်င္တဲ့စိတ္ ျဖစ္လာျပန္တယ္ ။ တပည့္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္တာက ေသာက္ခ်င္တဲ့စိတ္ ကုန္ျပီထင္တာ ၊ အခုေတာ့ ရွိေနျပန္တယ္ ။ အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာကာမရာဂ ( လိင္ကိစၥ ) ကို ပယ္တယ္ဆိုတာ ေအာင့္ထားျခင္း မျဖစ္ရဘူး ။ စိတ္ကုန္ခန္းသြားျခင္း ျဖစ္ရမယ္လို႔ တပည့္ေတာ္ တြက္တယ္ ။ ကိုယ့္ကို ကိုယ္အနာဂါမ္ ျဖစ္တယ္ထင္လို႔ ေအာင့္ထားရံုနဲ႔လည္း အနာဂါမ္ ျဖစ္တာ မဟုတ္နိုင္ဘူး ။ ကိုင္း ဒီေတာ့ ေသာက္ခ်င္တဲ့စိတ္ ရွိေသးတဲ့အတူတူ ေသာက္ေပဦးေတာ့ ။ သို႔ေသာ္ ေသာက္ခ်င္စိတ္ ေပ်ာက္ေအာင္ အားထုတ္ယူမယ္လို႔ ျပ႒ာန္းလိုက္တယ္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဒီေတာ့ ေရွးေရွးကအတိုင္း ေသာက္ျပန္ေရာ့လား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ငယ္စဥ္တုန္းက အတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ ဒင္နာပါတီတို႔ ဘာတို႔ေလာက္ပါပဲ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ေနာက္တစ္ထစ္က ဘယ္လိုလဲ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ တပည့္ေတာ္က ကိုယ့္စိတ္ကို စစ္ေဆးတဲ့အလုပ္ လုပ္လာခဲ့တာက ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဘယ္လို စစ္ေဆးသလဲ တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ေသာက္ခ်င္တဲ့စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းဟာ တပည့္ေတာ္အဖို႔မွာေတာ့ အစားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တြဲတြဲျပီး ျဖစ္တတ္တယ္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဒီလိုပါဘုရား ၊ တပည့္ေတာ္က အစားေကာင္းၾကိဳက္တတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္ ။ လူတိုင္းၾကိဳက္တယ္ဆိုေပမဲ့ တပည့္ေတာ္က ကဲလြန္းပါတယ္ ။ ၾကိဳက္ဟင္း မပါလွ်င္ မ်ဳိလို႔ မက်သေလာက္ပါပဲ ။ ျပီးေတာ့ အေသာက္ရဲ႕ သတၱိဟာက ေကာင္းတဲ့ အစာတစ္ခုကိုပိုျပီးေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးနိုင္ပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ကာ တပည့္ေတာ္မွာ ဘယ္လို ျဖစ္ေနသလဲဆိုေတာ့ ငယ္စဥ္တုန္းကဆိုလွ်င္ အိမ္မွာအထူးတလည္ ေကာင္းေကာင္းခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းမ်ဳိးနဲ႔ေတြ႕လွ်င္ ထမင္း မစားေသးပဲ တစ္ခြက္ေျပးျပီး ေသာက္လိုက္ရပါေသးတယ္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ေကာင္းေနတဲ့ဟင္းကို ပိုျပီး အရသာ ေပၚလာေအာင္ေပါ့ဘုရား ။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အိမ္ကဟင္းေၾကာင့္ေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ။ သို႔ေပမဲ့ အင္မတန္ၾကိဳက္တတ္တဲ့ တရုတ္စားပြဲၾကီးမ်ဳိးက်ေတာ့ အစားေကာင္းတာနဲ႔ပဲ ေရွ႕မွာေထာင္ထားတဲ့ပုလင္းဆီကို လက္က ေရာက္ေရာက္သြားခ်င္တယ္ ။ ဒီအထဲမွာ အနားကလူက ငွဲ႔ေပးျပန္ေတာ့ ေသာက္လိုက္မိတာေပါ့ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">တရုတ္ျပည္သြားတုန္းက ငါေသာက္လို႔ ေတာ္မထင္ပါဘူးလို႔ ေအာက္ေမ့သြားေပမဲ့ အစားေကာင္းေသြးေဆာင္မႈေၾကာင့္ ေသာက္ခဲ့မိတာက မ်ားတယ္ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဒီလိုဆို တကာၾကီးဟာက ျဖတ္ဖို႔ခက္ေနျပီေကာ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ေနပါဦး ဦးပဥၨင္း ၊ တပည့္ေတာ္ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့အတိုင္း အစားေကာင္း ေသြးေဆာင္မႈေၾကာင့္ ေသာက္ျဖစ္တယ္ဆိုလွ်င္ အစားေကာင္း စားခ်င္တတ္တဲ့ အာသာဆႏၵကို ျဖတ္ပစ္လိုက္နိုင္လွ်င္ေတာ့ အေသာက္ပါ ပါသြားမွာပဲလို႔ အၾကံ ျဖစ္ေပၚလာတယ္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဘယ္လို လုပ္သလဲ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ တပည့္ေတာ္ဟာ က်န္းမာေရးလိုက္စားေလ့ရွိေလေတာ့ အိႏၵိယျပည္ ေဆးက်မ္းတစ္ခုမွာ ဖတ္ရဖူးတယ္ ။ လူတိုင္းဟာကိုယ့္၀မ္းဗိုက္ ( အစာအိမ္ ) ကို အလုပ္ေပးလြန္းအားၾကီးတယ္တဲ့ ၊ တစ္ႏွစ္မွာ ရက္သတၱတစ္ပတ္ေလာက္ လံုး၀ အစာေရွာင္သည္ျဖစ္ေစ ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ထမင္းဟင္း မပါဘဲ ဟင္းရြက္ျပဳတ္ေလာက္ခ်ည္း စားေနသည္ ျဖစ္ေစ ၀မ္းဗိုက္ အနားရလို႔ ပိုျပိး က်န္းမာနိုင္တယ္တဲ့ ၊ ဒီနည္းကို ႏွစ္စဥ္ ၀မ္းဗိုက္ရွင္းနည္း ( Annual Cleaning ) လို႔ေခၚတယ္ ။ ဒါကို တပည့္ေတာ္ သေဘာက်လို႔ တစ္ပတ္ေလာက္ လုပ္စမ္းၾကည့္ရာမွာ က်န္းမာေရး အတြက္ သာမက အစားေကာင္းခင္မင္တတ္တဲ့ အက်င့္ဆိုးဟာလည္း ေလ်ာ့ဆင္းသြားတာကို ေတြ႔ရတယ္ ။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ျပဳတ္ခ်ည္း တစ္ပတ္ေလာက္ စားေနနိုင္တယ္ ဆိုကတည္းက ဟင္းမေကာင္းတာေလာက္ေတာ့သည္းခံနိုင္သြားေတာ့တာပါပဲဘုရား ။ ဟင္းမေကာင္းျခင္းကို သည္းခံနိုင္လွ်င္ ဟင္းေကာင္း ခင္မင္တတ္ျခင္းဟာလည္း ေလ်ာ႔ဆင္းရ</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေတာ့တာပဲဘုရား ။ အဲဒီလိုခ်ည္း တစ္လမွာ တစ္ပတ္ေလာက္ ႏွစ္လမွာ တစ္ပတ္ေလာက္ လုပ္သြားတဲ့အခါမွာ ကိုယ္ကာယဟာ ပိုျပီးေပါ့ပါး ဖ်တ္လတ္လာရံု မက အစားေကာင္း ( ရသာရံု ) ႏွင့္ ပတ္သက္လို႔ အာသာငမ္းငမ္း ရွိတတ္တဲ့ ၀ါသနာဟာလည္း ေပ်ာက္လုမတတ္ ျဖစ္သြားပါတယ္ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ လုမတတ္ဆိုေတာ့ လံုးလံုးၾကီးေပ်ာက္တာ မဟုတ္ဘူးေပါ့ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ သူတစ္ပါး နည္းတူေတာ့ ရွိေသးတာေပါ့ဘုရား ။ တပည့္ေတာ္က ရသာရံုဘက္မွာ လူအမ်ားထက္ ကဲလြန္ေနေတာ့အစြန္းကေလး တိပစ္လိုက္သလိုေပါ့ ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ အစားေကာင္းေကာင္းစားဖို႔ ငမ္းငမ္းတက္ မျဖစ္ေတာ့ကာ ေသာက္ခ်င္တဲ့ တမ္းတမႈပါ ျပဳတ္သြားေလေရာလား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ တပည့္ေတာ္ အဖို႔မွာေတာ့ ျပဳတ္သေလာက္ပါပဲဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ တကာၾကီးရဲ႕ ျဖတ္နည္းကလည္း မွတ္သားေလာက္ပါတယ္ ။ ေနပါဦး ၊ တကာၾကီးဟာ အိုင္စီအက္မ်ားလို စည္းနဲ႔ ကမ္းနဲ႔ ေသာက္တတ္တယ္ဆိုျပီး ေနာက္ဆံုးမွာ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလို လုပ္ေနရေသးသလဲ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ အေၾကာင္းေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္ဘုရား ။ ပထမအေၾကာင္းက တပည့္ေတာ္ဟာ ခပ္ရြယ္ရြယ္တုန္းကေတာ့သူတစ္ပါးကို မထိခိုက္လွ်င္ ဘယ္သူကဘာထင္ထင္ လုပ္ခ်င္တဲ့ ၀ါသနာရွိေသာ္လည္း အဘိုးၾကီးပိုင္းေရာက္လာေတာ့ ထပ္ျပီး စဥ္းစားလာတယ္ဘုရား ။ ကိုယ္က တရားသမားလည္းဆိုေသး ဒင္နာပါတီေလး ဘာေလးမွာ တစ္ခြက္တစ္ေလ ေသာက္လိုက္မိတယ္ဆိုလွ်င္ လူကို အထင္ေသးတာထက္ တရားကို အထင္ေသးသြားမွာ စိုးတဲ့အတြက္ ဒုကၡခံျပီး ဟင္းရြက္ျပဳတ္နဲ႔ ျဖတ္ရတာပါဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ သာဓုပါဗ်ာ ၊ ဒီ့ျပင္ေကာဗ် ၊ ဒီဟာက ဇိမ္တစ္မ်ဳိးရွိတယ္ဆို ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ငယ္စဥ္တုန္းကေတာ့ အဲဒီဇိမ္ကိုလည္း ၾကိဳက္ခဲ့ဖူးပါတယ္ ။ တရားအားထုတ္ျပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ အလိုရွိတဲ့အခါမွာအဲဒီ ဇိမ္ထက္ ၾကည္လင္ သန္႔ရွင္း အျပစ္ကင္းတဲ့ ဇိမ္မ်ဳိးကို ခံစားနိုင္ေလေတာ့ သူ႔ ဇိမ္ အတြက္ မမက္ေမာေတာ့ပါဘူးဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဒါျဖစ့္လည္းဗ်ာ အဲဒီ ဇိမ္ နဲ႔ပဲ ျဖတ္ပါေတာ့လား ၊ အစားဆင္းရဲခံျပီး ဟင္းရြက္ျပဳတ္ လုပ္ေနရေသးသလား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဒီ ဇိမ္ နဲ႔ခ်ည္း ၂၄ နာရီေနလို႔ မရဘူးေပါ့ဘုရား ။ စားတဲ့အခ်ိန္မွာ မ်က္မ်က္ေကာင္းေကာင္း စားခ်င္တဲ့ ေလာဘကရွိေသးတာကိုး ဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ုိဳးလို႔ ေျပာပါတယ္ ။ ဒီ့ျပင္ အေၾကာင္း မ်ားေကာ တကာၾကီး ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ဒုတိယအေၾကာင္းတစ္ခုကေတာ့ တရားအားထုတ္တဲ့အခါမွာ အေႏွာင့္အယွက္ နည္းနည္း ေတြ႔ရလို႔ပါဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ သိပ္မမူးဘဲ စားေကာင္းရံုေလာက္ဆိုလွ်င္ ကိစၥမရွိဘူးဟုတ္လား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ တရားအားထုတ္ဖို႔ အလုပ္မရွိတဲ့ လူမ်ားအဖို႔မွာေတာ့ မွန္ပါတယ္ ။ တရားအားထုတ္ေနတဲ့ လူမ်ားအဖို႔မွာေတာ့နည္းနည္းေလာက္ ေသာက္မိလွ်င္ပဲ စိတ္ထဲမွာသိပ္ျပီး မသန္႔ရွင္းဘူးဘုရား ။ ၾကည္လင္မႈလည္း နည္းနည္းေလ်ာ့တယ္ ။ တပည့္ေတာ္က အေတြးနဲ႔ ေျပာျခင္း မဟုတ္ပါဘူး ။ ကိုယ္ေတြ႔ပါဘုရား ။ သတိနည္းနည္း လြတ္တတ္ပါတယ္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ သိပ္မူးမွ သတိလစ္တာ မဟုတ္လား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ အဲဒီ သတိမ်ဳိးကို မဆိုလိုပါဘုရား ၊ နာမ္ရုပ္ကို ရႈဆင္ျခင္တဲ့ သမၼာသတိ လို႔ ဆိုလိုပါတယ္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ဟုတ္ျပီ ၊ ပမာဒတရားကို ဆိုလိုတာေပါ့ ။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာခဲ့တာကိုးဗ် ။ သုရာေမရယ မဇၨပမာဒ႒ာနာတဲ့ ဗ်ေနာ္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ ေစာေစာကတည္းက တပည့္ေတာ္က ဒါကို ေလွ်ာက္လိုျခင္းပါဘုရား ။ ေမ့ေလ်ာ့ရံု သက္သက္ နဲ႔ေတာ့ အကုသိုလ္မဟုတ္ဘူး ။ သို႔ေသာ္ တရားအားထုတ္ေရးအတြက္ေတာ့ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ပါတယ္ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ၾကိဳက္ပါ့ဗ်ာ ၊ ဦးပဥၨင္းတို႔ကေတာ့ ဒီလို ၀န္ခံလွ်င္ သေဘာက်တာပါပဲ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊ ။ ။ တကာၾကီး ေရႊဥေဒါင္းက အရက္ေသာက္တာ အျပစ္မရွိဘူးလို႔ ေရးတယ္ဆိုတဲ့ လူမ်ားကို ရွင္းျပလိုက္ပါဘုရား ။စေလာင္းဖံုး ၂ ခ်ပ္ကို တီးလွ်င္ ကြဲတတ္တာမွန္တယ္ ၊ က်ားကိုက္တတ္တယ္ဆိုတာေတာ့ မမွန္ဘူးလို႔ ဆိုလိုျခင္းပါ ။ ဒီအေၾကာင္းေတြကို တပည့္ေတာ္ ေျဖာင့္ခ်က္ထဲမွာ ေရးျပရျခင္း အေၾကာင္းတစ္ခုကေတာ့ မေသာက္တတ္တဲ့ လူေတြကို ေသာက္ခ်င္ေအာင္ မဟုတ္ ၊</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">အရက္ကေလးတစ္ခု ေရွာင္ျပီး ကိုယ္ခ်င္းစာတရား မကပ္ဘဲ လုပ္ခ်င္ရာေတြလုပ္တဲ့ လူမ်ားက အသားယူေနၾကတာေတြကို ရံြ႕တြံတြံရွိလို႔ မွန္တဲ့အတိုင္း တင္ျပျခင္းပါဘုရား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ဇင္း ။ ။ ေက်နပ္ပါျပီ တကာၾကီး ၊ လိပ္ပတ္လည္သြားပါျပီ ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> <wbr> <wbr> ျပီးပါျပီ</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> ကဲ ....မိတ္ေဆြတို႔ ေကာ ဟိုဦးပဥၨင္းလို လိပ္ပတ္လည္ပါရဲ႕လား ။</p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;"> </p><div style="text-align: left;"> </div><p style="text-align: left;">ေရႊဥေဒါင္း ၏ လူျဖစ္ရက်ဳိးနပ္ပါေစ ႏွင့္ အေတြးအျမင္ ေဆာင္းပါးမ်ား မွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပပါသည္။
<br /></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ေမးထဲေရာက္လာတဲ႔ေဆာင္းပါးကို သေဘာက်လုိ႔ ကူးယူတင္ျပလုိက္ပါတယ္။</span>
<br /></p>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-79154039162022680602011-08-22T04:29:00.000-07:002011-08-22T04:35:51.868-07:00ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာ သို႔မဟုတ္ ဗုဒၶရင္ခြင္သို႔ ျပန္လာသူ <div class="post"> <a name="1318819201402262512"></a> <h3 class="post-title"> <a href="http://www.ashinkusala.com/2011/08/blog-post_11.html">
<br /></a> </h3> <div class="post-body" id="post-1318819201402262512"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqcWUl0B34ckj0L68zpU6gVG6r6I9HvUtrid8cYDaHLrgVNxg7iztyodOOQm-8pzuvp7g9Xl5JRHRxvBdB-QKJvzxk0P5Ei-IJUdRAcVpa3kS7Voo94icEV_PSBopUhxpTR-aze245PLo/s1600/6a00d8341c562c53ef014e889c293d970d-800wi.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqcWUl0B34ckj0L68zpU6gVG6r6I9HvUtrid8cYDaHLrgVNxg7iztyodOOQm-8pzuvp7g9Xl5JRHRxvBdB-QKJvzxk0P5Ei-IJUdRAcVpa3kS7Voo94icEV_PSBopUhxpTR-aze245PLo/s400/6a00d8341c562c53ef014e889c293d970d-800wi.jpg" border="0" height="400" width="340" /></a></div>
<br />
<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >
<br /></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >ဘီမရာအို ရာမ္ဂ်ိ အမ္ေဘဒကာဟာ တရားသူႀကီး၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္၊ ဒႆနပညာရွင္၊ တကၠိက၀ါဒီ၊ အေရးသြက္ေသာ စာေရးဆရာ၊ စီးပြားေရးပညာရွင္၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားႏွင့္ အိႏၵိယမွာ ဗုဒၶဘာသာ ျပန္လည္တည္ေဆာက္သူ စေသာ ဂုဏ္ထူး၀ိေသသမ်ိဳးစံုျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားလွပါတယ္။ သူဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဥပေဒေရးဆဲြေရးအဖဲြ႕ရဲ႕ အဓိကပညာရွင္တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ </span>
<br /></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >အိႏၵိယမွာ ဆင္းရဲတဲ့ မဟာဆိုတဲ့ အမ်ိဳးအႏြယ္တစ္စု ရွိပါတယ္။ ေနာင္ပိုင္းမွာ မသတီစရာလို႔ သက္မွတ္ခံရၿပီး အမ်ားသူငွါ မထိေကာင္းတဲ့ အႏြယ္အျဖစ္ သက္မွတ္ခံရပါတယ္။ ဒီလို အမ်ိဳးအႏြယ္မွာ သူ႕ကို ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ လူမူေရး ခ်ိဳးႏွိမ္မႈေတြ၊ ဟိႏၵဴေတြရဲ႕ အမ်ိဳးေလးပါး(ဘုရင္၊ ပုဏ္ဏား၊ သူၾကြယ္၊ သူဆင္းရဲ)စနစ္ေတြကို သူ႕ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး တိုက္ခုိက္ဆန္႔က်င္လာခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ အမ်ားသူငွါ မထိေကာင္းတဲ့အႏြယ္(လူမ်ိဳး)မ်ားလို႔ သက္မွတ္ခံထားရတဲ့ ဇာတ္နိမ့္ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာကို ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ျပန္လည္သြတ္သြင္းေပးတဲ့ေနရာမွာ အဓိကအခန္းက႑ကေန ပါ၀င္ခဲ့သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အိႏၵိယသားေျမာက္မ်ားစြာက သူ႕ကို ဘုရားေလာင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူကိုယ္တုိင္ကေတာ့ တစ္ခါမွ သူ႕ကိုသူ ဘုရားေလာင္းလို႔ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ </span>
<br />
<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJf1L3c0ycZ8518XB5BGVQcFJXGWI6SZWxn0X7QyXK8ZaaSDI8e1aTCsS7r1WnDg-_5Tkl8dYaQ9rFF2aCyHTZGG0nWrwiy-0PnaEWsWTUz2vSIVeamFymOeuGVxq8WF36c4CRnxorkYY/s1600/Diksha_Bhumi_50th_large-737252.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJf1L3c0ycZ8518XB5BGVQcFJXGWI6SZWxn0X7QyXK8ZaaSDI8e1aTCsS7r1WnDg-_5Tkl8dYaQ9rFF2aCyHTZGG0nWrwiy-0PnaEWsWTUz2vSIVeamFymOeuGVxq8WF36c4CRnxorkYY/s400/Diksha_Bhumi_50th_large-737252.jpg" border="0" height="267" width="400" /></a></div> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" > </span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >“ဗီဇာတစ္ခုကို ေစာင့္ေနျခင္း”လို႔ အမည္ေပးထားတဲ့ သူ႕ရဲ႕ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိစာအုပ္ထဲမွာ ဇာတ္နိမ့္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳေတြကို အေသးစိတ္ ေရးျပထားပါတယ္။ </span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /><div style="color:red;"> <i><span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >“အိႏၵိယသား ၁၂-ေယာက္ေလာက္ရွိတယ္။ သူတို႔က အႏၲရာယ္ျပဳမယ့္ပံုစံနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ။ ဒုတ္ေတြကိုင္ၿပီး တန္းစီေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔၊ အသနားခံေနတဲ့ မ်က္ႏွာေပးေလးနဲ႔ေပါ့။ ဒါက လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၈-ႏွစ္ေလာက္ကေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီျမင္ကြင္းကို ေဖ်ာက္လို႔ မရႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိထဲမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းႀကီးကို ျမင္ေယာင္ေနဆဲပဲ။ ဒါကို ျမင္ေယာင္မိတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိထဲမွာ ေၾကာက္ရြံ႕မႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနဆဲပဲ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးဟာ ကၽြန္ေတာ့ဘ၀မွာ အမ်ားသူငွါ မထိေကာင္းတဲ့ ဇာတ္နိမ့္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပထမဆံုး အေတြ႕အႀကံဳပါပဲ”</span></i></div> </div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /><span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >သူဟာ ၁၉၁၈-ခုႏွစ္မွာ ေဘာဂေဗဒ ဆစ္ဒန္ဟန္ေကာလိပ္ (Sydenham college)က ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒဌာနမွာ ပါေမာကၡရာထူးတာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ေက်ာင္းမွာ အေတာ္ေအာင္ျမင္တဲ့ ပါေမာကၡတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔လည္း အေတာ္ကို အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ <b style="color: red;">အျခားပါေမာကၡေတြက သူတို႔ အသံုးျပဳတဲ့ ေသာက္ေရခြက္ကို အသံုးျပဳဖို႔ ပိတ္ပင္ခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ကိုယ္ပိုင္ေသာက္ေရခြက္ကိုသာ အသံုးျပဳခဲ့ရတယ္။</b></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /><span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >ဗုဒၶဘာသာသို႔ ေျပာင္းလာျခင္း</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /><span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >ပညာရွင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူဟာ ပညာရပ္မ်ိဳးစံုကို ေလ့လာတယ္။ ဘာသာေပါင္းစံုနဲ႔ ဒႆန(အေတြးအေခၚ)ေပါင္းစံုကို ေလ့လာတယ္။ မက္စ္၀ါဒကိုလည္း ေလ့လာတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဗုဒၶဘာသာ ပိဋကတ္သံုးပံုကိုလည္း ေလ့လာဖတ္႐ႈတယ္။ သူဟာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ပိဋကတ္ေတြမွာ နက္နက္နဲနဲ စိတ္၀င္စားသြားခဲ့တယ္။ </span>
<br />
<br /><span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >၁၉၃၅-ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ၊ ၁၃-ရက္ေန႔မွာ ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာဟာ “<i style="color: red;">ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဟိႏၵဴတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေမြးဖြားလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ဟိႏၵဴတစ္ေယာက္လို ေသမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက စြမ္းအားတစ္ခုေၾကာင့္ပါ”</i>လို႔ ေျပာၾကားရင္း ဟိႏၵဴဘာသာကို စြန္႔လႊတ္လုိက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း လူသိရွင္ၾကား ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။ </span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /><span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >ဆစ္ခ္ဘာသာ၊ အစၥလာဟ္ဘာသာနဲ႔ ခရစ္ယာန္ဘာသာေတြက ခ်က္ခ်င္းပဲ သူတို႔ဘာသာထဲကို ၀င္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။ ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာနဲ႔ သူ႕ေနာက္လိုက္မ်ားစြာကို ေငြေၾကးေျမာက္ျမားစြာနဲ႔ ဘ၀အာမခံခ်က္ေတြကို ကမ္းလွမ္းရင္း ဆြဲေဆာင္စည္း႐ံုးၾကပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ကမ္းလွမ္းဆဲြေဆာင္ပါေစ၊ ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာနဲ႔ သူ႕တပည့္ေတြဟာ ကမ္းလွမ္းခ်က္အားလံုးကို လံုး၀ျငင္းဆန္ ပယ္ခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ သူတို႔ရင္ထဲမွာ ယံုၾကည္စဲြၿမဲေနတဲ့ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာျမတ္သံုးပါးေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ </span>
<br />
<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTRyXfW2jbWvGaYKkpdRNYUldv8fGGeDNKHnFqgaP9yoszm-M8TQ9JVYvSEgS47-yOiABKiJhNEWOyCJsAN4bEVEdZZW72LDXGzjxQSl3ykI4OiBafEryR-kpuFF0AXqDyDtFt4uDLky4/s1600/buddhistconversion003.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTRyXfW2jbWvGaYKkpdRNYUldv8fGGeDNKHnFqgaP9yoszm-M8TQ9JVYvSEgS47-yOiABKiJhNEWOyCJsAN4bEVEdZZW72LDXGzjxQSl3ykI4OiBafEryR-kpuFF0AXqDyDtFt4uDLky4/s400/buddhistconversion003.jpg" border="0" height="266" width="400" /></a></div> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" > </span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ အလြန္တရာ စိတ္၀င္စားေစခဲ့တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တဲ့ အခ်က္တစ္ခုက ေအာက္ပါစကားရပ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /><span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >“ျမတ္ဗုဒၶမွာ အျခားပုဂၢိဳလ္ (ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္)ေတြထက္ သာလြန္ေနတဲ့ ထူးျခားခ်က္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ႏွိမ္ခ်မႈ(ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျငင္းပယ္မႈ)ပါပဲ။ ေယ႐ႈခရစ္ဟာ သူ႕ကိုယ္သူ ဘုရားသားေတာ္လို႔ အခုိင္အမာ ေျပာၾကားတယ္။ တမန္ေတာ္မိုဟာမက္ဆိုရင္လည္း သူ႕ထက္ နည္းနည္းပိုပါတယ္။ သူဟာ ဘုရားသခင္က ကမၻာေျမႀကီးေပၚကို လႊတ္လိုက္တဲ့ တမန္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူဟာ ေနာက္ဆံုး တမန္ေတာ္တစ္ပါးလည္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့တယ္။ ကရစ္ရွနားကေတာ့ ေယ႐ႈနဲ႔မိုဟာမက္ထက္ ပိုကဲျပလိုက္ပါေသးတယ္။ သူက သူ႔ကိုယ္သူ ဘုရားအားလံုးရဲ႕ဘုရား (ပရေမ႐ႊရ)ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶဟာ သူ႕ကိုယ္သူ ျမင့္ျမတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုထိုအီအီ (ဘုရားသားေတြ၊ ဘုရားကိုယ္စားလွယ္ေတြ၊ တမန္ေတာ္ေတြ)ေတြျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ခုမွ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း မေျပာၾကားခဲ့ပါဘူး။ သူ(ျမတ္ဗုဒၶ)ဟာ လူသားကေန ေမြးလာတယ္၊ လူတစ္ေယာက္လို အသက္ရွင္ေနထိုင္တယ္၊ သူ႕တရားေတာ္ေတြကိုလည္း လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ပဲ ေဟာၾကားတယ္။ ေယ႐ႈ၊ မိုဟာမက္နဲ႔ ကရစ္ရွနားတို႔ဟာ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ကယ္တင္ရွင္မ်ားအေနနဲ႔ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶကေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ အသိဉာဏ္ပညာ မွ်ေ၀သူတစ္ဦးအေနနဲ႔ပဲ ေျပာၾကားခဲ့တယ္”</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /><span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >သူ ဘာေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့သလဲဆိုတာကို ေျခရာေကာက္ၾကည့္ရင္ မႏုႆေဗဒပညာရပ္ကို သူေလ့လာတဲ့ေနရာမွာ ေတြ႕ရွိလာတဲ့ အခ်က္ေတြေၾကာင့္လို႔ ဆိုႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ အမ္ေဘဒကာဟာ ထူးျခားၿပီးအသိအမွတ္ျပဳလိုက္တဲ့ အခ်က္တစ္ခုကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အိႏၵိယမွာရွိတဲ့ အပယ္ခံ (သူတို႔လို) မဟာလူမ်ိဳးႏြယ္ ဇာတ္နိမ့္ေတြဟာ ယခင္က ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမေတာ့ သူတို႔ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဗုဒၶဘာသာက်င့္စဥ္ေတြကို အတင္းအဓမၼ စြန္႔လႊတ္ခိုင္းမယ္။ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ၾကတဲ့အခါက်ေတာ့ သူတို႔ကို လူ႕အဖဲြ႕အစည္းအျပင္ဘက္ကို တြန္းပို႔ခဲ့ၾကမယ္။ တျဖည္းျဖည္း အပယ္ခံဘ၀နဲ႔ေနလာရင္း ေနာက္ပိုင္းမွာ မထိေကာင္းတဲ့ ရြံရွာဖြယ္လူမ်ိဳး ဇာတ္နိမ့္ေတြအျဖစ္ သက္မွတ္ခံခဲ့ၾကရတယ္။ သူဟာ ဒီအေၾကာင္းေတြကို သုေတသနဆန္ဆန္ ျပဳစုၿပီး စာအုပ္ေရးခဲ့တယ္။ စာအုပ္ထဲမွာ သုဒၵ(သူဆင္းရဲမ်ိဳး၊ ဇာတ္နိမ့္)ေတြဟာ ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာနဲ႔ သူတို႔ဟာ အမ်ားအႏွိမ္ခံဘ၀ကို ဘယ္လို ေရာက္လာခဲ့ၾကသလဲဆိုတာေတြကို သုေတသနျပဳ ေရးသားထားပါတယ္။</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /><span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >၁၉၅၀-ခုႏွစ္မွာ ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာဟာ အိႏၵိယမွာ ဗုဒၶဘာသာကို ျပန္လည္တည္ေထာင္ျပဳစုဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားေၾကာင္း လူသိရွင္ၾကား ေၾကျငာေမာင္းခတ္ခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ သူ႕ပို႔ခ်ခ်က္ေတြ၊ ျပဳစုေရးသားထားေတြနဲ႔ သူ႕တပည့္ေနာက္လိုက္ေတြကို ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ား ဂ႐ုတစိုက္ ေလ့လာၾကဖို႔ သတိေပးညႊန္ၾကားပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္၊ နည္းလမ္းအားျဖင့္သာလွ်င္ လူမႈေရးသာတူညီမွ်မႈကို ရႏိုင္မွာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /><span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >၁၉၅၆-ခုႏွစ္၊ ေမလ၊ ၁၂-ရက္ေန႔၊ လန္ဒန္ၿမိဳ႕၊ <b style="color: red;">ဘီဘီစီအသံလႊင့္ဌာနမွာ “ဗုဒၶဘာသာကို ကၽြႏ္ုပ္ ဘာေၾကာင့္ ႀကိဳက္သလဲ”ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဟာေျပာခဲ့ပါတယ္။ </b>သူ႕ေဟာေျပာခ်က္ထဲမွာ </span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /><div style="color:red;"> <i><span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >“ဗုဒၶဘာသာကို ကၽြႏ္ုပ္ ဘာသာအားလံုးထက္ ပိုႏွစ္သက္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အျခားဘယ္ဘာသာကမွ မေပးႏိုင္တဲ့ မူသံုးရပ္ကို ေပးႏိုင္လို႔ပါပဲ။ အျခားဘာသာေတြအားလံုးဟာ ထာ၀ရဘုရား၊ အနႏၲ၀ိဉာဏ္နဲ႔ ေသၿပီးေနာက္ဘ၀အေျခအေနသံုးရပ္နဲ႔ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ အေႏွာက္အယွက္ေပးေနၾကပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာက ပညာ(အယူသီးမႈနဲ႔ သဘာ၀လြန္ယံုၾကည္မႈ၀ါဒနဲ႔ လားလားမွမဆိုင္တဲ့ နားလည္သေဘာေပါက္မႈပညာ)ကို သင္ေပးတယ္။ သနားက႐ုဏာတရားကို သင္ေပးတယ္။ လူသားအားလံုးဟာ တန္းတူညီမွ်ျဖစ္ေၾကာင္း (လူဟာ လူသာျဖစ္ေၾကာင္း) ေျပာျပတယ္။ ကမၻာေျမျပင္မွာ ဒီသံုးရပ္ (ပညာ၊ က႐ုဏာနဲ႔ တန္းတူညီမွ်ျဖစ္မႈ)သာ ျဖစ္ထြန္းလို႔ကေတာ့ ေကာင္းမြန္တဲ့၊ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘ၀ကို ရရွိႏိုင္ပါတယ္။ လူသားေတြ လိုအပ္ေနတာလည္း ဒါပဲ မဟုတ္လား။ ဗုဒၶဘာသာက ကမ္းလွမ္းလာတဲ့ ဒီသံုးရပ္က ကၽြႏ္ုပ္ကို ၾကည္ႏူးေစတယ္။ ကမၻာႀကီးကိုလည္း ေဖ်ာင္းဖ်ေျပာဆိုေနပါတယ္။ ဘယ္ထာ၀ရဘုရား၊ ဘယ္အနႏၲ၀ိဉာဏ္ေတာ္ကမွ ဥံဳဖြဆိုၿပီး ကမၻာႀကီးကို လာမကယ္တင္ဘူး”</span></i></div> </div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /><span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >“ဘာသာတရားလား၊ <i><b style="color: red;">ဘာသာတရားဆိုတာ လူသားအတြက္ပဲ အသက္ရွင္တည္ရွိေနတာ ျဖစ္ရမယ္။ လူသားဟာ ဘာသာတရားအတြက္ တည္ရွိေနတာမ်ိဳး မျဖစ္ရဘူး။</b></i> <i><span style="color:red;">လူမ်ိဳးေရး ခဲြျခားဆက္ဆံမႈ၊ အသားအေရာင္ ခဲြျခားမႈ၊ လူအခ်င္းခ်င္း (အသိဉာဏ္ပညာ၊ အက်င့္သိကၡာအားျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ၊ အမ်ိဳးဇာတ္အားျဖင့္) နိမ့္က်သူ၊ ျမင့္ျမတ္သူအျဖစ္ ခဲြျခားမႈ စတာေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ဆန္႔က်င္ေဟာေျပာခဲ့သူ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ တစ္ဦးပဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶပါပဲ”</span></i></span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /><span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >ပါေမာကၡေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာဟာ ၁၉၅၆-ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ၊ ၁၄-ရက္ေန႔မွာ သူ႕ရဲ႕တပည့္ ၅-သိန္း (၅၀၀၀၀၀)နဲ႔အတူ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူခဲ့ၾကပါတယ္။ လူဦးေရ ထူထပ္မ်ားျပားတဲ့ ေခတ္သစ္အိႏၵိယမွာ သူ႔နဲ႔တပည့္မ်ားစြာ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ေျပာင္းသြားၾကတဲ့သတင္းဟာ အႀကီးအက်ယ္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ေခတ္သစ္အိႏၵိယမွာ ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြကို ပထမဆံုး အသံုးျပဳျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ </span>
<br />
<br /><span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >ပါေမာကၡေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာရဲ႕ ထူးကဲျမင့္ျမတ္တဲ့ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔အတူ ျမတ္ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြဟာ အိႏၵိယမွာ ျပန္လည္အားေကာင္းေမာင္းသန္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အပယ္ခံဘ၀ေရာက္ခဲ့ရတဲ့ လူသားေပါင္းေျမာက္ျမားစြာဟာ သူတို႔ရဲ႕ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့တဲ့ ဂုဏ္သိကၡာကို ျပန္လည္အဖတ္ဆည္ရင္း အႀကီးအက်ယ္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ ႏိုင္ငံေရးမွာပါ အင္အားေကာင္းေသာ အစုအဖဲြ႕ႀကီး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။</span>
<br />
<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-Z6FS-0h8DQsXr0E5tTg9QIQbZfcj-nxsXuZY3qIcoJmrENf-cD4_OJhy3kf2qUX126l5n3K1QkDPabX1Z2pzkDTJ4LhIdydxULZmRYvk54xAKWtndszZ8rV3Esgi70m7UwoK41j1Qr0/s1600/conversion.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-Z6FS-0h8DQsXr0E5tTg9QIQbZfcj-nxsXuZY3qIcoJmrENf-cD4_OJhy3kf2qUX126l5n3K1QkDPabX1Z2pzkDTJ4LhIdydxULZmRYvk54xAKWtndszZ8rV3Esgi70m7UwoK41j1Qr0/s400/conversion.jpg" border="0" height="280" width="400" /></a></div> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" > </span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >“ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ သူ၏ ဓမၼ (The Buddha and His Dhamma) ဆိုတဲ့ စာအုပ္ အဆံုးသတ္ၿပီး သံုးရက္အၾကာ (၁၉၅၆-ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ၊ ၆-ရက္ေန႔)မွာ ပါေမာကၡႀကီး ေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ နယူးေဒလီၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ သူ႕အိမ္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္း ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းစြာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /><span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >ပါေမာကၡေဒါက္တာအမ္ေဘဒကာ၏ ေနာက္ဆံုးစကား </span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /><span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >“ပညာသင္ပါ၊</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >တက္တက္ၾကြၾကြ ေတာင္းဆိုပါ၊</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >စည္းလံုးပါး၊</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >မိမိကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္ပါ၊</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >ငါတို႔ဘက္မွာ တရားမွ်တမႈဆိုတာ ရွိေနရင္</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >႐ႈံးနိမ့္မယ့္တိုက္ပဲြဆိုတာကို ငါ မျမင္ဘူး၊</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >(တရားမွ်တမႈဆိုတာ ရွိေနေတာ့)</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >တိုက္ပဲြဆိုတာ ငါ့အတြက္ ေပ်ာ္စရာ၊</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >(တရားမွ်တမႈ) တိုက္ပဲြထဲမွာ </span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >ငါ့စိတ္ငါ့ႏွလံုးသားဟာ စူးစိုက္နစ္ျမဳပ္လို႔။</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >ဒီတိုက္ပြဲဟာ စည္းစိမ္အတြက္လည္း မဟုတ္ေပဘူး၊</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >အာဏာအတြက္လည္း မဟုတ္ဘူး၊ </span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >(တရားမွ်တ) လြတ္လပ္ျခင္းအတြက္သက္သက္ရယ္ပါ။</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >ဒီတိုက္ပဲြဟာ</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >လူသားရဲ႕ ပင္ကိုယ္အရည္အေသြးကို ျပန္လည္ရယူဖို႔ အတြက္ပဲ။</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /><span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >Ref:</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >Voice of Buddhism (A publication of Buddhist Missionary Society, Malaysia)</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >Dr. Ambedkhar: Back to Buddhism</span></div> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span style="Zawgyi-One","sans-serif";font-family:";" >Unknow author
<br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">ဦးကုသလသာမိ (ေပ်ာ္ဘြယ္) ထံမွ ကူးယူလာတာျဖစ္ပါတယ္ခင္မ်ာ။</span>
<br /></span></div></div></div>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-10667814538151734892011-08-19T18:59:00.000-07:002011-08-19T19:01:31.493-07:00ဒီလိုေလး လုပ္ၾကည့္ရင္ ေကာင္းမလား?<div class="MsoNormal" style=" text-align: justify;color:red;"><b><span lang="EN-US">ေမတၱာရပ္ခံ ပန္ၾကားေတာင္းပန္ျခင္း</span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ေတြ အမ်ားဆံုး ေရးၾက ဖတ္ၾကတဲ့ ဒီလို မဂၢဇင္းမ်ိဳးမွာ တပည့္ေတာ္ လူ၀တ္ေၾကာင္က အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ မဆီမဆိုင္ ေဆာင္းပါးလာေရးတဲ့အတြက္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါရန္ႏွင္<wbr>့ တကယ္လို ့မ်ား အမွားအယြင္းတစ္စံုတရာမ်ားရွိခဲ့<wbr>ပါလ်င္လည္း ေမတၱာ ကရုဏာေရွ ့ထားျပီး အမိုက္အမဲအျဖစ္ ေဗြမယူဘဲ သည္းျငီးခံေတာ္မူပါရန္ တပည့္ေတာ္ ရိုေသစြာ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္ အရွင္သူျမတ္အေပါင္းတို ့ဘုရား။</div><div> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="color: red;">
<br /></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="color: red;">နိဒါန္း</b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">၂၀၀၉ ခု။ ဒီဇင္ဘာလထဲမွာ တစ္ရက္ေတာ့ အားအားရွိတာႏွင့္ ျမိဳ ့ထဲက ဘုန္းဘုန္း တစ္ပါးဆီ အလည္သြားရင္း စကားစျမည္ ေျပာဆိုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန ့က အေၾကာင္းအရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဦးဇင္းႏွင့္ ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကျပီး Brain Storming ေတြလည္း လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြထဲမွာ ျပည္တြင္းက သံဃာေတာ္ေတြ အေရးလည္း ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာရွိေနတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို ဒီလိုမ်ိဳးေလး လုပ္ၾကည့္ေကာင္းမလား ဆိုျပီး ႏွစ္ဦးသား ဆင္ၾကံၾကံမိခဲ့ၾကပါတယ္။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style=" text-align: justify;color:red;"><b>
<br /></b></div><div class="MsoNormal" style=" text-align: justify;color:red;"><b>ေရးျဖစ္ဖို ့ဖန္လာျခင္း</b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">ဟိုးတစ္ပတ္က အယ္ခ်ဳပ္ၾကီး ဓမၼဂဂၤါႏွင့္ အြန္လိုင္းမွာ ေတြ ့ေတာ့ သံဃာေတာ္ေတြရဲ ့ပညာေရးႏွင့္ပတ္သတ္ျပီး <span lang="EN-US">ကိုယ္ေတာ္က သူပို ့စ္တင္ေနတဲ့ <a href="http://dhammaganga.blogspot.com/" target="_blank"><b>ေနရဥၹရာမွတ္တမ္း</b></a>ေတြကို သြားဖတ္ၾကည့္ဖို ့ေျပာပါတယ္။ </span><span lang="EN-US">ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဒီကဦးဇင္းေလးတို ့ေျပာျဖစ္ၾကတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြျ<wbr>ပန္ပါေနတာကို ေတြ ့လိုက္ရပါတယ္။ ေနာက္ <b><a href="http://www.mmwai-mmwai.blogspot.com/" target="_blank">မမေ၀ (MMWAI)</a></b> အေၾကာင္းကိုပါ သိလုိက္ရပါတယ္။ အရင္က ဒီလို မမေ၀ လိုအဖြဲ ့အစည္းမ်ိဳး ရွိေနလိမ့္မယ္လို ့ မသိထားခဲ့ပါဘူး။ အခု ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ တယ္ဟုတ္ပါလားလို ့ ခ်ီးက်ဴးေထာမနာ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္။
<br />
<br />ဒါနဲ ့ဒီအေၾကာင္းေလးေတြ အားလံုးစပ္ဆက္ျပီး ပို ့စ္တစ္ခုေတာ့ေရးတင္အံုးမယ္စိတ္<wbr>ကူးေနတုန္း မမေ၀ႏွစ္ပတ္လည္မဂၢဇင္းအတြက္ စာမူေတာင္းေနတာေတြ ့လိုက္ေတာ့ ငါလည္း ၀င္ႏွမ္းျဖဴးလိုက္မဟဲ့လို ့ အယ္ခ်ဳပ္ကိုယ္ေတာ္ အားကိုးႏွင့္ ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးျဖစ္လိုက္ပါတယ္။</span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /><b style="color: red;">ယတ္လား ပတ္လား</b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">ျမန္မာျပည္မွာ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္ ေလးသိန္းပတ္ခ်ာလည္ေလာက္ သီတင္းသံုးေနထိုင္ေတာ္မူေနၾကတယ္<wbr>လို ့သိရပါတယ္။ အဲဒီေလးသိန္းေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအားလံုးဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ သံုးရပ္ေသာ သာသနာေတာ္ကို မိမိတို ့ ကိုယ္စြမ္းဉာဏ္စြမ္းရွိသေလာက္ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ရြက္ေဆာင္ေတာ္ မူေနၾကပါသလားလို ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကေမးလာခဲ့လ်င္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုေျဖသင့္ပါသလဲ။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">သံဃာေတာ္မ်ားအေနႏွင့္ စာသင္စာခ်တဲ့ ပရိယတၱိလုပ္ငန္းကို လုပ္ခ်င္လုပ္၊ သို ့မဟုတ္ သံသရာမွ မိမိေရာ သူတစ္ပါးပါ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ ပဋိပတၱိကိုု လုပ္ခ်င္လုပ္။ ဒီႏွစ္မ်ိဳးကို မျဖစ္မေနလုပ္ရမယ္လို ့ဆိုထားေသာ္လည္း အေၾကာင္းေၾကာင္း အဖံုဖံုေတြေၾကာင့္ ဒီႏွစ္မ်ိဳးႏွင့္ ကင္းကြာေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ ဒီေလးသိန္းေသာ သံဃာထုထဲမွာမ်ား ရွိမေနနိဳင္ဘူးလား။ တကယ္လို ့မ်ား ရွိေနခဲ့ရင္ သူတို ့မွာ ဘယ္လိုမ်ိဳး အခက္အခဲ၊ အဆင္မေျပမႈေတြရွိေနလို ့လဲ။ ဘယ္လိုမ်ိဳး အဆင္ေျပသြားေအာင္ ဒီသံဃာေတာ္ေတြကို ကူညီေျဖရွင္းေပးနိဳင္မလဲ။ ေနာက္ျပီး ပရိယတ္ ပဋိပတ္မလုပ္တိုင္းေကာ ဒီသံဃာေတာ္ေတြကို သာသနာေတာ္အတြက္ ေလာကအတြက္ အခ်ည္းႏွီးလို ့ ေျပာရေတာ့မလား။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">ဒီေမးခြန္းေတြႏွင့္ စလိုက္ခ်င္ပါတယ္။</span></div><div class="MsoNormal" color="red" style=" text-align: justify;"><b><span lang="EN-US">
<br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" color="red" style=" text-align: justify;"><b><span lang="EN-US">သာသနာ့ေဘာင္ ၀င္ၾကရာ၀ယ္</span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">သံဃာေတာ္မ်ား သာသနာ့ေဘာင္သို ့ ၀င္ေရာက္လာၾကရာမွာ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ Background ေတြ မတူညီၾကသလို၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ ခံယူခ်က္ေတြလည္း မတူညီနိဳင္ၾကပါဘူး။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">ပထမတန္းစား အေနႏွင့္ကေတာ့ သာသနာေတာ္ကို ၾကည္ညိဳလို ့၊ တကယ္ကို သဒၶါတရားထက္သန္အားေကာင္းျပီး ၀င္လာၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြပါ။ ဒီသံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ပတ္သတ္ျပီးေ<wbr>တာ့ အေထြအထူးေျပာစရာမရွိပါဘူး။ ဘုန္းၾကီးလုပ္ခ်င္လို ့ကို လုပ္တာဆိုေတာ့ ဘုန္းၾကီးျဖစ္ရင္ ဘုန္းၾကီးအလုပ္ကို လုပ္ကို လုပ္ေတာ့မွာပါ။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">ဒုတိယတစ္မ်ိဳးက ေအာက္တန္းအဆင့္အေနႏွင့္ သာသနာေတာ္မွာ အေနေခ်ာင္လို ့ (ဒါကသူ ့အထင္ေပါ့) ၀င္လာတဲ့ သံဃာေတြပါ။ သူတို ့ကေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးႏွင့္ဘဲ ေနလို ့ရသေလာက္ သံဃာ့အဖြဲ ့အစည္းထဲမွာ ေနေနၾကမယ့္ သူေတြပါဘဲ။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">ေနာက္တတိယတစ္မ်ိဳးကေတာ့ သာသနာထဲမွာေနရတာလည္းေပ်ာ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ပရိယတ္ႏွင့္ပဋိပတ္ကို ဒီေလာက္ၾကီးအားမသန္ဘဲ လူမႈအက်ိဳးျပဳႏွင့္ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြအထူးျပင္းျပေ<wbr>နၾကတဲ့ကိုယ္ေတာ္ေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အေၾကာင္းမညီညြတ္မႈႏွင့္ အခြင့္အလမ္းမေပၚလာမႈေတြေၾကာင့္ စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္မပါနိဳင္ဘဲ ပရိယတ္လိုလို၊ ပဋိပတ္လိုလိုႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္လြန္ေအာင္ ေနေနၾကရတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။
<br /></span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">ေနာက္စတုတၳတစ္မ်ိဳးကက်ေတာ့ မိဘႏွင့္မိသားစု၊ ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ိုင္းက စီမံလို ့ ဘုမသိဘမသိႏွင့္ သာသနာေတာ္ထဲေရာက္လာၾကတဲ့သံဃာေတြ<wbr>ပါ။ </span><span lang="EN-US">ဒီအမ်ိဳးအစား သံဃာေတာ္ေတြကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးေတြ ့ရတတ္ပါတယ္။ </span><span lang="EN-US">အဲဒီထဲမွာမွ တခ်ိဳ ့လည္း စိတ္ပါသြားျပီး ပထမတန္းစားအုပ္စုထဲ ၀င္သြားၾကတာေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ သာသနာမွာလည္းမေပ်ာ္၊ လူလည္းထြက္လို ့မရႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆင္မေျပျဖစ္ၾကရတဲ့ အုပ္စုပါ။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">တခ်ိဳ ့ေသာ သံဃာေတာ္မ်ားဟာ ငယ္ငယ္က မိဘက ခ်ိဳ ့တဲ့ႏြမ္းပါးတဲ့အတြက္ သားသမီးကို ေက်ာင္းလည္း မထားနိဳင္၊ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ဖို ့လည္း ခက္ေတာ့ နီးစပ္ရာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ကိုရင္၀တ္ေပးလိုက္ၾကပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ မိမိသားလည္း စာတတ္၊ စားဖို ့ေသာက္ဖို ့ ေနဖို ့အတြက္လည္း မစိုးရိမ္ရေတာ့တဲ့အေျခအေနမ်ိဳးေ<wbr>ရာက္သြားပါတယ္။ ဒီလိုႏွင့္ ဒီသားေလးဟာ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ဘုန္းၾကီးစာေတြသင္ရင္း ကိုရင္ဘ၀ကေန ရဟန္းဘ၀တက္၊ စာေမးပြဲေတြအဆင့္ဆင့္ေျဖရင္း ေအာင္တာလည္းရွိ၊ မေအာင္တာလည္းရွိႏွင့္ သာသနာ့၀န္ကို မနိဳင္မနင္း ထမ္းရပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ရဟန္းရဲ ့စိတ္ထဲမွာေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵက တစ္ခုျဖစ္ေနမွာပါ။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">အိမ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ဆြမ္းခံၾကြတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေလးက ေျပာဖူးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးခင္ေတာ့ သူကစိတ္ထဲရွိတာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဘဲေျပာတယ္။ တကယ္လို ့မ်ား အခုအခ်ိန္မွာ တစ္ေနရာရာက ထီေသာ္လည္းေကာင္း အေမြလိုမ်ိဳးေသာ္လည္းေကာင္း ပစၥည္းဥစၥာေတာ္ေတာ္ေလးရခဲ့ရင္ေ<wbr>တာ့ လူထြက္မွာဘဲတဲ့။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">တခါက ရန္ကုန္သာသနာ့တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးႏွင့္ စကားစျမည္ေျပာျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီကိုယ္ေတာ္က သူ ့သူငယ္ခ်င္းရဟန္းတစ္ပါး ေက်ာင္းကိုလာလည္တဲ့ ဂ်ပန္မႏွင့္ေတြ ့ၾက၊ ၾကိဳက္ၾကျပီး လူထြက္လို ့ အိမ္ေထာင္ျပဳ ဂ်ပန္လိုက္သြားရတဲ့အေၾကာင္းကို ျမိန္ရည္ရွက္ရည္ ေျပာျပတာကို နားေထာင္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ဒီေျပာေနတဲ့ ရဟန္းရဲ ့စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြမ်ားေတြးေနမလဲလို ့ စဥ္းစားၾကည့္မိခဲ့ဖူးပါတယ္။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">တေလာကလည္း နိဳင္ငံျခားမွာ မဟာတန္းတက္ေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး လူထြက္ခ်င္လို ့ အၾကံအိုက္ေနတာေလးကို ၾကားလိုက္မိပါေသးတယ္။ လူထြက္ျပီး ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ၊ ဘယ္လို ရပ္တည္ေနထိုင္မလဲ။ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ ဘယ္လို Dealing လုပ္မလဲ။ ဒီေမးခြန္းေတြႏွင့္ ေယာင္ခ်ာစိုင္းရင္းႏွင့္ဘဲ သာသနာထဲ တ၀ဲလည္လည္ျဖစ္ေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ရွိေနမလဲဆိုတာ သုေတသနလုပ္ခ်င္စရာ အေၾကာင္းကိစၥရပ္တစ္ခုပါ။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US"></span></div><div class="MsoNormal" style="color: red; text-align: justify;"><b><span lang="EN-US">
<br /></span></b></div><div class="MsoNormal" style="color: red; text-align: justify;"><b><span lang="EN-US">Risk မယူရဲတာ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ</span></b></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">ဘုန္းၾကီးအျဖစ္ကေန အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြႏွင့္ လူ၀တ္လဲလိုက္ၾကျပီဆိုရင္ အဓိကရင္ဆိုင္ၾကရတာ ပတ္၀န္က်င္အသိုင္းအ၀ိုင္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ရဲ ့့လူ ့အဖြဲ ့အစည္းက လူေတြအမ်ားစုရဲ ့ mindset မွာလည္း ဘုန္းၾကီးလူထြက္ဆိုရင္ Look Down နဲနဲေလးလုပ္ခ်င္ၾကသလားလို ့။ လူ ့အသိုင္းအ၀ိုင္းက ဒီလူထြက္ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ကို ေႏြးေထြးတဲ့ဆက္ဆံမႈမ်ိဳးႏွင့္ လက္ခံဆက္ဆံနိဳင္မႈအားနည္းတဲ့အခါ လူထြက္လာရတဲ့သူေတြမွာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ထိခိုက္နစ္နာမႈမ်ိဳး ျဖစ္စရာရွိသြားနိဳင္ပါတယ္။ ေနာက္ျပႆနာက လူ၀တ္ေၾကာင္ဘ၀ႏွင့္ စား၀တ္ေနေရးကိစၥေတြ စတင္ရုန္းကန္ရေတာ့တဲ့အခါမွာ တစ္သက္လံုးက လူမႈကိစၥေတြႏွင့္ ကင္းကြာလာခဲ့ေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခက္အခဲေတြ၊ အဆင္မေျပမႈေတြကေတာ့ အထိုက္အေလ်ာက္က ၾကံဳကိုၾကံဳၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ပိုဆိုးတာကေတာ့ စား၀တ္ေနေရးရပ္တည္မႈအတြက္ ပညာပိုင္းဆိုင္ရာလိုအပ္မႈေတြ မျပည့္စံုေတာ့ ဘ၀ရပ္တည္မႈမွာ အခက္အခဲေတြ ့ၾကရေတာ့တာပါ။ အဲဒီထဲမွာမွ လူနည္းစု ရာခိုင္ႏႈန္းအနည္းငယ္ေလာက္ကေတာ့ သူတို ့ႏွင့္သင့္ေတာ္ဆီေလ်ာ္တဲ့ ေနရာဌာနမ်ိဳးမွာ အလုပ္ရရွိအဆင္ေျပသြားၾကတာမ်ိဳးေ<wbr>တာ့ ရွိပါတယ္။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီလူ၀တ္ေၾကာင္ဘ၀ ေနထိုင္ရပ္တည္အသက္ေမြးရတဲ့ Risk ယူရမႈဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဘာသာေရးစာေပေလ့လာဆည္းပူးအားထုတ္<wbr>မႈေတြႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္လြန္လာခဲ့ၾကတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးအတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မလြယ္ကူတဲ့ စြန္ ့စားမႈတစ္ခုပါဘဲ။</div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div><div class="MsoNormal" style="color: red; text-align: justify;"><b>
<br /></b></div><div class="MsoNormal" style="color: red; text-align: justify;"><b>တကယ္လို ့မ်ား</b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> တကယ္လို ့မ်ား သံဃာေတာ္ေတြကို ကိုရင္ဘ၀ထဲမွာကတည္းက ပရိယတၱိစာေပသင္ယူေလ့လာျခင္းအျ<wbr>ပင္ ေလာကီေက်ာင္းမ်ားမွာသင္ၾကားေနတဲ<wbr>့ ဘာသာရပ္ေတြထဲက တစ္ခ်ိဳ ့အေရးၾကီးတဲ့ ဘာသာမ်ားကို အခ်ိန္နည္းနည္း ခြဲေပးျပီး သင္ၾကားပို ့ခ်လိုက္လ်င္ ဘယ္လိုျဖစ္နိဳင္မလဲ ေတြးၾကည့္မိပါတယ္။ ဥပမာ ကိုရင္ငယ္ဘ၀မွာ သခ်ၤာႏွင့္ အဂၤလိပ္စာကို နည္းနည္းစီ သင္ရိုးထဲထည့္ျပီး သင္ေပးလိုက္မယ္ဆိုပါစို ့။ ေနာက္အတန္းနဲနဲၾကီးလာတဲ့ ကိုရင္ၾကီးအရြယ္က်ေတာ့ ရူပေဗဒအေျခခံ၊ ဓါတုေဗဒအေျခခံ၊ ဇီ၀ေဗဒ၊ ပထ၀ီ၀င္အျခခံ ေလးေတြ ထည့္သင္ေပးထားလိုက္မယ္။ ဒီလိုႏွင့္ ႏွစ္တိုင္းမွာ အျပင္ေလာကီစာကို နည္းနည္းခ်င္းစီ ထည့္ထည့္သင္ေပးလိုက္ျခင္းျဖင့္ ဒီကိုရင္ငယ္ဟာ ေလာကီဘာသာရပ္ေတြႏွင့္ စိမ္းမေနေတာ့ဘူးေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းအတန္းၾကီးလာတာႏွင့္<wbr>အမွ် အဆင့္ျမင့္အဂၤလိပ္စာေတြ၊ နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ ပညာရပ္ေတြ၊ စာရင္းအင္းပညာ အေျခခံေတြကိုပါ Minor ဘာသာရပ္ေတြအျဖစ္ႏွင့္ ေလ့လာခိုင္းမယ္။ ေနာက္ပိုင္း ပထမၾကီးလို၊ ဓမၼာစရိယလို ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ နိဳင္ငံေရး၊ စိတ္ပညာ၊ အေတြးအေခၚပညာ၊ စီမံခန္ ့ခြဲမႈပညာရပ္ေတြကို ထည့္သြင္းေလ့လာေစမယ္။</div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">ဒီလိုသာ လုပ္ေပးနိဳင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဒီသံဃာတစ္ပါးအေနႏွင့္ ကိုရင္ငယ္ဘ၀ကေန ရဟန္းပ်ိဳျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္တေလွ်ာ<wbr>က္လံုးမွာတင္ကိုဘဲ သူ ့ဖာသာ သူ ခ်ိန္လို ့ရနိဳင္တယ္။ သူ ဘယ္ဘက္ကို အားသန္လဲ။ ေလာကီလား၊ ေလာကုတ္လား။ ေလာကီဘက္အားသန္ေနတယ္ဆိုရင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာကတည္းက ကိုယ္စိတ္၀င္စားတာကို ဖိျပီးေလ့လာထားလို ့ရပါတယ္။</div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">ေနာက္တစ္မ်ိဳး ဘာေကာင္းနိဳင္မလဲဆိုေတာ့ တကယ္သာသနာေတာ္မွာေပ်ာ္ျပီး သာသနာျပဳစိတ္ဓါတ္ျပင္းထန္ေနတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ဆိုရင္လည္း သူ ့အေနႏွင့္ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းေတြလုပ္ရာမွာ လက္နက္ေတြျဖစ္တဲ့ အဂၤလိပ္စာ၊ ကြန္ပ်ဴတာပညာ၊ စိတ္ပညာ၊ အေတြးအေခၚပညာ စတဲ့ ပညာရပ္ေတြကို ပရိယတၱိသင္ယူရင္း တခါတည္း ေလ့လာျပီးသားျဖစ္သြားနိဳင္ပါတယ္<wbr>။ </div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">ေနာက္ျပီး ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြလုပ္ခ်င္ၾကတဲ့ သံဃာေတြအတြက္ဆိုရင္လည္း လိုအပ္တဲ့ စီမံခန္ ့ခြဲမႈပညာ၊ နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာႏွင့္ အဂၤလိပ္စာတို ့ဟာ သူတို ့လုပ္ခ်င္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြအတြက္ အေျခခံအေနႏွင့္ အေထာက္အကူျပဳေပးနိဳင္ျပန္ပါတယ္။</div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="color: red; text-align: justify;"><b>
<br /></b></div><div class="MsoNormal" style="color: red; text-align: justify;"><b>ထြက္ခ်င္ထြက္ေပါ့</b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">ဒီေတာ့ သာသနာ့ေဘာင္မွ မေပ်ာ္ေတာ့တဲ့ သံဃာေတာ္မ်ား အတြက္ လူ ့အဖြဲ ့အစည္းအတြင္း ၀င္ေရာက္ရပ္တည္ရွင္သန္ဖို ့အတြက္လိုအပ္မယ့္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျခင္းဆိုင္<wbr>ရာ ပညာရပ္မ်ား၊ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ားအတြက္ Capacity Building သင္တန္းေတြစီစဥ္ျပီး နားလည္တတ္ကၽြမ္းတဲ့ ပညာရွင္မ်ားက ပို ့ခ်သင္ၾကားေပးမယ္။ လူထြက္ျပီး သင္တန္းကို အရင္မတက္မျဖစ္ တက္ၾက။ အခ်ိန္ အတိုင္းအတာတစ္ခုေတာ့ ယူရမွာေပါ့။ ဒီသင္တန္းေတြကျပီးသြားတဲ့ သူေတြကို သက္ဆိုင္ရာ နိဳင္ငံပိုင္၊ ပုဂၢလိကပိုင္ ဌာနေတြက အလုပ္ေနရာေတြစီစဥ္ေပးမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ သူတို ့ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္း လုပ္ခ်င္ရင္လည္း လုပ္ၾကေပါ့။</div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">ေနာက္ျပီး လူ ့အဖြဲ ့အစည္းက လူေတြကိုလည္း ဘုန္းၾကီးလူထြက္ပုဂၢိဳလ္မ်ားအေ<wbr>ပၚ စာနာနားလည္မႈမ်ားႏွင့္ လက္တြဲေဖးမကူဖို ့အတြက္ Educate လုပ္ေပးမယ္။ နဲနဲေတာ့ အခ်ိန္တစ္ခုယူရမွာေပါ့ေလ။</div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">လူထြက္ခ်င္တဲ့ သံဃာေတြအေနႏွင့္ ဒီလိုသာစီစဥ္ေပးနိဳင္ခဲ့ရင္ ဘာဘဲေျပာေျပာ သူတို ့ေတြ ေတြးပူေနတဲ့ ကိစၥအေတာ္မ်ားမ်ား ေျပလည္သြားမွာေတာ့ အမွန္ပါဘဲ။ မိမိကိုယ္မိမိ စိတ္ခ်ယံုၾကည္မႈအျပည့္အ၀ႏွင့္ လူ ့အဖြဲ ့အစည္းအတြင္းကို ရဲရဲ တိုး၀င္နိဳင္သြားမယ္။</div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="color: red;">
<br /></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b style="color: red;">ပရ ဘုန္းဘုန္းမ်ား</b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ခ်င္တဲ့ သံဃာမ်ားအတြက္လည္း သူတို ့လုပ္ခ်င္တဲ့ လုပ္ငန္းႏွင့္ ပက္သတ္တဲ့ လိုအပ္တဲ့ ကၽြမ္းက်င္မႈႏွင့္ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ျဖည့္ဆည္းပံ့ပိုးမႈေတြကို ဆိုင္ရာလုပ္ငန္းအလိုက္ သီးျခားသင္တန္းမ်ား၊ Workshop မ်ား ျပဳလုပ္ေပးျပီး နည္းပညာျဖန္ ့ျဖဴးေပးမယ္။ Donor ေတြႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ေပးမယ္ဆိုရင္ ဒီသံဃာမ်ားမွာလည္း သူတို ့ရဲ ့ ရင္ထဲက Talent ေတြကို ေျမေတာင္ေျမွာက္ခြင့္ ရသြားနိဳင္ပါတယ္။</div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="color: red; text-align: justify;"><b>
<br /></b></div><div class="MsoNormal" style="color: red; text-align: justify;"><b>ဘာရံွဳးနိဳင္လဲ</b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <span lang="EN-US">အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြ စဥ္းစားရမွာ သံဃာေတာ္ေတြ သာသနာ့ေဘာင္ထဲကေနထြက္တဲ့သူကထြက္<wbr>၊ သံုးတန္ေသာသာသနာ့တာ၀န္ကို မထမ္းဘဲ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္တဲ့သူကလုပ္ၾကေတာ့ သာသနာေတာ္အတြက္ ဆံုးရံႈးမႈျဖစ္နိဳင္၊ မျဖစ္နိဳင္ စဥ္းစားၾကရပါမယ္။
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">ဒါဆိုရင္ ယခုလက္ရွိအေနအထားအတိုင္းဆိုရင္ေ<wbr>ကာ သာသနာေတာ္မွာ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမႈမ်ားနိဳင္ပါ<wbr>သလား။ သံုးတန္ေသာ သာသနာကို စိတ္လက္ရႊင္ပ်စြာ လိုလိုခ်င္ခ်င္ ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ သံဃာအရည္အတြက္ ႏွင့္ သာသနာမွာအေျခအေနအရပ္ရပ္ေတြေၾကာ<wbr>င့္ မေပ်ာ္ပိုက္ဘဲ သာသနာ့၀န္လည္း မေဆာင္ဘဲ ေနေနၾကတဲ့ သံဃာအရည္အတြက္။ ဒီ ႏွစ္ခုကို ယွဥ္ထိုးစဥ္းစားၾကည့္ၾကမယ္ဆို<wbr>ရင္ အေျဖတစ္ခု ေတာ့ ထြက္လာမွာပါ။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">ဒီေတာ့ <b style="color: #000099;">အရည္အတြက္မွသည္ အရည္အခ်င္းဆီသို ့သြားမွာလား</b>။ ဒါမွမဟုတ္ <b style="color: #000099;">အရည္အခ်င္းမွသည္ အရည္အတြက္ဆီသို ့သြားမွာလား</b>။ ဒါကို ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">ေအာက္ထစ္ဆံုး အနာဂါမ္ျဖစ္ျပီးမွသာ သာသနာေတာ္မွာ စိတ္ခ်စြာျမဲနိဳင္တယ္။ ေအာက္အရိယာအဆင့္ေတြေတာင္ သာသနာေတာ္မွာ အျမဲမေပ်ာ္နိဳင္ဘူးလို ့ ဒီလို တရားစကားမွတ္သားမိတာရွိပါတယ္။ တကယ္လို ့မ်ား ေသာတာပန္ သံဃာတစ္ပါး လူထြက္သြားတာဟာ သာသနာေတာ္အတြက္ ဆံုးရႈံးမႈျဖစ္သြားတယ္လို ့ဆိုနိဳင္ပါ့မလား။ သာသနာေတာ္ၾကီး ဆံုးရႈံးမႈ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေအာင္ျမင္မႈဟာ ဘယ္ Criteria ေတြေပၚမွာ အေျခခံျပီး တြက္ခ်က္မွာလဲ။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">သာသနာကို ခဏထားလို ့ နိဳင္ငံအတြက္စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆို<wbr>ပါေတာ့။ နိဳင္ငံအတြက္ လူသားအရင္းအျမစ္စြမ္းအားထဲက ေလးသိန္းေက်ာ္ကို သာသနာေတာ္အတြက္ အသံုးျပဳလွဴဒါန္းထားတယ္။ တကယ္လို ့ အဲဒီေလးသိန္းဆီက သာသနာေတာ္စည္ပင္ထြန္းကားျပန္ ့ပြားဖို ့အတြက္ လိုအပ္တဲ့လုပ္အား အရင္းအျမစ္ကိုလည္း အျပည့္အ၀မရသလို ဒီဘက္က နိဳင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ေရးအတြက္မွာ<wbr>လည္း စြမ္းအားလစ္ဟာမႈျဖစ္သြားမယ္ဆို<wbr>ရင္..။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">တကယ္လို ့သာသနာ့ေဘာင္မေပ်ာ္တဲ့ရဟန္း လူထြက္ျပီး နိဳင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ေရးရဲ ့အခန္းက႑ထဲမွာ သူနိဳင္တဲ့တာ၀န္၀င္ထမ္းျပီဆိုတဲ<wbr>့အခါက်ေတာ့ သာသနာဘက္မွာလည္း Quality Percentage တက္သြားသလို၊ နိဳင္ငံဘက္မွာလည္း HR Percentage အေပါင္းျဖစ္သြားနိဳင္ပါတယ္။ ပရဟိတလုပ္ငန္း လုပ္ၾကမယ့္ သံဃာေတာ္ေတြဆိုရင္လည္း ဒီသေဘာအတိုင္းပါဘဲ။ သာသနာဘက္လည္း တန္ဖိုးတက္သလို၊ နိဳင္ငံအတြက္လည္း အက်ိဳးထြက္တယ္လို ့ယူဆလို ့ရနိဳင္ပါတယ္။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US"><b style="color: red;">
<br /></b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US"><b style="color: red;">အဆံုးသပ္</b></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">ကၽြန္ေတာ္ အခုေရးခဲ့တာေတြအားလံုးကေတာ့ ဒီလိုလုပ္ၾကည့္ရင္ ေကာင္းမလားဆိုျပီး စိတ္ကူးၾကည့္ရံုသက္သက္ပါ။ စိတ္ကူးတယ္ဆိုတဲ့အတိုင္း ျဖစ္ခ်င္တာဘဲ ေစာင္းေပးထားတာေပါ့။ တကယ့္လက္ေတြ ့မွာေတာ့ လုပ္ၾကည့္ရင္ လုပ္လို ့ရခ်င္မွလည္း ရမယ္။ ရရင္လည္း အခုလိုမ်ိဳးလြယ္လြယ္ကူကူခ်ည္းဘဲ<wbr>ေတာ့ ဘယ္ျဖစ္လိမ့္မလဲေပါ့ေနာ္။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ကိစၥတစ္ခုကို မ်က္ႏွာစာေတြအမ်ားၾကီးရွိတဲ့ထဲက မ်က္ႏွာစာတစ္ဘက္ကေန ျမင္ၾကည့္လိုက္တဲ့သေဘာပါဘဲ။ တျခားလူေတြကလည္း ဒီကိစၥကို တျခားအျမင္ေတြႏွင့္ ျမင္ၾကည့္နိဳင္ၾကအံုးမွာပါဘဲ။ အားလံုးလြတ္လပ္စြာ ျမင္ၾကည့္ေတာ္ မူၾကပါကုန္။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">
<br /></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">ဒီေဆာင္းပါးေရးရင္း <b>The Beatles</b> အဖြဲ ့က <b>John Lennon</b> ရဲ ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့ <b>Imagine</b> ထဲက သီခ်င္းစာသားေလးကို သတိရမိပါတယ္။</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style=" text-align: justify;color:#993300;"> <b><span lang="EN-US">
<br /></span></b></div><div class="MsoNormal" style=" text-align: center;color:#993300;"><b><span lang="EN-US">You may say that I am a dreamer.</span></b></div><div class="MsoNormal" style=" text-align: center;color:#993300;"> <b><span lang="EN-US">But I'm not the only one.</span></b></div><div class="MsoNormal" style=" text-align: center;color:#993300;"> <b><span lang="EN-US">I hope someday you'll join us.</span></b></div><div class="MsoNormal" style=" text-align: center;color:#993300;"><b><span lang="EN-US">And the world will be as one.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /><span lang="EN-US"></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US">အားလံုး ခ်မ္းသာသုခႏွင့္ ျပည့္စံုနိဳင္ၾကပါေစ။</span></div><div class="im" style="text-align: justify;"><div class="MsoNormal" style="color: #000099;"><b>
<br /></b></div><div class="MsoNormal" style="color: #000099;"> <b>၀ိမုတၱိသုခ</b></div></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> <b>တိုက်ိဳ၊ ဂ်ပန္။</b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b>၁၅၊ ၁၊ ၂၀၁၀။</b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div><i><b>(ဤေဆာင္းပါးေရးျဖစ္ရန္ အေတြးကုန္ၾကမ္းမ်ားေပးေတာ္မူေသာ တိုက်ိဳျမိဳ ့မွ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ သံဃာ့ရံုးခန္းတာ၀န္ခံဆရာေတာ္ အရွင္ဓမၼေဇာတိ ႏွင့္ ဘုန္းဘုန္းဓမၼဂဂၤါ (အယ္ခ်ဳပ္) တို ့အား ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ ရိုေသစြာ ဦးႏွိမ္ရွိခိုးကန္ေတာ့လိုက္ပါ<wbr>သည္ အရွင္ျမတ္တို ့ဘုရား။ )
<br />သေဘာက်လုိ႔ ကူးယူတင္ေပးလုိက္တာပါ။
<br /></b></i> Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-68690090750364642612011-02-12T03:27:00.006-08:002011-02-12T03:33:37.047-08:00တုန္ခါပီတိ<!--[if gte mso 9]><xml> <o:officedocumentsettings> <o:relyonvml/> <o:allowpng/> </o:OfficeDocumentSettings> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:trackmoves/> <w:trackformatting/> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:donotpromoteqf/> <w:lidthemeother>EN-US</w:LidThemeOther> <w:lidthemeasian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:lidthemecomplexscript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> <w:splitpgbreakandparamark/> <w:dontvertaligncellwithsp/> <w:dontbreakconstrainedforcedtables/> <w:dontvertalignintxbx/> <w:word11kerningpairs/> <w:cachedcolbalance/> </w:Compatibility> <m:mathpr> <m:mathfont val="Cambria Math"> <m:brkbin val="before"> <m:brkbinsub val="--"> <m:smallfrac val="off"> <m:dispdef/> <m:lmargin val="0"> <m:rmargin val="0"> <m:defjc val="centerGroup"> <m:wrapindent val="1440"> <m:intlim val="subSup"> <m:narylim val="undOvr"> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" defunhidewhenused="true" defsemihidden="true" defqformat="false" defpriority="99" latentstylecount="267"> <w:lsdexception locked="false" priority="0" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Normal"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="heading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="35" qformat="true" name="caption"> <w:lsdexception locked="false" priority="10" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" name="Default Paragraph Font"> <w:lsdexception locked="false" priority="11" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtitle"> <w:lsdexception locked="false" priority="22" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Strong"> <w:lsdexception locked="false" priority="20" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="59" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Table Grid"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Placeholder Text"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="No Spacing"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Revision"> <w:lsdexception locked="false" priority="34" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="List Paragraph"> <w:lsdexception locked="false" priority="29" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="30" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="19" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="21" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="31" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="32" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="33" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Book Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="37" name="Bibliography"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" qformat="true" name="TOC Heading"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt; mso-para-margin:0in; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-theme-font:minor-bidi;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";"><br /></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";"><br /><br />ဘဝ၏ ေနာက္ဆံုးခရီးမွာ ေရႊထီးမိုးခံရ႐ံုမွ်ႏွင့္ သားကို ဒီေဘာင္သို႔ သြတ္သြင္းခဲ့ျခင္း မဟုတ္သည္ ကေတာ့အေသအခ်ာပင္။ မၾကာေသးမီက တိုက္သစ္ဆရာေတာ္ ရွင္ျပဳတစ္ခုမွာ ေဟာၾကားေသာ “စၾကာဝေတး မင္း၏ မယ္ေတာ္ျဖစ္ဖို႔ကား လြယ္ကူ၏။ ရွင္မယ္ေတာ္ ရဟန္းမယ္ ေတာ္ျဖစ္ဖို႔ကား အလြန္တရာမွ ခဲယဥ္းလွစြာ၏”ဆိုသည့္ တရားထဲကလို ရခဲေလေတာ့ ရဟန္းမယ္ေတာ္ဆိုသည့္ အမည္ထူးတစ္လံုးကို ပန္ဆင္လိုသျဖင့္လည္း သာ၍ပင္မဟုတ္ခဲ့။<br />ငယ္စဥ္ကတည္းက နားစြဲေနခဲ့ေသာ “ကိုယ္၏ သားျဖစ္ေစ၊ ကိတိၲမသား ျဖစ္ေစ၊ သာသနာေတာ္တြင္းကို သြတ္သြင္းမွသာ” စသည္သီခ်င္းလို သာသနာ့အေမြခံ ျဖစ္ကာ အပယ္တံခါးပိတ္ၿပီး နိဗၺာန္တံခါးဖြင့္ဖို႔ရာေလ။ ဟုတ္သည္။ ခုဆို သားကို အေၾကာင္းျပဳကာ အကုသိုလ္ အထုပ္က ငယ္၍ ကုသိုလ္အထုပ္က ထည္ခဲ့ၿပီေကာ။<br />ရဟန္းမယ္ေတာ္ေနာ္ ရဟန္းမယ္ေတာ္....ဆိုေသာစည္းႀကိဳးခိုင္ခိုင္ျဖင့္ ကံသံုးပါးကို စည္းေႏွာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီပဲ။ နဖူးလက္တင္ စဥ္းစားမိတိုင္း ငါးပါးေသာ သီလ...အဲ တစ္ခါတေလ သန္းဥ စမ္းမိတာက လြဲလို႔ပါဏာတိပါတ စေသာကံငါးပါးကို ခါးဝတ္လဲကဲ့သို႔ ၿမဲခဲ့တာကို ေတြ႕ရေတာ့ “ ဒါ သားေၾကာင့္ပဲ...ဟုတ္တယ္။ သား ဒီေဘာင္မွာ ေမြ႕ေပ်ာ္သ၍ နိဗၺာန္တံခါးကို မဖြင့္ႏိုင္ေတာင္မွ အပယ္တံခါးျဖင့္....”ဤလို ၾကည္ႏူးခဲ့ရသည္။ အိပ္ႏိုးထတိုင္း ထိုၾကည္ႏူးမႈေလးျဖင့္ ႏွစ္ေထာင္း ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရသည္။ ခု ဤပီတိအေဆာက္အအံုေလးက တုန္ခါယိမ္းယိုင္ခ်င္ေနၿပီ။ ၿပိဳက် ပ်က္စီး သြားဦး မွာလား။<br />အသက္ေျခာက္ဆယ္သီသီ စြန္းခဲ့ၿပီမို႔ သားရဲ႕ အရိပ္မွာ တစ္လွည့္ေခြ်းသိပ္ရင္း အဖျမတ္စြာသခင္၏ မဂၢင္ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေလွ်ာက္ေတာ့ မည္ဟု ႀကံစည္စိတ္ကူး ႐ံုရွိေသး၊ ခု သားက သကၤန္းႀကီးက သစ္ေခါက္ေစာ္နံၿပီ ဆိုေတာ့ ....<br />“အေမ အေမ့သား လူထြက္ေတာ့မွာတဲ့ဗ်” “မဟုတ္က ဟုတ္က ဟယ္”“သူ႔ သူငယ္ခ်င္း ဦးဇင္းသိန္း ေျပာတာ၊ ဦးဇင္းသိန္းၾကြလာေတာ့ အေမ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေပါ့” ဖြဟဲ့ လြဲပါေစ ဖယ္ပါေစ။ ဒီေန႔ ဘာေန႔ပါလိမ့္၊ အင္း တနလၤာေန႔။ တနလၤာေန႔ ဆိုေတာ့ ကြ်န္မသား စကား မမွန္ရာတဲ့၊ ဟုတ္တာေပါ့ ကြ်န္ က၊ ခ၊ ဂ၊ ဃ၊ င တနလၤာနံ၊ တနလၤာေန႔ ၾကားတဲ့ စကားမမွန္ေပါ့။ မမွန္ ႏိုင္ပါဘူး၊ မမွန္ပါေစနဲ႔ေတာ္၊ မမွန္ပါေစနဲ႔။<br />သကၤန္းဆီးကတည္းက လူထြက္ဖို႔ ေဝးလို႔၊ တစ္ခါမွ် ရွင္လိင္ေတာ္ မျပန္ဘူးတဲ့ သား၊ ဒီသားက ရဟန္း ဝါဆယ္ဝါမွ် ၿမဲခဲ့ေသာ သကၤန္းကို ျဖဳန္းစားႀကီး ခြ်တ္ေတာ့ မည္ဆိုေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္၊ ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် မဟုတ္ႏိုင္။ ေနာက္ၿပီး လူထြက္စကားလည္း တစ္ခါမွ် ရယ္စရာအျဖစ္ပင္ မဟဘူးခဲ့။<br />အင္း ရွက္လို႔ မဟတာ ေနမွာ။ ဒါမ်ိဳး ဆိုတာ ႀကိတ္ႀကံခ်င္ ႀကံေနမွာ။ ဦးစေႏၷာႀကီး ၾကည့္ပါလား၊ တစ္ရြာလံုးက ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္လိုက္ ရတာ၊ ဣေႁႏၵကလည္း ႀကီးမွႀကီး၊ ေဟာ ဦးဖိုးဒင္ ေျမးမေလးနဲ႔လည္း ေတြ႕ေရာ၊ တစ္ခါတည္း ေအာင္ထားတဲ့ ဓမၼာစရိယ ဆိုတဲ့ ဘြဲ႕ေတြေတာင္ မႏွေျမာေတာ့ဘူး။ ခုလဲ အဲလိုမ်ား ျဖစ္ ဟင္း...။<br />ကန္ေတာ့ပါရဲ႕ ေမာင္ပၪၥင္းမွာလဲ ရည္းစားသနာမ်ား ေတြ႕ျပဳေန.... ဟယ္.... ဟုတ္မယ္ မထင္ပါဘူးေလ။<br />အင္း ရဟန္းေတာ္ေတြ လူထြက္တယ္ ဆိုတာလည္း ေတာ္႐ံုတန္႐ံု အေၾကာင္းေလာက္နဲ႔ ထြက္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။<br />ေမာင္ပၪၥင္းကလည္း ႐ုပ္ေလးက မေအတူ ျဖဴျဖဴႏြဲ႕ႏြဲ႕ရယ္။<br />ရြာၾကြလာတဲ့အခါ ဟို ငဖုန္းရဲ႕သမီးေလးနဲ႔ေတာ့ အေခၚ အေျပာ ရွိတာပဲ။ အဲဒီကေလးမနဲ႔မ်ား...။ ဟုတ္ခ်င္ ဟုတ္မွာ။<br />ေကာင္းမေလးက ကြမ္းေတာင္ ပန္းေတာင္ကိုင္ဆိုေတာ့....အသက္ေတာ့ ကြာပါတယ္ ေလ။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔က ေက်ာင္းေနဘက္ေတြပဲ၊ ဒါေလာက္ေတာ့ ရွိမွာေပါ့။ ဟို သူငယ္မေလးက ဗိုင္းေကာင္း ေက်ာက္ဖိ ေလးပါ။ အင္း ...<br />မဟုတ္ရင္ေတာ့ ကိစၥမရွိ၊ ဟုတ္ရင္....ဟုတ္မ်ားေနခဲ့ရင္....။<br />ဟိုကေလးမကို သြားေမးစမ္းၾကည့္ရလွ်င္ ေကာင္းမည္ ထင္သည္။ မီးဆိုတာ မေလာင္ခင္ တားတာ အေကာင္းဆံုး မဟုတ္လား။ သြားေမးတာေတာ့ ဟုတ္ၿပီ။ မဟုတ္ခဲ့လွ်င္ သားသမီးခ်င္း မစာနာရာ က်ေခ်ေတာ့ မည္။<br />ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ပါ့။ ကိုယ့္ေမာင္ပၪၥင္းကိုပဲ သြားပင့္ခိုင္းတာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေပေတာ့မည္။ မနက္ျဖန္ အငယ္ေကာင္ကို မႏၱေလးလႊတ္ရမည္။ မင္း ေနာင္ေတာ္ကို ပင့္ခဲ့၊ သူ႔ ဆရာေတာ္ကိုလည္း အေၾကာင္းစံု ေလွ်ာက္ခဲ့ ဟု မွာရမည္။<br />ေမာင္ပၪၥင္းၾကြလာမွ အႀကိမ္မ်ားစြာ ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးေသာ စကားကို ထပ္ေလွ်ာက္ ရမည္။ အႀကိမ္တစ္ရာမကလို႔ လည္ေခ်ာင္း လွည္းပေတာင္း ထခ်င္ထပေစ ေလွ်ာက္ရမည္။ “လူမထြက္ပါနဲ႔ ဘုရား လူ႔ဘဝဆိုတာ ...”<br />ဆံတစ္ျပည္ ဘယ္ေဈး၊ ဆီတစ္ဆယ္သား ဘယ္ေလာက္စသည့္ စားေရး အပူေတြထက္ပင္ သားေရးအပူကပို၍ ေလာင္ၿမိဳက္လွေတာ့သည္။ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္ ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ရေသာသား ခုေတာ့ ....<br />အို ... ကိုယ္ပူ ကိုယ္ကြ်မ္းတာပဲ။ ေနာက္ၿပီး မေရမရာနဲ႔။ သန္ဘက္ခါ သားငယ္ ျပန္လာရင္ အေၾကာင္းစံုသိရမွာပဲဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေဖ်ာင္းဖ်ရင္း စိတ္ကို ၿငိမ္ေစရ သည္။<br />သို႔ေသာ္....စိတ္သည္ နဖားထိုးထားသည့္ ႏြားမ တစ္ေကာင္ မဟုတ္ေလေတာ့....။ ေမာင္းပၪၥင္းကို ေမြးေတာ့ သႀကၤန္အတက္ေန႔ႀကီး မွာပင္။ ေနာက္ေန႔ဆို ႏွစ္သစ္ကူးၿပီ။ ဒီေတာ့ မီးတြင္းထဲ ၾကာၾကာ မေနလိုက္ရ။ တစ္ရက္ႏွင့္မီး ထြက္ခဲ့ရသည္။ အညစ္အေၾကးနယ္ ၾကာရွည္မေနရသည့္ သေဘာ။ ထို ကတည္းက ဒီသားဟာျဖင့္ တျခားသားေတြႏွင့္ မတူ။ ထူးမည့္သားပဲဟု ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အတိတ္ေကာက္ နိမိတ္ဖတ္ခဲ့ မိေသးသည္ေလ၊ နာမည္ေပးတာေတာင္ “ေမာင္ေဆြထြန္း” တဲ့။ ေဆြလယ္မ်ိဳးလယ္မွာ ထြန္းမည့္သားလို႔။<br />ျပန္တြက္စစ္လိုက္ေတာ့ သားေတြခ်ည္း ေလးေယာက္ ေမြးခဲ့သည့္ထဲက ေမာင္ပၪၥင္းက ႏို႔ညႇာ။ သူ႔ေအာက္ တစ္ေယာက္ ရွိေသးသည္။ သည္သား ေလးေယာက္ထဲတြင္ ဉာဏ္အထက္ဆံုး သားကလည္း သူပင္။ ညည အိပ္ယာဝင္ ပံုေျပာၿပီဆိုမွျဖင့္ သူတစ္ေယာက္သာ ပံုဆံုးေအာင္ နားေထာင္ ၿမဲ၊ မွတ္လည္း မွတ္မိသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ သူ႔ညီကိုျပန္ေျပာေန လိုက္တာမ်ား ေခ်ာလို႔။<br />ေျပာစရာ ပံုသစ္ မရွိေသာ ညမ်ားဆိုလွ်င္ ...<br />“အေမ ေတာထြက္တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာပါဦး” ဟု ပူဆာတတ္သည္။ သူ ေတာင္းဆိုသည္က ရြာလယ္ဝတ္ ေက်ာင္းမွာ ရြတ္ဆိုရေသာ ေတာထြက္ ေတာ္မူခန္း ဘုရားပင့္၊ အသံေနအသံထားႏွင့္ ဆိုျပတာကို သူ သေဘာက်သည္။<br />ၾကားဖန္မ်ားတာကိုပင္ မ႐ိုးႏိုင္၊ ရသည့္ အပိုဒ္ဆိုလိုက္၍ပင္ ဆိုလိုက္ေသး၊ တစ္ညသားမ်ား မွတ္မိေန ေသးေတာ့ “သူအိုတစ္ျဖာ သူနာတစ္ေတြ.... သူေသတစ္ခန္း၊ သူရဟန္းႏွင့္မဂ္လမ္း ထြင္စရာ ေလးျဖာနိမိတ္ နတ္ျပဟိတ္ေသာ္ေၾကာင့္၊ ေမာင္ဆန္ကိုေခၚ၊ တိုင္ပင္ေတာ္မူသည္မွာ ငါႏွင့္အညီ ယေသာ္ ဗ်က္ဝိ ေတာထြက္မည့္ဟန္ ငါ့အႀကံကိုဧကန္ မသိရွာေလဟု....။<br />“ေလာင္းမင္းသားက အဲသလို သူအိုသူနာ သူေသ ရဟန္းဆိုတဲ့ နိမိတ္ႀကီး ေလးပါးကို ျမင္ေတာ့ ေတာထြက္ဖို႔ရာဖြားဘက္ေတာ္ ေမာင္ဆန္ကို ေခၚကာ တိုင္ပင္ေတာ္မူသကဲ့ ကြယ္”ထိုသို႔ အဆို တစ္ခါ အေျပာ တစ္လွည့္ျဖင့္ ပံုခင္းျပတုန္း ... “သူအိုဆိုတာ ဘာလဲ အေမ”<br />“အိုေနတဲ့ ဘိုးႀကီးအို၊ မယ္ႀကီးအိုေတြကို ေျပာတာေပါ့ကြယ္” “ဟို...အေဖႀကီး ဘိုးေရႊလံုလိုလား” “ေအးေပါ့” “သူနာကေကာ”<br />“ေနမေကာင္းေနတဲ့သူေပါ့ သားရဲ႕” “သူေသဆိုတာ ဟိုအသုဘခ်တာကို ေျပာတာ လား” “ဟုတ္တာေပါ့ သားရဲ႕”<br />“ဒါျဖင့္ သူရဟန္းကေကာ” “သူရဟန္းဆိုတာက ဟို ... အဲ ... ဘုန္းႀကီးကို ေခၚတာကြယ့္” “တိုက္သစ္ေက်ာင္းက ဘုန္းဘုန္းလိုလား”<br />“ဒါေပါ့ သားရဲ႕ အဲဒီ ဘုန္းဘုန္းလို” “ဘာလို႔ သူက ဘုန္းႀကီးလုပ္တာလဲ” “သူကလား သူက....အဲ....သူအို သူနာ သူေသမျဖစ္ေအာင္ တရားအားထုတ္ဖို႔ေပါ့ကြယ္” “ဒါဆို သားလဲ ႀကီးရင္ ဘုန္းႀကီး လုပ္မယ္” ၾကည့္စမ္း လိမၼာလိုက္တဲ့ သား။ ၾကည္ႏူးလိုက္ရတာ၊ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္မည့္သူက ေမြးကတည္းက ေရာင္ေလးနဲ႔ ဆိုသလိုပင္။ ထိုညကတည္းက သားကို ရွင္ျပဳေပးဖို႔ အားခဲမႈ ပို၍ ထက္သန္ခဲ့ေလေတာ့သည္။ သကၤန္းႏိုင္လွ်င္ရွင္ျပဳ ေပးၾကဖို႔ သူ႔အေဖႏွင့္ မွတ္မွတ္ရရ တိုင္ပင္ျဖစ္ၾကသည္။<br />ခု ... ဤ သားက လူ ထြက္ေတာ့မည္တဲ့...။<br />ရွင္ျပဳေတာ့ မွတ္မိေနေသးသည္။ သားႀကီးေတြတုန္းက ဆိုင္းႏွင့္ ဝိုင္းႏွင့္ ရွင္ျပဳေပးခဲ့သည္။ အငယ္ႏွစ္ေယာက္က်ေတာ့ အေပ်ာ္အပါးမဖက္၊ ေလာကုတၲရာ သက္သက္ျဖစ္ေအာင္ မနည္းတိုင္ပင္ယူရသည္။ ဒါေတာင္ သူ႔ဒကာႀကီးကအရပ္ေက်နပ္ေအာင္ ေျဗာေလး ထည့္လိုက္ခ်င္ ေသးသည္။ ဒီေတာ့ သိသေလာက္ မွတ္သေလာက္ႏွင့္....။<br />“ကိုယ့္ႏွယ္ ဒီ အပိုကုန္မည့္အစား မ႑ပ္ဝင္ သံဃာေတာ္ေတြကို လွဴဖြယ္ဝတၳဳ ပိုလွဴမယ္၊ ဒါမွ အက်ိဳးႀကီးေတာ့မေပါ့ေတာ္” စသည္ျဖင့္ ေဖ်ာင္းဖ်ရေသးသည္။ အဲဒီတုန္းက ေကြ်းတာေမြးတာကိုပင္ အမဲေပၚျခင္း၊ ဝက္ေပၚျခင္းမလုပ္ေစခဲ့၊ ပံ႕သကူသား ျဖစ္ေအာင္ငါးေျခာက္ထာင္း ေၾကာ္ေကြ်းခဲ့သည္။ ငါးေျခာက္မွ နိတိနတ မဟုတ္၊ ေဈးအႀကီးဆံုး ငါးရံ႕ေျခာက္ကို ေကြ်းခဲ့တာ။ ဘုန္းႀကီးျဖစ္မည့္ သားရဲ႕ပြဲမွာအားလံုး စင္ၾကယ္ေစခ်င္သည္ေလ၊ ေမာင္ပၪၥင္း သကၤန္းဆီးေတာ့ ဘာရွိေသးလဲ ကိုးႏွစ္သား အရြယ္ေလး။ အငယ္ ေကာင္က ခုနစ္ႏွစ္၊ ရွင္တစ္ဝါႏွင့္ အငယ္ေကာင္က ထြက္ခဲ့ေပမယ့္ သူကေတာ့ ၿမဲခဲ့သည္မွာ ယခုတိုင္ပင္။<br />သကၤန္းလို သကၤန္း၊ ဖိနပ္လို ဖိနပ္၊ လိုရာကို လွဴဒါန္းေထာက္ပံ႔ရင္း သာသနာ့ေဘာင္မွာ ထားခဲ့ရက်ိဳးနပ္သည္ဟု ဆိုရေပမည္။ တစ္ခါမွ် လူထြက္ခ်င္ေၾကာင္း မေျပာဘူးခဲ့၊ ကိုရင္ေလး ဘဝႏွင့္ပင္ တိုက္သစ္ဆရာေတာ္ေက်ာင္းမွာ ပရိတ္ႀကီး သဒၵါရွစ္ေစာင္ သၿဂႋဳဟ္ကိုးပိုင္း ကုန္ကာ စာေတြ အေတာ္ရလွၿပီ၊ သူ႔ဆရာ ဘုန္းႀကီး ေျပာတာပင္အမွတ္ရ ေသးေတာ့ ...<br />“မယ္ေရႊကံ...နင့္သား သိပ္ဉာဏ္ေကာင္းတာ၊ ႀကီးရင္ ဆရာေတာ္ျဖစ္မယ္ဟဲ့” တဲ့။ ခုေတာ့ျဖင့္ ၾကားရခ်က္ကမဟန္ခ်င္ ဆေတာ္ျဖစ္ဖို႔ ေနေန သာသာ ေက်ာင္းပင္ မထိုင္ရေသး၊ လူထြက္ေတာ့မည္ ဆိုေတာ့ ... ။<br />သည္လိုႏွင့္ ဆယ့္ေလးငါးႏွစ္အရြယ္ ကိုရင္ႀကီး ျဖစ္လာခဲ့သည္။ အရြယ္ေလး ေရာက္လာေတာ့ ေက်ာင္းက ကပၸိယႀကီးႏွင့္ မတည့္ခ်င္၊ ကပိၸယႀကီးက ဆရာေတာ္ကိုအျပစ္မဟုတ္တာေတြ အျပစ္လုပ္ကာ ေလွ်ာက္သည္တဲ့။<br />ဆရာေတာ္ကလည္း ခဏခဏ ဆူသည္တဲ့။ အခန္႔မသင့္ လွ်င္ နကန္ႏွင့္ပင္ အေဆာ္ခံရတတ္ေလေတာ့ ကိုရင္ ရြာေက်ာင္းမွာ မေပ်ာ္ျဖစ္ လာသည္။ ဒါေတာင္ လူထြက္ခ်င္ ေၾကာင္း ေလသံမဟခဲ့။ ကိုရင့္ဒကာႀကီး ကသာ စိုးရိမ္ၿပီး....<br />“ဒီမယ္ ကပိၸယႀကီး၊ ဆြမ္းက်န္ ဟင္းက်န္ေအးေအးစား၊ ကိုရင္ေက်ာင္းသား ေတြကို အႏိုင္မက်င့္ပါနဲ႔၊ က်ဳပ္သား လူထြက္လို႔ကေတာ့ က်ဳပ္နဲ႔ ခင္ဗ်ား အေတြ႕ပဲ” အဲသည္လို သြားႀကိမ္းေမာင္းခဲ့သည္။ တစ္သက္လံုး ေမာ္မၾကည့္ဝံ့ေအာင္ ေၾကာက္ရြံ႕ခဲ့ရသည့္ ဆရာဘုန္းႀကီးကိုပင္မမႈႏိုင္အားေတာ့။ ခု ထိုေက်းဇူးေတြကို ဆပ္ဖို႔ လူထြက္ေတာ့မွာလား သားရယ္....။<br />မထြက္ပါနဲ႔ ေမာင္ပၪၥင္းရယ္ မထြက္ပါနဲ႔။ အေမတို႔ ေမာင္ ပၪၥင္းကို ဒီဘဝေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားပမ္းစား ေခါင္းနဲ႔ရြက္ တင္ခဲ့ရတာပါ ဘုရား... အဲသည္လိုကစၿပီး ေတာင္းပန္ ေလွ်ာက္ထားရမည္။<br />စဥ္းစားၾကည့္ပါ ေမာင္ပၪၥင္းဘုရား၊ ေမာင္ပၪၥင္း ကိုရင္ဘဝကရြာမွာ မေပ်ာ္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ၿမိဳ႕စာသင္တိုက္ပို႔ေပးရ၊ ဆရာဘုန္းႀကီးရဲ႕ အၿငိဳ အျငင္ကိုလည္း ခံရ၊ စားရိတ္စက ေထာက္ပံ့ဖို႔ ႏြားေပါက္ေလး တစ္ေကာင္ ေတာင္ေရာင္းရတာေတြ ေမာင္ပဥၥင္းကို တစ္ခါမွ် အသိမေပးခဲ့ဘူး။ မဟုတ္လား။ အခုေတာ့ ေမာင္ပဥၥင္းသိေအာင္ ေျပာျပခ်င္ေနမိသည္။<br />ေနာက္ၿပီး တစ္ခါမွ် စိတ္ကူးႏွင့္ပင္ မေရာက္ဖူး သည့္ ၿမိဳ႕ႀကီးသို႔ ကိုရင့္ကို ဘယ္လိုမွ မလႊတ္ရက္။ လႊတ္ရမည္ကို စိတ္မခ်၊ ရြာမွာ ေနၿပီး လူထြက္ သြားမွာ ႏွင့္စာလွ်င္ ေတာ္ေလေသးရဲ႕ဆိုၿပီး ဒကာႀကီး၊ ဒကာမႀကီးပါ မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး လႊတ္လိုက္ၾကျခင္းပါ။<br />ကိုရင္ ၿမိဳ႕ကို သြားစရက္မ်ားကဆို ကားမ်ား တိုက္ေလမလားဟဲ့။ ျမင္းလွည္းနဲ႔မ်ား ခိုက္ေလမလားဟဲ့၊မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္ႏွင့္မ်ား ေနရွာ မလားဟဲ့ စသျဖင့္ ပူပန္လိုက္ရတာ။<br />မႏၱေလးက ဘယ္သူျပန္လာသတဲ့၊ ဘယ္ဝါ ျပန္ လာသတဲ့ဆို ကိုရင္နဲ႔မ်ား မေတြ႕ခဲ့ၾကဖူးလားလို႔ သြားေမးရတာလဲ အေမာ။ ေနာက္မွ သိရသည္။ မႏၱေလးၿမိဳ႕ ဆိုတာ အက်ယ္ႀကီးဟု။ ရြာလိုမွ မဟုတ္ဘဲ၊ တကူးတကမသြားဘဲမေတြ႕ႏိုင္ဘူးတဲ့၊ ဪသာ္... အဲဒီတုန္းကမ်ား တပည့္ေတာ္မ မွာ လူရယ္စရာႀကီးကိုျဖစ္လို႔။ ဒါေတာင္ မႏၱေလး သြားသူၾကံဳတိုင္း ငါ့သားေလးဆီ ဝင္ခဲ့ၾကပါဦးဟု မွာေနမိျပန္သည္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ႏွစ္ တစ္ေခါက္ျဖင့္ ကိုရင္ ျပန္ၾကြလာမွာပဲေလဟု လြမ္းစိတ္ကို ေျဖရေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ရြာက ဆရာေတာ္ စိတ္မေျပေသးလို႔လား ၿမိဳ႕က ဆရာေတာ္ ခြင့္မေပးလို႔လားမသိ၊ တစ္ႏွစ္ပတ္ပင္ လည္ေတာ့သည္။ ကိုရင္ကျဖင့္ ျပန္ၾကြမလာ။ ျပာသိုလ ဘုရားပြဲေတာ္ခ်ိန္မွမ်ားလာ မလားပဲ။ ဟုတ္သည္။ ထိုပြဲေတာ္မွာ ရြာဇာတိအေဝးေန သံဃာေတြ အကုန္ပင့္တာပဲ ဟာ... ဆိုသည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ ဆက္ေမွ်ာ္ေနျဖစ္သည္။<br />တစ္ေန႔လာႏိုး တစ္ေန႔လာႏိုးႏွင့္ ျပည္ ကူးတို႔ သေဘၤာကပ္ခ်ိန္တိုင္း ျမစ္ဆိပ္က သြားႀကိဳေနမိသည္။ အဝတ္ကေလး သံုးေလးထည္ကို ျမစ္ေရမွာ အခ်ိန္ကုန္ ေအာင္ ေလွ်ာ္ဖြတ္ရင္း သား ကိုရင္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့သည့္အျဖစ္ကို ေမာင္ပဥၥင္း ျပန္ျမင္ေစခ်င္လွသည္။ အဲဒီတုန္းက တစ္ေန႔... ေနာက္တစ္ေန႔... ဟိုေနာက္တစ္ေန႔... အဲဟို ေနာက္တစ္ေန႔... ေန႔ဆက္ ထြက္ေမွ်ာ္ေနမိသည္။ ဘုရားပြဲေတာ္သာ ၿပီးသြားသည္။ ကိုရင္၏ အရိပ္အေရာင္ကိုကား မေတြ႕ခဲ့ရ၊ ေနာက္ဆံုး မေနသာေတာ့မွ ကိုရင့္ဒကာႀကီးက-<br />“ ညည္းႏွယ္ေအ၊ သာထြန္းနဲ႔ မႏၱေလး ဘာေဝးတာ မွတ္လို႔၊ တစ္ေန႔ခရီးပဲဟာ၊ ညည္းသားကို ေတြ႕ခ်င္ရင္က်ဳပ္ လိုက္ပို႔မွာေပါ့၊ အခ်ိန္မေရြး သြားေတြ႕ ရသားနဲ႔ အလကား စိတ္ပင္ပန္းခံလို႔၊ ညည္းသြားခ်င္တဲ့ေန႔သာေျပာ”<br />အဲသည္က စၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေတြမွာ တစ္ႏွစ္တစ္ေခါက္လိုလို ကိုရင့္ဆီ ေရာက္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ကိုရင္ႏွင့္လည္း ေတြ႕ရ၊ ဘုရားစံုလည္း ဖူးရသည္မို႔ ဝမ္းသာရသည္။ ကိုရင္ စာေတာ္ေၾကာင္းကိုလည္း အတူေနဦးဇင္း ကိုရင္ ေတြထံမွ ၾကားရျပန္သည္။ အဲသည္ေရာက္စႏွစ္က ပထမငယ္တန္းကို ေအာင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ႏွစ္မ်ားမွာလည္း...မွတ္မိေသးေတာ့သည္။ ေရာက္ဦးစ တစ္ေခါက္တုန္းက ကိုရင့္ဒကာႀကီးက-<br />“ကိုရင္ ဆြမ္းခံအိမ္ ဘယ္ႏွစ္အိမ္ရွိလဲ၊ ဆြမ္းခံရတာ အဆင္ေျပလား” “မႏၱေလးက စ ဒ ဘ ဝ ႏွင့္ ညီမွ ဒကာႀကီးရ”<br />“စဒဘဝဆိုတာ ဘာတုန္း ကိုရင္ရဲ႕” “စဒဘဝဆိုတာ စ ေစာေစာထၿပီး၊ ဒ ဒုန္းေျပးကာ ဘ ဘံုေလာင္းတိုးႏိုင္မွ ဝ ဝ၀လင္လင္ စားရမည္တဲ့”<br />ကိုရင့္အေျဖေၾကာင့္ ရယ္လိုက္ၾကရတာေလ။ ဪ ေၾသာ္ ... အဲဒီတုန္းကေတာ့ အခုလို လူထြက္လိမ့္ မည္ဟု ေယာင္လို႔ပင္ မထင္မိခဲ့၊ ခုေတာ့...<br />ပထမႀကီးေအာင္သည့္ႏွစ္မွာေတာ့ ရြာကို ျပန္ၾကြလာသည္။ ဒါေတာင္ ပၪၥင္းတက္ရန္ အသက္ျပည့္ ေနေသာ ေၾကာင့္သာ။ သို႔မဟုတ္ရင္ေတာ့...။<br />ပထမငယ္၊ ပထမလတ္၊ ပထမႀကီးတန္းေတြကို ႏွစ္ခ်င္းဆက္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေလေသာ ကိုရင္ျဖစ္ေလေတာ့ ရဟန္းဒကာခံလိုသူေတြ ေပါသည္။ ဟို... ဝါးခယ္မ ေအာက္ျပည္ ေအာက္ရြာက ဒကာေတြက ဒကာလုပ္ခ်င္၍ ရဟန္းေလာင္း ေတာင္းသည့္တဲ့။ မေပးႏိုင္ေပါင္ေတာ္။ မေပးႏိုင္ေပါင္။ သတင္းၾကားကတည္းက ကိုယ္ပိုင္ ပၪၥင္းတက္ေပးႏိုင္ဖို႔ ခဲရသည္။<br />ပၪၥင္းေလာင္းဆိုတာ ပဋိသေႏၶေနတဲ့ လရယ္၊ ဝါ ထပ္တဲ့ လေတြရယ္ ေပါင္းယူရင္ ဆယ့္ကိုးႏွစ္ျပည့္တာနဲ႔ရဟန္းတတ္လို႔ ရၿပီဟု ကိုရင့္ ဆရာေတာ္က မိန္႔ေတာ့ ဝမ္းသာ လိုက္ရတာေလ။ ကဆုန္ဆို ကိုရင္က ဆယ့္ကိုးႏွစ္ျပည့္ၿပီပဲ။<br />ထိုႏွစ္မွာပင္ ကိုရင္ကို ရြာသို႔ ပင့္ကာ ရဟန္းခံပြဲ က်င္းပျဖစ္သည္။ ရဟန္းခံပြဲကိုလည္း ၾကည့္ပါဦး။ သိမ္ဝင္တာပင္ ကုန္းသိမ္မဟုတ္၊ ဧရာဝတီျမစ္ထဲမွာ ေရသိမ္ သမုတ္ကာ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ကို က်င္းပေပးခဲ့သည္။ ဒီေက်းဇူးေတြကို ဆင္ျခင္ၿပီး ငဲ့ညႇာတန္ေကာင္းပါရဲ႕။ ငဲ့ညႇာ ပါဦးဘုရား...။<br />အဲသည္တုန္းက သိမ္ဆင္းေလာင္းလွဴသြားတဲ့ လူေတြကလည္း မ်ားမွမ်ား၊ သိမ္ဆင္းရာ ျမစ္ဆိပ္မွသည္ ဝါးသံုးေလး႐ိုက္ခန္႔ ေဝးရာ ေက်ာင္းဝရဝဏ္ဝအထိ သိမ္ကဆင္း ႏို႔ဖိုးဆပ္ တရားဦးေဟာေတာ့ ဝမ္းသာလိုက္ရသည့္ ျဖစ္ျခင္း။ မ်က္ရည္မ်ားပင္ လည္လို႔။ သူ႕ဒကာႀကီးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ျပံဳးျပံဳးျပံဳးျပံဳးႏွင့္။<br />သာသနာ့ အေမြခံေတြ ျဖစ္ပဟဲ့... သာသနာ့ ဒါယကာေတြ ျဖစ္ပဟဲ့... ဟု ၾကည္ႏူးအားရႀကီး အားရကာ အပယ္တံခါးပိတ္၍ နိဗၺာန္တံကား ဖြင့္ႏိုင္ေတာ့မည္ဟု သတ္မွတ္မိခဲ့သမွ် အင္း... ခုေတာ့...။<br />မထြက္ပါနဲ႔ ေမာင္ပၪၥင္းရယ္ မထြက္ပါနဲ႔။ တပည့္ ေတာ္မကို ငဲ့ပါဦး ဘုရားဟု ဖမိုး နဖူးခ် ေတာင္းပန္ရမည္။ အေမကို ခ်စ္တဲ့သားပဲ၊ ငဲ့ညႇာမည္ထင္သည္။ အဲ ... မရလွ်င္ေတာ့ ...။<br />အင္း... သူ႕တကာႀကီးသာ ရွိရင္ သူလည္း ခုလိုပဲ စိတ္ေကာင္းႏိုင္ရွာမွာ မဟုတ္ဘုူး။ သူ ေစာေစာ ကြယ္လြန္သြားတာ ေကာင္းတယ္လို႔ေတာင္ ေျပာရမလိုပင္၊ တျမန္ႏွစ္ကပင္ သူ႕သား ေမာင္ပၪၥင္းရဲ႕ လက္ေပၚမွာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရွာၿပီ။ ဘဝကူး ေကာင္းမွာပါ။ ရဟန္း ခမည္းေတာ္ႀကီး အျဖစ္ႏွင့္ အနိစၥ ေရာက္ခဲ့ရတာပဲေလ။ ဘေတာ္ပ်ံေပါ့။ ငါ့ အလွည့္က်ရင္သာ...။<br />ေမာင္ပၪၥင္း၏ ရြတ္သံ၊ ဖတ္သံေလးႏွင့္ ဘဝကူး ဖို႔ရာ မေသခ်ာေတာ့ၿပီ။ အေမလည္း အသက္ႀကီးပါၿပီ။ ဒီဘုရား အေရေတာ္ႏွင့္ အ႐ိုးမထုတ္ႏိုင္ေတာင္ အေမ့ တစ္သက္ေတာ့ မထြက္ပါနဲ႔ဦးလို႔ ေနာက္ဆံုး ေျပာၾကည့္ရ မည္။ ေနပါဦး ထြက္မယ္ဆိုတာကေတာ့ က်ိန္းေသလို႔လား ငါ့ႏွယ္... ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက သကၤန္းခ်ည္ခဲ့တာ ပုဆိုးေတာင္ ေကာင္းေကာင္း ဝတ္တတ္တာ မဟုတ္ဘူး။ လူထြက္လို႔ ဘာသြားလုပ္စားမွာလဲ။ အစစအရာရာ က်ပ္တည္းတဲ့ ကာလႀကီးမွာ နတ္ျပည္ကေန ငရဲကို ခုန္ဆင္းသလို ျဖစ္ေတာ့မေပါ့။<br />အို... ဒါေတြ သူစဥ္းစားမိမွာပါ။ စာတတ္ ေပတတ္ ပုဂၢိဳလ္ပဲ၊ သြားေျပာေနတာကမွ မိေက်ာင္းမင္း ေရခင္းျပ ဘုန္းႀကီးစာခ် ျဖစ္ေနဦးမယ္။ ဒါေတြ တကယ္ စဥ္းစားမိ လို႔ကေတာ့ ထြက္ျဖစ္မယ္ မထင္ဘူး။ ဟာ ... မစဥ္းစားမိလို႔ ထြက္လည္း ထြက္ထြက္ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။ သင္း ထိုက္ႏွင့္ သင္းကံေပါ့။ ကုသိုလ္ရဖို႔ကေတာ့ သူမရွိလဲ တျခားကိုယ္ေတာ္ေတြ ကိုးကြယ္ယံုေပါ့။<br />စိတ္သည္ က႐ုဏာ ေဒါေသာတလွည့္ မုဒိတာ ေသာကတလွည့္ႏွင့္ ရွိသည္။ အလုပ္ဝတၲရားတို႔ျဖင့္ တည္းေႏွာင္ထားပါလ်က္က...<br />ထြက္မွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေလ “ကိစၥမ်ားေျမာင္ လူတို႔ေဘာင္” တဲ့ ေမာင္ပၪၥင္း ခဏခဏ ေျပာေနတာပဲ။ ဒီဒုကၡေတြ သူသိပါတယ္။ အဲ ဒုကၡကို သုခထင္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့ သူမ်ား ေတြ႕ရင္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ ဟုတ္တယ္။ ၿမိဳ႕သူ တစ္ေယာက္ႏွင့္မ်ား နီးစပ္ေနေရာ့လား။ ၿမိဳ႕သူဆိုတာ ေတာက သူငယ္မေလးေတြထက္ေတာ့ အစစအရာရာ သာတာကလား၊ ေနာက္ၿပီး ဆတ္ေကာ့လတ္ေကာ့ႏွင့္ ရဲတင္း လိုက္တာကလား။ အဲဒီလို သူငယ္မႏွင့္မ်ား ၿငိစြန္းေနရင္ဟယ္... ဟုတ္မယ္မထင္ဘူး။ ဘုရား သိၾကားမလို႔ မဟုတ္ ပါေစနဲ႔ေတာ္ မဟုတ္ပါေစနဲ႔။<br />ဟုတ္ခ်င္ ဟုတ္ေနမွာ ဟုတ္ေနရင္ေတာ့ ထန္း လည္ဆစ္က်ိဳးတဲ့... အို ငါ့သားႀကီး ဒီေလာက္ မမိုက္ပါဘူး။ မမိုက္ဘူး... မမိုက္ဘူး။<br />အင္း... ၿမိဳ႕လႊတ္လိုက္တဲ့ အေကာင္ကလည္း ၾကာလိုက္တာ၊ ဒီေန႔ေရာက္ရက္ပဲ၊ တစ္ညပဲ အိပ္၊ ေမာင္ပၪၥင္းနဲ႔ ေတြ႕ျပဳၿပီး ခ်က္ခ်င္း ျပန္လွည့္ခဲ့ဆိုတာ...။<br />တကတည္းေတာ္ စူဠလိပ္ ေရထဲလႊတ္သလို ျဖစ္ေနၿပီ။ မြန္းတိမ္းစမွာပင္ ျမစ္ဆိပ္ဆီမွ ျပည္ကူးတို႔ သေဘၤာ၏ ဥဩဆြဲသံကို ၾကားရၿပီ။ ထလိုက္ ထိုင္လိုက္။ ျမစ္ဆီေမွ်ာ္လိုက္ ေငးလိုက္ႏွင့္ စိတ္ေစာလွသည္။ မၾကာပါ။<br />“ေဟာ... အေမ ဟိုမွာ အေမ့သား ငေက်ာ္ ျပန္ လာၿပီ”<br />သားႀကီး သတင္းေပးသံ မဆံုးမီ - “အေမေရ ကြ်န္ေတာ္ ျပန္လာၿပီ၊ အေမ့သား ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့ပါ့ဗ်ာ၊ ဒီႏွစ္ စာေမးပြဲၿပီးရင္ ခ်င္းျပည္နယ္ သာသနာျပဳၾကြရမွာတဲ့။ မၾကြခင္ အေမ့ဆီ လာခဲ့ဦးမယ္တဲ့။ ေဟာဒီမွာ အေမ့ဖို႔ လူပ်ံေတာ္ပတၲျမား ေသြးေဆးနဲ႔စာ...” ေဆးဘူးေတြကို မကိုင္မိ၊ စာဆီသို႔ လက္လွမ္းမိသည္။ စာရြက္ေခါက္ကေလးေတြကို ထုတ္ေျဖလိုက္ေတာ့...။<br />အသက္ႀကီးလာလို႔နဲ႔ တူပါရဲ႕။ လက္ေတြက တုန္ခ်င္ေနၿပီ။ စာရြက္ေလးေတြကို တဖ်ပ္ဖ်ပ္နဲ႔...။<br />ကံထြန္းသစ္</span><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";">- </span><br /><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";"> [ သင့္ဘဝ။ ။ ေအာက္တိုဘာ၊ ၁၉၉၇ ]</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Zawgyi-One","sans-serif";"><span style="color: rgb(51, 204, 0);">(သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဘယ္ကရလာလဲေတာ႔မသိဘူး စက္ထဲမွာ ေကာ္ပီကူးထားတာေတြ႔တာနဲ႔ ဖတ္ၾကည္႔လုိတ္ေတာ႔ ရင္ထဲကို နင္႔ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္ ဒါေၾကာင္႔ က်ေနာ္လည္း ထုံးစံအတုိင္း ေကာ္ပီ ကူးတင္လုိတ္တာပါဗ်ာ။)</span><br /></span></p>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-23710031945695229122011-01-10T02:35:00.000-08:002011-01-10T02:37:23.557-08:00ေအးခ်မ္းေစေသာ စကားလံုးကေလးမ်ား<div style="text-align: justify;">၂၀၁၀-ခုႏွစ္ကုန္ခါနီး တႏွစ္တာအတြက္ မွတ္တမ္းေဟာင္းမ်ားကို စိစစ္ျပီးေနာက္ ႏွစ္သစ္အတြက္ မွတ္စုစာအုပ္မ်ားကို ျပင္ဆင္ရင္း<br />ယခုေဆာင္းပါးကို ႏွစ္သစ္ကူးလက္ေဆာင္အျဖစ္ ေရးလိုက္ရပါသည္။<br />အိမ္ေထာင္သက္တမ္း တေလွ်ာက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အက်ပ္အတည္း အခက္အခဲမ်ား<br />ေတြ႔တိုင္း ခ်စ္ဇနီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို အားေပးေျပာၾကားေသာ စကားလံုးမ်ား<br />ျဖစ္ပါသည္။<br /><br />ဤစာကို ေရးေနေသာ ဒီဇဘၤာ ၂-ရက္ေန႔သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ေထာင္သက္တမ္း<br />၂၈-ႏွစ္ရွိ၍ အသက္အရ ၅၅-ႏွစ္ႏွင့္ ၅၀-ျပည့္ခါနီး အခ်ိန္လည္းျဖစ္ပါသည္။<br />ေမတၱာေစတနာအျပည့္ႏွင့္ ရင္တြင္းကေန ေျပာျပထားထားသျဖင့္ ဘ၀တခုလံုးကို<br />ေျပာင္းေစႏိုင္သည္ဟု စာရႈသူမ်ား ယူဆၾကမည္ထင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ဇနီးသည္<br />ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ထပ္တူ အိမ္ေထာင္၏တာ၀န္ကို ယူရသည့္အျပင္ သားေတြ ေျမးေတြ<br />ကိစၥအေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း ၀တၱရားမပ်က္ ေဆာင္ရြက္ေနရသူ ျဖစ္သည္။<br /><br />အိမ္ေထာင္သက္တမ္းတေလွ်ာက္ တခါမွ် အျပင္းအထန္ စိတ္ဆိုးျခင္းမရွိပါ။<br />မိသားစုႏွင့္ အဆင္မေျပျခင္း မရွိပါ။ ေဒါသထြက္၍ ဆူပူျခင္း မေတြ႔ခဲ့ဘူးပါ။<br />အိမ္ေထာင္ကိစၥ အခက္အခဲမ်ားရွိလာတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ေအးေအးထား<br />စဥ္းစားျပီး လုပ္ႏိုင္ေသာလမ္းကို အစရွာေပးသည္။ တိုင္ပင္အားေပးသည္။<br />ကၽြန္ေတာ့္မွာသာ အိပ္မေပ်ာ္ စားမရႏွင့္ အပူတြင္းမွာ နစ္ေနသလို<br />ခံစားခဲ့ရသည္။<br /><br />ယခုတင္ျပသည္တို႔မွာ ဖတ္မိသူမ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ သားသမီးမ်ား တေန႔တခ်ိန္<br />ဖတ္မိႏိုင္ခဲ့လွ်င္ အက်ိဳးရွိႏိုင္သည္ဆိုေသာ ဆႏၵႏွင့္ ဘ၀ တေကြ႔က မထင္မွတ္<br />ဂရုမမူမိခဲ့ေသာ ကိစၥအေသးကေလးမ်ားသည္ မည္မွ်ထိေရာက္ အေရးႀကီးသည္ကို<br />သိေစလို၍ ျဖစ္ပါသည္။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">( ဉာဏ္စြမ္းရည္ )</span><br /><br />နားလည္သေဘာေပါက္ႏိုင္စြမ္း ဉာဏ္မရွိေသာသူကို ဘာေတြေျပာေျပာ ဘယ္ေတာ့မွ ထူးလာမွာ မဟုတ္ပါ။ နားမလည္သေရြ႔ သေဘာမေပါက္ႏိုင္ပါ။ သေဘာမေပါက္လွ်င္<br />ဘယ္ေတာ့မွ အႀကံဉာဏ္သစ္ကို ေျပာင္းဖို႔ လက္ခံမွာ မဟုတ္ပါ။ အခ်ိန္ကုန္၊<br />ေဒါသထြက္ျခင္းသာ ကိုယ့္အတြက္ ရလဒ္ျဖစ္သည္။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">( ေ၀ဖန္မႈ )</span><br /><br />သူမ်ားကိုေ၀ဖန္ သံုးသပ္ေနလွ်င္ မေျပလည္မႈမ်ား ပိုမ်ားလာမည္၊ ကိုယ့္ျဖစ္ရပ္မ်ား ကိုယ့္ကိစၥမ်ားကိုသာ အခ်ိန္မ်ားမ်ားသံုးျပီး<br />အမွားမ်ားကို ေ၀ဖန္ စိစစ္သံုးသပ္ပါ။ လမ္းမွန္ေပၚ ေရာက္ရန္ ႀကိဳးစားပါ။<br />သူမ်ားေတြႏွင့္လည္း ပို၍ အဆင္ေျပလာမည္။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">( အားလံုးႏွင့္ ေျပလည္လိုလွ်င္ )</span><br /><br />ကၽြန္မဘ၀မွာ အားလံုးႏွင့္ အဆင္ေျပေအာင္ေနဖို႔ ဒီလိုေနၾကည့္တာ ေအာင္ျမင္တယ္။ လုပ္ၾကည့္စမ္းပါလား-ရွင္။ သူမ်ားမႀကိဳက္တာ ဆန္႔က်င္တာ<br />ေ၀ဖန္တာေတြကို မေျပာမိေအာင္ ေနတယ္။ ကိုယ့္အေၾကာင္း မေကာင္းတာ၊<br />ကိုယ္မႏွစ္သက္တာကို ကိုယ့္ေရွ႔မွာပဲ ေျပာေျပာ ဘာမွ ျပန္မေျပာမိေအာင္ေနျပီး<br />ႀကိဳးစားနားေထာင္ေပးလိုက္ပါတယ္။<br /><br />သတၱိမရွိ ေၾကာက္လို႔ ျပန္မေခ်ပဘဲ ျငိမ္ေနတာမဟုတ္ပါ။ ေျပာတတ္<br />ေျပာခ်င္တဲ့စကားလံုးေတြ လွ်ာဖ်ားအထိ ေရာက္လာေပမဲ့ ျပန္မ်ိဳခ်ထားလိုက္တယ္။<br />ခုလိုေအာင့္အည္း သည္းခံလိုက္ရတဲ့ ဒုကၡက ခဏေလးပါ။ သည္းမခံႏိုင္လို႔ လက္<br />ႏႈတ္ႏွင့္ျပန္ေခ်ပမိလိုက္ရင္ ေတြ႔ရမယ့္ အရႈပ္အရွင္းျပႆနာက ပိုႀကီးမယ္။<br />လုပ္ငန္း အလုပ္ဌာနမွာ ဆိုရင္ အဆင္မေျပတာေတြ မ်ားလာျပီး အလုပ္လက္မဲ့<br />ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ႏႈတ္ပိတ္သည္းခံလိုက္ရတဲ့ ဒုကၡက ေနာက္ထပ္<br />ေတြ႔ရမယ့္ျပႆနာေတြနဲ႔ ဘာမွ မယွဥ္သာပါဘူးရွင္။<br />သည္းခံလိုက္ရတဲ့အက်ိဳးေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ အဆင္ေျပတာေတြလည္း<br />တိုးလာပါတယ္။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">( ဘ၀အျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ ခံယူခ်က္ အဆက္အစပ္ )</span><br /><br />လူတိုင္းရဲ႔ ဘ၀အျဖစ္အပ်က္-အားလံုးဟာ သူခံယူထားတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႔ တိုက္ရိုက္ဆက္စပ္ေနတယ္။ ခံယူခ်က္-မေျပာင္းသေရြ႔ အေျခအေန ဘယ္ေတာ့မွ<br />မေျပာင္းပါ။ ေမြးစကေလးမွာ ဗီဇ-ပါလာတယ္လို႔ ေျပာၾကေပမယ့္<br />သူ႔ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ကေန ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေတြ႔ထိသမွ်ကို ေ၀ဖန္ျပီး<br />ခံယူခ်က္-အေနနဲ႔ လက္ခံလိုက္တာပဲ။ အခ်ိန္ၾကာသြားေလေလ ခံယူခ်က္-က<br />ေျပာင္းဖို႔ ခက္ေလေလပါပဲ။<br /><br />ပထမဆံုးလိုအပ္တာက အမွား-အမွန္ ေကာင္း-မေကာင္း လုပ္သင့္-မလုပ္သင့္ကို<br />ေ၀ဖန္ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ဉာဏ္။ ဒုတိယက ၄င္းဉာဏ္ျဖင့္ မွန္ေသာ၊ ေကာင္းေသာ<br />လုပ္သင့္ေသာ အခ်က္မ်ားကို လက္ခံႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ အသိစိတ္၊။<br />တတိယအခ်က္က မွားေနေသာ လက္ခံယူထားျပီးသား ခံယူခ်က္မ်ားအစား မွန္ေသာ<br />ေကာင္းေသာ လုပ္သင့္ေသာ ခံယူခ်က္-အသစ္မ်ားျဖင့္ အစားထိုး<br />ေျပာင္းလိုသည့္ဆႏၵ-နဲ႔ ေျပာင္းႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ စြမ္းရည္မ်ား အဓိက<br />လိုအပ္ပါတယ္။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">( မေက်နပ္မႈျဖစ္တိုင္း ဒီလိုျမင္ပါ )</span><br /><br />လူတေယာက္ကို မေက်မနပ္ ကိုယ္စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္မလာတိုင္း စိတ္ဆိုးျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ အျပစ္မျမင္ပါနဲ႔။ သူဘာေတြျဖစ္ေနလဲ သူဘယ္ေလာက္<br />ဒုကၡေတြ႔ေနလဲ ဆိုတဲ့ သနားတဲ့စိတ္နဲ႔ သူ႔ေနရာကေန ေနျပီး<br />ခြင့္လႊတ္စိတ္အျပည့္နဲ႔ တြက္တတ္ပါ။ ကိုယ္လည္း အခက္အခဲ<br />အမ်ားႀကီးေတြ႔ဖူးလို႔ တျခားတေယာက္က ကိုယ့္ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ကို<br />ခြင့္လႊတ္ဆက္ဆံရင္ ဘယ္ေလာက္ ၀မ္းသာမလဲရွင္။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">( အခက္အခဲ ျပႆနာမ်ား၏ တရားခံ )</span><br /><br />အိမ္ေထာင္တိုင္းမွာ ေတြ႔ဆံုေနရတဲ့ အခက္အခဲ ျပႆနာေတြရဲ႔ ၇၀%ဟာ ကိုယ့္ေၾကာင့္၊ ကိုယ္မဆင္ျခင္၊ ႀကိဳတင္ မစီစဥ္လို႔ ျဖစ္တာေတြ မ်ားပါတယ္။<br />ခက္ေနတဲ့ကိစၥကို ရွင္းဖို႔ လမ္းရွာတာထက္ လြယ္ေနတာကို ရႈပ္ေအာင္လုပ္ပစ္ျပီး<br />ေနာက္ဆံုး အေျခအေနနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္-ကိုသာ အျပစ္တင္ၾကတာ မ်ားတယ္။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">( စိတ္ညစ္ခ်ိန္မွာ )</span><br /><br />စိတ္ညစ္ စိတ္ရႈပ္စရာေတြ ေတြ႔ခ်ိန္တိုင္းမွာ စိတ္ကို ေအးေအာင္ ၾကည္ေအာင္ ရွင္းေအာင္ ထားပါ။ ခက္သြားေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔၊ အပိုစိတ္ရႈပ္ေအာင္<br />အပူေတြ ထပ္မေပါင္းပါနဲ႔။ ပို၍ စိတ္ညစ္စရာေတြ ရႈပ္ျပီး မ်ားလာလွ်င္<br />ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းဖို႔၊ အႀကံဉာဏ္ေကာင္းေတြ ၀င္လာဖို႔ ေနရာရွိမွာ<br />မဟုတ္ေတာ့ပါ။ စိတ္ေအးေအးထား ဆံုးျဖတ္ အစီအစဥ္ဆြဲတတ္ပါေစ။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">( အေကာင္းဆံုးအျမင္-စိတ္ )</span><br /><br />ဘာအေၾကာင္းကေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းတဲ့ရႈေထာင့္က ေတြးပါ။ ျမင္ပါ။ သနားခြင့္လႊတ္ႏိုင္တဲ့ စိတ္ကို အေျခခံထားပါ။ ကိုယ့္ေနရာ<br />ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ပံု၊ ဆႏၵေတြနဲ႔ျမင္ျပီး မေက်မနပ္ျဖစ္ျပီး စိတ္တိုင္းမက်<br />အျပစ္တင္ေနသေရြ႔ ဘယ္သူနဲ႔မွ ဆက္ဆံမႈ ေျပလည္မွာ မဟုတ္ပါ။ သူ႔ေနရာကေန<br />ကိုယ္ခ်င္းစာျပီး တြက္ပါ။ သူ႔ရဲ႔အျဖစ္မွန္ အေျခအေနကို ဘာမွေသခ်ာမသိဘဲနဲ႔<br />ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ဆႏၵ အတိုင္းအတာအတိုင္း ျဖစ္မလာတာကို<br />ေ၀ဖန္အျပစ္တင္တတ္တာမ်ိဳး ေရွာင္ပါ။ ဒီလိုအေကာင္းဆံုး-အသိ-အျမင္-စိ</div><div style="text-align: justify;" class="gmail_quote"><wbr>တ္<br />အားလံုးအေပၚ ထားႏိုင္ရင္ လူတိုင္းနဲ႔ ေျပလည္ပါမယ္။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">( ေဒါသ ႏွင့္ ေမတၱာ )</span><br /><br />တခုတည္းေသာ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ မရွိ၊ ထာ၀ရမွန္ေနသည့္ နိယာမမွာ ဤသို႔ျဖစ္ပါသည္။<br />ေဒါသတိုင္းမွရေသာ ရလဒ္သည္-ဘာေကာင္းက်ိဳးမွ မေပး။ ဆံုးရႈံးမႈႏွင့္ အဆံုးသပ္သည္။<br />ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးသူ မရွိ။ ေဒါသကို ပိုင္ထားသူတိုင္း အပူေသာကႏွင့္<br />စိတ္ဆင္းရဲေနရသည္။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">ေမတၱာတိုင္းမွရေသာ ရလဒ္သည္-</span><br />အျမဲေကာင္းက်ိဳးေပး၏။ ေအာင္ျမင္မႈႏွင့္ အဆံုးသပ္သည္။<br />လူတိုင္းႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုး၏။ ေမတၱာကို ေပးတတ္ေသာသူႏွင့္ လက္ခံရသူ<br />ႏွစ္ဦးစလံုး စိတ္ခ်မ္းေျမ့ ေအးခ်မ္းမႈကို ရယူႏိုင္ၾကသည္။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">( ကုန္က်မႈ ႏွင့္ ၀င္ေငြ )</span><br /><br />အသက္ရွင္ေနေသာ အသက္အရြယ္ေရာက္သူတိုင္းမွာ စား၀တ္ေနထိုင္မႈ ကုန္က်စရိတ္ ကာမိေအာင္ ၀င္ေငြရတဲ့ အလုပ္ ရွိကုိရွိရမည္။ ေလာကမွာ အလုပ္က ႏွစ္မ်ိဳးပဲ<br />ရွိသည္။ သန္႔ရွင္းေသာအလုပ္က ရေသာ ေငြႏွင့္ မေျဖာင့္မတ္ေသာလမ္းႏွင့္<br />ရွာ၍ရေသာ ေငြ။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">( ခ်မ္းသာလိုလ်င္ )</span><br /><br />ေခၽြတာမွ စုႏိုင္မည္။ စုႏိုင္မွ ခ်မ္းသာမည္။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">( သံုးသပ္ျခင္း )</span><br /><br />သူမ်ားအေၾကာင္း အေျခအေနကို အခ်ိန္မ်ားမ်ားယူ သံုးသပ္ေ၀ဖန္ေနလွ်င္ သူမ်ားႏွင့္ အဆင္မေျပလည္မႈ ပိုမ်ားလာမည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို<br />မ်ားမ်ားသံုးသပ္ေ၀ဖန္ျပီး မွားေနတာေတြကို ျပင္ႏိုင္လွ်င္ သူမ်ားေတြႏွင့္<br />ဆက္ဆံရတာ ပို၍ အဆင္ေျပလာမည္။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">( မွတ္သားလိုက္နာျခင္း )</span><br /><br />သင္ခန္းစာအျဖစ္ မွတ္ယူသင့္သည့္စကားလံုး စာေၾကာင္းစာတန္းမ်ားကို အခြင့္အခါႀကံဳတိုင္း ေရးယူ မွတ္သားျခင္းတို႔သည္ အလြန္ေကာင္းေသာအက်င့္ပင္။<br />ေရးထားသမွ် မွတ္တမ္းေတြကို စာအုပ္အျဖစ္ေရးဖို႔ တခုတည္းသာ ရည္ရြယ္လွ်င္<br />စာဖတ္ပရိသတ္အတြက္ တန္ဖိုးရွိေသာ စာအုပ္ေရးတတ္သည့္ စာေရးဆရာပင္<br />ျဖစ္သြားႏိုင္သည္။ ကိုယ္ေရးမွတ္ထားေသာ စာေတြထဲက တန္ဖိုးရွိေသာ<br />စာသားေတြအတိုင္း ကိုယ္ႀကိဳးစား လုိက္နာႏိုင္ဖို႔လည္း မေမ့သင့္ပါ။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">( မွတ္ခ်က္ )</span><br />ေရးသမွ် စာအားလံုးအတိုင္း လိုက္နာႏိုင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အရည္အခ်င္း<br />မရွိေသးပါေၾကာင္း ၀န္ခံပါသည္။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားေနပါေၾကာင္း<br />ကတိျပဳပါသည္။<br /><br />( ဖိုး၀ေမာင္ )<br /><a rel="nofollow" href="http://mawluu.blogspot.com/2009/09/blog-post_2156.html" target="_blank">http://mawluu.blogspot.com/<wbr>2009/09/blog-post_2156.html</a><br /><br />မွ တဆင့္ ေဖာ္ျပေပးျခင္းျဖစ္ပါသည္။</div>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-27137514406278287182010-07-06T10:43:00.000-07:002010-07-06T10:46:29.803-07:00အဆုိးဆုံးကို ရင္ဆုိင္ရင္း အေကာင္းဆုံးကိုလည္း ေမွ်ာ္လင္႔ထားပါ (အပိုင္း ၂)<em></em> <p align="center"><a title="" target="_blank" href="http://myochitmyanmar.org/images/2010/6/30/1.jpg"><img title="" alt="" src="http://myochitmyanmar.org/images/2010/6/30/1.jpg" width="400" border="0" height="600" /></a></p> <p align="center"><a title="" target="_blank" href="http://myochitmyanmar.org/images/2010/6/30/2.jpg"><img title="" alt="" src="http://myochitmyanmar.org/images/2010/6/30/2.jpg" width="400" border="0" height="630" /></a></p> <p><em><span style="color:#660099;">သမီးကုိ စြန္႔ပစ္သြားတဲ့ အေမ</span></em></p> <p><em></em> </p> <p>အေမဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေတာင္ မေစာင့္ေ႐ွာက္ႏုိင္ပါ့လား ဆုိတဲ့ အသိ က က်မကုိ တြန္းအားေတြေပးခဲ့တယ္။ က်မဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္မႈ အျပည့္႐ိွရမယ္၊ စိတ္ဓာတ္ခုိင္မာရမယ္။<br /> ကေလးဘ၀မွာ ေလာကဓံလႈိင္းရဲ႕ ႐ုိက္ခတ္မႈ ခံခဲ့ရတဲ့ အျခားကေလးေတြလုိပဲ က်မဘ၀ကလည္း ဒီလုိနဲ႔ ႀကီး ျပင္းလာခဲ့ပါတယ္။<br /> ဘယ္လုိအေျခ အေနမ်ိဳးမွာျဖစ္ျဖစ္ လုိက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေအာင္ က်မ ေနခဲ့တယ္။ ရဲစခန္းလုိ ေနရာမ်ိဳးေရာက္ရင္ေတာင္ သူတုိ႔ သေဘာက်ေအာင္ ေျပာခဲ့တယ္။<br /> က်မအေမက စိတ္ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား ျဖစ္ၿပီး သူ႔ကုိယ္သူ ျပန္ၿပီး ႏွိပ္စက္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာလည္း က်မ သူ႔ကုိ ႏွစ္သိမ့္ စကားေတြေျပာရင္း ျပဳစုခဲ့တယ္။ သူစိတ္ၿငိမ္သြားတဲ့အခါ ညစာျပင္ေကၽြးၿပီး အေမကုိ ေပြ႕ဖက္ၿပီးအိပ္ခဲ့တယ္။<br /> ဒါေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ထိန္းမႏုိင္ သိမ္းမရတဲ့ အခါမ်ိဳးေတြ ၾကံဳခဲ့ရတယ္။ အေမက သူ႔ကုိယ္သူ ေသေၾကာင္းၾကံ ဖုိ႔လုပ္တတ္တယ္။ အဲဒီလုိျဖစ္တဲ့အခါတုိင္း သူ႔ကိုယ္သူ သတ္ေသခ်င္ ေလာက္ေအာင္ စိတ္ဆင္းရဲရတာဟာ ငါညံ့လုိ႔။ သူစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ငါလုပ္ မေပးႏုိင္လုိ႔ ဆုိၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အျပစ္တင္မိပါတယ္။<br /> တစ္ခါတစ္ခါက် ေတာ့လဲ ဒီထက္ေတာ့ ငါဘာမ်ား လုပ္ေပးႏုိင္အုံးမွာမုိ႔လုိ႔လဲဆုိၿပီး က်မ စိတ္ ေတြ႐ႈပ္လာတယ္။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ က်မျမင္ေယာင္ေနဆဲပါ။<br /> တစ္ခါက အေမဟာ ခ်ဳံးပြဲခ်ငုိေနတယ္။ သူဟာ မေကာင္းတဲ့ အေမတစ္ေယာက္၊ သူမ႐ိွမွ က်မဘ၀ အတြက္ ပုိေကာင္းမယ္လုိ႔ သူခံစားေနရတယ္။ ဒါဟာ သူ႔ရဲ႕ စိတ္က်ေရာဂါ ေၾကာင့္ပါ။ ဒါေပမဲ့ သူဘာပဲေျပာေျပာ ကိစၥမ႐ိွပါဘူး။ က်မက လည္း အေမမ႐ိွဘဲ မေနခ်င္ပါဘူး။<br /> တစ္ခါမွာေတာ့ က်မ ရင္ကဲြမတတ္ ခံစားလုိက္ရတယ္။ အေမက က်မကုိ စြန္႔ခြာၿပီး သူ႔ခ်စ္သူ ေဒး (ဗ္) ၀ီွး (တ္) နဲ႔ ေနမယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ တုံးကေပါ့။<br /> အဲဒီလူဟာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။ သူဟာ အေမ့ရဲ႕ဘ၀ထဲမွာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ႐ိွေနခဲ့သူပါ။ သူအၿပီးထြက္သြား ၿပီလုိ႔ က်မထင္ထားခဲ့တာ။ <br /> က်မ (၁၂) သမီးအ႐ြယ္ ေလာက္က အေမနဲ႔အတူ ၿမိဳ႕ရဲ႕ေျမာက္ပုိင္းမွာ ႐ိွတဲ့ အေဆာင္တစ္ခုမွာ ေနၾကတုံးကေပါ့။ အေမဟာ ေလး၊ ငါးရက္ေလာက္ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ သိလုိက္ရတာက လန္ဒန္ၿမိဳ႕ အေ႐ွ႕ပုိင္းမွာ႐ိွတဲ့ ေဒး (ဗ္) ဆီကုိ သြားေနတာတဲ့။<br /> က်မ အဲဒီလူနဲ႔ အတူမေနခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အေမနဲ႔လဲ ခြဲမေနႏုိင္ဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ သူတုိ႔နဲ႔ အတူ သြားေနခဲ့ရတယ္။ (မၾကာခဏဆုိသလုိ သူတုိ႔လင္းမယား စကားမ်ားတတ္ ၾကတယ္။) တစ္ခါမွာေတာ့ ေဒး (ဗ္) ေသာင္းၾကမ္း လုိ႔ လူမႈေစာင့္ေ႐ွာက္ေရး အဖဲြ႕က သိသြားတယ္။<br /> အဲဒီအခါမွာ အေမဟာ က်မကုိ စြန္႔မလား၊ ေဒး (ဗ္)ကုိ စြန္႔မလားလုိ႔ ေ႐ြးခ်ယ္ရမဲ့ အေျခ အေနမ်ိဳးနဲ႔ ၾကဳံလုိက္ရတယ္။ အေမဟာ က်မကုိ စြန္႔ၿပီး ေဒး(ဗ္)ကုိ ေ႐ြးလုိက္တာပါ။ က်မကေတာ့ က်မကုိ ေမြးစားတဲ့ မိသားစုတစ္စုနဲ႔ သြားေနရတယ္။<br /> အဆင္ေျပတယ္ ဆုိရမွာပါ။ က်မ အေမ့ကုိ သတိရေနမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မ အတြက္ အျခားေ႐ြးစရာ ဘာအခြင့္အလမ္း မ်ား ႐ိွေသးလုိ႔လဲ။ အရာရာဟာ ေကာင္းမြန္လာပါေစလုိ႔ ထုိင္ၿပီး ဆုေတာင္း ေနႏိုင္ပါတယ္။ ဒါမွ မဟုတ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေျဖသိမ့္ၿပီး ရလာတာကုိ ေက်ေက် နပ္နပ္ လက္ခံလုိက္႐ုံပါပဲ။</p> <p> </p> <p><br /> <em><span style="color:#660099;">အေကာင္းျမင္စိတ္</span></em></p> <p><em></em> </p> <p>ဒီလုိေျပာလုိက္လုိ႔ က်မဟာ အျမဲတမ္း ျပဳံးျပဳံးေလး ေနႏုိင္သူတစ္ ေယာက္လုိ႔ ဆုိလုိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္သူမွ အဲဒီလုိ မေနႏုိင္ပါဘူး။<br /> က်မ ဘ၀မွာ စိတ္႐ုိင္း၀င္တဲ့ အေမွာင္ကာလေတြ ႐ွိခဲ့ပါတယ္။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ကုိ အမႈန္႔ႀကိတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ခက္ထန္တဲ့ စိတ္ခံစားမႈေတြ၊ လက္စား ေခ်လုိတဲ့ အေတြးေတြ၊ ေဒါသခိုးလွ်ံေနတဲ့ စိတ္ၾကမ္းေတြ၊ ၀မ္းနည္းေက်ကဲြရ တဲ့ ခံစားမႈေတြနဲ႔ ၾကဳံခဲ့ရပါတယ္။<br /> တစ္ခါက အျဖစ္အပ်က္ေလးကုိ က်မ မွတ္မိေနေသးတယ္။ ေဒး (ဗ္) နဲ႔ အေမက က်မကုိ ေခၚၿပီး အရက္ေသာက္ဖုိ႔ ယုန္သုံးေကာင္ (Three Rabbits) ဆုိတဲ့ အရက္ဆုိင္ကုိ ထြက္လာခဲ့ၾက တယ္။ အဲဒီဆုိင္က လမ္းသရဲ ဂုိဏ္းေတြ က်က္စားတဲ့ ဆုိင္မ်ိဳးပါ။<br /> သူတုိ႔က ေသနတ္ေတြ၊ ဓားေတြေဆာင္ၿပီး လႈပ္႐ွားေနၾကတာ။ ၿပီးေတာ့ လက္မ႐ြ႕ံ သမားေတြပါ။ ေဒး (ဗ္) က က်မကုိ အျမဲတန္း ေျခာက္လွန္႔တတ္တယ္။ သူက အဲလုိဂုိဏ္းနဲ႔ ပတ္သက္တယ္လုိ႔ နာမည္ဆုိး ထြက္သူတစ္ေယာက္ေပါ့။<br /> အဲဒီညက အရက္ဆုိင္ကအထြက္ ကားဆီျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ လင္းမယား စကားစမ်ားၾကေတာ့တယ္။ ေဒး (ဗ္)က အေမ့ကုိ လက္သီးနဲ႔ ထုိးလုိက္ေတာ့ ရန္ပဲြက ၿပီးသြားတယ္။<br /> အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ထပ္ျဖစ္ၾက ျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အေျခအေန အေတာ္ဆုိးပါတယ္။ ေဒး (ဗ္)က အေမ့ကုိ ေျခနဲ႔ လွိမ့္ကန္တယ္။ လက္သီးနဲ႔ ထုိးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေမက ေဒး (ဗ္) က်မဘက္ လွည့္ၿပီး ရန္မူမွာ စုိးလုိ႔ က်မကုိ အေပၚထပ္က အခန္းထဲ သြားေနဖုိ႔ လွမ္းေျပာတယ္။<br /> က်မလည္း အခန္းထဲမွာ သြားေနလုိက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေအာက္ထပ္က အေမ့ရဲ႕ေအာ္သံၾကားလုိ႔ ျပန္ဆင္းၾကည့္လုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အေမ့ေျခေထာက္က ေသြးေတြထြက္ေနတာကုိ ေတြ႕လုိက္ ရတယ္။<br /> ေဒး (ဗ္)ရဲ႕ လက္ထဲမွာလည္း ဓားကုိကုိင္ထားတယ္။ သူက်မကုိ ျမင္သြားတဲ့အခါ မွာ က်မေတာ့ အသတ္ခံရၿပီလုိ႔ ေတြးလုိက္မိတယ္။ က်မ သူ႔ဆီကုိေျပးသြားၿပီး သူ႔ကုိ ေပြ႕ဖက္လုိက္ရင္း က်မတုိ႔ရဲ႕ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ေန႔ေတြဟာ ဒီလုိ ေတြပဲလားလုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္။<br /> ဒီလုိလုပ္တာဟာ အရင္က အသုံး၀င္ခဲ့ဖူးတဲ့ နည္းပရိယာယ္ တစ္ခုပါ။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဒီတစ္ခါ လည္း ေအာင္ျမင္သြား ပါတယ္။ သူစိတ္ေျပသြားတဲ့အထိ က်မ သူ႕ကုိ ေခၽြး သိပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။<br /> ၿပီးေတာ့ သူ႕လက္ထဲက ဓားကုိယူၿပီး မီးဖုိေခ်ာင္ထဲ သြား ထားလုိက္တယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူအိပ္ေမာက်သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီအခိ်န္မွာ က်မ သူ႔ကုိသတ္မယ္လုိ႔ ေတြးလုိက္မိတယ္။ မသတ္ျဖစ္လုိက္တဲ့ အေၾကာင္း ကေတာ့ သူႏုိးလာၿပီး က်မကုိ ျပန္သတ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ စဥ္းစားမိလုိက္လုိ႔ပါပဲ။<br /> က်မရဲ႔ အေကာင္းျမင္စိတ္ဟာ က်မကုိ အတိတ္ဆုိးေတြကေန ကယ္ တင္ၿပီး ဘ၀လမ္းမွာ ကံေကာင္းျခင္းေတြကုိ သယ္ေဆာင္ေပးတဲ့ အေၾကာင္း ရင္း တစ္ခုလုိ႔ က်မ ယုံၾကည္ထားပါတယ္။<br /> အခုအခ်ိန္အထိေတာင္ အဲဒီအ တုိင္း ျမင္တတ္ေအာင္ က်ိဳးစားေနဆဲပါ။ ျပႆနာနဲ႔ ရင္ဆုိင္ ၾကဳံေတြ႕ရတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ဒီစိတ္ဓာတ္ဟာ ပုိလုိ႔ေတာင္ အေရးႀကီးပါေသးတယ္။ မေရာက္ ေသးတဲ့ ေနာက္ေျခာက္လအေၾကာင္း ေတြးေတာေနမည့္အစား လက္႐ိွဒီက ေန႔ အေၾကာင္းကုိပဲ စဥ္းစားမယ္ဆုိရင္ ေျဖ႐ွင္းရတာ ပုိၿပီး လြယ္ကူပါတယ္။</p> <p> </p> <p><br /> <em><span style="color:#660099;">ဘယ္အရာမဆုိ ထုိက္တန္တဲ့ တန္ဖုိးေပးဆပ္ရျမဲ</span></em></p> <p><em></em> </p> <p>ဘယ္အရာကမွ က်မရဲ႕ အိမ္မက္ေတြကုိ မဟန္႔တားႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ က်မ ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့အတုိင္းပါပဲ။ က်မ ကေလးဘ၀တုန္းက မိသားစုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ေတြရဲ႕ ေ႐ွ႕မွာ ကျပရတာ၊ သီခ်င္းဆုိျပရတာကုိ သေဘာက်ခဲ့တယ္။<br /> အဲဒီ ေတာ့ (နာမည္အေက်ာ္ၾကားဆုံး အမ်ိဳးသမီးတီး၀ိုင္းတစ္ခုျဖစ္လာမည့္) အက္တမ္မစ္ ကစ္တင္ရဲ႕ ပထမဆုံး အဖဲြ႔၀င္အျဖစ္ ကမ္းလွမ္းခံရတာဟာ အလြန္ကံေကာင္းတဲ့ အခြင့္အေရးပါ။<br /> ဒီလုိအခြင့္အေရးမ်ိဳးကုိ လက္ခံရလုိက္ တဲ့ အခိ်န္မွာ က်မ ဘယ္လုိခံစားရမယ္ဆုိတာ စဥ္းစားသာၾကည့္လုိက္ေပါ့။ ဒါဟာ က်မဘ၀ရဲ႕ အေကာင္း၊ အဆုိး ဒြန္တြဲေနတဲ့ အံၾသစရာ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုပါပဲ။ </p> <p>နာမည္ေက်ာ္ၾကားမႈဟာ ေပ်ာ္႐ႊင္ေက်နပ္စရာ ျဖစ္ေပမဲ့ မေကာင္း တဲ့ ဆုိးက်ိဳးေတြလည္း ႐ိွေနတတ္ပါတယ္။<br /> အမ်ားျပည္သူၾကားမွာ ေက်ာ္ၾကား တဲ့ဘ၀ မေရာက္ဖူးေသးရင္ေတာ့ မလုံျခဳံတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ အေၾကာင္းကုိ သင္ သိႏုိင္မွာ မဟုတ္ေသးပါဘူး။<br /> ဒီလုိစိတ္ခံစားခ်က္မိ်ဳး ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ဘယ္အရာကမွ လုပ္ေပးတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ <br /> အက္တမ္ မစ္ ကစ္တင္ အဖဲြ႕ နာမည္ႀကီးလာတဲ့အခါ က်မကုိ စကားေျပာဖုိ႕ ခ်ဥ္းကပ္ လာၾကတဲ့ လူစိမ္းေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရတာ က်မအတြက္ ပုိခက္လာတယ္။ သတင္းမီဒီယာ သမားေတြက ကုိယ့္ဘ၀ထဲ ခ်ဥ္းကပ္လာၿပီဆုိရင္ ပုိေတာင္ ဆုိးပါေသးတယ္။<br /> နာမည္ေက်ာ္ၾကားလာတဲ့ အခါမွာ ဘယ္အရာမဆုိ ထုိက္တန္တဲ့ တန္ဖုိးေပး ဆပ္ရတာပဲ ဆုိတဲ့အခ်က္ကုိ က်မ ေကာင္းေကာင္း သေဘာလာပါတယ္။</p> <p> </p> <p><br /> <em><span style="color:#660099;">မနက္ျဖန္ဟာ သင့္အတြက္ ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္</span></em></p> <p> </p> <p>က်မ ဘ႐ုိင္ယန္နဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ရဲ႕ ၀က္ (စ္) (တ္) လုိက္ (ဖ္) တီး၀ိုင္းဟာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ တီး၀ုိင္းတစ္ခုျဖစ္ေနပါၿပီ။<br /> ျပန္စဥ္းစား ၾကည့္ရင္ ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္းႏူးစရာေကာင္းတဲ့ တကယ့္အေကာင္းဆုံး ပုံျပင္တစ္ ပုဒ္လုိပါပဲ။ ေရပန္းစားေနတဲ့ မိန္းကေလးတီး၀ုိင္းက ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ နာမည္ေက်ာ္ ေယာက္်ားေလးတီး၀ုိင္းက ေကာင္းေလးတစ္ ေယာက္တုိ႔ ေတြ႕ဆုံမိၾကၿပီး ခ်စ္ႀကိဳးသြယ္ခဲ့ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ထပ္ ျဖစ္ၾကတယ္။<br /> ဒီလုိျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ ဒါဟာ ကုိယ့္ႀကိဳဳးစားမႈရဲ႕ ရလဒ္ပဲလုိ႔ က်မ တကယ္ယုံၾကည္တယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ က်မ အျမဲေမွ်ာ္လင့္ ေတာင့္တခဲ့တဲ့ မိသားစုဘ၀ကုိ ပုိင္ဆုိင္ရၿပီလုိ႔ ေတြးခဲ့မိပါတယ္။<br /> ေက်ာ္ၾကားမႈ ဂုဏ္ပကာသနေတြ၊ ခမ္းနားတဲ့ တုိက္တာစည္းစိမ္ေတြကုိ ေျပာတာမဟုတ္ ပါဘူး။ မိသားစုတစ္ခုုကေန ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ေမတၱာနဲ႔ လုံျခဳံမႈမိ်ဳးကုိ ဆုိလုိ တာပါ။<br /> အဲဒီအေျခအေနမ်ိဳး ျပန္ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဘ႐ုိင္ယန္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ကဲြသြားတာဟာ က်မအတြက္ အေတာ္နာက်င္ခံစားရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဒါဟာ က်မနဲ႔သူရဲ႕ ျပတ္စဲျခင္းသာ မဟုတ္ပါဘူး။<br /> က်မ ရဲ႕ အိမ္မက္ေလးလဲ ပ်က္သုဥ္းသြားလုိ႔ပါပဲ။ သူက က်မကုိ စြန္႔သြားခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ ျပန္ျပင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ က်မရဲ႕ စိတ္က်ေရာဂါ ပုိဆုိးလာခဲ့တယ္။ အဲဒီဒဏ္ကုိ က်မ အျပင္းအထန္ ခံစားခဲ့ရတယ္။<br /> အခု အခ်ိန္အထိ ေရာဂါနဲ႔ နပန္းလုံးေနရဆဲပါ။ က်မအေမရဲ႕ အေျခအေနေလာက္ မဆုိးဘူး ဆုိေပမဲ့ သူေလာက္နီးနီးပါပဲ။ က်မရဲ႕ ဘ၀ကုိ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာတဲ့ အထိ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ ျဖစ္သြားေစႏုိင္ပါတယ္။<br /> က်မဟာ သူမ်ားေတြထက္ ပုိၿပီး ႐ုန္းကန္ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္ ဆုိတာ က်မသိပါတယ္။ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ လေပါင္းမ်ားစြာ ပါပဲ။ သက္သာေအးေဆးတယ္ဆုိတာ လုံး၀ မ႐ိွခဲ့ပါဘူး။<br /> အဲဒီ အေမွာင္ကာလေတြနဲ႔ ေ၀းရာကုိ က်မ ေရာက္ႏုိင္ပါအုံးမလား။ ျဖစ္ႏုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး။<br /> က်မ သိေနတာ တစ္ခုလည္း ႐ိွပါေသးတယ္။ ကေလးဘ၀တုန္း က က်မ စိတ္ဓာတ္က် ေသာကေရာက္ေနတတ္တဲ့ အခါမိ်ဳးမွာ တစ္စုံတစ္ခု က ေမွာင္ရိပ္မွာ ေစာင့္ႀကိဳၿပီး က်မဆီကုိ ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။<br /> ဒုကၡသုကၡ သဗၺရနံေပါင္းစုံကုိ ရင္ဆုိင္ေျဖ႐ွင္းခဲ့ဖူးတဲ့ အေတြ႕အၾကဳံက က်မရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကုိ ျမွင့္တင္ေပးသလုိ ခြန္အားေတြလည္း ေပးခဲ့ပါတယ္။<br /> အဲဒီလုိ အခက္အခဲ ေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ၾကဳံေတြ႕ရတုိင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အပူတျပင္း ဖိအားမေပးဘဲ ေန႔စဥ္ေျဖ႐ွင္းေက်ာ္လႊား ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ </p> <p>ဒီေန႔ဟာ က်မအ တြက္ ကံဆုိးတဲ့ေန႔ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ မနက္ျဖန္ကုိ ေမွ်ာ္လင့္ ေစာင့္စားေနမွာပါ။ ကံေကာင္းျခင္းေတြ တပတ္ ျပန္လည္လာအုံးမယ္ဆုိတာ က်မ သိေနတယ္။<br /> စိတ္႐ွည္႐ွည္နဲ႔ သည္းခံႏုိင္ဖုိ႔ပါပဲ။ ဘ၀မွာ နာက်င္မႈေတြ၊ အခက္အခဲ ဒုကၡ ေတြနဲ႔ ဘယ္သူမွ ကင္းမွာမဟုတ္ပါဘူး။ </p> <p>စုိးရိမ္ေသာကေတြ ၾကဳံရတုိင္း ဒီစကားေလးေတြကုိ စိတ္ထဲမွာ စြဲမွတ္ထားသင့္ပါတယ္။<br /> က်မကုိ ယုံပါ။<br /> မနက္ျဖန္ဟာ သင့္အတြက္ ကံေကာင္းျခင္း လက္ေဆာင္ပါ။ ဒီစကားေလးကုိ ရင္မွာ ပုိက္ထားဖုိ႔ပါပဲ။</p> <p> </p> <p><span style="color:#660099;">မင္းမေဟာ္ (ဘီးလင္း)</span></p><p><span style="color:#660099;">ေကာင္းလြန္းလုိ႔ မ်ိဳးခ်စ္ေသြး ဘေလာ႔ကေန ကူးယူထားတာပါဗ်ာ။<br /></span></p>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-35538819534914988872010-06-25T21:05:00.000-07:002010-06-25T21:13:33.991-07:00အဆုိးဆုံးကို ရင္ဆုိင္ရင္း အေကာင္းဆုံးကိုလည္း ေမွ်ာ္လင္႔ထားပါ<p>အခုတေလာမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံက နာမည္ႀကီး မင္းသမီးနဲ႔ ဂ်ာနယ္သတင္း ေထာက္မေလးတုိ႔ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေလေပြဟာ ျပည္တြင္းရာသီဥတုကုိ သာမက ျပည္ပျမန္မာအသုိင္းအ၀ုိင္းကုိပါ ၀င္ေရာက္ တုိက္ခတ္သြားပါတယ္။ အဲဒီေလာကအေၾကာင္း ဘာမွ် မသိ၊ စိတ္လဲမ၀င္စား၊ ခပ္ေ၀းေ၀းမွာပဲ ႐ိွေနတဲ့ စာေရးသူရဲ႕ စိတ္ေလဟာနယ္ထဲမွာေတာင္ မလြတ္ပါဘူး၊ ဒါကေတာ့ ဒီလုိျဖစ္သင့္ တာေပါ့… ဘာညာ စသျဖင့္ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ခ်က္ေလးေတြ ခ်မိတဲ့ အထိပါပဲ။ တုိက္ဆုိင္မႈေလးေတြ ၾကဳံလာတုိင္း ကုိယ္ေတြ႕ၾကဳံခဲ့ရ၊ ၾကားသိခဲ့ရတာတဲ့ အလားတူ အျဖစ္အပ်က္ ေလးေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ ေတြးေတာၾကည့္တတ္တာက စာေရးသူရဲ႕ အက်င့္တစ္လုိ ျဖစ္ေနပါ တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ စဥ္းစားေနရင္း အဂၤလန္ႏုိင္ငံက နာမည္ေက်ာ္ အဆုိေတာ္ ကယ္ရီ ကာတုိနား (Kerry Katona)ရဲ႕ အေၾကာင္းေလးကုိ သတိရမိလုိက္ပါတယ္။</p> <p align="center"><a title="" target="_blank" href="http://myochitmyanmar.org/images/2010/6/25/3.jpg"><img title="" alt="" src="http://myochitmyanmar.org/images/2010/6/25/3.jpg" width="200" border="0" height="250" /></a></p> <p>ကယ္ရီဟာ အက္တမ္မစ္ ကစ္တင္း (Atomic Kitten)လုိ႔ ေခၚတဲ့ ႏုိင္ငံေက်ာ္ ဂီတအဖဲြ႕ရဲ႕ အေရးပါတဲ့ အဆုိေက်ာ္ တစ္ေယာက္ ပါ။ ဒီလုိျဖစ္လာဖုိ႔အတြက္ နတ္တုိ႔ဖန္ ေရကန္အသင့္ ၾကာအသင့္ျဖစ္ လာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူဟာ စိတ္က်ေရာဂါသည္ မိခင္ႀကီးရဲ႕ လက္ကုိ ဆဲြၿပီး ေျခသလုံးအိမ္တုိင္ လွည့္လည္ သြားလာေနရတဲ့ သုည ဘ၀ကေန စခဲ့ရတာပါ။ </p> <p>ဒီလုိနာမည္ႀကီးလာေလ သတင္းမီဒီယာတုိ႔ရဲ႕ မ်က္စိက်တဲ့ ပစ္ မွတ္ တစ္ခုျဖစ္လာေလပါပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ ထင္ပါရဲ႕ သူဟာ သတင္း သမားေတြနဲ႔ ကေတာက္ကဆ ျပႆနာေလးေတြ မၾကာခဏဆုိသလုိ ျဖစ္ေနတာပါ။ သူတုိ႔ဆီမွာေတာ့ ဒါမိ်ဳးေတြက ျဖစ္ေနက် ႐ုိးရာ ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ခုလုိ႔ေတာင္ ေျပာရမလားပဲ။<br />ေလာကဓံရဲ႕ မ်က္ႏွာသာ မေပးမႈေၾကာင့္ ငယ္စဥ္ကတည္းက မိသားစုေမတၱာ ငတ္မြတ္လာတဲ့ ကယ္ရီဟာ ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ့္ေျမ့တဲ့ မိသား စုေလးတစ္ခု တည္ေဆာက္ခ်င္တာဟာ သူရဲ႕ အျဖစ္ခ်င္ဆုံး အိမ္မက္ တစ္ခုပါ။ ေကာင္းကင္က ကယ္တင္႐ွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ လ်စ္လ်ဴျခင္း ခံထားရတဲ့ သုိးငယ္ေလး ကယ္ရီဟာ သုိးထိန္းေခြးျဖဴရဲ႕ အေရကုိ ျခဳံထားတဲ့ ၀ံပုေလြတစ္ေကာင္နဲ႔ တူတဲ့ ကံၾကမၼာကုိ ယုံၾကည္အားကုိးၿပီး သူရဲ႕အိမ္မက္ ေလးကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔ က်ိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ကမၻာေက်ာ္ ဂီတအဖဲြ႕တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ၀က္ (စ္) (တ္) လုိက္ (ဖ္) (Westlife) က နာမည္ေက်ာ္ အဆုိေတာ္ ဘ႐ုိင္ယန္ နဲ႔ လက္ထပ္လုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကံဆုိးမသြားရာ မုိးလုိက္လုိ႔႐ြာလုိ႔ ေျပာရမေလာက္ပါပဲ။ သားသမီး ႏွစ္ေယာက္ရၿပီး ခ်ိန္မွာ ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ေပ်ာ္႐ႊင္စရာ အိမ္မက္ကေလး ပ်က္ျပယ္သြားၿပီး ထမင္းလုံးတေစၦ အေျခာက္ခံလုိက္ရပါေတာ့တယ္။<br />ဒီလုိၾကမ္းထမ္းခက္ထန္တဲ့ ဘ၀ေလာကဓံမုန္းတုိင္းတုိ႔ရဲ႔ တုိက္ခုိက္မႈ ကုိ ၾကံၾကံခံရင္း ဘ၀ပန္းတုိင္ကုိ ေရာက္ေအာင္ ဘယ္လုိရုန္းကန္ခဲ့ရတယ္ ဆုိ တာကုိ ကယ္ရီကုိယ္တုိင္ ေဖာက္သည္ခ်ထားပါတယ္။ စာဖတ္သူတုိ႔ ခံစားၾကည့္ႏုိင္ေအာင္ မွ်ေ၀လုိက္ပါတယ္။</p> <p> </p> <p align="center"><a title="" target="_blank" href="http://myochitmyanmar.org/images/2010/6/25/4.jpg"><img title="" alt="" src="http://myochitmyanmar.org/images/2010/6/25/4.jpg" width="200" border="0" height="300" /></a></p> <p>အပုိင္း (၁) </p> <p>မနက္ျဖန္ဆုိတာ သစ္လြင္လွပတဲ့ နိဒါန္းတစ္ခုပါ</p> <p>က်မ ႐ွစ္လသမီးအရြယ္ေလာက္မွာ အေဖက က်မကုိ တစ္ေခါက္လာ ၾကည့္ဖူးပါတယ္။ အေမက ဘုံဆုိင္သြားၿပီး တစ္ခြက္ တစ္ဖလားေမာ့ေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ အေမကုိ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေတြ႕ခ်င္တယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ က်မအေဖက ကူညီေျပာေပးဖုိ႔ အတြက္ သူရဲ႕ညီနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကုိ အေဖာ္ ေခၚလာတယ္။ သူတုိ႔ေတြ အိမ္ျပန္လာၾကၿပီး က်မအတြက္ ကေလးစရိတ္ ေပးသြားၾကတယ္။</p> <p>ဒါဟာ က်မရဲ႔ အေဖအရင္းကုိ ေနာက္ဆုံး ျမင္လုိက္ရျခင္းပါပဲ။ က်မအေဖဟာ သူ႔ရဲ႕ဇနီးနဲ႔ သား၊ သမီးေတြဆီကုိ ျပန္သြားခဲ့တယ္။ ဒါဟာ က်မဘ၀ရဲ႕ မလွပတဲ့ ဘ၀နိဒါန္းအစပါ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ ေၾကာင္းျပန္မၾကည့္မိေအာင္ က်မ အျမဲႀကိဳးစား ေနခဲ့တယ္၊ အတိတ္မွာ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲ ဆုိတာကုိလည္း မစဥ္းစားခဲ့ဘူး။ ေ႐ွ႕ကုိေမွ်ာ္မွန္းၿပီး လက္႐ွိဘ၀မွာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းကသာ က်မအတြက္ ပုိၿပီးအဓိပၸါယ္႐ိွပါတယ္။ </p> <p>က်မ လမ္းေလွ်ာက္တတ္စ အ႐ြယ္မွာပဲ သူ႔ကုိျမတ္ျမတ္ႏုိးႏိုး ခ်စ္မယ္လုိ႔ထင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ အေမ ေနာက္အိမ္ေထာင္ ျပဳခဲ့ တယ္။ အဲဒီ အခုိက္အတန္႔မွာေတာ့ အျခားကေလးေတြလုိပဲ က်မ မိစုံ ဖစုံနဲ႔ ေနခဲ့ရဖူးတယ္။ က်မမိဘေတြ ေတြ႕ၾကံဳခံစားေနရတဲ့ ဒုကၡသုကၡ ဆုိတာေတြ က်မ ဘာမွမခံစားခဲ့ရပါဘူး။ က်မမွာ ကစားစရာ အ႐ုပ္ ေတြ႐ိွတယ္။ အတူကစားဖုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ႐ိွတယ္။ အခ်ိန္တန္ရင္ ေက်ာင္းသြားမယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ဒီထက္ ဘာမ်ားလုိ ေသးလုိ႔လဲ။ </p> <p>၁၉၈၇-ခုႏွစ္၊ ဇန္နာ၀ါရီလမွာေတာ့ ဒီေပ်ာ္႐ႊင္စရာေတြဟာ ကေျပာင္းကျပန္ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ အေမတုိ႔ရဲ႕ အိမ္ေထာင္သက္ သုံးႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးမွာပဲ ပေထြးက အေမကုိ ပစ္သြားခဲ့တယ္။ က်မ ခုနစ္ႏွစ္သမီး အ႐ြယ္ပဲ ႐ိွပါေသးတယ္။ အဲဒီအခိ်န္ကစၿပီး က်မဟာ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံး ၾက့ံၾကံ့ခံ ႐ုန္းကန္ လႈပ္႐ွားခဲ့ရတာပါ။ </p> <p>ဘယ္သူေတြဟာ ကုိယ့္မိဘျဖစ္ပါေစလုိ႔ က်မတုိ႔မွာ ေ႐ြးခ်ယ္ ပုိင္ခြင့္ မ႐ိွပါဘူး။ </p> <p>ဆုိလုိတာက ဘ၀ေပး အေျခအေနအရ ရလာတာေတြကုိ သိပ္ေ႐ြးခ်ယ္ေနလုိ႔ မရပါဘူး။ ဘယ္လုိအေျခအေန မိ်ဳးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ အတတ္ႏို္င္ဆုံး ပုံမွန္ဘ၀နဲ႔ ႀကိဳးစားရပ္တည္သြားဖုိ႔ကုိ က်မ ေ႐ြးခ်ယ္ ခဲ့ပါတယ္။ က်မက အရာရာကုိ အေကာင္းျမင္တတ္ေအာင္ က်ိဳးစား ေနသူ တစ္ေယာက္ပါ။ က်မဆီမွာ ဒီစိတ္ဓာတ္ေလး ဘယ္လုိ ကိန္းေအာင္းလာသလဲဆုိတာ က်မ အေသအခ်ာ မသိဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်မ စဥ္းစားမိတာကေတာ့ ဘ၀ကံၾကမၼာဟာ ဆုိး၀ါးတဲ့ ဒုကၡသုကၡ သဗၺရနံေပါင္းစုံကုိ က်မရဲ႕ မိသားစုအေပၚ ေပးတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မကုိ ေတာ့ ေပ်ာ္႐ႊင္တတ္တဲ့စိတ္၊ ျပန္လည္ဦးေမာ့လာေစမည့္ နည္းလမ္း ေတြကုိ အပ္ႏွင္းခဲ့တယ္လုိ ထင္ပါတယ္။<br />ဘ၀ရဲ႕ အေမွာင္မုိက္ဆုံး ကာလေတြကုိ ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ ဘ၀ဟာ အစဥ္ေျပလာမွာပါလုိ႔ က်မ အျမဲတန္း ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့တာပါ။ အဲဒီ အခ်ိန္ဟာ မနက္ဖန္မဟုတ္ရင္ေတာင္ တစ္ရက္ရက္မွာေပါ့။ ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ ေ႐ွ႕ကုိဆက္ေလ်ာက္လွမ္း ဖုိ႔ က်မကုိ အျမဲ တြန္းအားေပးခဲ့တာပါ။ ဘ၀မွာ အနာခံရတဲ့ ကာလ ေတြြကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့ရလုိ အသာစံရတဲ့ အခ်ိန္ေတြလဲ ၾကဳံခဲ့ရတာပါပဲ။ အခုေတာင္ အရာအာလုံးဟာ ျပန္ေကာင္း လာႏိုင္ပါ့မလာ းဆုိတဲ့ အေတြးမိ်ဳးကုိ က်မ လုံး၀လက္မခံပါဘူး။ အဲဒီလုိ ေတြေ၀တတ္တဲ့ သံသယစိတ္ေတြ၊ တြန္႔ဆုတ္တတ္တဲ့ ေၾကာက္႐ြံ႕စိတ္ေတြ ၀င္မလာ ေအာင္ တြန္းလွန္ေနျခင္းသည္ပင္ ဘ၀တုိက္ပဲြရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္း ပဲလုိ႔ က်မထင္ပါတယ္။</p> <p>ဘ၀ဟာ အျမဲတန္း လြယ္ကူေခ်ာေမြ႕ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မအေမဟာ စိတ္က်ေရာဂါ ခံစားေနရသူတစ္ေယာက္ပါ။ ဒီေတာ့ သူနဲ႔အတူ ႐ိွေနတဲ့ က်မဘ၀ဟာ သူရဲ႕ ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား ျဖစ္ တတ္တဲ့စိတ္ေတြ အေမြရခဲ့ပါတယ္။ ပုံမွန္အခ်ိန္မ်ိဳးမွာဆုိရင္ေတာ့ သူဟာေကာင္းကင္မွာ ပ်ံေနသလားလုိ႔ေတာင္ ထင္ရပါတယ္။ ဒီလုိ အခ်ိန္မ်ိဳးေလးေတြကုိလဲ ၾကဳံခဲ့ရပါတယ္။ </p> <p>က်မတုိ႔ဟာ ဘယ္လုိမိခင္မ်ိဳး ရလာမယ္ဆုိတာ ဘယ္သူမွ ႀကိဳတင္မ သိႏုိင္ပါဘူး။ က်မကေတာ့ အရာရာဟာ ပုံမွန္အတုိင္း ျပန္လည္ေကာင္းမြန္ လာမဲ့ အခ်ိန္ကုိပဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့တာပါ။ ေပ်ာ္႐ႊင္ စရာမ႐ိွရင္ေတာင္ ၾကံဖန္ၿပီး ေပ်ာ္ေအာင္ေနတတ္သူပါ။ အေမနဲ႔ က်မမွာ ဟာသဥာဏ္႐ိွၾကပါတယ္။ က်မ တုိ႔ သားအမိဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္ရင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ ေနခဲ့ၾကတယ္။ အိမ္မွာ ဘယ္လုိျပႆနာေတြ ႐ိွေနပါေစ က်မတုိ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္စရာအခ်ိန္ေလး ေတြကုိေတာ့ ရေအာင္ယူခဲ့ၾကတယ္။ အေမ့ မွာ ေငြပုိေငြလွ်ံေလး႐ိွရင္ သူက က်မကုိ ဘလက္ပူးလ္(Blackpool) ကုိ ေခၚ သြားၿပီး အဲဒီမွာ က်မတုိ႔ တစ္ေနကုန္ အခ်ိန္ျဖဳန္းၾကတယ္။ ျခားေတြ၊ ရဟတ္ ေတြ စီးၿပီး အသံကုန္ေအာ္ဟစ္ ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ မွာဆုိရင္ အေမဟာ ကေလးတစ္ေယာက္လုိ ေပ်ာ္ျမဴး ေနတာပါပဲ။ ဒီလုိေပ်ာ္႐ႊင္ စရာေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြ အျမဲျဖစ္ေနပါေစ လုိ႔ က်မဆုေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိျဖစ္ဖုိ႔က ေတာ့ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ေပ်ာ္႐ႊင္စရာေတြကုိ ဖန္တီးယူတတ္ဖုိ႔ပဲ႐ိွပါတယ္။ </p> <p>ဘ၀မွာ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ အခါမိ်ဳးမွာ<br />ဒီလုိေပ်ာ္႐ႊင္စရာ ေလးေတြဟာ ဘ၀အေမာေတြ<br />ေျပေပ်ာက္ေစမဲ့ အေကာင္းဆုံး ထြက္ေပါက္ေလး တစ္ခုပါပဲ။</p> <p>အိမ္ကေန ထြက္ထြက္သြားတတ္တဲ့ အေမမ်ိဳး၊ အရက္အလြန္ ေသာက္ တဲ့ အေမမ်ိဳး၊ ကုိယ့္အေပၚ ၾကင္နာမႈမ႐ိွတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အေပၚ ေမတၱာထားမိတဲ့ အေမမ်ိဳး အျခား ဘယ္သားသမီးမွာ မွ ၾကဳံဖူးမွာမဟုတ္ပါ ဘူး။ က်မဟာ ဒီလုိေတြ ၾကဳံေနရေပမဲ့ တစ္ခ်ိန္ ခ်ိန္မွာ က်မတုိ႔ဘ၀ အစဥ္ေျပ ေခ်ာေမြ႔လာလိမ့္မယ္လုိ႔ အျမဲယုံၾကည္ ထားပါတယ္။ ဒါေတြကိုပဲ ေတြးေတာ စဥ္းစားေနရင္း အခ်ိန္ေတြ ျဖဳန္းေနမယ္ဆုိရင္ အခက္အခဲေတြကုိ ရင္ဆုိင္ ေက်ာ္လႊားႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါ ဘူး။ အကယ္၍ က်မဟာ က်မရဲ႕ လက္႐ိွဘ၀ အေၾကာင္းစဥ္းစားရင္း အေတြးထဲမွာ နစ္ေမ်ာေနမယ္ဆုိရင္ အဲလုိဘ၀မ်ိဳးက ေန ဘယ္ေတာ့မွ ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေအာင္ျမင္မႈပန္းတုိင္ဟာ က်မရဲ႕ လက္တကမ္းမွာပဲ ႐ိွေနတယ္လုိ႔ စိတ္ထဲမွာ အျမဲခံစားမိတယ္။ အဲဒီကုိ ေရာက္ဖုိ႔ဆုိရင္ ငရဲျပည္ကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးသြားရမယ္ဆုိတာ က်မ သိေနတယ္။ </p> <p> </p> <p><br /><em><span style="color: rgb(102, 0, 153);">မင္းမေဟာ္ (ဘီးလင္း)</span></em></p><p><em><span style="color: rgb(102, 0, 153);"><br /></span></em></p><p><em><span style="color: rgb(102, 0, 153);">အထက္ပါ ေဆာင္းပါးေလးကို မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာ ဘေလာ႔ကေန ၾကိဳတ္လုိ႔ ကူးယူၿပီး တင္ေပးလုိတ္တာပါ။ ေနာက္ထပ္ အခန္းဆက္ေတြလည္း က်န္ေသးတယ္ ထင္ပါတယ္။<br /></span></em></p>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-89192995986310135342009-12-08T09:08:00.000-08:002009-12-08T09:10:22.083-08:00ေဒါသနည္းေအာင္ေနနညး္ယခုတေလာမွာ ဘ၀ရဲ႕အဆင္မေျပမူမ်ားေၾကာင့္ ေဒါသ၊ေသာကေတြျဖစ္ခဲ့မိပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ယခုစာေပတရား အားေဆးတစ္ခြက္ကို ေသာက္လိုက္ရပါတယ္။ ရင္တြင္းက ေဒါသ၊ေသာကမီးေတြ ေအးၿငိမ္းသြားလို႔ တဆင့္မွ်ေ၀ေပးလိုက္မိပါတယ္။<br />ႏွစ္သက္ေသာစာစုမ်ား<br />ေရႊလမ္းေငြလမ္း၀င္းၾကည္<br /><br /><br />“ေဒါသနည္းေအာင္ေနနည္း"<br />လူတိုင္းစိတ္ပင္ပန္းရတာ သက္သာေအာင္ အေကာင္းဆံုး လုပ္နည္းက<br />တတ္ႏိုင္သေလာက္ၾကိဳတင္ကာကြယ္တဲ့ နည္းပါပဲ။<br /><br />• သြားစရာရွိရင္ လိုက္မယ့္သူေတြကို ၾကိဳၾကိဳတင္တင္ ေၿပာထားပါ၊<br />ကပ္ျပီးမွေျပာရင္ျပင္ဆင္ခ်ိန္မေလာက္လို႕ေစာင့္ေနတဲ့အခါမွာ စိတ္တို တတ္တယ္။<br /><br />• သံုးေနက်ပစၥည္းကို ၾကိဳၾကိဳတင္တင္၀ယ္ထားပါ၊ သံုးခ်င္တဲ့အခ်ိန္က်မွ ကုန္ေနလို႕<br />စိတ္တိုတာမျဖစ္ေအာင္ေနာ္။<br /><br />• ကတိအေၾကြးေတြဟာ စိတ္ကို ပင္ပန္းေစတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ကတိကို<br />လြယ္လြယ္နဲ႕မေပးပါနဲ႔။ ကတိေပးျပီးမွမတည္ႏိုင္တဲ့အခါစိတ္္ ဆင္းရဲ ရတယ္၊<br />စိတ္တိုရတယ္၊ ကတိမတည္တဲ့သူလို႔အေျပာခံရတဲ့အခါ ရွက္တယ္၊ ေဒါသၿဖစ္တယ္။<br /><br />• မတတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျမင့္လြန္းေနတာမ်ိဳးကို မမွန္းပါနဲ႕။<br />ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ဟာ ကိုယ့္အေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ညီဖို႕လိုတယ္။ ကိုယ့္<br />ရည္မွန္းခ်က္ကို နဲနဲခ်င္း ေျဖးေျဖးျမွင့္ပါ ။<br /><br />• ကိုယ့္အတြက္ အေရးၾကီးတဲ့ ကိစၥကိုလုပ္ဖို႕ အခ်ိန္လံုေလာက္ ေအာင္စီစဥ္ထားပါ။<br />အေရးမၾကီးတာေတြကို အရင္လုပ္ၿပီး ပင္ပန္းသြားတဲ့အခါက်မွ အေရးၾကီးတာကိုလုပ္ရင္<br />ပိုၿပီးစိတ္ပင္ပန္း တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေရးၾကီးတာကို အရင္လုပ္ပါ။ အေရးၾကီးတာကို<br />အရင္လုပ္ၿပီးရင္ စိတ္ေပါ့ပါးသြားလို႕ သိပ္အေရးမၾကီးတာကိုလုပ္ဖို႕ အားတက္လာမယ္ ။<br /><br />• စနစ္တက်လုပ္တတ္တဲ့အက်င့္ကို ေလ့က်င့္ထားပါ။ စနစ္ရွိရင္ အခ်ိန္ကုန္သက္သာတယ္္၊<br />အမွားနည္းတယ္၊ စိတ္ပင္ပန္း လူပင္ပန္း ရတာလဲနည္းတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ စိတ္တိုရတာ<br />ေဒါသၿဖစ္ရတာပါ နဲသြားတယ္။ ပံုမွန္အခ်ိန္ဇယားနဲ႔ လုပ္လို႔ျဖစ္တာမ်ိဳးကို<br />သူ႕အခ်ိန္က် ရင္လုပ္ျဖစ္ေအာင္ အက်င့္လုပ္ထားတာေကာင္းတယ္။ အခုလုပ္ ရမလား၊<br />ေနာက္မွလုပ္ရမလားလို႔ ေတြးမေနရေတာ့ဘူး။ အဲဒါကိုက အခ်ိန္ကုန္သက္သာသလို<br />စိတ္ပင္ပန္းတာလဲ သက္သာပါတယ္။<br /><br />• ကိုေနရတဲ့ေနရာ၊ ကိုယ္အလုပ္ လုပ္တဲ့ေနရာကို တတ္ႏိုင္သေလာက္<br />သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ေအာင္ လွပေအာင္ၿပဳျပင္ပါ။ ရႈပ္ေထြး၊ ညစ္ပတ္၊ နံေစာ္<br />ေနတဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာ အလုပ္လုပ္ရရင္ စိတ္ၾကည္လင္မွာ မဟုတ္ဘူး။<br /><br />• စိတ္ၾကည္လင္ေစမႈကို ဖ်က္စီးတတ္တဲ့ အရာမ်ိဳးေတြကို ကိုယ္ျမင္ႏိုင္<br />တဲ့ေနရာမွာမရွိပါေစနဲ႔။ နံရံေပၚမွာ၊ စာအုပ္စင္ေပၚမွာ၊ အလုပ္စားပြဲ ေပၚမွာ<br />စိတ္ကိုအေႏွာက္အယွက္ေပးႏိုင္တဲ့အရာေတြကို မရွိပါေစနဲ႕။ စိတ္တိုစရာကိစၥ၊<br />စိတ္ညစ္စရာကိစၥ၊ အေဟာင္းကိုအသစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မဲ့ ပစၥည္းမ်ိဳးကို<br />ျမင္ႏိုင္တဲ့ေနရာမွာ မထားတာေကာင္းတယ္။ ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔<br />စိတ္ကိုၾကည္လင္ေအးခ်မ္းသြားေစႏိုင္တဲ့ ရႈခင္း ဓါတ္ပံုမ်ိဳးကို ျမင္သာတဲ့ေနရာမွာ<br />ထားပါ။ ေရခဲေတာင္ ဓါတ္ပံုမ်ိဳး၊ ေရကန္ၾကီးၾကီး ဓါတ္ပံုမ်ိဳးကို ၾကည့္ၿပီး<br />အဲဒိေနရာမ်ိဳးမွာ ကိုယ္ေရာက္ ေနတယ္လို႕ မွန္းၾကည့္ပါ။ ကိုျမင္သမွ်<br />ၾကားသမွ်အရာေတြဟာ ကိုယ့္စိတ္ကို လႊမ္းမိုးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မျမင္ရရင္ေကာင္းတဲ့<br />အရာေတြကို ေ၀းေ၀းပို႕ထားပါ၊ ေ၀းေလေကာင္းေလပဲ။ ပစၥည္းေတြက ကိုယ့္စိတ္ကို<br />ေခ်ာက္ခ်ားေစႏိုင္တယ္။ ဘာပစၥည္းမွမရွိရင္ ဘာအေႏွာက္အယွက္မွ မရွိဘူး။<br /><br />• အနံ႔အသက္ဆိုးေတြ၊ မီးခိုးေတြ၊ ဆူညံသံေတြ မရွိေအာင္ လုပ္ႏိုင္ရင္ေကာင္းတယ္။<br />မရွိေအာင္မတတ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ နဲႏိုင္သမွ် နဲေအာင္ လုပ္ပါ။<br /><br />• ကိုယ္ကေအာင္ျမင္ေလေလ ကိုယ့္ကိုေတြ႕ခ်င္တဲ့သူ၊ ကိုယ့္ဆီက<br />အကူအညီေတာင္းခ်င္သူေတြ မ်ားလာေလျဖစ္တတ္တာ သဘာ၀ပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္မအားတုန္း<br />အလုပ္မ်ားေနတုန္း သူတို႕ကေတြ႕ခ်င္ အကူအညီေတာင္းခ်င္ေနလို႕ မရမက လုပ္လာရင္လည္း<br />စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ရတယ္။<br /><br />• စိတ္ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနခ်င္ရင္ သူမ်ားအေၾကာင္းကို တတ္ႏိုင္ သေလာက္<br />မေျပာပဲေနတာေကာင္းတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူမ်ား မေကာင္းေၾကာင္းကို<br />မေျပာပဲေနတာေကာင္းတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ေရး ပုတ္ခတ္ၿပီး ေျပာတာမ်ိဳးကို<br />အထူးေရွာင္သင့္တယ္။ ကိုယ္ကသူမ်ား မေကာင္းေၾကာင္းကိုေျပာရင္<br />ကိုယ့္မေကာင္းေၾကာင္း ကိုလည္း သူမ်ားက ေျပာမွာေသခ်ာတယ္။ အဲဒါနဲ႕ပဲ<br />ကိုယ့္စိတ္ၾကည္လင္မႈ ပ်က္ရတယ္။ ကိုယ့္အေၾကာင္းကို သူမ်ားကမေကာင္းေျပာရင္ေတာင္မွ<br />သူေျပာတာမဟုတ္ေၾကာင္းကိုပဲ ေအးေအးေဆးေဆးေျပာၿပီး သူ႕မေကာင္း ေၾကာင္းကိုေတာ့<br />ဟုတ္ေနရင္ေတာင္မွ မေျပာပဲထား လိုက္တာက ပိုေကာင္းတယ္။ ကိုယ္ကသေဘာထားၾကီးၾကီး<br />ထားဖို႔လိုတယ္ ။<br /><br />• စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ရတာ နဲခ်င္ရင္ မလိုအပ္ပဲနဲ႕ လူမ်ား မ်ားနဲ႕မေရာပါနဲ႕။<br />အလုပ္မ်ားတဲ့သူဟာ တစ္ေန႕ တစ္ေန႔ လူေတြနဲ႕စကားေျပာရတာ နဲမွာမဟုတ္ဘူး။<br />အခက္အခဲရွိလို႔ေျပာ ခ်င္ရင္၊ တိုင္ပင္ခ်င္ရင္ တကယ္ေကာင္းတဲ့ အၾကံဥာဏ္မ်ိဳး<br />ေပးႏိုင္မဲ့သူကိုပဲေျပာပါ။ မဆိုင္တဲ့သူေတြကိုမေျပာပါနဲ႔။ စိတ္ပ်က္ စရာကို<br />ေျပာတတ္တဲ့သူေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာပါနဲ႔။<br />စိတ္ပ်က္စရာကိုေျပာတတ္တဲ့သူကိုေျပာရင္ ကိုယ္ပါစိတ္ဓါတ္က်မယ္။<br />စိုးရိမ္စိတ္ေတြမ်ားလာမယ္။ စိတ္ပင္ပန္းမယ္။ ကိုယ္လုပ္မဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကို<br />လုပ္ေနတဲ့သူ၊ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားတဲ့သူမွသာ ကိုယ့္အခက္အခဲကိုနာလည္မယ္။<br />ဒါေၾကာင့္ဘယ္သူနဲ႕ တိုင္ပင္တယ္ ဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားပါ။<br /><br />• ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ပါ။ ေအးေအး ေဆးေဆးလုပ္တတ္ေအာင္ေလ့က်င့္ပါ။<br />အလ်င္လိုတဲ့အက်င့္ဟာ စိတ္ပင္ပန္းေစတယ္။ အလ်င္လိုေနရင္ စိတ္မရွည္ဘူး။ အလ်င္လိုေန<br />တဲ့သူဟာ စိတ္တိုဖို႕ပိုမ်ားတယ္။ မွားလို႕ျပန္လုပ္ရရင္ အခ်ိန္ပိုကုန္တယ္။<br />ဒါေၾကာင့္ ``အရင္လိုရင္ အရေႏွးတယ္´´ လို႕ေျပာတာ။ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာ<br />တိတိက်က် လုပ္တတ္တဲ့အေလ့အက်င့္ဟာ ေရရွည္မွာ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈကိုေပး တယ္ ။<br /><br />• လတ္တေလာအဆင္ေျပေအာင္လြယ္လြယ္နဲ႕ကတိမေပးလိုက္ပါနဲ႔။<br />ကိုယ့္ကိုသေဘာက်ေအာင္ဘာေတြေပးမယ္၊ ဘာေတြလုပ္ေပးမယ္၊ ဘယ္လိုအခြင့္အေရးေတြေပးမယ္<br />ဆိုတာမ်ိဳးကို မစားရ၀ခမန္း မေျပာပါနဲ႔။ ကိုယ္ကို အင္မတန္သေဘာေကာင္း<br />တယ္လို႔ျမင္ေစခ်င္လို႔ ခ်က္ခ်င္း၀မ္းသာသြားေအာင္မေျပာပါနဲ႔။ ေျပာတုန္းမွာ<br />လြယ္လြယ္နဲ႔ ေျပာၿပီး တကယ္လုပ္တဲ့အခါ ကိုယ္မတတ္ႏိုင္ရင္ မူလက ကိုယ့္<br />ေစတနာမွန္ေပမယ့္လည္း ကိုယ့္ေစတနာကို တဖက္ကယံုမွာ မဟုတ္ဘူး။ အေျပာနဲ႕<br />အလုပ္မညီတာေတြမ်ားလာတဲ့အခါ ကိုယ့္စကားကို ၾကာေတာ့ ဘယ္သူမွ<br />ယံုေတာ့မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ တကယ္ေပးႏိုင္မွ၊ တကယ္လုပ္ေပးႏိုင္မွပဲ ေျပာပါ။<br />ေပးႏိုင္ တာထက္ နည္းနည္းေလွ်ာ့ေျပာတာေကာင္းတယ္။<br /><br />• အေရးမၾကီးတဲ့ ကိစၥေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ညင္းတာခံုတာကို မလုပ္ပါနဲ႔။<br />ဘာမွမဟုတ္တာကို ညင္းခံုၾကရင္း ရန္ျဖစ္ရတာ စိတ္ဆင္းရဲရတာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။<br />ဒါေၾကာင့္အေရးၾကီးတဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနတဲ့သူဟာ အေရးမၾကီးတာေတြကို<br />ကိုသိတိုင္းလည္း မေျပာသင့္ဘူး။ ေမးတိုင္းလည္းမေျဖသင့္ဘူး။<br /><br />• အေရးမၾကီးတဲ့ကိစၥမွာ သူမ်ားမွားေနလည္း သူ႕အမွားကို သူသိလာေအာင္<br />ေစာင့္သင့္တယ္။ ကိုယ္မွန္တိုင္ ၀င္ေျပာၿပီး အႏိုင္မယူသင့္ဘူး။<br />ႏိုင္လို႕ရတိုင္းႏိုင္ခ်င္တာဟာ မရင့္က်က္တဲ့ စိတ္ထားျဖစ္တယ္။<br />စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ ရင့္က်က္တဲ့စိတ္ထား၊<br />သေဘာထားၾကီးတဲ့စိတ္ထားမ်ိဳးကိုေမြးယူရမယ္။<br /><br />• ဘယ္အလုပ္မ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ အဆင္မေျပမႈရွိပါတယ္၊ အခက္အခဲရွိပါတယ္။<br />ဆရာ၀န္အလုပ္ခက္သလို၊ ေက်ာင္းဆရာအလုပ္လည္းခက္ပါတယ္။ ေစ်းေရာင္းတဲ့အလုပ္ခက္သလို<br />ကားေမာင္းတဲ့အလုပ္လည္း ခက္ပါ တယ္။ ကားေမာင္းတဲ့အလုပ္က စိတ္ရွည္ဖို႕<br />ေတာ္ေတာ္လိုပါတယ္။ ဆရာ၀န္အလုပ္လည္းစိတ္ရွည္ဖို႔လိုပါတယ္။ လူနာရဲ႕ အသက္ကို<br />လုေနရတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ေသးမင္းနဲ႕ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲလိုျဖစ္ေနတဲ့အခါမွာ<br />ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းပါတယ္။ လူနာက အားကိုး တၾကီးနဲ႔ၾကည့္တဲ့ မ်က္လံုရဲ႕အဓိပၸါယ္ဟာ<br />ဆရာ၀န္ေတြရဲ႕ စိတ္မွာ ျပင္းထန္တဲ့ ကရုဏာကို ျဖစ္ေစတယ္။ ေက်ာင္းဆရာ၊<br />ဆရာမေတြကလည္း စိတ္ရွည္ဖို႔လိုပါတယ္။ စာေမးပြဲက်တဲ့ေက်ာင္းသားရဲ႕ စိတ္မွာ<br />ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈမရွိေတာ့သလိုျဖစ္သြားတာဟာ ေတာ္ေတာ္<br />သနားစရာေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ့္တပည့္ေလးေအာင္ပါ့မလားဆိုၿပီး ဆရာေတြ ဆရာမေတြ<br />ေသာကျဖစ္ရတယ္။ မိဘေတြ ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႕ သားသမီးကို ပညာတတ္ေစခ်င္လို႕<br />ေက်ာင္းထားတယ္။ စားေမးပြဲက်ရင္ ဆက္ထားဖို႕မလြယ္ေတာ့ဘူး။<br /><br />• လူမ်ားမ်ားနဲ႕ ဆက္ဆံရတဲ့အလုပ္ေတြက ဆက္ဆံေရးအခက္အခဲ အၿမဲရွိပါတယ္။<br />လူတိုင္းကိုစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ဘယ္သူမွ လုပ္မေပး ႏိုင္ဘူး။ မေက်နပ္တဲ့သူက<br />အျပစ္တင္မယ္၊ မေကာင္းေျပာမယ္။ အဲဒီအခါ စိတ္တိုမယ္၊ ေဒါသျဖစ္မယ္၊ စိတ္ဓါတ္က်မယ္။<br />ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျဖစ္ႏိုင္တဲ့အခက္အခဲေတြကို ၾကိဳတင္ၿပီး<br />ေတြးထားၿပီးေတာ့ ဒီအခက္အခဲမ်ိဳးကေတာ့ ေတြ႕ရမွာေသခ်ာတယ္၊ ဒီလိုအေျပာမ်ိဳးေတာ့<br />ခံရမွာေသခ်ာတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အခက္အခဲနဲ႔ေတြ႕ရတဲ့အခါ၊ အေျပာခံရတဲ့အခါ<br />စိတ္မပ်က္ဘူး၊ စိတ္မညစ္ဘူ။ စိတ္ရွည္ရွည္ထားမယ္လို႔မၾကာခဏ ႏွလံုးသြင္းပါ။<br /><br />လူေတြေပၚမွာ တတ္ႏိုင္သေလာက္ စိတ္ရွည္ရွည္ထားပါ။ သူတို႔ကိုနားလည္ဖို႔ၾကိဳးစားပါ။<br />ေဒါသအေလ်ာက္ နာသြားေအာင္ မေျပာပါနဲ႔၊ ကိုယ့္ေစတနာက မွားေနရင္ ကိုယ့္ေစတနာက<br />ကိုယ့္ကိုအက်ိဳးေပးမွာပါပဲ။ ျပႆနာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဆက္ဆံေရးအဆင္မေျပလို႔<br />ျဖစ္ရတာပါ။ တစ္ေယာက္ ေျပာခ်င္တာကို တစ္ေယာက္ဆံုးေအာင္ နားမေထာင္ရင္ တစ္ေယာက္ကို<br />တစ္ေယာက္ နားလည္မွာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ေယာက္ စကားကို တစ္ေယာက္ အဓိပၸါယ္္မွန္ေအာင္<br />မေကာက္ႏိုင္ရင္ အထင္လြဲတာေတြ ျဖစ္လာမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆက္ဆံေရး အဆင္ေျပခ်င္ရင္<br />တဖက္သား ေျပာခ်င္ေနတာကို ဂရုတစိုက္ နားေထာင္ပါ။ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ေျပာခ်င္ေနတာကို<br />ေျပာခြင့္ေပးပါ။ အထူးသျဖင့္ အေရးၾကီးတဲ့ ကိစၥေျပာမယ္ဆိုရင္ အထင္လြဲတာမျဖစ္ဖို႕<br />ပိုၿပီးအေရးၾကီးတယ္။ သူေျပာခ်င္ေနတာကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေျပာႏိုင္ေအာင္ သူ႕ကို<br />ေမးခြန္းေတြေမးၿပီး ရွင္းခိုင္းပါ။ သူ႕အခက္အခဲကို ကိုယ္က ကိုယ္ခ်င္စာပါတယ္<br />ဆိုတာကို သူသိေအာင္ေျပာပါ။ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အခက္အခဲကို တစ္ေယာက္ကူညီၿပီးေနသြားရတာ<br />ေက်နပ္စရာ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ တစ္ကယ္ နားလည္မႈရသြားရင္<br />စိတ္သက္သာမႈရတယ္။ ကိုယ့္ဘ၀မွာ အေရးပါတဲ့သူရဲ႕ အထင္လြဲမႈကို ခံရတာ စိတ္ဆင္းရဲစရာ<br />သိပ္ေကာင္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အထင္လြဲေနရင္<br />ေလးေလးစားစားေဆြးေႏြးပါ။<br /><br />ေလာကီအတြက္ပါ အက်ိဳးေပးတဲ႔ ဆံုးမၾသ၀ါဒပါ။ ၀ိပႆနာတရားေတြကို<br />အျမဲရႈပြားေနႏိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ၾသ၀ါဒက ခ်က္ခ်င္းစိတ္ကို<br />ျငိမ္းခ်မ္းေစႏိုင္ပါတယ္။ စိတ္ကေလးၾကည္လင္ေနတဲ႔အခါ ခႏၶာဉာဏ္ေရာက္တရားမ်ားကို<br />အားစိုက္နာၾကည့္လိုက္ပါ။ ဒါမမဟုတ္ ၀ိပႆနာတရားအားထုတ္ၾကည့္ပါ။ အင္မတန္ကို<br />ခ်မ္းသာသုခ ရေနတဲ႔အခ်ိန္ပါ။ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားလည္း ဆရာေတာ္ ေျပာျပဆံုးမသည့္အတိုင္း<br />လိုက္နာက်င့္သံုးႏိုင္ပါေစ။ ဘ၀မွာ စိတ္အခ်မ္းသာဆံုးေနႏိုင္ၾကပါေစ။<br />*ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက<br />http://refineplace.myanmarbloggers.info/<br />ကိုငယ္ ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖာ္ျပေပးပါသည္။<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">၀ိမုတၱိသုခ ဘေလာ႔မွ ကြ်န္ေတာ္က ျပန္လည္ ကူူးယူေဖာ္ျပပါသည္</span>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-75970861613850585462009-12-07T07:30:00.000-08:002009-12-07T07:34:25.059-08:00သင္ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔လူျဖစ္ေနတာလဲ ...သီတဂူဆရာေတာ္အားလုံးေသာ လူတုိင္း လူတုိင္းကုိေပါ႔ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လူျဖစ္ေနသလဲ? လူျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ ရည္ရြက္ခ်က္က ဘာလဲ? လုိ႔ေမးရင္ တိက်မွန္ကန္စြာ ေျဖႏုိင္ဖုိ႔ေတာ့ ခက္ခဲမယ္ ထင္ပါရဲ႕<br /><br />ဥပမာ ဆုိပါစုိ႔<br />လူတစ္ေယာက္ကုိ ေမးမယ္ သူက ဆရာ၀န္ႀကီး လုပ္မယ္၊ တစ္ေယာက္က အင္ဂ်င္နီယာ၊ တစ္ေယာက္က ဂ်ာနယ္လစ္ တစ္ေယာက္က သတင္းစာဆရာ ဘာ ညာ စသျဖင့္ေပါ႔ သူတုိ႔ေတြ အားလုံးရဲ႕ ရည္ရြက္ခ်က္ေတြ မတူညီတာကုိ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ တူညီမူ မရွိဘဲ ထြက္လာပါလိမ္႔မယ္။ ကဲ ဒီလုိဆုိရင္ လူတစ္ေထာင္ရွိရင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ တစ္ေထာင္ ထြက္လာႏုိင္တာ ေပါ႔ေနာ္။<br /><br />လူသားတုိင္းမွာ မရွိမျဖစ္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိသင္႔တာေပါ႔။ အဲဒီ ရည္ရြယ္ခ်က္က လူသားအားလုံးနဲ႔ ဆုိင္တဲ႔ common ျဖစ္တဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖစ္ရမယ္။ အဲဒီ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘာလဲဆုိလုိ႔ရွိရင္ တုိ႔မ်ားရဲ႕ ဗုဒၶ ဘုရားရွင္က ေဟာထားပါတယ္။ အားလုံးလဲ သိၾက၊ ရဖူးၾကမွာပါ ပရိတ္ႀကီးးထဲက ရတနာ႔ သုတ္ထဲမွာ ပါပါတယ္။<br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 102, 0);">ေလာကတၳစရိယ၊ ဥာတတၳစရိယ၊ ဗုဒၶတၳစရိယာတိ တိေႆာ စရိယာေယာ</span>......လုိ႔<br /></div><br />ေလာကတၳစရိယ- ဆုိတာ<br />ခ်စ္သူ၊ မုန္းသူ၊ လူေကာင္း၊ လူဆုိး၊ ေ၀းသူ၊ နီးသူ၊ ျဖဴသူ၊ မဲသူ၊ ကိုးကြယ္တဲ႔ ဘာသာအမ်ဳိးမ်ဳိး အသားအေရာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ လူမ်ဳိး အေထြေထြ ဘယ္မ်က္ႏွာမွ မၾကည္႔ဘဲနဲ႔ အသက္ရွိသတၱ၀ါ အားလုံးရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးကုိ ငါေဆာင္ရြက္မယ္ ဆုိတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေလာကတၳ စရိယ လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ဒီလူ႔အက်ဳိးေတာ႔ ငါေဆာင္ရြက္မယ္၊ ဟုိလူ႔အက်ဳိးေတာ႔ ငါမေဆာင္ရြက္ဘူး ဒီလုိ မဟုတ္ဘဲ အလြန္ က်ယ္ျပန္႔တဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ နံပါတ္ တစ္ ေလာကတၳစရိယ၊ အားလုံး ေသသည္အထိ ႏွလုံးသားထဲမွာ စြဲေနေအာင္ မွတ္ထားေစခ်င္ ပါတယ္။ တစ္ေလာကလုံး အတြက္ မတတ္ႏုိင္ရင္ နည္းနည္းေလး ေလွ်ာ႔လုိက္၊ ဒုတိယက ဥာတတၳစရိယ တ႔ဲ<br /><br />ဥာတတၳစရိယ- ဆုိတာ<br />ေဆြမ်ဳိးမ်ား၊ မိတ္ေဆြမ်ား အတြက္ အက်ဳိးစီးပြား ျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ျခင္း၊<br />(၁) တစ္တုိင္းလုံး တစ္ျပည္လုံးမွာ ရွိတဲ႔ လူသားအားလုံးတုိ႔ရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကုိ ငါေဆာင္ရြက္မယ္။<br />(၂) အဲဒီေလာက္ မလုပ္ႏုိင္ရင္ ဘယ္ေလာက္ လုပ္မလဲ၊ ကုိယ္႔ရပ္ ကုိယ္႔ရြာက ကုိယ္႔ေဆြကိုယ္႔မ်ဳိး မ်ားရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြား အတြက္ ငါေဆာင္ရြက္မယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ ႏွစ္ပါးေနာ္ အဲဒီ ရည္ရြယ္ခ်က္ ႏွစ္ပါးစလုံးက ပရဟိတ ေတြခ်ည္းပဲ။<br /><br />ဗုုဒၶတၳစရိယ- ဆုိတာ<br />ျမတ္ဗုဒၶကေတာ႔ သူ႔အတြက္ ဗုဒၶ ျဖစ္ဖုိ႔ဆုိေတာ႔ “ဗုုဒၶတၳစရိယ” လုိ႔ ေျပာတာေနာ္၊ အဲဒါကုိ ဦးဇင္းတုိ႔ စာဖတ္သူတုိ႔နဲ႔ ကုိက္ညီေအာင္ စကားလုံးေျပာင္းၿပီး ေျပာရမယ္ “အတၱတၳ စရိယ” လုိ႔။ အတၱတၳ စရိယ - မိမိ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားအတြက္ေနာ္<br /><br />ငါသည္ ေလာကလူသားအားလုံးရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားအလုိ႔ငွါ လူျဖစ္လာတာ ေလာကတၳစရိယ၊ အဲဒီေလာက္ မတတ္ႏုိင္ဘူး ဆုိရင္ ငါသည္ ငါ႔ရပ္ ငါ႔ရြာရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြါးအတြက္ လူျဖစ္လာတာ ဥာတတၳစရိယ အဲဒီ ရည္ရြယ္ခ်က္ ႏွစ္ပါးကို ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္ လူသား တစ္ေယာက္သည္ ဘာလုပ္ရမလဲ အတၱတၳ စရိယ - မိမိရဲ အက်ဳိးစီးပြါး ျပည္႔စုံေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရမယ္။ အတၱတၳ စရိယ- ကုိယ္က်ဳိး စီးပြားလုိ႔ ဆုိလုိက္လုိ႔ စာဖတ္သူတုိ႔ တစ္မ်ဳိး သြားၿပီးေတာ႔ စိတ္မကူးနဲ႔ေနာ္၊ ငါ တုိက္ေဆာက္ဖုိ႔ ကားစီးဖုိ႔ အရင္လုပ္ရမယ္ ဆုိတာမ်ဳိး သြားမေတြးနဲ႔၊ အဲဒါ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး ကုိယ္က်ဳိးစီးပြား ဆုိတာ မိမိကိုယ္တုိင္ ကိုယ္က်င္႔တရားႏွင္႔ ျပည္႔စုံဖုိ႔၊ သီလ နဲ႔ျပည္႔စုံဖုိ႔ အရင္လုပ္ရမယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာ သီလ ဆုိေတာ႔ ဒုိ႔ သီလ မတတ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ ဒီလုိ သြားမတြက္နဲ႔။<br /><br />သီလဆုိတာ ဘာလဲ လုိ႔ေမးရင္<br />Bodily discipline and Verbal discipline.<br />This is Sila.<br /><br />Bodily discipline- ဆုိတာ ကုိယ္၏ စည္းကမ္း၊<br />Verbal discipline- ဆုိတာ ပါးစပ္စည္းကမ္း အဲဒါကို သီလ လုိ႔ေခၚတယ္။<br /><br />ပါဏာတိပါတာ ေ၀ရမဏိ- အသက္ရွိသတၱ၀ါေတြကို မသတ္ဘူး<br />Not to kill any living beings.<br /><br />အဒိႏၷာဒါနာ ေ၀ရမဏိ- ပုိင္ရွင္ မေပးတဲ႔ပစြည္း ဘာမွ မယူဘူး၊<br />Not to take anything, not given by owner.<br /><br />Not to do sexual misconduct -သူတပါးသားမယားကို မဖ်က္စီးဘူး<br />လိင္နဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ မွားယြင္းတဲ႔ အက်င္႔ကို မက်င္႔ဘူး ဒါေတြဟာ ကာယကံ စည္းကမ္း၊<br /><br />ေနာက္ ဒုတိယ က<br />Verbal discipline- ပါးစပ္စည္းကမ္း<br />မုသာ၀ါဒါ ေ၀ရမဏိ -မဟုတ္မမွန္တဲ႔ စကားကို မေျပာဘူး<br />I undertake the precept not telling lie.<br /><br />ရွင္းေအာင္ ထပ္ေျပာၾကစုိ႔ ဘုန္းႀကီးေျပာ ေျပာမယ္ဆုိရင္ေပါ႔<br />မုသာ၀ါဒါ၊ ပိသုဏ၀ါစာ၊ ဖရုသ၀ါစာ၊ သမၹပၸလာပ၀ါစာ လုိ႔လာပါတယ္။<br />ဒါကုိ ေခတ္နဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ ေျပာရရင္<br /><br />Must be true<br />မွန္တာကို ေျပာ၊ မွန္တုိင္းလည္း ေျပာရမလား ဆုိေတာ႔ မွန္တုိင္းလည္း မေျပာနဲ႔တဲ႔ မွန္တာေတြ အကုန္ေလွ်ာက္ေျပာ ေနလုိ႔ ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး မဟုတ္လား။<br /><br />Must be honest<br />ရုိးရုိးသားသား ေျပာ၊ ရုိးသားတဲ႔ စိတ္နဲ႔ေျပာတဲ႔<br /><br />Must be polite.<br />ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေျပာ တဲ႔ ဒီေလာက္နဲ႔ ဒီစကားဟာ လုံေလာက္ၿပီလား ဆုိရင္ မလုံေလာက္ ေသးဘူး<br /><br />Must be beneficial for others and oneself.<br />မိမိအတြက္ေရာ သူတစ္ပါးအတြက္ အက်ဳိးျဖစ္မယ္႔ စကားကို ေျပာရမယ္။<br /><br />Must be harmonious<br />ညီညြတ္ရမယ္ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္ရမယ္႔ စကားမ်ဳိးေတြ သြားမေျပာနဲ႔ ခ်စ္ခင္ေနတဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ ကြဲသြားေအာင္ သြားမေျပာနဲ႔ ကြဲေနတဲ႔လူကို ေစ႔စပ္တဲ႔ စကားမ်ဳိးပဲေျပာတဲ႔<br /><br />Must be pleasant.<br />နားခ်မ္းသာ ေအာင္ေျပာရမယ္<br /><br /><span style="color: rgb(255, 102, 0);">စကားအရာ အဂၤါ ေျခာက္ပါး</span>ေနာ္ ႏွလုံးသားထဲမွာ စြဲေနေအာင္ ဖတ္ပါ မွတ္သားပါ၊ ထုိကဲ႔သုိ႔ စကားကို ေကာင္းစြာ ေျပာျခင္းသည္ ဘာ မဂၤလာ ျဖစ္သလဲ ဆုိရင္ မဂၤလ သုတ္ထဲမွာ ပါပါတယ္၊<br /><br /><span style="color: rgb(255, 102, 0);">သုဘာသိတာစ ယာ၀ါစာ ဧတံမဂၤလ မုတၱမံ</span> ဆုိတာ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းသလဲ၊ စကားကို ေကာင္းစြာ ေျပာျခင္းသည္ သုဘာသိတ မဂၤလာ ျဖစ္ေနတယ္တဲ႔ ဘယ္ေလာက္ လူေတြနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ႔ အဆုံးအမ ေတြကို ျမတ္ဗုဒၶ ဆုံးမေတာ္ မူထားသလဲ?<br /><br />ကုိးကား<br />သီတဂူ ဆရာေတာ္ ဘုရား၏ ေတာင္ႀကီးတကၠသုိလ္တြင္ ေဟာၾကားအပ္ေသာ တကၠသုိလ္ တရားေတာ္<br /><div style="text-align: center;">++++++++++++++++++++++++++++++++++++++<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">အျဖဴေရာင္ေမတၱာမွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။</span><br /></div><input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden"><div id="refHTML"></div><input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden"><div id="refHTML"></div>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-48798841355627019562009-12-07T07:18:00.000-08:002009-12-07T07:27:40.810-08:00မာန<div style="text-align: center; color: rgb(51, 255, 51);"><span style="font-weight: bold;"></span><br /></div><br />ေထာင္လႊား တက္ႂကြျခင္း သေဘာကို “မာန” လို႔ ေခၚပါတယ္၊ ဒီမာနဟာ ေထာင္လႊား တက္ႂကြျခင္း သေဘာ ရွိပါတယ္၊ ေလာကမွာ ပုဂၢိဳလ္အတန္းအစားခြဲရင္ -<br /><br />၁။ ေသယ်ပုဂၢိဳလ္ = အထက္တန္းစားလူမ်ိဳး၊<br />၂။ သဒိသပုဂၢိဳလ္ = အမ်ားႏွင့္ တန္းတူလူမ်ိဳး၊<br />၃။ ဟီနပုဂၢိဳလ္ = ေအာက္တန္းစားလူမ်ိဳး<br />ဒီလို (၃) မ်ိဳးကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္၊ တစ္မ်ိဳးတစ္မ်ိဳးမွာ -<br /><br />က။ ေသယ်မာန္ = အမ်ိဳးဥစၥာ ပညာအဆင္း အစရွိတာနဲ႔ အဖက္ဖက္က သူမ်ားထက္ သာတယ္ - လုိ႔ မွတ္ထင္မႈ၊<br />ခ။ သဒိသမာန္ = အမ်ိဳးဥစၥာ ပညာအဆင္း အစရွိတာနဲ႔ သင္းတို႔ႏွင့္ ဘာထူးသလဲ - လို႔ မွတ္ထင္မႈ၊<br />ဂ။ ဟီနမာန္ = သူတို႔ေအာက္က်ေတာ့ ငါက ဘာအေရးစိုက္ရမွာလဲ - လို႔ မွတ္ထင္မႈ။<br />ဒီလို သံုးမ်ိဳးစီ ကြဲျပားႏုိင္ပါတယ္။<br /><br />ဒီ (၉) မ်ိဳးထဲက ေသယ်ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ေသယ်မာန္၊ သဒိသပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ သသိသမာန္၊ ဟီနပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ဟီနမာန္ဟာ ဟုတ္မွန္တဲ့အတိုင္း မာန္မူျခင္း (ယာထာ၀မာန္) မည္ပါတယ္၊ ဒီယာထာ၀မာန္မ်ိဳးကို အရဟတၱမဂ္ကသာ ပယ္ႏိုင္ပါတယ္။<br /><br /><div style="text-align: center; color: rgb(255, 102, 0);">ဇာတိမာန္<br /></div><br />မ်ိဳး႐ိုး ေကာင္းတဲ့အတြက္ မာန္တက္တာ မ်ိဳးကို ဇာတိမာန္လို႔ ေခၚပါတယ္၊ ယခုေခတ္မွာလည္း အသင့္အတင့္ မ်ိဳး႐ုိး ေကာင္းသူေတြ ရွိေနတတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဟန္ႀကီးပန္ႀကီး လုပ္ကာ မာန္မာန တက္ေလာက္ေအာင္ တစ္ဖက္သားကို ကိုယ့္ေျခဖ၀ါး ေအာက္ကလို မွတ္ထင္ရ ေလာက္ေအာင္ မ်ိဳး႐ိုး ေကာင္းၾကတာ မ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါ။<br /><br />ေရွးဘ၀က မေထာင္လႊား မတက္ႂကြ မာန္မာန မႀကီးခဲ့လို႔ ျမင့္ျမတ္တဲ့ အမ်ိဳးျဖစ္ရတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ယခုဘ၀မွာ ေထာင္လႊား တက္ႂကြ မာန္မာန ႀကီးေနခဲ့ပါလွ်င္ ေနာင္ဘ၀ သံသရာမွာ ယုတ္ညံ့ ေအာက္က် သူတစ္ပါးရဲ႕ ေျခဖ၀ါးေအာက္သို႔ ေရာက္ရမယ့္ အေရးကို အဖန္ဖန္ေတြးလို႔ မိမိရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို ျဖဴေဖြးသန္႔စင္ မာန္မာန မ၀င္ေအာင္ ျပဳျပင္သင့္ပါတယ္။<br /><br /><div style="text-align: center; color: rgb(255, 102, 0);">ဓနမာန္<br /></div><br />ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာ ႂကြယ္၀တာကို အေၾကာင္းျပဳလုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ မာန္မာနမ်ိဳးကို ဓနမာန္ (ဥစၥာမာန္) လို႔ ေခၚပါတယ္၊ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀သူေတြက ပစၥည္းဥစၥာ မရွိသူေတြႏွင့္ အတူမသြားႏိုင္၊ အတူမစားႏိုင္၊ အတူစကား မေျပာႏိုင္ဘဲ မာန္မာန တက္ကာ အဖက္မတန္ သလို ဟန္ႀကီးပန္ႀကီး လုပ္မေနသင့္ပါ၊ ေရွးက အလွဴ ဒါနည္းခဲ့လုိ႔ ယုခုဘ၀မွာ ဆင္းရဲေနၾကရတာ ပဲလို႔ သနားၾကင္နာ က႐ုဏာသက္ၿပီး သူတို႔ကို ႏႈတ္နဲ႔လည္း ကူညီသင့္ပါတယ္၊ ကိုယ္နဲ႔လည္း ကူညီသင့္ပါတယ္၊ အေျခေန အားေလ်ာ္စြာ ပစၥည္းဥစၥာ နဲ႔လည္း ကူညီသင့္ပါတယ္၊ အဲဒီလို ကူညီလိုက္တဲ့ အတြက္ မိမိမွာ ဂုဏ္တက္ လာစရာသာ ရွိပါတယ္၊ ဂုဏ္ယုတ္စရာ မရွိပါ၊ မိမိမွာ အေၾကာင္းကိစၥ ရွိတဲ့ အခါမွာလည္း သူတို႔ရဲ႕ အကူအညီကို ရႏိုင္ပါ ေသးတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေက်းဇူးကို မသိတတ္ဘဲ အင္မတန္ မိုက္တြင္းနက္ ေနသူေတြကိုေတာ့ သတိ ထားသင့္ပါတယ္။<br /><br />ဒီ ပစၥည္းဥစၥာ ဆိုတာဟာ တစ္သက္စာ မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ေဘးအႏၲရာယ္လည္း အလြန္ မ်ားလွပါတယ္၊ ခိုင္ၿမဲမႈ သေဘာလည္း မရွိပါ။ ပစၥည္းသခၤါရ လူသခၤါရသာ ျဖစ္ပါတယ္၊ တစ္ေန႔မွာ ပစၥည္းဥစၥာက ျဖစ္ေစ၊ ပစၥည္းဥစၥာရဲ႕ ပိုင္ရွင္က ျဖစ္ေစ စြန္႔ခြာသြားတတ္ ပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီဘ၀မွာ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀ သလို ေနာက္ဘ၀မွာလည္း ခ်မ္းသာ ႂကြယ္၀ေအာင္ ဥစၥာမာန္ တက္ေနမယ့္ အစား အလွဴဒါနကို စြမ္းအားအေလ်ာက္ ျပဳလုပ္ကာ ကိုယ့္ေနာက္ကုိသာ အပါ ယူသြားသင့္ပါတယ္။<br /><br /><div style="text-align: center; color: rgb(255, 102, 0);">ပညာမာန္<br /></div><br />စာေပ တတ္ကၽြမ္းသူ ေတြရဲ႕ မာန္ကို စာေပမာန္လို႔ ေခၚပါတယ္၊ စာေပ ပညာဆိုတာဟာ မသင့္ေတာ္တာကို မသင့္ေတာ္မွန္း သိေအာင္ အသိအလိမၼာ ကိုလည္း ေပးတတ္ပါတယ္၊ သင့္ေတာ္တာကို သင့္ေတာ္မွန္း သိေအာင္ အသိ အလိမၼာကိုလည္း ေပးတတ္ပါတယ္၊ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံရာမွာ ယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႔ေအာင္၊ အဆင္ေျပေအာင္ အသိ အလိမၼာကိုလည္း ေပးတတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒီပညာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး မာန္မာန ႀကီးေနမယ္ ဆိုရင္ အင္မတန္ ရွက္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။<br /><br />ေရွးဘ၀က သူေတာ္ျမတ္ ေတြကို ခ်ဥ္းကပ္ ေလွ်ာက္ထား ေဆြးေႏြး လာခဲ့တဲ့ အတြက္ ဒီဘ၀မွာ မိမိကိုယ္တိုင္က ပညာႀကီးသူ ျဖစ္လာရပါတယ္၊ ပညာ သင္ခြင့္လည္း ရခဲ့ပါတယ္၊ ဒီလို အခြင့္သာလို႔ ပညာတတ္လာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က အေၾကာင္း မညီၫြတ္လို႔ ပညာ မသင္ရသူေတြ၊ ပညာ သင္ရေစကာမူ ဥာဏ္ထိုင္းလွတဲ့ အတြက္ ပညာ မတတ္သူေတြကို ေတြ႔ရတဲ့ အခါမွာ ေမာက္မာေမာ္ႂကြား မာန ထားေနမယ့္အစား သနားၾကင္နာ က႐ုဏာ ထားသင့္ပါတယ္၊ သို႔မဟုတ္ အခြင့္အခါ သင့္ပါက တစ္ဆင့္ သင္ၾကားေပးသင့္ ပါတယ္၊ ပညာမာန္ တက္ကာ ကိုယ့္ဘ၀ကို မနစ္နာေစသင့္ပါ။<br /><br /><div style="text-align: center; color: rgb(255, 102, 0);">အဆင္းမာန္<br /></div><br />အလွဂုဏ္ အတြက္ မာန္တက္ျခင္းကို အဆင္းမာန္လို႔ ေခၚပါတယ္၊ ေရွးဘ၀က အစစ အရာရာမွာ သည္းခံကာ အမ်က္ေဒါသ နည္းလာခဲ့တဲ့ အတြက္လည္း အဆင္း လွတတ္ပါတယ္၊ ဘုရား၀င္း ေက်ာင္း၀င္း စသည္တို႔ကို သုတ္သင္ ရွင္းလင္းခဲတဲ့ အတြက္လည္း အဆင္း လွတတ္ပါတယ္၊ ပန္း စသည္တို႔ကို လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ အတြက္လည္း အဆင္း လွတတ္ပါတယ္၊ ဒီလို ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈေတြေၾကာင့္ ရလာတဲ့ ကိုယ့္အဆင္းကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဟန္ႀကီးပန္ႀကီး မလုပ္သင့္ပါ၊ အလွမာန္ တက္ကာ ဘ၀င္ မျမင့္သင့္ပါ၊ အလွဂုဏ္ ကိုးကာ မဆိုးသင့္ပါ၊ ေရွး ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ရလာတဲ့ အဆင္းကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး အကုသိုလ္မာန္ တက္ေနတာဟာ အင္မတန္ မွားတဲ့ ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္၊ အျပင္အဆင္း လွသလို အတြင္းစိတ္ကို အစြမ္းကုန္ ျပဳျပင္လို႔ ဣေႁႏၵရွင္ သူေတာ္စင္ေတြ ျဖစ္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။<br /><br />လိုရင္းမွာ - ေရွးဘ၀က မေထာင္လႊား မတက္ႂကြ မာန္မာန မႀကီးခဲ့လို႔ ယခု ျမင့္ျမတ္တဲ့ အမ်ိဳးမွာ ျဖစ္လာရပါတယ္၊ ေရွးဘ၀က အလွဴဒါန ျပဳလုပ္ခဲ့လို႔ ဒီဘ၀မွာ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာ ႂကြယ္၀လာရ ပါတယ္၊ ေရွးဘ၀က သူေတာ္ သူျမတ္ေတြကို ခ်ဥ္းကပ္ ေလွ်ာက္ထား ေဆြးေႏြး ေမးျမန္းလာခဲ့တဲ့ အတြက္ ဒီဘ၀မွာ ပညာ ႀကီးလာရ ပါတယ္၊ ေရွးဘ၀က အမ်က္ေဒါသ နည္းခဲ့၊ ဘုရား၀င္း၊ ေက်ာင္း၀င္း စသည္ကို သုတ္သင္ခဲ့၊ ပန္း စသည္ကို လွဴဒါန္းခဲ့လို႔ ယခုဘ၀မွာ အဆင္း လွခဲ့ရပါတယ္၊ ဒီလို မိမိမွာ ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ရရွိလာတဲ့ အမ်ိဳး၊ ဥစၥာ၊ ပညာ၊ အဆင္းကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး မာန္မာန တက္ႂကြေနတာဟာ ေနာင္ ယုတ္နိမ့္တဲ့ ဘ၀မွာ ျဖစ္စရာ အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။<br />ဒါ့ေၾကာင့္ ေနာက္ေနာက္ ဘ၀ေတြမွာ အဆင့္အဆင့္ ျမင့္တက္မယ့္ အေရးကို ေမွ်ာ္ေတြးၿပီး ေထာင္လႊားတက္ႂကြ မိမိတို႔ရဲ႕ မာန္မာနကို အစြမ္းကုန္ ႏွိမ္ခ်ိဳးႏိုင္ၾကပါေစ။ <span style="color: rgb(255, 255, 0);"><span style="color: rgb(255, 0, 0);">အျဖဴေရာင္ေမတၱာမွ တဆင္႔ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။</span></span><input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden"><div id="refHTML"></div>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-38807130973418114832009-09-19T06:08:00.000-07:002009-09-19T06:10:51.977-07:00ေမးထဲေရာက္တာေလးေကာင္းလုိ႔တင္ေပးလုိတ္တာပါဟိုးေရွးေရွးတုန္းက အင္မတန္မွ စိတ္တုိစိတ္ဆတ္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ရွိသတဲ့။<br /><br />တစ္ေန႔က်ေတာ့ သူ႕အေဖက ေကာင္ေလးကိုအိမ္ရုိက္သံတစ္ထုပ္ေပးလိုက္ၿပီး ေျပာပါေတာ့တယ္။<br /><br />မင္း တစ္ခါစိတ္တိုတိုင္း သံတစ္ေခ်ာင္းကို ေနာက္ေဖးက ၀င္း ထရံတိုင္မွာ သြားရိုက္ေခ်ကြာတဲ့။<br /><br />အေဖက အဲ့ဒီလိုေျပာၿပီး သံထုပ္ကိုေပးလုိက္တဲ့ ပထမေန႔မွာ ေကာင္ေလးဟာ<br />၀င္းထရံတိုင္မွာ သံေပါင္း ၃၇ေခ်ာင္းရိုက္သြင္းျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔<br />သူစိတ္တိုတိုင္း သံေလးေတြကို ၀င္းထရံမွာ ရိုက္ရင္းရိုက္ရင္း ေကာင္ေလးဟာ<br />သူစိတ္သူထိန္းႏိူင္လာသတဲ့။ သံရိုက္ခ်က္ေတြဟာလည္း တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕<br />က်ဲလာခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ေကာင္ေလးဟာ ၀င္းထရံမွာ သံေျပးရိုက္တာထက္စာရင္<br />ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ကို ထိန္းရတာပိုလြယ္လာမွန္း သေဘာေပါက္လာေတာ့တယ္။<br /><br />အဆံုးမွာ ေကာင္ေလးဟာ စိတ္မတိုပဲေနႏိူင္တဲ့ေနကို ေရာက္လာေရာ။<br />ေကာင္ေလးကေျပးၿပီး သူအေဖကို သတင္းသြားပို႔တယ္.. အေဖေရ.. သားေတာ့ စိတ္ကို<br />ထိန္းႏိူင္သြားၿပီဗ်..<br /><br />အဲ့ဒီလိုက်ေတာ့ သူအေဖက တစ္မ်ိဳးခိုင္းျပန္ေရာ.. မင္းကိုယ္မင္း<br />ေဒါသမျဖစ္ေအာင္ တစ္ေနကုန္ထိန္းႏိူင္ၿပီဆိုတာနဲ႔ အဲ့ဒီသံေတြကို<br />ျပန္ႏွုတ္ဦးကြာ။ တစ္ေန႔ ထိန္း ႏိူင္ရင္ ညအိပ္ခါနီး တစ္ေခ်ာင္းႏွုန္းနဲ႕<br />ႏွုတ္ေနာ္လို႔ မွာလိုက္သတဲ့။ ရက္ေတြၾကာလာေတာ့ ေကာင္ေလးက သူအေဖကို<br />ေျပာႏိူင္သြားတယ္။ အေဖေရ.. သားရိုက္ခဲ့တဲ့ သံေတြအားလံုးကို ႏႈတ္ၿပီး<br />သြားၿပီ တစ္ေခ်ာင္းမွ မက်န္ေတာ့ဘူး။<br /><br />သည္အခါအေဖလုပ္တဲ့သူက သားရဲ႕လက္ကိုဆြဲၿပီး သားရိုက္ခ့ဲတဲ့၀င္းထရံဆီကို<br />ေခၚသြားတယ္။ ေတာ္တယ္ငါ့သား လို႕လညး္ဆိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ သား ေသခ်ာၾကည့္စမ္း။<br />၀င္းထရံတိုင္မွာ အေပါက္ေတြျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္ေနာ္။ ဒီ၀င္းထရံတိုင္ေတြက<br />အရင္တုန္းကလို ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆုိတာ သားျမင္တယ္ မဟုတ္လား။<br />ေအး.. သားကစိတ္တိုတိုနဲ႕ ပါးစပ္ကေျပာခ်လိုက္တဲ့အခါ<br />တစ္ဖက္သားဆိုတဲ့၀င္းထရံတိုင္မွာ အခုလိုအမာရြတ္ေတြထင္က်န္ရစ္ခဲ့တတ္တယ္<br />သားရယ္။<br />အဲ့ဒီလိုပဲလူတစ္ေယာက္ကို သားကဓါးနဲ႕ထိုးလိုက္တယ္။<br />ၿပီးရင္ဓါးျပန္ႏွုတ္ၿပီး ရွိခိုးေတာင္းပန္တယ္ဆိုပါစို႔။<br />သားဘယ္ႏွစ္ခါပဲရွိခိုးေတာင္းပန္ပါေစ။ ဒဏ္ရာနဲ႕ အမာရြတ္ကေတာ့<br />မလြဲမေသြက်န္ခဲ့မွာပဲ ငါ့သားရယ္..တဲ့။<br />တကယ္ေတာ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ အဖိုးတန္တဲ႕ရတနာေတြပါပဲ။ သူတို႔ဟာ<br />ငါတို႔ေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာေစတယ္။ အားေပးကူညီတယ္။ ဒုကၡ၊သုခေတြကိုလည္း<br />မွ်ေ၀ခံစားၾကတယ္။ ရင္ဖြင့္သမွ်ကို ဂရုစိုက္နားေထာင္ေပးတယ္။<br />ဒါေၾကာင့္တစ္ခုခုဆိုစိတ္လိုက္မာန္ပါမလုပ္နဲ႕။ သူတို႕ကို<br /><br />သံႏွုတ္ရာက်န္ခဲ့တဲ့ ၀င္းထရံေတြအျဖစ္မေရာက္ပါေစနဲ႕။<br />ကိုယ့္မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြကို ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ဂရုစိုက္ေၾကာင္း<br />သူတို႕ကိုလည္း သူတို႕ရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြအေပၚ<br />ဂရုစိုက္လာေအာင္လုပ္ေပးသင့္ေၾကာင္းေျပာၾကားေပးပါ။ ဒါေၾကာင့္ကိုယ္တုိင္က<br />သူငယ္ခ်င္းေကာင္း မိတ္ေဆြေကာင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့သူေတြဆီကို<br />ဒီပံုျပင္ေလးကို လက္ဆင့္ကမ္းပါ။ ယုတ္စြဆံုး ဒီစာေလးကို ပို႔လိုက္တဲ့သူဆီ<br />ဒီအတုိင္းျပန္ပို႔ႏိူင္ပါေသးတယ္။ ကိုယ္ပို႔လိုက္တဲ့စာ ကိုယ့္ဆီ<br />ျပန္ေရာက္လာရင္ ကုိယ့္မွာ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြရွိေနတာကို<br />အလိုလိုခံစားႏုိင္မွာပါ။<br /><span style="color: rgb(255, 102, 0);">ထုံစံအတုိင္း ေကာ္ပီေပါ႔ဗ်ာ </span>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-54326584440910649122009-08-06T13:03:00.002-07:002009-08-06T13:07:00.934-07:00၀ါတြင္းကာလႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း…<div align="justify"><span style="font-family: Zawgyi-one;">ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုမွာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ မသက္ဆုိင္တဲ့ ဘုရားေဟာ မဟုတ္တဲ့ အလြန္အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ ရွိပါတယ္။ ဥပမာေျပာရရင္ ေသသူကုိ သရဏဂုံတင္ေပးရမယ္ ဆုိတဲ့အခ်က္၊ ဘုရားေတာင္မွ မိဘေက်းဇူးကုိ ႏုိ႔တစ္လုံးဘုိးပဲ ေက်ေအာင္ဆပ္ႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္၊ သာသနာ့ေဘာင္၀င္မယ့္ ေမာင္ရွင္ေလာင္းကုိ နတ္ျပေပးရတယ္ဆုိတဲ့အခ်က္၊ အလွဴပဲြေတြမွာ မုိးတားဖုိ႔အတြက္ ရွင္ဥပဂုတ္ပဲြထုိးၿပီး မ႑ပ္ေရွ႕မွာ ခ်ထားေပးေလ့ရွိတဲ့အခ်က္ စတာေတြပါ။ ဒါေတြက အလြန္လဲြမွားၿပီး ယေန႔အထိ အမ်ားလက္ခံ ယုံၾကည္ေနၾကတဲ့ အရာေတြထဲက ထင္ရွားတဲ့ အခ်က္ေလးေတြပါ။ ဒီအလဲြေတြထဲက ေနာက္တစ္ခုက ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရ ဆုိတဲ့အခ်က္ကလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ ျဖစ္ေနျပန္ပါၿပီ။ ၀ါမ၀င္ခင္ အိမ္ေထာင္ျပဳမွ ျဖစ္မယ္၊ ၀ါကၽြတ္မွ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကမယ္ဆုိတဲ့့ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ဒီအခ်က္အေပၚမွာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္လူငယ္ အေတာ္မ်ားမ်ား ဘ၀င္မက် ျဖစ္လာၾကတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရ ဆုိတဲ့ ဒီအယူအဆဟာ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူ၊ သတ္မွတ္ေတာ္မူခဲ့တာလားလုိ႔ ေမးလာသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ါတြင္းကာလနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းလုိ႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ကာ ပုိ႔စ္တစ္ပုဒ္ ေရးျဖစ္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ </span><br /><span style="display: inline;" id="fullpost"><br /><span style="font-family: Zawgyi-one;">တကယ္ေတာ့ ၀ါတြင္းဆုိတဲ့ အေခၚအေ၀ၚဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳရမယ္ ဆုိတဲ့ ၀ိနည္းဥပေဒ ပညတ္သတ္မွတ္ၿပီး ခ်ိန္မွသာ ထုိရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳေနတဲ့ သုံးလတာကာလကုိ ရည္ရြယ္ၿပီး ေခၚေ၀ၚသုံးစဲြၾကတဲ့ ေ၀ါဟာရျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ၀ါတြင္းဟာ လူေတြအတြက္ေတာ့ မုိးတြင္းကာလပါပဲ။ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါတြင္းသုံးလကာလပတ္လုံး တစ္ျခားတစ္ေနရာသုိ႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မမူဘဲ ကုိယ္၀ါဆုိရာ ေက်ာင္းတုိက္အရာမ္တြင္းမွာပဲ ေနထုိင္သီတင္းသုံးၾကဖုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ၀ိနည္းဥပေဒဟာ ၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူးဆုိတဲ့ လူေတြၾကားမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်က္နဲ႔ ဘာမွမသက္ဆုိင္ပါဘူး။ ဘယ္သူကဘယ္လုိ စတင္ခဲ့တယ္၊ ဘယ္တုန္းကစၿပီး ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ အတိအက် ေျပာလုိ႔မရတဲ့ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရ ဆုိတဲ့ ဒီယုံၾကည္ခ်က္ဟာ ဘုရားေဟာ မဟုတ္တာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ပိဋကတ္မွာ ပါတဲ့အခ်က္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူးဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ရွိတယ္ဆုိရင္ ၀ါဆုိဖုိ႔ ပညတ္ခ်က္ေတြ မသတ္မွတ္ခ်ိန္တုန္းက ဘယ္လုိသတ္မွတ္ၾကသလဲဆုိတာ စဥ္းစားစရာပါ။ ဘုရားရွင္၀ါဆုိဖုိ႔ ၀ိနည္းဥပေဒ သတ္မွတ္ခ်ိန္ဟာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီး ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေနာက္ပုိင္းမွ ေပၚေပါက္ခဲ့တာပါ။ ၀ါတြင္းကာလနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားရွင္ဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္သာ သီးသန္႔၀ိနည္း ဥပေဒထားကာ ပညတ္ခ်က္ပဲရွိပါတယ္။ လူေတြအတြက္ ၀ါတြင္းကာလမွာ ဘာမလုပ္ရဘူး၊ ဘယ္မသြားရဘူး စတဲ့ ဥပေဒ သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ ဥပုသ္သီလေစာင့္ ေစလုိတဲ့ ေဟာၾကားခ်က္အခ်ိဳ႕ရွိပါတယ္။ ဒါကလည္း ၀ါတြင္းကာလမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ၀ါတြင္းမဟုတ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း ဥပုသ္ေန႔မ်ားမွာ ဥပုသ္သီလေစာင့္လုိ႔ ရပါတယ္။<br /><br />ဘုရားရွင္ဟာ လူေတြအတြက္ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ား နည္းေအာင္၊ ကိေလသာမ်ားပါးေအာင္ က်င့္ႀကံေနထုိင္ၾကဖုိ႔သာ ေဟာၾကားေလ့ရွိပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရ၊ ျပဳရင္ဘာျဖစ္မယ္ဆုိတဲ့ အထူးတလည္ ေဟာၾကားသတ္မွတ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ားကုိေတာ့ အိမ္ေထာင္မျပဳရ၊ ကာမဂုဏ္ေမထုန္ မမွီ၀ဲရဆုိတာကုိေတာ့ အထူးသတ္မွတ္ ပညတ္ေတာ္မူပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားရွင္ အထူးေဟာေတာ္မူတဲ့အခ်က္က အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ေနာက္ပုိင္း အိမ္ေထာင္ေရးကုိ ဘယ္လုိအဆင္ေျပေအာင္ ေနထုိင္ရမယ့္အခ်က္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳသူ လင္ေယာက်္ား ဇနီးမယားတုိ႔ လုိက္နာက်င့္ႀကံရမယ့္ တာ၀န္မ်ား၊ အိမ္ေထာင္ေရးကုိ ထိခုိက္ပ်က္ျပားေစမယ့္အျပင္ သံသရာပါ ဒုကၡေေရာက္ေစမယ့္ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈမ်ားကုိ မျပဳလုပ္ၾကဖုိ႔ ပညတ္သတ္မွတ္ေတာ္ မူေပးတဲ့ အခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္ျပဳရမယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူး ဆုိတဲ့အခ်က္ မဟုတ္ပါဘူး။<br /><br />အိမ္ေထာင္ျပဳမႈဟာ ေရွးပေ၀သဏီတည္းက လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့အလုပ္ပါ။ ဘုရားရွင္လက္ထက္မွာလည္း အိမ္ေထာင္ျပဳၾကပါတယ္။ အရိယာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္တဲ့ ေသာတာပန္မွစၿပီး အနာဂါမ္အထိ သူေတာ္စင္ေတြလည္း အိမ္ေထာင္ျပဳၾကပါတယ္။ ဘုရားလက္ထက္က လူသန္းေပါင္း ၇၀ေလာက္ရွိတဲ့ သာ၀တၳိၿမိဳ႕ႀကီးဟာ အရိယာပုဂၢိဳလ္ခ်ည္းပဲ သန္းေပါင္း ၅၀ခန္႔ ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီသာ၀တၱိၿမိဳ႕သူ ၿမိဳ႕သားေတြဟာလည္း အိမ္ေထာင္ျပဳၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔အိမ္ေထာင္ျပဳမႈဟာ ၀ါတြင္းကုိေရွာင္ၿပီး ျပဳတယ္ဆုိတာကုိ ဗုဒၶစာေပမွာ အထူးေဖာ္ျပတာ မရွိၾကပါဘူး။ သူတုိ႔အဆင္ေျပ သင့္ေလ်ာ္ခ်ိန္မွာ ျပဳၾကမွာပါ။ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္လည္း ၄၅ႏွစ္ပတ္လုံး အိႏၵိယႏုိင္ငံတစ္၀ွန္း လွည့္လည္သီတင္းသုံးတဲ့ အခ်ိန္ဟာ သာ၀တၳိၿမိဳ႕မွာ သီတင္းသုံးခ်ိန္က ပုိမ်ားပါတယ္။ ဒီလုိ ဘုရားရွင္ သီတင္းသုံးခ်ိန္မ်ားၿပီး အရိယာသူေတာ္စင္ အမ်ားဆုံးရွိတဲ့ သာ၀တၳိျမိဳ႕မွာ သတ္မွတ္ပညတ္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြဟာလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ အိမ္ေထာင္ျပဳမႈနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ကာလသတ္မွတ္ ေဟာၾကားခ်က္ရွိခဲ့မယ္ဆုိရင္ သာ၀တၳိၿမိဳ႕သားတုိ႔ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း အေၾကာင္းေတြလည္း စာေပမွာ အမ်ားႀကီးေတြ႔ေနရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ မရွိခဲ့့ပါဘူး။ ဘုရားရွင္ဟာ လူေတြအတြက္ အိမ္ေထာင္ျပဳမႈ၊ မျပဳမႈ၊ အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္တဲ့ ကာလ၊ မျပဳသင့္တဲ့ ကာလေတြထက္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုရဲ႕ အဆင္ေျပမႈ မေျပမႈေတြကုိ ပုိၿပီးဦးစားေပးပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ရွင္ ႏွစ္ဦးတုိ႔ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးခုိင္ၿမဲဖုိ႔ လုိက္နာသင့္တဲ့ က်င့္၀တ္မ်ားကုိသာ ဦးစားေပးေဟာေတာ္မူပါတယ္။<br /><br />ဒီလုိဆုိရင္ ဘုရားေဟာမဟုတ္တဲ့ ဒီ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာေၾကာင့္ ေလးေလးနက္နက္ ရွိေနၾကတာလဲလုိ႔ ေမးစရာ ရွိပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကေတာ့ ေရွးအစဥ္လာကတည္းက အ႐ုိးစဲြလာခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေရွးကလူႀကီးသူမမ်ားဟာ ဘုရားသာသနာကုိ အလြန္သတ္၀င္ ယုံၾကည္ၾကၿပီး ဘာသာေရးကုိ အထူးအေလးထားတဲ့ သူမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား၀ါတြင္းကာလ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္တဲ့ လူေတြအေနနဲ႔လည္း ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ားနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ဒီအိမ္ေထာင္ျပဳ သားေမြးျခင္း ကိစၥမ်ားကုိ မလုပ္ၾကဘဲ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး အလုပ္မ်ားနဲ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ေနၿပီး မုိးတြင္းကာလမွာသာ အနားရၾကတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား မ်ားမ်ားလုပ္ျဖစ္ၾကဖုိ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရင္း ၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကုိ အထူးတလည္ မျပဳလုပ္ၾကျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ စဥ္းစားမိတာက ၀ါတြင္းကာလဟာ မုိးရာသီကာလ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မဂၤလာအခမ္းအနားမ်ား က်င္းပျပဳလုပ္ဖုိ႔အတြက္ မိုးအဆက္မျပတ္ရြာမႈက အခက္အခဲျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုျဖစ္ေစသလုိ မုိးရာသီကာလ သီးႏွံစပါး စုိက္ပ်ိဳးထားခ်ိန္မ်ားျဖစ္လုိ႔ စား၀တ္ေနေရးအရလည္း အခက္အခဲ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့အခ်က္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မုိးတြင္ကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကုိ မျပဳလုပ္ၾကဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကတာျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအစဥ္အလာမ်ားဟာ အခုေခတ္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေဗဒင္ယၾတာ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္ ဆရာမ်ားရဲ႕ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳရင္ပဲ တစ္ခုခုျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ အိမ္ေထာင္ေရးပဲ မတည္ၿမဲေတာ့သလုိ၊ တစ္ခုခုပဲ ထျဖစ္ေတာ့မလုိ ေျပာဆုိေဟာေျပာလာၾကရာက ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရဆုိတဲ့ အစဥ္အလာ ယုံၾကည္မႈႀကီးက လႊမ္းမုိးသက္ေရာက္ လာခဲ့ၾကတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။<br /><br />တကယ္ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ေထာင္ျပဳျပဳ အိမ္ေထာင္ျပဳသူ ႏွစ္ဦးရဲ႕ အေနအထားကုိလုိက္ၿပီး အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပမႈ မေျပမႈဆုိတာ ျဖစ္ၾကတာပါ။ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳမိလုိ႔ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပမႈ မေျပမႈ ျဖစ္ရတယ္ဆုိတာမ်ိဳး မရွိပါဘူး။ ၀ါပမွာ အိမ္ေထာင္ျပဳသူေတြလည္း အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနၾကပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ တာ၀န္ကုိယ္စီေက်ပြန္ၿပီး အက်င့္သီလ ေကာင္းမြန္ေနမႈကသာ အဓိကျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ေထာင္ျပဳမႈက အဓိကမက်ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ယုံၾကည္မႈဟာ အလြန္အမတန္ ေဖ်ာက္ဖုိ႔ခက္လွပါတယ္။ အခုဆုိရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ တစ္၀ွန္းလုံးလုိလုိ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳမႈကုိ ေရွာင္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဒါကုိ ဆန္႔က်င္ၿပီး ေဖာက္ထြက္ဖုိ႔က အခ်ိန္အမ်ားႀကီး ယူရမယ့္အေနအထား ရွိပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ဒီလုိ အိမ္ေထာင္ျပဳ သားေမြးကိစၥမ်ိဳးဆုိတာဟာလည္း ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ လြတ္ေျမာက္ေရးအရ ၾကည့္ရင္အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္မဟုတ္ပါဘူး။ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံကုိ အားေပးတဲ့ သေဘာမ်ိဳးလည္း သက္ေရာက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီလုိ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရဆုိတဲ့ အယူႀကီး ရွိေနၾကေပမယ့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္ကေရာ လူႀကီးသူမမ်ားဘက္ကပါ အထူးတလည္ အေရးေပးၿပီး ေျပာဆုိတြန္းလွန္ျခင္း မျပဳၾကျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရတဲ့ အတြက္ သံသရာဒုကၡျဖစ္ေစတဲ့ အလုပ္မဟုတ္ႏုိင္လုိ႔ ဒီအေပၚမွာ အထူးအေလးထားျခင္း မရွိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဘက္ကလည္း ဗုဒၶဘာသာ ယုံၾကည္မႈ အားေကာင္းလွတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ သံဃာေတာ္မ်ား အေလးအနက္ထားရာ ၀ါတြင္းကာလမွာ သာသနာ့၀န္ထမ္းေတြေတာင္ ဒီလုိေနၾကတာမဟုတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားလည္း အိမ္ေထာင္ျပဳ သားေမြးျခင္းမ်ားကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ဟာ အေကာင္းဘက္ကၾကည့္ရင္ ဂုဏ္ယူစရာ ေကာင္းလွတဲ့အခ်က္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်က္က ဘုရားေဟာလုိ႔၊ ေဗဒင္ယၾတာဆရာေတြက ေျပာလုိ႔ အိမ္ေထာင္မျပဳၾကဘူးလုိ႔ နားလည္သတ္မွတ္ ေျပာဆုိၾကတယ္ဆုိရင္ေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။ ဘုရားရွင္အေနနဲ႔ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ မျပဳရဘူးဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ လုံး၀ေဟာၾကားေတာ္ မမူပါဘူး။ ဒီလုိ ဘုရားေဟာ မဟုတ္တာကုိ ဘုရားေဟာသလုိမ်ိဳး ေျပာဆုိသတ္မွတ္ၾကရင္လည္း အျပစ္ျဖစ္ၾကပါတယ္။<br />ဒီေနရာမွာ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳျခင္းကုိ ဘုရားေဟာလုိ႔ မျပဳတာလုိ႔ မမွတ္ၾကဘဲ ၀ါတြင္းကာလ အခုိက္အတန္႔ေလးမွာ ကိေလသာ အာ႐ုံကာမဂုဏ္မ်ား နည္းေနေစဖုိ႔နဲ႔ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား မ်ားမ်ားလုပ္ခြင့္ ရေစဖုိ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကုိ မျပဳၾကျခင္း ျဖစ္တယ္လုိ႔ လက္ခံယုံၾကည္လုိက္ၾကရင္ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ၀ါတြင္းကာလမွာ လူေတြလည္း အိမ္ေထာင္မျပဳရ၊ ေမထုန္မျပဳရ၊ ရွစ္ပါးသီလပဲ ေဆာက္တည္ၿပီး ေနရမယ္ဆုိတာ သတ္မွတ္ေဟာၾကားခ်က္ မရွိပါဘူးဆုိတာပါ။ မိမိတုိ႔အေနျဖင့္ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳလုိကလည္း ျပဳႏုိင္ၾကပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳလုိ႔ အပါယ္ငရဲ လားရတယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္လုိ႔ ကာေမသုမိစၧာစာရကံ က်ဴးလြန္လုိ႔ အပါယ္ငရဲ လားရတာပဲ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ါတြင္းကာလနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းသည္ ဘာမွမသက္ဆုိင္တဲ့ အတြက္ ဘုန္းႀကီးေတြရဲ႕ ၀ါဆိုခ်ိန္ေၾကာင့္ တုိ႔ေတြအိမ္ေထာင္ျပဳေရးကုိ ထိခုိက္တယ္ဆုိတာ မေတြးၾကဖုိ႔နဲ႔ဲ အိမ္ေထာင္ျပဳလုိက ၀ါတြင္း၀ါပ အဓိကမက်ဘဲ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ေနာက္ပုိင္းအိမ္ေထာင္ရွင္ႏွစ္ဦးတုိ႔ရဲ႕ တာ၀န္ေက်မႈနဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရး မေဖာက္ျပန္မႈကသာ အဓိကက်ပါေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းတင္ျပလုိက္ရပါတယ္။</span><br /></span></div> <span style="display: none;" id="showlink"> <p><a href="javascript:void(0);" onclick="'javascript:showFull(">အျပည့္အစုံသုိ႔ (Full post)...</a></p> </span> <span id="hidelink" style="display: inline;"> <p><a href="javascript:void(0);" onclick="'javascript:hideFull(">အက်ဥ္းမွ်သာ (Summary only)...</a></p> </span> <script type="text/javascript">checkFull("post-" + "5289875095605623416")</script> <p class="post-footer-line post-footer-line-1"> <span class="post-author"> Posted by ဘုန္းဘုန္း ဦး၀ိစိတၱ </span> <span class="post-timestamp"> <a class="timestamp-link" href="http://www.venvicitta.com/2009/07/blog-post_08.html" title="permanent link"></a> </span> <span class="post-comment-link"> <a class="comment-link" href="https://www.blogger.com/comment.g?blogID=7777389044087963726&postID=5289875095605623416" onclick=""></a></span><span class="post-backlinks post-comment-link"></span><span class="post-icons"><span class="item-control blog-admin pid-716658071"><a href="post-edit.g?blogID=7777389044087963726&postID=5289875095605623416" title="Edit Post"><span class="quick-edit-icon"></span> </a> </span> </span> </p> <p class="post-footer-line post-footer-line-2"> <span class="post-labels"> <span style="color: rgb(51, 255, 51);">ဦး၀ိစိတၱဘေလာ႔မွ ဗဟုသုတ တိုးပြားေစရန္အလုိ႔ငွာ ထုံစံအတုိင္း ေကာ္ပီးကူးပီး တင္ေပးလုိ္တ္ပါတယ္၊</span><a href="http://www.venvicitta.com/search/label/%E1%81%83%E1%81%8B%20%E1%80%B1%E1%80%90%E1%80%BC%E1%80%B8%E1%80%99%E1%80%AD%E1%80%9E%E1%80%99%E1%80%BD%E1%80%BA" rel="tag"><br /></a></span></p><p class="post-footer-line post-footer-line-2"><span class="post-labels"><a href="http://www.venvicitta.com/search/label/%E1%81%83%E1%81%8B%20%E1%80%B1%E1%80%90%E1%80%BC%E1%80%B8%E1%80%99%E1%80%AD%E1%80%9E%E1%80%99%E1%80%BD%E1%80%BA" rel="tag"><br /></a> </span> </p>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-36637018278979339492009-05-16T00:50:00.000-07:002009-06-09T07:13:43.464-07:00ေမးထဲေရာက္တာေလးေကာင္းလုိ႔တင္ေပးလုိတ္တာပါ၁) သံပရာပင္<br /><p>သစ္ပင္တစ္ပင္ေရွ႕ ကိုယ္အျမဲျဖတ္တယ္။ အဲဒီသစ္ပင္မွာ တစ္ျခားသစ္ပင္လိုပဲ<br />စိမ္းစိုတဲ့ သစ္ရြက္ေတြရွိတယ္။ ပန္းပြင့္ေတြရွိတယ္။ အဲဒီသစ္ပင္က ကိုယ့္အတြက္<br />ဘာမွမထူးျခားလို႔ သတိမထားခဲ့မိဘူး။ ဒါေပမယ့္ တစ္ရက္မွာ အဲဒီသစ္ပင္ေရွ႕<br />ကိုယ္ရုတ္တရက္ ရပ္လိုက္မိတယ္။ မရည္ရြယ္ဘဲ အပင္ေပၚက အရြက္တစ္ရြက္ကို ဆိတ္ျပီး<br />ေခ်မြၾကည့္တယ္။ တခဏအတြင္း သင္းပ်ံ႔တဲ့ ရနံ႔တစ္ခု ေလထဲ လြင့္ဝဲလာခဲ့တယ္။<br />ေမႊးၾကိဳင္တဲ့ရနံ႔ကို<br />ကိုယ္ရႈရွဳိက္မိျပီး ဒီသစ္ပင္ဟာ သံပရာ(ေရွာက္)ပင္ ဆိုတာ ကိုယ္သိလိုက္တယ္။<br />ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ေလထုမွာ<br />သံပရာရနံ႔က သင္းပ်ံ႕ေမႊးၾကိဳင္ေနခဲ့တယ္။ ေနာင္ေနာက္ သစ္ပင္ေရွ႕ ကိုယ္ျဖတ္တိုင္း<br />အဲဒီသစ္ပင္က အရင္ကလို ကိုယ့္အတြက္ အဓိပၸါယ္မဲ့ မေနခဲ့ေတာ့ဘူး။<br /></p> <p>သံပရာပင္ကို ခ်ည္းကပ္သလိုမ်ဳိး အရင္က ကိုယ္တကယ္ မသိ၊ နားမလည္ခဲ့တဲ့<br />သူငယ္ခ်င္းေတြကို ခ်ည္းကပ္ပါ။ သူတို႔ဆီကေန ေမႊးၾကိဳင္တဲ့ရနံ႔ေတြ<br />ထြက္လာႏိုင္ျပီး ကိုယ္တို႔ၾကားမွာ လြင့္ဝဲႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။<br /></p> <p>(၂) ေကာ္ဖီ<br /></p> <p>မနက္အိပ္ရာထတိုင္း ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္က ကိုယ့္အတြက္ မရွိမျဖစ္ပါ။ ေကာ္ဖီေတြ<br />လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ စီးဆင္းသြားမွ ကိုယ့္ဦးေႏွာက္ေတြ ၾကည္လင္လာတယ္။<br /></p> <p>ေကာ္ဖီေသာက္သလိုပဲ.....<br />ခါးသီးတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳ၊ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ၾကံဳခဲ့ဖူးမွ ကိုယ့္အေတြးေတြ<br />ၾကည္လင္လာႏိုင္တယ္။ အမွားအမွန္ ခဲြျခားလာႏိုင္တယ္။ စိတ္ထိခိုက္<br />နာက်င္ခံစားဖူးမွ ၾကံ့ခိုင္မႈကို သင္ယူႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္<br />ထိခိုက္နာက်င္ခဲ့သမွ်ကုိ အထက္တန္း ေကာ္ဖီမႈန္႔လို႔ သတ္မွတ္ျပီး<br />စဥ္းစားဆင္ေျခဥာဏ္ဆိုတဲ့ ေရပူပူထဲ ထည့္ေဖ်ာ္လိုက္ပါ။ အဲဒီေကာ္ဖီခါးနဲ႔<br />ကိုယ့္ဦးေႏွာက္၊ ကိုယ့္အေတြးအိမ္ကို ၾကည္လင္ပါေစ။<br /></p> <p>(၃) ေရေမႊး<br /></p> <p>ကိုယ္ဟာ ေရေမႊးတစ္ပုလင္း ဆိုပါစို႔။ ဘယ္လိုေရေမႊးနံ႔မ်ဳိး ျဖစ္ခ်င္သလဲ?<br />ခပ္သင္းသင္းရနံ?<br />လတ္ဆတ္ၾကည္လင္တဲ့ ရနံ႔?<br />စဲြမက္ျငိတြယ္တဲ့ရနံ႔?<br />ဒါမွမဟုတ္ စူးရွတဲ့ရနံ႔?<br />ဘယ္လိုရနံ႔မ်ဳိးကို ကိုယ္ၾကိဳက္သလဲ? ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေဖာ္စပ္သူ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။<br />သိမ္ေမြ႔ႏူးညံ့တဲ့ ရနံ႔ထဲ ရြတ္ေနာက္ေနာက္ ရနံ႔ေရာထည့္မလား?<br />ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရနံ႔ကို ေန႔လယ္သံုးျပီး လွ်ဳိ႕ဝွက္တဲ့ရနံ႔ကို ညမွာသံုးမလား?<br /></p> <p>လူ႔ဘဝကလည္း ေရေမႊးပုလင္းလိုပဲ..<br />ေရေမႊးရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က ေဖာ္စပ္သူရဲ႕ လက္ထဲမွာရွိသလို ကိုယ့္ရဲ႕ အက်င့္စရိုက္က<br />ကိုယ့္လက္ထဲမွာပဲ ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္သေဘာထားေတြကို လူေတြအေပၚ<br />လတ္ဆတ္ၾကည္လင္၊ စဲြမက္ေအာင္ ေကာင္းေကာင္းေဖာ္စပ္ (ျပဳျပင္)သင့္တယ္။<br />လူေတြႏွစ္သက္တဲ့<br />ေရေမႊးတစ္ပုလင္းျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္သင့္တယ္။<br /></p> <p>(၄) ေခါင္းေလွ်ာ္<br /></p> <p>သည္းသည္းမည္းမည္း ရြာတဲ့ဒီမိုးေၾကာင့္ အခ်ိန္အေတာ္ လင့္ခဲ့ရတယ္။<br />အဝတ္အစားေတြလည္း မေျခာက္ေသးဘူး။ စိတ္လည္း စိုထိုင္းလို႔....<br /></p> <p>လာ.... စိတ္လန္းဆန္းတဲ့ နည္းတစ္ခု ေျပာျပမယ္....<br /></p> <p>ေရေႏြးတစ္ဇလံုထည့္ျပီး ေခါင္းေလွ်ာ္ပါ။ ေခါင္းထဲက စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာေတြကို<br />အျဖဴေရာင္ အျမဳပ္ျဖစ္ေအာင္ ေလွ်ာ္ဖြပ္လိုက္ပါ။ ျပီးေတာ့ ေရေႏြးနဲ႔<br />ေဆးခ်လိုက္ပါ။ စိတ္ကို ကပ္ကပ္စီးစီးျဖစ္ေစတဲ့ အရာေတြ ေရေတြကတစ္ဆင့္၊ ေရေျမာင္း၊<br />ေရေခ်ာင္းထဲ စီးဆင္းသြားပါေစ... အဲဒီေနာက္ ျပတင္းေပါက္ေဘးမွာ ထိုင္ျပီး<br />သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ျဖစ္သြားျပီျဖစ္တဲ့ ေခါင္းကို ျဖီးလိုက္ပါ။<br />ေခါင္းသားကေနတစ္ဆင့္<br />ဦးေႏွာက္ထဲက အေတြးေတြပါ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္သြားျပီ ျဖစ္ေၾကာင့္<br />သင္ခံစားမိလိမ့္မယ္။<br /></p> <p>(၅) ေရေႏြးၾကမ္း<br /></p> <p>အဲဒီေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္က မေသာက္ဘဲ ၾကာၾကာထားလို႔ ေအးသြားခဲ့ျပီ။ ေအးစက္တဲ့<br />ေရေႏြးၾကမ္းမွာ ေမႊးၾကိဳင္တဲ့ လက္ဖက္ေျခာက္နံ႔ မရွိေတာ့ဘူး။ ေရေႏြးအိုး<br />သံေခ်းနံ႔ပဲ ရေတာ့တယ္။ အဲဒီလို ေအးစက္တဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္ကို<br />ကိုယ္ေသာက္ခ်င္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။<br /></p> <p>အဲဒီလိုပဲ အသည္းႏွလံုးတစ္ခု ၾကာၾကာလွ်စ္လွ်ဴရွဴခံရရင္ တေျဖးေျဖး<br />ေအးစက္သြားတတ္တယ္။ ေအးစက္တဲ့ ႏွလံုးသားတစ္ခု ျပန္ေႏြးေထြးဖို႔က ခက္တယ္။<br />ျပန္ေႏြးေထြးခဲ့သည္ထားဦး အရင္ကလိုၾကင္နာတဲ့ ႏွလံုးသားတစ္ခု မဟုတ္ေတာ့ဘူး။<br /></p> <p>ေအးစက္သြားတ့ဲ အေျခအေန၊ ဆက္ဆံမႈတစ္ခု နဂိုအတိုင္း ျပန္ျဖစ္ဖို႔<br />လုပ္လို႔ရႏိုင္မလား?<br /></p> <p>ျပန္ျဖစ္ခ်င္ရင္ အသစ္ကေနပဲ ျပန္စလို႔ ရႏိုင္ေတာ့မယ္။ စိတ္သေဘာထားအသစ္၊<br />အက်င့္စရိုက္အသစ္နဲ႔ ႏွစ္ဦးၾကားက ဆက္ဆံမႈအသစ္တစ္ခုကို စတင္ရလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္<br />သူ႔ႏွလံုးသားကို ကိုင္လႈပ္ႏိုင္၊ မလႈပ္ႏိုင္ မေသခ်ာလွဘူး။<br /></p> <p>ေအးစက္တဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္အိုးလံုးကို သြန္ျပီး .. .. အသစ္ထပ္လဲလိုက္သလိုေပါ့။<br /></p> <p>(၆) ေမ့ေလ်ာ့<br /></p> <p>တစ္ခါတေလ ေမ့ေလ်ာ့တာက ကိုယ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ သယ္ေဆာင္လာေပးတယ္။<br /></p> <p>ဘယ္အခ်ိန္မွာ သယ္ေဆာင္ေပးႏိုင္သလဲ?<br /></p> <p>တစ္ေယာက္ေယာက္က ကိုယ့္ကို ထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ လုပ္တဲ့အခ်ိန္..<br />အဲဒီနာက်င္ျခင္းေတြကို ေမ့ထားလိုက္ပါ။ ကိုယ့္ကို ထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ လုပ္သူက<br />ကိုယ့္ကို မလိုမုန္းထားလို႔ျဖစ္တယ္။ အဲဒီထိခိုက္တာကို စိတ္ထဲထားျပီး<br />တေျမ့ေျမ့ခံစားေနတာက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႏွိပ္စက္ေနတာျဖစ္တယ္။ သူက<br />ကိုယ့္ကိုထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ျပီပဲ ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီနာက်င္တာကို<br />စိတ္ထဲထားျပီး သူကိုယ့္အေပၚ ျပဳမႈခဲ့တာကို တသသနဲ႔ ခံစားေနဦးမလဲ!<br /></p> <p>ဒါေၾကာင့္ မွတ္ဥာဏ္မေကာင္းသူက တစ္ျခားလူထက္ ပိုေပ်ာ္ရႊင္ၾကသလို<br />လူမ်ားတြန္းတိုင္းလဲသူ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။<br /></p> <p>(၇) ၾကည့္မွန္<br /></p> <p>ၾကည့္မွန္က ကိုယ္နဲ႔ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းလား? ရန္သူလား?<br /></p> <p>မွန္ကိုၾကည့္တဲ့အခ်ိန္ ကိုယ့္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္လို႔ ထင္လား?<br />ရြံ႔မုန္းစရာေကာင္းတယ္လို႔ ထင္လား? မွန္တစ္ခ်ပ္ကို ယူျပီး ေသခ်ာၾကည့္ပါ။<br />ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕အလွဆံုးအျပံဳးကို ျပံဳးျပီး မွန္ထဲကအရိပ္ကို "နင္အရမ္းလွတယ္၊<br />နင္ယံုၾကည္မႈရွိတယ္။ စိတ္မပူပါနဲ႔... အရာအားလံုးကို ဒီေန႔မွာ အဆင္ေျပေျပ<br />ေက်ာ္ျဖတ္မယ္" လို႔ ေျပာပါ။<br /></p>တကယ္ပဲ.. ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွစ္သက္ရင္ ဘယ္အရာမွ ခက္ခဲတယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။<br /><span style="color: rgb(255, 102, 0);">ႏုိင္းႏုိင္းစေနကလုိ႔ေျပာတာပဲဗ်ာ </span>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-1151717355346604372009-05-09T09:49:00.000-07:002009-05-09T09:53:51.382-07:00SRI LANKA – the land of the Dhamma“Sri Lanka, popularly known as the land of the Dhamma enjoys the rare distinction of preserving the Buddha’s doctrine in its pristine form”, writes our guest columnist penning a brief history of Sri Lanka exclusively for Dhammanet. This short article gives the reader a bird’s eye view of Sri Lankan Buddhist heritage, highlighting the historical significance she has played in preserving Buddhism for posterity. <br /><br />---full text of the article---<br />Sri Lanka, popularly known as the land of the Dhamma enjoys the rare distinction of preserving the Buddha’s doctrine in its pristine form.The island formally received Buddhism in the third century B.C, as a result of the Indian Emperor Asoka’s missionary activity. His son Arahant Mahinda visited Sri Lanka and preached the Buddha’s doctrine in the native language. And it is said that before his demise the local literature on the new doctrine was so large that if all the manuscripts were heaped together, it would reach the height of seven well grown elephants standing one on top of the other. The numerous archaeological sites and cave inscriptions testify to the rapid spread of Buddhism throughout the island during this initial stage<br /><br />The Great Chronicle- Maha Vamsa says that the Buddha visited Sri Lanka on three occasions and preached the Dhamma. Hence it is quite possible that Buddhism was known and followers were there in Sri Lanka long before the arrival of Arahant Mahinda. That, perhaps, explains the rapid spread of Buddhism throughout the island in this early period.<br /><br />Even though the Dhamma was expounded in Sinhala, the language of the island, the discourses themselves were preserved in their original language Pali or Magadhi used in Buddha’s time. It was a continuation of the oral tradition prevalent during the Buddha’s time and formalize after the first Buddhist Council held three months after the parinibbana of the Buddha. In Sri Lanka a number of schools specializing in the different sections of the Tri Pitaka faithfully preserved this oral tradition along with their commentaries compiled in the Sinhala language. As such, the Budddhist world recognized Sri Lanka as the land where pure Buddhism prevailed and always looked up to her for inspiration and guidance.<br /><br />However in the following centuries, recurring invasions, political upheavals and a seven year famine during which a large number of learned monks died and many fled the country, made the veteran monks realize the need to make permanent record of the doctrine. So, in the first century B.C during King Walagamba’s reign, a Buddhist Council of 500 monks was held in Alulena in the Central Malaya Hills and the scriptures were written down for the first time in history.<br /><br />Since then, Sri Lanka has been looked up to as the country where Buddha Dhamma in its pristine purity prevails and whenever there was dissention or controversy on doctrinal matters Sri Lanka’s help was sought. In India when Hinduism revived leading to the rise of different Buddhist schools the scholar monks turned to Sri Lanka.For example Acharya Buddhaghosha, the Great Commentator came to SRI Lanka in the 5th century in search of the original scriptures and their Sinhala commentaries. He translated the Sinhala commentaries into Pali, the language of Buddhism and compiled a number of books including the Visuddhi Magga, a treatise on Abhidhamma and carried a large number of books on his way back to India and then to Burma. Similarly, King Anoratha of Burma, in the 11th century, when he got the Tri Pitaka inscribed for the first time in the Burmese script, sent four of his ministers to compare it with the genuine version preserved in Sri Lanka. In the 15th century King Dhammaceti also of Burma, sent monks to Sri Lanka for re-ordination, because Sri Lank was considered to be the country where the true faith flourished. Then again, King Rama Kingheng, the son of the first Thai King Phra Ruang, sent a mission to Sri Lanka to get a Sinhala Mahathera to establish a pure Sangha in Thailand. His grand son King Dhammarja I in the 14th century, followed his grand father by getting down another prelate from Sri Lanka.<br /><br />In the time of King Parakramabahu I, the prestige of Sri Lanka as the seat of pure Buddhism spread throughout the Buddhist world, especially among countries like Burma, Thailand and Laos where the Theravada prevailed. With the revival of Hinduism, the emergence of various Mahayana sects and the invasions of the Muslims, Buddhism suffered heavily. It almost, disappeared from India; in China, Japan and Cambodia, Mahayana prevailed and the Indonesian and Malaysian countries became predominantly Muslim. Sri Lanka too came under foreign domination in the early 16th century and in spite of persecutions and forced conversions under the Portuguese and the Dutch, Sri Lanka remained a predominantly Theravada Buddhist country.<br /><br />With independence in mid 20th century Sri Lanka re-emerged as a flourishing Buddhist country celebrating in 1956, the Buddha Jayanthi- commemorating the 2500th anniversary of the parinibbana of the Buddha. In that year she participated in the sixth World Buddhist Convention held in Burma, where the Tri Pitaka was inscribed on 720 marble slabs. In Sri Lanka, the translation of the Tri Pitaka into Sinhala was inaugurated b y the government in the same year. But, the translators, out of their deep respect for the Dhamma used a high flown language for the translation and the 54 volumes remained the preserve to the elite and the common man was left without access to the original words of the Buddha. <br /><br />However, half a century of colonial independence has brought about enormous political and social changes in the country and now there seems to be resurgence in Buddhist activity in Sri Lanka. The number of Dhamma schools has increased along with the number of students attending them. Some of the Sunday Dhamma Schools have an attendance of over 2000 students, testifying to the fact that young people are now taking to Dhamma in a big way. Large temples, huge Buddha Images, secluded Forest Monasteries, are being built in most parts of the country. A new breed of learned monks and laymen have taken upon themselves the task of bringing the Buddha Vachana- Buddha’s Words within the easy reach of the ordinary man. They make use of the new technologies associated with the radio, TV and the Internet. Books on various aspects of Buddhism appear regularly and are available in book stalls set up in temples usually frequented by a large number of devotees. About a decade ago this was a rarity. Even popular Buddhist texts were shelved in the temples and available only for veneration. The number and scale of Buddhist festivals and celebrations not only in the historic cities of Anuradhapura, Polonnaruwa and Kandy but also in the newly developing cities like Colombo, Kurunegala and Matara, have increased. With the decreasing threat of terrorist activity and the increasing political stability, the government has rightly accepted the responsibility for the protection of Buddhism- as it has always been the case-and is now making elaborate preparations to celebrate the 2600th anniversary of Buddha’s attainment of Enlightenment, which falls due on the Wesak Poya Day in 2011.<br />Copy from Dhammanet.comVen. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-48331670151526904522009-05-09T09:14:00.000-07:002009-05-09T09:20:28.006-07:00ဦးေသာ္ေမးလို႔ လယ္တီေျဖမႏၲေလးၿမိဳ႕ ပညာ႐ံုးစေရးႀကီး ဦးေသာ္ ေမးလို႔ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေျဖထားတဲ့ အေျဖကို ဆရာေတာ္အရွင္ အာဒိစၥရံသီ(ဆရာဦးဆန္းလြင္)ရဲ႕ ဉာဏ္လမ္းေပၚေလွ်က္လူတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းစာ အုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္က ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္သူေတြကို အဆင့္အတန္း ၄-မ်ိဳးခြဲျခားေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။<br /><br />မစၧာဒိ႒ိ အယူရွိေသာ တစ္ေယာက္ေသာသူသည္ မိမိ၏ မိစၧာအယူကိုစြန္႔၍ အဘယ္သို႔ေသာ ဗုဒၶ ဘာသာတရားအတိုင္း လိုက္နာက်င့္ႀကံႏိုင္မွ ဗုဒၶဘာသာဝင္ဟု ေခၚထိုက္သနည္း<br /><br />၁) ဒသဝတၳဳက ကမၼသကတဉာဏ္ အျမင္စင္ၾကယ္၍ ပိဋိစၥသမုပၸာဒ္ တရားတို႔ကို လိုက္နာႏိုင္မွ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဟူ၍ ေခၚထိုက္သည္။ (ဒသဝတၳဳက ဆယ္မ်ိဳးကေတာ့ သိခ်င္ရင္ေတာ့ ေဖာ္ျပပါ စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ (၄၄) မွာဖတ္ပါ။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မဟုတ္သူေတြကို သြားေျပာရင္ေတာ့ အခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ ထာဝရဘုရားတို႔၊ ဖန္ဆင္းရွင္တို႔၊ ကယ္တင္ျခင္းတို႔ မယံုႏိုင္သလို သူတို႔အေနနဲ႔လည္း မယံုၾကည္ႏိုင္ ျဖစ္လိမၼယ္ထင္တယ္။ ပဋိစၥသမုပၸာဒ္ တရားေတာ္ကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြေရာ ဘာသာျခားေတြပါ သိပ္ျငင္းစရာ မရွိေလာက္ပါဘူး။ နက္နဲတဲ့ ေဒသနာျဖစ္လို႔ အေတြးအေခၚ ဉာဏ္ေလးေတာ့ အားစိုက္ဖို႔လိုပါလိမၼယ္။)<br /><br />၂) မိစၧာဒိ႒ိဟူသမွ်သည္ ပဋိစၥသမုပၸာဒ္ပညာ မရွိသူတို႔၌သာ ျဖစ္ႏိုင္၏။ ပဋိစၥသမုပၸာဒ္ကို ဓာတ္ကြဲေအာင္ ဓာတ္ေပါက္ေအာင္ ျမင္ႏိုင္ေသာ ပညာသည္ အလြန္လိုအပ္၏။ ထိုသူသည္ ဗုဒၶသာသာဝင္ အလတ္စားျဖစ္၏။ (ခႏၶာ၊ အာယတန၊ ဓာတ္၊ သစၥာ စေသာ ဓာတ္သေဘာ ခြဲျခားျပထားေသာ တရားေတာ္မ်ားကို ေကာင္းစြာနားလည္သူမွသာ အလတ္စား ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္တယ္- လို႔ ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါလိမၼယ္။ ပဋိစၥသမုပၸာဒ္ေဒသနာ မေလ့လာရေသးရင္ေတာ့ အလတ္စားျဖစ္ဖို႔ ေဝးပါဦးမယ္။ ယေန႔ေခတ္ လူငယ္အမ်ားစုကေတာ့ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ စက္ဝို္င္းေဒသနာကို ေတြ႔ရင္ မေလ့လာပဲ နားမလည္ပါဘူး ေျပာသူေတြ မ်ားေနေသးတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။)<br /><br />၃) ဝိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိဉာဏ္ (သစၥာဉာဏ္) ကိုရေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္မွသာ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အႀကီးစာ ျဖစ္၏။ (ေလ့လာထားေသာ အသိကို အသိအတိုင္း မထားဘဲ လက္ေတြ႔က်င့္တဲ့ ဝိပႆနာ အလုပ္ကို လုပ္မွသာ အႀကီးစား ဗုဒၶဘာသာဝင္ ျဖစ္ပါလိမၼယ္။)<br /><br />၄) သစၥာေလးပါးကို ေပါက္ေရာက္ၿပီးေသာ ေသာတာပန္ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္မွသာ ပရမတၳ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အစစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ( ေလ့လာျခင္း လမ္းမွန္ပါမွ၊ လက္ေတြ႔လည္း အားထုတ္ပါမွ ပရမတၳအဆင့္ကေမွ်ာ္ကိုးလို႔ ရႏိုင္ပါလိမၼယ္။)<br /><br />(အငယ္စား ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားမွာ တစ္ေန႔တစ္ရက္မွ စိတ္မခ်ရ။ ဒီေန႔ဗုဒၶဘာသာ မနက္ျဖန္ ဘာသာျခားျဖစ္သြားႏိုင္သည္။ အလတ္စား အႀကီးစားတို႔မွာ တစ္ဘဝတာအတြက္ေတာ့ စိတ္ခ်ရသည္။ ပရမတၳဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားကေတာ့ မစၧာဒိ႒ိပုဂၢိဳလ္မ်ားက ဗုဒၶဝါဒကို မစြန္႔လႊတ္က ေခါင္းျဖတ္သတ္မည္ ဆိုလွ်င္ေတာင္ အသက္သာ အေသခံသြားေတာ့သည္။ အယူကိုကား သံသရာ တစ္ေလ်ာက္လံုး မစြန္႔လႊတ္ၾကေတာ့ပါ။)<br /><br />ပလန္းနက္ ဖိုရမ္က ဗုဒၶဘာသာဝင္တစ္ေယာက္ဟာ ဘာေတြကိုသိသင့္လဲ ေတာ့ပစ္ခ္ေအာက္မွာ ေမးခြန္းမပါပဲ အေျဖသက္သက္ကို ေဖာ္ျပဖူးပါတယ္။ ကြင္းခတ္ထားေသာ စကားမ်ားမွာ တည့္ကူးခ်ထားျခင္းမဟုတ္ပဲ ကၽြန္ေတာ္နားလည္ထားသလို ခ်ေရးထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မူရင္းအတိအက်ကို ဖတ္လိုလွ်င္ ဆရာေတာ္အရွင္ အာဒိစၥရံသီ(ဆရာဦးဆန္းလြင္)ရဲ႕ ဉာဏ္လမ္းေပၚေလွ်က္လူတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းစာ အုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၄၂, ၄၃, ၄၄ ကို ဖတ္႐ႈနိုင္တယ္။<br /><br />ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေဒသနာ လြမ္းပတ္ကမ႓ာတည္ပါေစ။<br />မိစၧာအယူမွား သူငါအမ်ား ကင္းေဝးၾကပါေစ။<br /><span style="color: rgb(255, 204, 0);">ရြက္၀ါဘေလာ႔မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။</span>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-50162379257751977942009-05-02T09:39:00.000-07:002009-05-02T09:43:59.967-07:00ပန္းပ်ဳိးသူမ်ားအေၾကာင္း02.05.2009<br />ေရၾကည္တမွ်<br />အေမပီသခဲ႔တဲ႔…အေမ။<br /><br />ရွိစဥ္ဘ၀<br />ၾကည္႔ျမင္မ၀<br />မိခင္ပီသခဲ႔တဲ႔…. အေမ။<br /><br />တရားသေဘာ<br />အမ်ားေျပာလည္း<br />သားေဇာကပ္ခဲ႔တဲ႔… အေမ။<br /><br />ေလထန္ထဲ<br />အေျခမဟန္လဲ<br />အေမခဲကာ<br />သားေတြအတြက္<br />အားေတြဆက္ခဲ႔တဲ႔…အေမ။<br /><br />ေသသူမွာ အနီစၥပါအေမ<br />က်န္သူမွာေတာ႔ ဒုကၡေတြေ၀<br />အသိအေတြးပြား<br />တပည္႔ကေလးမ်ား<br />ရွိေသးလားေမးတုိင္း<br />(အခ်ဳိ႕က)<br />ေျဖမဆည္ဲပါ<br />“ေသၿပီဆရာ” တဲ႔- အေမ၊<br /><br />ခုိင္းႏုိင္းေျပာတာမဟုတ္ပါ<br />“စိုင္းစိုင္း” ေျပာတာ သရုပ္ပါ<br />အဟုတ္ဘ၀ ဆုိးသမုိ႔<br />“လႈပ္စရာ အိုးလညး္မရွိေတာ႔ဘူး”- အေမ၊<br />(အခုေတာ႔)<br />(Hip Hop) ဟစ္ေဟာ႔ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို<br />အျဖစ္သရုပ္ရွင္းကာ ထုပ္ေတာ႔<br />“ တစ္ရာ႔ကိုး-တစ္ရာ႔တစ္ဆယ္<br />ဘ၀ဆုိးၾကတယ္”- အေမ၊<br /><br />လာသမွ် အလွဴရွင္<br />ရြာ၀က ေမွ်ာ္ခ်င္ေပမဲ႔<br />ၿမိဳ႕နဲ႔ အလွမး္ကြာေ၀းသမုိ႔<br />ေ၀သမွ် မွန္းကာေတြးလုိ႔<br />ေျဖမရ လြမး္ကာေဆြးမိပါရဲ႕- အေမ၊<br /><br />ဘ၀အစဥ္မွာ<br />အလွမထင္သာ<br />တစျပင္ပမာ ျဖစ္ခဲ႔ၿပီ- အေမ၊<br />(ဒါေပမယ္႔)<br />မေသေသးတဲ႔ ပန္းတစ္ပင္အျဖစ္<br />အေမေပးခဲ႔ စြမး္အင္အသစ္နဲ႔<br />ဆုိင္ကလုံး နာဂစ္ေလေၾကာင္႔<br />တုိင္တစ္လုံး မက်န္ရစ္ေလတဲ႔<br />(အေမ႔အိမ္)ကို<br />ေအာင္ႏုိင္သူ အျဖစ္<br />ေခါင္တုိင္ ထူပစ္ၿပီ- အေမ၊<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0); font-weight: bold;">ေက်ာ္ေဇယ်( ပညာေရး)</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0); font-weight: bold;">ဘုိကေလး</span>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-72629485975532524372009-04-27T08:52:00.000-07:002009-04-27T08:57:17.363-07:00နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ 27 March 2009 ေဆးတစ္ဖံုနဲ႔ ေရာဂါစံုေပ်ာက္ေစရမယ္ ဟု ဆုိလာခဲ႔ေသာ္.... ၂တကၠသုိလ္မွာ ဖေလာ္သင္ တဲ႔ ဆရာလည္းျဖစ္၊ အလုပ္စံုလုပ္. အေတြ႔အၾကံဳစံုလွတဲ႔အျပင္. ေလ႔လာမႈ လည္း အားေကာင္းလွ တဲ ႔ဆန္းလြင္၊ ၀ါဒေပါင္းစံု ေလ႔လာလုိက္စား.၊ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ဗုဒၶအယူ ၀ါဒကုိ ေလ႔လာပါရဲ႔။ က်မ္းေလွ်ာက္ေနေတာ႔ မဆံုးနုိင္။<br /><br />ဒါေပမဲ႔ ဆန္းလြင္ ေတာ္ပါေပ တယ္။ မာန္ကုိ ခ် လုိ႔ မရွင္းမလင္းတာေတြကုိ ေတာင္ပုလု ဆရာေတာ္ၾကီး ဆည္းကပ္ေမးေလွ်ာက္ခဲ႔လုိ႔ပါ။<br /><br /><br />အခ်ဳပ္ကုိ ေလွ်ာက္ထားရပါလွ်င္ ယခုတပည္႔ေတာ္ဟာ ဗုဒၶစာေပ က်မ္းဂန္မ်ားကုိ ေလ႔လာလုိက္စားတဲ႔အခါ မွာလည္း အေနာက္တုိင္း ေတြးပံုေတြးနည္း အတုိင္း ေတြးျပီး ဗုဒၶ အေတြးအေခၚမ်ားကုိ ေလ႔လာပါတယ္ ဘုရား။ ဒီေနရာမွာ ၀ိသုဒၶိမဂ္မွာ ရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသ တင္ျပထားပံုကုိလည္း တပည္႔ေတာ္ အလြန္နွစ္သက္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္က ဘာလဲ ဆုိေတာ႔..<br /><br />" ပါဠိေတာ္၏ အဖြင္႔ အ႒ကထာကုိ ျပဳလုိေသာ ဘုရား သာ၀က တုိ႔၏ အေပါင္းတုိ႔ ၀ိဘဇၹ၀ါဒီ ျဖစ္လ်က္ သက္၀င္၍ ေရွးအ႒ကထာ ဆရာေတာ္ တုိ႔ ကုိ မစြပ္စြဲမူ၍ မိမိ အယူကုိ မပယ္ မဖယ္မူ၍ .. ဆုိတဲ႔ စကားရပ္ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။<br /><br />` ယခုအခါ အေနာက္တုိင္း ဒႆနမွာ လည္း ၀ိဘဇၹ၀ါဒ ထြန္းကား ေနပါတယ္ ဘုရား။ တပည္႔ေတာ္လည္း ဗုဒၶ ၀ါဒ ကုိ သက္၀င္တဲ႔အခါ ၀ိဘဇၹ၀ါဒီ အျဖစ္ပင္ သက္၀င္လိုပါတယ္ဘုရား။ ေရွးက ဆရာမ်ားကုိ လည္း မစြပ္စြဲ လုိပါဘုရား။ မိမိ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကုိ လည္း အလြယ္တကူ မစြန္႔ပယ္ခ်င္ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ တပည္႔ေတာ္ဟာ စင္ၾကယ္ေသာ ၀ိသုဒၶ အျမင္ ကုိ ရဖုိ႔ ၾကိဳးစားရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးစြာ ေလွ်ာက္ထားပါတယ္ဘုရား။ ´<br /><br />` အဓိက တပည္႔ေတာ္ ေလွ်ာက္ထား ခ်င္တာက ေတာ႔ အေနာက္တုိင္းနည္း နွင္႔ ဒႆနအျမင္ တစ္ရပ္ကုိ ေလ႔လာတဲ႔ အခါ ဒီးအျမင္မွာ ေရွ႔က ေျပာတဲ႔ စကား နဲ႔ ေနာက္က ေျပာတဲ႔ စကားတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ဆန္႔က်င္ ေခ်ဖ်က္ တဲ႔ အျမင္ ဆုိလွ်င ္လက္မခံၾကပါဘူး ဘုရား။ ´<br /><br />ဆန္းလြင္က မေမးခင္ သူ႔ သေဘာက်တဲ႔ အယူကုိ အရင္ထုတ္ျပတယ္။ ေရွ႔ေနာက္ ဆန္႔က်င္ေနတာ မ်ိဳး ကုိ လက္မခံ ပါဘူး တဲ႔။ ျပီးမွ .. သူေမးေလွ်ာက္တာ။ သူမေက်နပ္တာက ၀ိသုဒၶိမဂ္ထဲက..<br /><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">` ဥပါသကာ (ေယာက္်ား) ဥပါသိကာ (မိန္းမ) တုိ႔ ေစာင္႔ထိန္းအပ္ေသာ သီလ ဆုိျပီး အထင္အရွားျပထားတာေတြ အေျမာက္အမ်ား ပါရွိပါတယ္ဘုရား။ ဒီ သီလ ခန္းမွာ ျပထားျပီး တစ္ဖန္ ပညာခန္းမွာ ေတာ႔ ဥပမာ. ၀ိသုဒၶိမဂ္ ပညာ ဘူမိနိေဒၵသ ပုိင္းမွာ ထုိသူ ျပဳ၏။ ထုိသူ ခံစား၏။ တစ္ပါးသူျပဳ၏၊ တစ္ပါး သူခံစား ၏။ ဤသုိ႔ ၀ါဒ ပယ္ျခင္း လည္းေကာင္း၊ မိန္းမ ေယာက္်ား ဟူေသာ ဇနပုဒ္သူတုိပ၏ ေ၀ါဟာရ ပညတ္ ၌ မသင္႔မေလ်ာ္ အမွားနွလံုး သြင္းျခင္း လည္းေကာင္း၊ ေလာက သမၼဳတိ ကုိ မလြန္ျခင္း လည္းေကာင္း.... ဆုိျပီး ပဋိစၥ သမုပၸါဒ္ ဟူေသာ စကားရဲ႔ အဓိပၸါယ္ ကုိ ဖြင္႔ရာမွ ျပေတာ္မူတဲ႔ အျပင္ ဒိ႒ိ ၀ိသုဒၶိ နိေဒၵ သပုိင္းမွာလည္း..</span><br /><br /><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">` ရုပ္နာမ္မွ လြဲ၍ လြန္၍ အျခား တစ္ပါးေသာ သတၱ၀ါ ဟူသည္လည္းေကာင္း၊ ပုဂၢိဳလ္ ဟူသည္ လည္းေကာင္း နတ္သည ္လည္းေကာင္း၊ ျဗဟၼာသည္ လည္းေကာင္း မရွိျပီ (၀ါ) ရုပ္နာမ္ နွစ္ပါးက လြဲ ၍ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါ .နတ္ ျဗဟၼာ မရွိျပီ။ ဤသုိ႔ ဆံုးျဖတ္ ျခင္ းသုိ႔ ေရာက္၏ လုိ႔ ဆုိထားျပန္ပါတယ္ ဘုရား။ ´ </span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 204, 255);">`အေနာက္တုိင္း ယုတၱိေဗဒ သေဘာအရ ၾကည္႔လွ်င္ တပည္႔ေတာ္ ေဖာ္ျပခဲ႔တဲ႔ အတုိင္း သီလ နိေဒၵ သ ပုိင္းမွာေတာ႔ ဘိကၡဳ သီလ သာမေဏ သီလ လူဥပါသကာ ဥပါသိကီ သီလရယ္ လုိ႔ ပုဂၢိဳလ္ အညႊန္းနွင္႔ ျပဆုိျပီး ပညာနိေဒၵ သ ခန္း က်ေတာ႔ ရုပ္နာမ္မွ တစ္ပါး ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါ မရွိ၊ လူ မရွိ နတ္မရွိ၊ ျဗဟၼာမရွိ လုိ႔ ဆံုးျဖတ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္း ဟာ ေရွ႔စကားကုိ ေနာက္စကား က ဆန္႔က်င္တယ္ ေခ်ဖ်က္တယ္ (Inconsistent) ေရွ႔ေနာက္ မညီညြတ္ဘူးလုိ႔ ျမင္ပါတယ္ဘုရား။ ´</span><br /><br />ဆန္းလြင္ ေထာက္ျပခ်က္က ပုိင္ပ။.. သီလ ပုိင္းမွ . ေယာက္်ား မိန္းမ ဆုိတာ ရွိတယ္.. ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါ ဆုိတာ ရွိတယ္။ ေဟာ ပညာပုိင္းေရာက္ေတာ႔ ေယာက္်ား မိန္းမ မရွိ.. ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါမရွိ လုိ႔ ဆုိျပန္ေရာ.. အဲဒါကုိ ေရွ႔ေနာက္ဆန္႔က်င္ ေနတယ္ ဆုိျပီး. ဆန္းလြင္က ေတာင္ပုလု ဆရာေတာ္ေမးေလွ်ာက္တာ...<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">copy from my thought.</span>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-37649952012361986502009-04-07T07:54:00.000-07:002009-04-07T10:08:59.776-07:00ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ေဆြးေႏြးမႈ<span style="font-family:Zawgyi-One;">ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ေဆြးေႏြးမႈ</span><br /><br /><span style="font-family:Zawgyi-One;">ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ဘာသာေရးကို စိတ္ဝင္စားပါတယ္။ အျခားကိစၥေလးေတြလည္း ဟိုေတြးဒီေတြး ေဆြးေႏြးရတာ ဝါသနာပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ အစပိုင္းတုန္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘာသာေရး ေဆြးေႏြးတာကို မလုပ္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီက႑က အလြန္ ျပႆနာျဖစ္လြယ္ပါတယ္။ အနည္းငယ္ေလး ေဝဖန္ေျပာဆိုလိုက္ရင္ ဘာသာေရး ပုတ္ခတ္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္ၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္တဲ့ စာေပေတြကို ေကာ္ပီကူးၿပီး ျဖန္႔ေဝတာပဲ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။</span><br /><br /><span style="font-family:Zawgyi-One;">အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဘာသာေရးဖိုရမ္တစ္ခုကိုဝင္ၿပီး ေဆြးေႏြးရာကေန ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပို႔စ္ေတြ အမ်ားႀကီးတင္ျဖစ္သြားတယ္။ အရင္ကေတာ့ သမၼာက်မ္းစာ ျမန္မာျပန္ေရာ၊ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ ျမန္မာျပန္ေရာ ၂-ခုလံုးကို သိမ္းထားတယ္။ ဘာသာေရး အဆံုးအမေတြပဲ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းစဥ္ေတြပဲဆိုၿပီး သာမာန္အေတြးနဲ႔ သိမ္းထားတယ္။ အခ်ိန္မေပးႏိုင္တာတစ္ေၾကာင္း၊ ဖတ္ရတာ သိပ္ၿပီးစာမသြားတာတစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ႀကိဳးစားပမ္းစာ မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဘာသာေရးေဆြးေႏြးမႈေတြ လုပ္ျဖစ္ေတာ့မွ ႀကိဳးစားပမ္းစာ ဖတ္မိတယ္။ ဘာသာျခားေတြရဲ႕ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေတြကိုလည္း ေရာက္ျဖစ္တယ္။ အေတြးအေခၚ အယူအဆပိုင္း သေဘာမတူတာေတြေတြ႔လို႔ ျပန္ၿပီးေဆြးေႏြးတာေတြ လုပ္တယ္။</span><br /><br /><span style="font-family:Zawgyi-One;">အထူးသျဖင့္ ကိုေဌးလြင္ဦးရဲ႕ ေရးသားခ်က္ေတြကို သေဘာမတူလို႔ ကိုယ့္အျမင္ကို ျပန္ေရးေနတယ္။ ကြန္မန္႔လည္းတင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္နဲ႔ သူၾကားမွာ ဘာမွအၿငိဳးအေတးမွ မရွိပါဘူး။ ပုဂၢိဳလ္ေရး စိတ္ဝင္စားမႈလည္းမရွိပါဘူး။ အေတြးအေခၚ အယူအဆမတူေတာ့ ေရးေနသမွ်က ဘုတ္နဲ႔က်ီးလို အျပန္အလွန္ ခ်ီးမႊမ္းေနတာမ်ိဳးေတာ့ ေတြ႔ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အႀကိတ္အနယ္ ေျပာတာမ်ိဳးေတြေတြ႔ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၂-ေယာက္ ရန္ျဖစ္မေနၾကပါဘူး။</span><br /><br /><span style="font-family:Zawgyi-One;">သူ႔ေရးသားခ်က္ေတြက ဘာသာတရား ၂-ခု ႐ႈတ္ေထြးေစမႈကို ဦးတည္ေနတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ျမင္တယ္။ အဲဒါလည္း ေရးသားခ်က္ေတြကို ေဝဖန္တာပါ။ လူပုဂၢိဳလ္အေပၚ ႐ႈတ္ေထြးေအာင္ ေသျခာ စီစဥ္ေနသူျဖစ္တယ္- လို႔ စြပ္စြဲတာမဟုတ္ပါဘူး။</span><br /><br /><span style="font-family:Zawgyi-One;">အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၂-ေယာက္ရဲ႕ အမည္ေတြကို ကိုးကားၿပီး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရးထားတဲ့စာေတြကို ကူးယူၿပီး အင္တာနက္မွာ အီးေမးကတစ္ဆင့္ “ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာေတြနဲ႔ ကုလားေတြ ရန္ျဖစ္ေနၾကတယ္”ဆိုၿပီး ျဖန္႔ေဝေနၾကတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကိုေတာ့ အဲဒီလိုအီးေမးလ္ မေရာက္လာေသးပါဘူး။ အဲဒီလိုေတြၾကားရတာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေပၚက ေဆြးေႏြးပြဲက တဆင့္ ဘယ္သူေတြကိုမွ ခိုက္ရန္ေဒါသ မပြားေစလိုပါဘူး။ ကိုေဌးလြင္ဦးကလည္း ဒါမ်ိဳးေတြ မလိုလားေလာက္ပါဘူး။</span><br /><br /><span style="font-family:Zawgyi-One;">ကၽြန္ေတာ့္သေဘာကေတာ့ ေဝဖန္တာကို အားေပးတယ္။ စာေပေဝဖန္တာကို ပိုၿပီးသေဘာက်တယ္။ ဟိုဘာသာက်မ္းဂန္ျဖစ္လို႔ ဒီဘာသာက်မ္းဂန္ျဖစ္လို႔ ေဝဖန္ခြင့္ မျပဳဘူးဆိုရင္ ဒါဟာ စာေပလြတ္လပ္ခြင့္ မရွိျခင္းပဲ။ လြတ္လပ္စြာေရးသားေျပာဆိုပိုင္ခြင့္ လူ႔အခြင့္အေရးကို ထိခိုက္တယ္- လို႔ ေျပာခ်င္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္စာေပေတြေရာ ဘာသာေရး က်မ္းဂန္ေတြကိုပါ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေဝဖန္ပါရေစ။</span><br /><br /><span style="font-family:Zawgyi-One;">စာဖတ္သူေတြအေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့ပို႔စ္ေတြကို ဖတ္ၿပီး ႐ြက္ဝါေတာ့ ဟိုလူနဲ႔ ရန္ျဖစ္ေနၿပီ၊ ဒီလူနဲ႔ ရန္ျဖစ္နၿပီ မထင္လိုက္ၾကပါနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ပုဂၢိဳလ္ေရး အၿငိဳးအေတးမထားပါဘူး။ ဘယ္ဘာသာတရားကိုမွ မမုန္းတီးပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာဝင္တစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ ဖန္ဆင္းရွင္ဝါဒေတြကို သေဘာမတူဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ဘာသာတရား က်မ္းဂန္ေတြကေန ဘယ္လို အသိပညာေတြ ရႏိုင္မလဲလို႔ ေလ့လာေနပါတယ္။ ပိဋကေတာ္က ေပးတဲ့ အသိပညာေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ပါတယ္။</span><br /><br /><span style="font-family:Zawgyi-One;">ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကိုေဌးလြင္ဦး ၾကားမွာ ပုဂၢိဳလ္ေရး အမုန္းတရားမရွိေၾကာင္း ရွင္းလင္းေျပာၾကား လိုက္ပါတယ္။ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ ကလြဲၿပီး အျခားဘယ္ဝါဒကိုမွ လက္မခံပါဘူး။ အယူဝါဒေရးရာ သေဘာမတူႏိုင္ေပမဲ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ရန္သူလိုသေဘာမထားပါဘူး။ ဘာသာျခားပုဂၢိဳလ္ေတြကို အေလးထားတဲ့စိတ္ရွိပါတယ္။ ဘာသာျခား စာေပေတြကိုလည္း ဗဟုသုတျဖစ္ေတာ့ ဖတ္သင့္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ကိုေဌးလြင္ဦးရဲ႕ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာကို ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလာ့ဂ္မွာ လင့္(ခ္)ထားေပးလိုက္ပါတယ္။ သူ႔စာမ်က္ႏွာေတြမွာေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေတြ႔ဖူးေနက် အျခားအစၥလာမ္ဘာသာဝင္မ်ားနဲ႔ အေတြးအေခၚ ကြဲလြဲၿပီး သီးျခားဆန္တဲ့ အယူအဆေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ အမ်ားစု လက္ကိုင္ထားတဲ့ ကုရ္အာန္က်မ္း ျမန္မာျပန္မူနဲ႔ ကြဲလြဲတဲ့ သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္ပုိင္ဘာသာျပန္မူကိုလည္း တင္ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာအက်ဆံုးကေတာ့ ကဗ်ာေလးေတြပါပဲ။<span style="color: rgb(51, 204, 0);"> <span style="color: rgb(255, 153, 0);"> </span></span><span style="color: rgb(255, 153, 0);">ရြက္၀ါမွတဆင္႔ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္</span><span style="color: rgb(255, 153, 0);">။</span><br /></span>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7004563615359560772.post-70815789978610536902009-03-22T03:01:00.000-07:002009-04-07T10:10:14.298-07:00အရလြယ္ခဲ့လို႔ တန္ဖိုးမသိၾကတာ ျဖစ္မယ္။<span style="font-family:Zawgyi-One;">အရလြယ္ခဲ့လို႔ တန္ဖိုးမသိၾကတာ ျဖစ္မယ္။</span><br /><br /><span style="font-family:Zawgyi-One;">ဒကာႀကီး၊ ရွင္ဘုရင္ရဲ႕ သားဟာ ခမည္းေတာ္ နတ္႐ြာစံၿပီး အလိုလို ဘုရင္ အ႐ိုက္အရာကို ရရွိလာေတာ့ ဘုရင္ျဖစ္ရတဲ့ တန္ဖိုးကိုလည္း မသိဘူး။ ဘုရင့္ တာဝန္ ဝတၱရား ဘယ္ေလာက္ ႀကီးမွန္းလည္း မသိဘူး၊ ဒီလိုပဲ ဒကာႀကီး ေမြးကတည္းက ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္လာသူေတြဟာ ရတနာသံုးပါးရဲ႕ တန္ဖိုး၊ သိကၡာသံုးရပ္ရဲ႕ ဖန္ဖိုးႏွင့္ အစြမ္းသတၱိေတြကို နားမလည္ၾကဘူး။ ဆင္းရဲသားက ရွင္ဘုရင္ ျဖစ္သြားတဲ့ လူက်ေတာ့ ဘုရင့္တန္ဖိုးကို ပိုသိတာေပါ့၊ ဘဝမွာ သဒၶါ၊ သတိ၊ ဝီရိယ၊ သမာဓိ၊ ပညာ စတဲ့ စိုက္ထုတ္ခဲ့ရတဲ့ တန္ဖိုးေတြ ဘယ္ေလာက္ ႀကီးမားတယ္ ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ သိျမင္ခဲ့ရတဲ့ အခါ က်ေတာ့ မိုက္စရာ ရွိတာေတာင္ မမိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အနစ္နာ ခံခဲ့ရတာေတြ၊ ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရတာေတြ၊ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရတာေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားတယ္ ဆိုတာ သူပဲသိတယ္။ ဒီေတာ့ ရတနာ သံုးပါးကို ၾကည္ညိဳရတိုင္းမွာ ပီတိ ျဖစ္ရတာေပါ့။ ဒီလိုပဲ ဒကာႀကီး၊ တျခား ဘာသာ အယူဝါဒကေန ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အျဖစ္ကို ကူးေျပာင္း ေရာက္ရွိလာသူတိုင္းဟာ ဆင္းရဲသားက သန္းႂကြယ္ သူေ႒း ျဖစ္ရတဲ့ လူလိုပဲ ခံစားရတယ္။</span><br /><br /><span style="font-family:Zawgyi-One;">(ေရာမ ဘရင္ဂ်ီဘာသာမွ ဗုဒၶဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္းလာေသာ အီတလီ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးေလာကနာထ)</span><br /><br /><span style="font-family:Zawgyi-One;">ဆရာဦးဆန္းလြင္ (အရွင္အာဒိစၥရံသီ) ေရးသားေသာ ရတနာသံုးပါးကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္လာသူ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း စာအုပ္၊ (စာမ်က္ႏွာ ၁၀-၁၁) ဦးဟန္ေဌး၏ မိတ္ဆက္နိဒါန္းမွ ကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ <span style="color: rgb(255, 153, 0);">ရြက္၀ါမွတဆင္႔ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။</span><br /></span>Ven. Vilasaggahttp://www.blogger.com/profile/17208863364223164514noreply@blogger.com0